Κυριακή ΙΖ' Ματθαίου. Η μεγάλη πίστη της Χαναναίας

Το Ευαγγέλιο της σημερινής Κυριακής (Ματθ. ιε΄ 21 – 28) ασχολείται με μια γυναίκα ειδωλολάτρισσα, τη Χαναναία, επειδή αποτελεί παράδειγμα αρετής, όχι μόνο για τους Ιουδαίους και για τους Χριστιανούς. Τα συνάντησε ο Χριστός όταν άφησε για λίγο τους Ιουδαίους και πήγε στα μέρη Τύρου και Σιδώνος, όπου κατοικούσαν εθνικοί (=ειδωλολάτρες). Ανάμεσά τους ήταν και η Χαναναία.

Η Χαναναία από την πρώτη στιγμή που συνάντησε τον Χριστό, ζητούσε το έλεός του. «Ελέησέ με Κύριε, υιέ Δαβίδ» ήταν τα λόγια της προσευχής της. Και τα έλεγε με κραυγή που δεν ήταν του στόματος, αλλά η «ένδον», η εσωτερική, αυτή που εγέννετο από τη φλογισμένη της καρδιά. Αυτός ο τρόπος της προσευχής δεν αφήνει τον προσευχόμενο να χασμουριέται κατά την ώρα της προσευχής, όπως λέγει και ο ιερός Χρυσόστομος. Ζητώντας το θείο έλεος, δέχεται ταπεινά την αδυναμία της να απαλλαγεί από τη μεγάλη συμφορά και καταφεύγει στον Χριστό να την βοηθήσει.

Καλώντας τον Χριστό, Κύριο, σημαίνει πως τον δέχεται Θεό, που έχει κυριότητα πάνω στη σκοτεινή δύναμη που βασανίζει την κόρη της. Άλλωστε, ήταν γενικά η αποδοχή, ότι μόνο ο Θεός ελεεί. Πρώτα ζητεί έλεος, άφεση για τις αμαρτίες της και μετά διατυπώνει τα προβλήματα: η θυγατήρ μου κακώς δαιμονίζεται». Δε μπορούμε με τη ρυπαρότητά μας να πλησιάζουμε τον καθαρό, αν δεν καθαρθούμε με τη μετάνοια.

Με αυτή τη στάση της η Χαναναία δείχνει ότι «εξήλθε των «ορίων» του κόσμου της αμαρτίας, για να ζήσει «κατά Θεόν». Θα περίμενε κανείς, ότι η προσευχή της Χαναναίας θα εισακουγόταν αμέσως και θα λάβανε το ποθούμενο από τον Χριστό. Ο Θεός όμως φρονεί διαφορετικά. Θέλει να φανερωθεί όλος ο θησαυρός, που κρύβει στην καρδιά της. Ο Κύριος αρνείται κατ’ αρχάς να ικανοποιήσει το αίτημα της δυστυχισμένης μητέρας. Έχει τον λόγο του. Η Χαναναία εντείνει τον αγώνα της, επιμένει να «ενοχλεί» τον Χριστό.

Τέλος με την άκρα ταπείνωσή της, σε σημείο που να δέχεται να καταταγεί στα «κυνάρια», ήλθε η ώρα να λάβει τη χάρη των «ταπεινών», αφού ο Θεός «ταπεινοίς δίδωσι χάριν» (Ιωαν. 4,6). Ο Θεός βραβεύει τη μεγάλη πίστη της. «Γύναι, σου μεγάλη σου η πίστις! Γεννηθήτω σοι ως θέλεις και ιάθη η θυγάτηρ αυτής από της ώρας εκείνης». Αυτό το θαύμα, είναι το στεφάνι του μαρτυρίου της Χαναναίας, για το οποίο άθλησε και πήρε από τον Χριστό.

Η πίστη στον Θεό, η ταπείνωση, η άρση του σταυρού των δοκιμασιών και των θλίψεων και η υπομονή στις δοκιμασίες συντρίβει τις κεφαλές των δαιμόνων, όπως είδαμε στη Χαναναία και μεταποιεί την κόλαση σε παράδεισο.

Οι Χριστιανοί οφείλουμε να προσευχόμεθα και να πιστεύουμε όπως η Χαναναία για να απαντά ο Θεός στα αιτήματά μας.

(Από το βιβλίο «Διήρχετο δια των σπορίμων», του κ. Παύλου Μουκταρούδη, Κυπρίου, Θεολόγου).

«Η ΕΡΕΥΝΑ» 06/02/2011- Πρωτ. Πολυκ. Γρ. Τύμπας