Κυριακή ΙΒ' Λουκά - Δυστυχώς είμαστε πρώτοι «Απόθεσθε... βλασφημίαν».

Δυστυχώς είμαστε πρώτοι «Άπόθεσθε... βλασφημίαν».

Ο απόστολος του Θεού σήμερα μας τοποθετεί μπροστά στο αμάρτημα της βλασφημίας. Δυστυχώς είναι γεμάτος ό αέρας της πατρίδος μας από ύβρεις και βλασφημίες. Στόματα Ελλήνων Χριστιανών, πού έπρεπε να υμνούν και να δοξάζουν τον Κύριο, αφήνουν την δυσοσμία της ψυχής τους να μολύνει την γη της πατρίδος μας. Αναγκαίο λοιπόν είναι να προσέξουμε σήμερα την παραγγελία του Αποστόλου ό όποιος μας λέει: «άπόθεσθε... βλασφημίαν», πετάξτε από πάνω σας την βλασφημία.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΒΛΑΣΦΗΜΙΑ;

Απαραίτητη προϋπόθεση για να καταπολεμηθεί μια αρρώστια είναι ή διάγνωση της και ή κατανόηση της σοβαρότητας της. Ό άνθρωπος που βλασφημεί πρέπει να συνειδητοποιήσει την ασθένεια του. Ή βλασφημία δεν είναι αμαρτία μικρή. Είναι φοβερή, φρικτή! Φανερώνει εξέγερση και επανάσταση εναντίον του Θεού.

Όποιος έχει διαβάσει, έστω και λίγο την Άγια Γραφή, εύκολα αντιλαμβάνεται ότι ή βλασφημία αποτελεί παράβαση και παρακοή του νόμου του Θεού. Εκείνος, διά του Μωυσή έθέσπισε στο Δεκάλογο «ού λήψει το όνομα Κυρίου του Θεού σου επί ματαίω». Δηλαδή απαγόρευσε στους ανθρώπους και το να αναφέρουν απλώς και χωρίς λόγο το όνομα του Θεού. Ό βλάσφημος όμως τί κάνει; Όχι απλώς παραβαίνει αυτή την εντολή, αλλά και προχωρεί σε κάτι πολύ πιο φρικτό. Υβρίζει το ύπεράγιο όνομα του Θεού.

Δεν είναι όμως μόνο παράβαση του θείου νόμου ή βλασφημία. Είναι συγχρόνως και αχαριστία. Τί δεν έχουμε από τον Θεό; «Τί έχεις ό ουκ έλαβες;». Τα πάντα Εκείνος μάς τα προσφέρει. Και ζωή και υγεία και ψυχή αθάνατη και «παν δώρημα τέλειον». Αντί λοιπόν να τον ευγνωμονούμε και τον ευλογούμε, εμείς τον βρίζουμε. Θα μπορούσε ό Κύριος να πει και σε μάς «λαός μου τί έποίησά σοι και τί μοι άνταπέδωκας;». Ή βλασφημία όμως είναι και απιστία. «Ό πιστεύων, λέει ό άγιος Μάξιμος ό όμολογητής, (φοβείται τον Θεόν». Ό βλάσφημος όμως είναι αθεόφοβος και αντίθεος, περιφρονητής του Βασιλέως του σύμπαντος, θα μπορούσαμε ακόμη να πούμε ότι ή βλασφημία είναι και ανοησία. Πράγματι είναι ανό­ητο και ακατανόητο το σκουλήκι της γης να τα βάζει με τον Παντοκράτορα Θεό. «Σκληρόν σοι πρός κέντρα λακτίζειν», βλάσφημε. Κάνεις κάτι, πού ούτε ό Διάβολος τολμά να κάνη. Και αυτοί οι δαίμονες «φρίττουν καί τρέμουν» στο άκουσμα του ονόματος του άγιου Θεού. 'Από καθαρή δε κοσμική και πολιτιστική πλευρά, ή βλασφημία είναι κάτι το αγενές, το χυδαίο, το βάρβαρο.

Μεγάλη λοιπόν αμαρτία είναι ή βλασφημία. Όχι μόνον εκείνη, πού στρέφεται εναντίον του Θεού και των άγιων, αλλά και οιαδήποτε βλασφημία. Μάς λέει ή 'Αγία Γραφή πώς ό αρχάγγελος Μιχαήλ ούτε αυτόν τον Διάβολο τόλμησε να βλασφημήσει (Ιούδα 9). Ακριβώς διότι ή βλασφημία είναι τόσο μεγάλη αμαρτία, γι' αυτό και

ΤΙΜΩΡΕΙΤΑΙ

Εάν «πάσα παράβασις και παρακοή ελαβεν ενδικον μισθαποδοσίαν» πόσο μάλλον θα πρέπει να τιμωρείται ή βλασφημία; Γιατί, όπως τονίζει και ό Μ. Βασίλειος, «ό μεν άμαρτάνων παραβαίνει νόμον, ό δε βλασφημών εις αυτήν ασεβεί την Θεότητα. Ει ούν ό παραβάτης τον νόμου κατά νόμον κολάζεται, πόσω μάλλον ό βλάσφημος ό τον νομοθέτην έξυβρίσας;» Ή Αγία Γραφή αναφέρει τρομερές τιμωρίες για τους βλάσφημους. Στην Π. Διαθήκη ό άνθρωπος, πού θα τολμούσε να βλασφημήσει, έτιμωρείτο με θάνατο. Ό προφήτης Μωυσής διέταξε, κατ εντολή του Θεού, να λιθοβολήσει τον βλάσφημο όλη ή συναγωγή (Λευιτ. κδ' 16). Στην Κ. Διαθήκη πάλι διαβάζουμε, πόσο φρικτή θα είναι ή τιμωρία αυτών των δυστυχισμένοι ανθρώπων. Γράφει ή Αποκάλυψη «και έμασώντο τάς γλώσσας αυτών εκ του πόνου, και έβλασφήμησαν τον Θεόν του ουρανού εκ των πόνων αυτών και έκ των ελκών αυτών, και ου μετενόησαν έκ των έργων αυτών» (ιστ' 10-11). Πολυάριθμα είναι και τα σύγχρονα παραδείγματα τιμωρίας των βλάσφημων. Σε κάθε περιοχή αναφέρονται παραδειγματικές τιμωρίες, πού συνέβησαν σε βλάσφημους. Εάν όμως ή μακροθυμία του Θεού αφήνει πολλές φορές «παραπορευομένους να βλασφημούν αυτόν κινούντες τάς κεφάλας αυτών», αυτό δεν σημαίνει ότι θα γίνεται συνεχώς. Ό Κύριος «ουκ αθωώσει βλάσφημον». Οργή Θεού συσσωρεύουν επάνω τους.

«ΖΩΗ»13/01/2011