«Γύναι, απολέλυσαι της ασθενείας σου»
΄Οταν ο άνθρωπος αναζητεί την αγάπη του Θεού, τότε δέχεται στη ζωή του τις θείες ευεργεσίες, οι οποίες τον καταξιώνουν στην προοπτική της αληθινής χαράς και ευτυχίας. Ακριβώς, η περίπτωση της συγκυπτούσης γυναικός, που μας παρουσιάζει η σημερινή ευαγγελική περικοπή, είναι αποκαλυπτική της αλήθειας αυτής, η οποία στέλνει στην εποχή μας πολύ ξεκάθαρα και αποκρυσταλλωμένα μηνύματα. Η δοκιμασία Ο Χριστός βρίσκεται σε μια Συναγωγή, όπως άλλωστε συνήθιζε σε αρκετές περιπτώσεις. Ανάμεσα στο ακροατήριό Του ξεχώριζε μια άρρωστη γυναίκα. Την είχε κυριεύσει πονηρό πνεύμα και την ταλαιπωρούσε για δεκαοκτώ ολόκληρα χρόνια, αφού την κρατούσε σκυφτή και δεν μπορούσε να ορθώσει το κορμί της. Ήταν συγκύπτουσα, σύμφωνα με την περιγραφή του Ιερού Ευαγγελίου. Παρόλη όμως την άσχημη κατάσταση στην οποία βρισκόταν και στην οποία την καθήλωνε η ασθένεια της, δεν παρέλειπε να επισκέπτεται κάθε Σάββατο τη Συναγωγή και να συμμετέχει στη λατρεία. Ακόμα περισσότερο, η γυναίκα αυτή δεν μεμψιμοιρούσε, αλλά για το κατάντημά της θεωρούσε υπεύθυνο μόνο τον εαυτό της. Σε τέτοια λοιπόν θέση βρισκόμενη, επικαλείτο τη βοήθεια του Θεού και την επιζητούσε για ν’ αντιμετωπίσει τη μεγάλη δοκιμασία της. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο Χριστός την ονομάζει «θυγατέρα του Αβραάμ», δηλαδή παιδί του Θεού. Το απρόσιτο για μας σχέδιο του Θεού επιτρέπει την επίσκεψη του Σατανά και τη φοβερή αρρώστια της. Η γυναίκα δεν θεωρεί υπεύθυνο το Θεό για όσα υποφέρει, γι’ αυτό και δεν απομακρύνεται από την κοινωνία της αγάπης Του.
Οι ευεργεσίες των πειρασμών
Ο κάθε άνθρωπος στη ζωή του περνά μέσα από δοκιμασίες και γνωρίζει τον πόνο σε κάθε ώρα και στιγμή. Γι΄ αυτό, έχει ανάγκη να επικαλείται τη δύναμη και να ζητεί τη βοήθεια του Θεού. Για να μπορέσει όμως να δεχθεί τη δύναμη του Χριστού πρέπει ν’ ακολουθήσει το δρόμο της ψυχικής και πνευματικής καθάρσεως. Τα πρώτα βήματά του είναι: ο πόνος, η θλίψη, οι δοκιμασίες, οι πειρασμοί. Ο λόγος του Θεού και οι Πατέρες της Εκκλησίας μας μιλούν για τις πνευματικές ευεργεσίες που μπορούμε ν’ αποκομίζουμε από τους διάφορους πειρασμούς, όταν βέβαια τοποθετούμαστε σωστά απέναντι τους, με όπλα μας την πίστη και την ελπίδα. Όταν νεκρώνουμε το δικό μας θέλημα για να φανερώνεται το θέλημα του Θεού, ως πυξίδα και οδηγός στη ζωή μας. Οι Πατέρες της Εκκλησίας σημειώνουν ότι ο άνθρωπος με τις δοκιμασίες και τις θλίψεις φωτίζεται, γιατί ο πόνος τον οδηγεί στην ταπείνωση που μας επαναφέρει στη φυσική ψυχική μας κατάσταση. Ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακας αναφέρει: «οι πνευματικά αδύνατοι ας γνωρίζουν ότι ο Θεός τους επισκέπτεται, όταν παρουσιάζονται σωματικές ταλαιπωρίες και κίνδυνοι και εξωτερικοί πειρασμοί. Ενώ οι τέλειοι ας Τον γνωρίζουν από την παρουσία του Αγίου Πνεύματος και από την προσθήκη των χαρισμάτων».
Οι άγιοι της Εκκλησίας
Εν μέσω θλίψεων δοκιμασιών, αλλά και του μαρτυρίου, ανέβηκαν σε ύψη τελειώσεως οι άγιοι που λάμπουν στο Ορθόδοξο χριστιανικό στερέωμα της Εκκλησίας μας. Σήμερα τιμούμε τον Άγιο Σάββα τον Ηγιασμένο, τον Άγιο Αναστάσιο και τον Άγιο Διογένη. Η ακτινοβολία των Αγίων μέσα από τη θεάρεστη ζωή, το έργο, τα θαύματα και το μαρτύριό τους, αγκαλιάζει όλους τους ανθρώπους όλων των εποχών και αποτελεί οδοδείκτη για την εν Χριστώ πορεία και σωτηρία του κάθε ανθρώπου προσωπικά. Η υπομονή στις δοκιμασίες της ζωής, όπως συνέβη με τον Άγιο Σάββα, καθώς επίσης και η βαθειά πίστη όπως ήταν εκείνη που επέδειξε μπροστά στη μεγάλη ασθένειά της η συγκύπτουσα γυναίκα, καταξιώνουν τον άνθρωπο ως χαριτωμένη εικόνα του Θεού που ακτινοβολεί και ανοίγει φωτεινούς ορίζοντες που παραμένουν σε σταθερές ουράνιες και αιώνιες. Οι αρετές αυτές εκτοξεύουν τον άνθρωπο και τον ανεβάζουν εκεί όπου γεύεται μιας ανεπανάληπτης αρχοντιάς που δεν φθείρεται ούτε και εξανεμίζεται. Αγαπητοί αδελφοί, το παράδειγμα της συγκύπτουσαν γυναίκας που μετά τη θεραπεία της από τον Κύριο «παραχρήμα ανορθώθη και εδόξαζε τον Θεόν», αλλά και του Αγίου Σάββα που καταξιώθηκε ν΄ ανεβεί στα ύψη της Αγιότητας ας γίνει η πιο σταθερή πραγματικότητα στη ζωή μας. Ο πόνος, η θλίψη, η ασθένεια, ακόμα και ο θάνατος σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να λυγίζουν τον άνθρωπο που είναι οριζοντιωμένος στην κοινωνία της αγάπης του Θεού. Οι ουράνιοι προσανατολισμοί του προσφέρουν τη θεία εκείνη βοήθεια που τον καθιστούν ικανό να ξεπερνά τις όποιες πνευματικές και σωματικές δοκιμασίες της ζωής και να αναφωνεί σε κάθε στιγμή της ζωής του: “Ευλογημένο το όνομά Σου Κύριε”.
Εκκλησία Κύπρου - Χριστάκης Ευσταθίου, Θεολόγος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου