Ο αγιος Σπυρίδων - Κυριακή ΙΑ΄Λουκά

Μέσα στο φώς του Θεού

Το αποστολικό αυτό ανάγνωσμα έχει επιλεγεί προς τιμήν του αγίου Σπυρίδωνος, τη μνήμη του όποιου τιμά σήμερα ή Εκκλησία μας. Ό απόστολος Παύλος σ' αυτό περιγράφει πώς πρέπει να ζουν όλοι οι αγιασμένοι πιστοί. Λέει λοιπόν: «ώς τέκνα φωτός περιπατείτε». Να συμπεριφέρεστε σαν παιδιά του φωτός. Διότι ό καρπός πού παράγει το 'Άγιον Πνεύμα στις ψυχές, φαίνεται εξωτερικά με εκδηλώσεις καλοσύνης, δικαιοσύνης και αλήθειας. Να εξετάζετε, συνεχίζει, να μάθετε τί είναι ευάρεστο στον Κύριο. Και να μη γίνεστε με την ανοχή σας συνένοχοι στα σκοτεινά έργα, πού δεν φέρνουν κανένα καρπό. Αντί να τα άνέχεσθε, να τα ελέγχετε. Διότι τα έργα πού κάνουν κρυφά οι άνθρωποι αυτοί, είναι τόσο αισχρά, ώστε και μόνο το να μιλά κανείς γι' αυτά φέρνει ντροπή. Με τον έλεγχο όμως τα έργα αυτά πού γίνονται κρυφά, φανερώνονται. Διότι καθετί πού δεν φοβάται τον έλεγχο και δεν δυσκολεύεται να φανερωθεί είναι φώς. Γι' αυτό το 'Άγιον Πνεύμα φωνάζει σε κάθε αμαρτωλό με το στόμα των προφητών της Καινής Διαθήκης: Σήκω επάνω εσύ πού κοιμάσαι τον ύπνο της αμαρτίας και αναστήσου από τον πνευματικό θάνατο. Και θα σε φωτίσει ό Χριστός.

Αυτές τις οδηγίες πού έδωσε ό θεόπνευστος Απόστολος στους Έφεσίους, τις τήρησε στη ζωή του και ό άγιος Σπυρίδων. Διότι ό ίδιος ακτινοβολούσε το φώς του Χρίστου, ήταν λουσμένος στο φώς του. Γεννήθηκε και ανατράφηκε στην Κύπρο μέσα σε μία οικογένεια ποιμενική, σε περιβάλλον άγνότητος και ευσέβειας. Καθημερινά εργαζόταν τον αγιασμό της ψυχής του. Δοκιμάστηκε πολύ μέσα στο καμίνι πολλών θλίψεων και άστραψε σαν χρυσός ή αρετή του. Ό πόνος εξάγνισε την ψυχή του και την πλούτισε με φώς χάριτος και άγιότητος.

Κάποια στιγμή ό Θεός τον κάλεσε να γίνει ποιμένας λογικών προβάτων. Κι αυτός είχε όλα εκείνα τα πνευματικά χαρίσματα για τη μεγάλη αυτή αποστολή. Ήταν πράος, συνετός, ανδρείος. Όλοι αναγνώριζαν την αρετή του. Γι' αυτό και όταν ήλθε ή ώρα, τον προέτρεψαν να δεχθεί την υψηλή αποστολή της ίερωσύνης, στην οποία τον καλούσε ό Θεός. Και αργότερα όταν χήρευσε ή επισκοπή Τριμυθούντος, κλήρος και λαός ζητούσαν επίμονα να ανέλθει στο θρόνο ό Σπυρίδων. Τώρα ό λύχνος τίθεται «έπί την λυχνίαν». Τώρα φωτίζει ακόμη περισσότερο. Τώρα αρχίζει νέα ζωή, νέα δράση, νέοι αγώνες. Ό άγιος ιεράρχης συμπεριφέρεται σε όλους με απλότητα, είναι ό παρήγορος των θλιβομένων, ό προστάτης των πτωχών, ό ιατρός των ασθενών. Το φωτιστικό του έργο είναι μεγάλο και ακτινοβολεί με το λόγο του, τη ζωή του, τα θαύματα του

Με σοφία

Στη συνέχεια ό απόστολος Παύλος τονίζει ότι οι πιστοί πρέπει να συμπεριφέρονται με σοφία και σύνεση. Λέει συγκεκριμένα: «Βλέπετε πώς ακριβώς περιπατείτε, μη ώς άσοφοι, άλλ' ώς σοφοί». Να προσέχετε πώς συμπεριφέρεστε, όχι σαν άσοφοι, άλλ' ως σοφοί. Να αξιοποιείτε κάθε πνευματική ευκαιρία για να ωφελείσθε πνευματικά. Διότι εξαιτίας του κακού πού επικρατεί, οι ήμερες είναι γεμάτες σκάνδαλα. Γι’ αυτό προσέχετε να μη γίνεστε ανόητοι, αλλά να εξετάζετε σε κάθε περίπτωση ποιό είναι το θέλημα του Κυρίου. Και μη μεθάτε με κρασί, διότι στη μέθη υπάρχει ασωτία. Αλλά να γεμίζετε μέσα σας με Άγιον Πνεύμα. Και τότε ό θείος ενθουσιασμός πού θα γεμίζει τις καρδιές σας, θα εξωτερικεύεται. Κι έτσι θα ψάλλετε ψαλμούς και ύμνους και ωδές πνευματικές τραγουδώντας και ψάλλοντας ύμνους στον Κύριο με την καρδιά σας.

Μέσα στο ιερό αυτό κείμενο ό άγιος απόστολος Παύλος ζητεί κυρίως από τούς πιστούς να συμπεριφέρονται με σοφία και σύνεση. Αυτήν ακριβώς τη σοφία είχε και ό άγιος Σπυρίδων. Ενώ ήταν αγράμματος, ενώ δεν είχε σπουδάσει σε κανένα πανεπιστήμιο, διέθετε την άνωθεν σοφία, τη σοφία τού Θεού. Και αυτήν ακτινοβολούσε σ' όλη του τη ζωή. Ένας αγράμματος δίδασκε, νουθετούσε, συνέτιζε. Μετέδιδε το φώς του Χριστού. Ήθελε να σωθούν όλοι οι άνθρωποι της επαρχίας του. Γι' αυτό διαρκώς οδοιπορούσε, περιόδευε, δίδασκε τη χριστιανική αλήθεια με ζήλο και χάρη Θεού. Κι όταν τον κάλεσε ό Θεός στην Α' Οικουμενική Σύνοδο της Νικαίας, έγινε ό φρουρός της χριστιανικής αλήθειας και πίστεως. Αυτός ό αγράμματος σοφός έδογμάτισε ανάμεσα στους πιο μορφωμένους επισκόπους όλης της τότε οικουμένης. Με θεόπνευστα επιχειρήματα και με ένα εντυπωσιακό θαύμα διεκήρυξε περίτρανα ότι ό Θεός είναι ένας στη φύση του και συνάμα τρία πρόσωπα. Ή δική του παρέμβαση και το θαύμα πού έκανε, είχαν καταλυτικό ρόλο στις αποφάσεις της Συνόδου αυτής.

Αλλά και σ' όλη την υπόλοιπη ζωή του ό Άγιος δίδασκε διαρκώς το ποίμνιο του με σοφία, ώσπου στις 12 Δεκεμβρίου τού έτους 350 τον κάλεσε ό Κύριος κοντά του. Με πόνο ψυχής το ποίμνιο του τον ενταφίασε και με ευλάβεια πολλή διαφύλαξε το άφθορο λείψανο του, το οποίο παραμένει θαυματουργικά ακέραιο μέχρι σήμερα και φυλάσσεται στην Κέρκυρα. Ό άγιος Σπυρίδων με την αγία ζωή του, το φώς και τη σοφία του διδάσκει και σήμερα όλους μας. Και μάς καλεί να τον ακολουθήσουμε και να τον μιμηθούμε.

«Ο ΣΩΤΗΡ»01/12/2010