ΒΕΡΟΛΙΝΟ Γυναίκα ραβίνο, τη δεύτερη μόλις στην ιστορία της, απέκτησε η Γερμανία. Πρόκειται για την Αλίνα Τράιγκερ, 31 ετών, η οποία διαδέχεται έπειτα από 68 ολόκληρα χρόνια την πρώτη διδάξασα Ρεγγίνα Γιόνας, τη ραβίνο που έπεσε θύμα του ναζιστικού ολοκαυτώματος. «Οταν κοιτάζω την εικόνα της θυμάμαι πόσο σημαντικό βήμα είναι αυτό» τονίζει η κυρία Τράιγκερ για την προκάτοχό της το πορτρέτο της οποίας βρίσκεται στο Εβραϊκό Μουσείο του Βερολίνου.
Η φράου Τράιγκερ γεννήθηκε στην Ουκρανία και μετανάστευσε στη Γερμανία το 2001. Η χειροτονία της έγινε σε συγκινητική τελετή στο Βερολίνο παρουσία 30 εξεχόντων ραβίνων από όλον τον κόσμο, αλλά και του προέδρου της Γερμανίας Κρίστιαν Βουλφ. Η νέα ραβίνος προετοιμαζόταν πέντε χρόνια για τη χειροτονία της: αντίθετα με τη Γιόνας η Τράιγκερ θα έχει τα ίδια δικαιώματα και τις ίδιες ευθύνες με τους άνδρες ραβίνους.
Οι υπερ-ορθόδοξοι εβραίοι όμως δεν αποδέχονται τη χειροτονία της. Οπως παραδέχεται και η ίδια, ακόμη και σήμερα οι διακρίσεις ανάμεσα στους άνδρες και στις γυναίκες συναδέλφους της παραμένουν έντονες. «Οταν ένας άνδρας φοράει το σάλι της προσευχής, όλοι τον παραδέχονται αμέσως ως ραβίνο, ενώ πολλοί δεν θέλουν να αποδεχθούν πως όταν το φοράει μια γυναίκα μπορεί επίσης να είναι ραβίνος»υπογραμμίζει.
Αν και η Γερμανία υπήρξε γενέτειρα του λεγόμενου φιλελεύθερου ιουδαϊσμού, μετά το Ολοκαύτωμα το κίνημα μεταφέρθηκε στις ΗΠΑ, όπου η πρώτη γυναίκα ραβίνος χειροτονήθηκε το 1972. Τα φιλελεύθερα σεμινάρια μελέτης των ιερών βιβλίων του Ιουδαϊσμού για επίδοξους ραβίνους σταμάτησαν στη Γερμανία μετά το Ολοκαύτωμα και δεν επαναλήφθηκαν παρά το 1999 στο Πότσνταμ.
Η ιστορία εξάλλου της κυρίας Τράιγκερ αντικατοπτρίζει την ιστορία της Ευρώπης του 20ού αιώνα. Γεννήθηκε το 1979 στην ουκρανική πόλη Πολτάβα, όπου οι κομμουνιστικές αρχές δεν επέτρεπαν στον πατέρα της, λόγω της καταγωγής του, να μορφωθεί. Με το τέλος του Ψυχρού Πολέμου μπόρεσε ελεύθερα να λατρέψει τη θρησκεία της, να γραφτεί σε εβραϊκή λέσχη νέων και να συναναστραφεί άλλους ομοδόξους της. Η φαλλοκρατική όμως στάση των υπερορθόδοξων εβραίων την ώθησε να μεταναστεύσει στη Δύση.
Η Ρεγγίνα Γιόνας είχε γεννηθεί στο Βερολίνο το 1902. Εργάστηκε ως δασκάλα προτού εγγραφεί στο Ανώτερο Ινστιτούτο Εβραϊκών Μελετών του Βερολίνου. Εγραψε ένα κείμενο 88 σελίδων για να θεμελιώσει την άποψή της ότι μια γυναίκα μπορεί να χειροτονηθεί ραβίνος, σύμφωνα με τον εβραϊκό θρησκευτικό νόμο Χάλατσα. Δεν μπορούσε όμως να βρει ραβίνο για να χειροτονήσει την ίδια. Τελικώς, το 1935, ο φιλελεύθερος ραβίνος Μαξ Ντίνεμαν τη χειροτόνησε: εκείνη όμως, ως τη σύλληψή της από τους ναζιστές το 1942, δεν μπόρεσε να βρει κοινότητα για να κηρύξει και περιορίστηκε στο να διδάξει την εβραϊκή θρησκεία. Τελικώς, θανατώθηκε στους θαλάμους αερίων του Αουσβιτς, τον Αύγουστο του 1944, σε ηλικία 42 ετών.
Η φράου Τράιγκερ γεννήθηκε στην Ουκρανία και μετανάστευσε στη Γερμανία το 2001. Η χειροτονία της έγινε σε συγκινητική τελετή στο Βερολίνο παρουσία 30 εξεχόντων ραβίνων από όλον τον κόσμο, αλλά και του προέδρου της Γερμανίας Κρίστιαν Βουλφ. Η νέα ραβίνος προετοιμαζόταν πέντε χρόνια για τη χειροτονία της: αντίθετα με τη Γιόνας η Τράιγκερ θα έχει τα ίδια δικαιώματα και τις ίδιες ευθύνες με τους άνδρες ραβίνους.
Οι υπερ-ορθόδοξοι εβραίοι όμως δεν αποδέχονται τη χειροτονία της. Οπως παραδέχεται και η ίδια, ακόμη και σήμερα οι διακρίσεις ανάμεσα στους άνδρες και στις γυναίκες συναδέλφους της παραμένουν έντονες. «Οταν ένας άνδρας φοράει το σάλι της προσευχής, όλοι τον παραδέχονται αμέσως ως ραβίνο, ενώ πολλοί δεν θέλουν να αποδεχθούν πως όταν το φοράει μια γυναίκα μπορεί επίσης να είναι ραβίνος»υπογραμμίζει.
Αν και η Γερμανία υπήρξε γενέτειρα του λεγόμενου φιλελεύθερου ιουδαϊσμού, μετά το Ολοκαύτωμα το κίνημα μεταφέρθηκε στις ΗΠΑ, όπου η πρώτη γυναίκα ραβίνος χειροτονήθηκε το 1972. Τα φιλελεύθερα σεμινάρια μελέτης των ιερών βιβλίων του Ιουδαϊσμού για επίδοξους ραβίνους σταμάτησαν στη Γερμανία μετά το Ολοκαύτωμα και δεν επαναλήφθηκαν παρά το 1999 στο Πότσνταμ.
Η ιστορία εξάλλου της κυρίας Τράιγκερ αντικατοπτρίζει την ιστορία της Ευρώπης του 20ού αιώνα. Γεννήθηκε το 1979 στην ουκρανική πόλη Πολτάβα, όπου οι κομμουνιστικές αρχές δεν επέτρεπαν στον πατέρα της, λόγω της καταγωγής του, να μορφωθεί. Με το τέλος του Ψυχρού Πολέμου μπόρεσε ελεύθερα να λατρέψει τη θρησκεία της, να γραφτεί σε εβραϊκή λέσχη νέων και να συναναστραφεί άλλους ομοδόξους της. Η φαλλοκρατική όμως στάση των υπερορθόδοξων εβραίων την ώθησε να μεταναστεύσει στη Δύση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου