Θα γιορτάσουμε σε λίγες ήμερες τη μεγάλη και ένδοξη επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940. Ό φετινός εορτασμός είναι επετειακός και αξίζει να είναι λαμπρότερος από κάθε άλλη φορά. Να μη σταθούμε λόγω οικονομικής κρίσεως στα έξοδα, αλλά να σημαιοστολίσουμε απ' άκρη σ' άκρη την Πατρίδα μας και να γιορτάσουμε με έξαρση και πατριωτικό ενθουσιασμό τα έβδομηντάχρονα.
Οι δοξολογίες, οι παρελάσεις, τα μνημόσυνα υπέρ των ηρώων πού έπεσαν στα πεδία των μαχών, οι εθνικές γιορτές και λοιπές εκδηλώσεις να δονήσουν τις καρδιές μας, να αναπτερώσουν το ηθικό μας και να μάς δώσουν ώθηση να ξεπεράσουμε τις οποιεσδήποτε δυσκολίες αντιμετωπίζουμε στους χαλεπούς καιρούς μας. Ιδίως να ενθουσιάσουν τις νέες γενεές, πού δεν είχαν ακόμη γεννηθεί τότε πού γράφτηκαν οι ενδοξότερες σελίδες της νεότερης ιστορίας μας.
Δεν ήταν κάτι απλό και συνηθισμένο αυτό πού συνέβη τη μεγάλη αυγή του '40. Δεν ήταν μόνο υπέροχο κατόρθωμα μεγάλης ανδρείας και γενναιότητος. Ήταν θαύμα, θαύμα πίστεως, θαύμα της προστασίας τού Θεού και της Υπερμά χου Στρατηγού, της Ύπεραγίας Θεοτόκου, πού έσωσε όχι μόνο την Πατρίδα μας αλλά και την Ευρώπη και τον κόσμο ολόκληρο. Ήταν απίστευτη εποποιία, πού ανέβασε το κύρος της Πατρίδος μας παγκοσμίως. Οι πάντες, εφημερίδες, ρα διόφωνα, συγγραφείς, ποιητές, πολιτικοί και στρατιωτικοί μιλούσαν με θαυμασμό για την Ελλάδα μας.
Το έπος του '40 ήταν ή πρώτη γενναία άντιαξονική αντίσταση. Μέχρι τότε ή ναζιστική Γερμανία του Χίτλερ και ή φασιστική Ιταλία του Μουσολίνι με τιςσιδηρόφρακτες στρατιές τους, την ασύγκριτη υπεροπλία τους και τα μεγαλεπήβολα κατακτητικά σχέδια τους ενέπνεαν φόβο και τρόμο στους λαούς. Αρκετά κράτη, όπως ή Σουηδία, ή Ρουμανία, ή Βουλγαρία, ή Τουρκία, ή Γιουγκοσλαβία, ή Ισπανία, κράτησαν ουδετερότητα ή συνθηκολόγησαν με τον Άξονα χωρίς να πολεμήσουν. Άλλα κράτη, όπως ή Τσε χοσλοβακία, ή Πολωνία, ή Νορβηγία, ή Δανία, ή Ολλανδία, το Βέλγιο, ή Γαλλία, υπέκυψαν στον εχθρό με ανύπαρ κτη ή υποτυπώδη αντίσταση. Ή Αγγλία καταματωμένη περίμενε τη σειρά της. Ή Ρωσία με τις αμέτρητες μεραρχίες της έσπευδε να συνάψει «σύμφωνον μη επιθέσεως». Η Αμερική αιφνιδιασμένη μόλις τότε άρχιζε να οργανώνει τις δυνάμεις της. Μόνον ή μικρή σε έκταση και πληθυσμό Ελλάδα ύψωσε το ανάστημα της και φώναξε στους αήττητους, ως τη στιγμή εκείνη, Ίταλογερμανούς: Όχι! Δεν παραδίδουμε την Πατρίδα μας. Άς είμαστε μόνοι, ας είμαστε λίγοι, ας είμαστε φτωχοί, ας είμαστε σχεδόν άοπλοι. Θα υπερα σπίσουμε «τα πάτρια εδάφη» μέχρι την τελευταία αναπνοή μας.
Την 28η Οκτωβρίου 1940 ή Ελλάδα κινδύνευσε τον έσχατο κίνδυνο. Αλλά οι ένδοξοι πρόγονοι μας έκαναν το χρέος τους προς την Πατρίδα. Δεν στάθηκαν με σταυρωμένα τα χέρια, δεν αντιμετώπισαν μοιρολατρικά τον κίνδυνο, αλλά κατέφυγαν στον Θεό, πολέμησαν, θυσιάστηκαν, έσωσαν την Πατρίδα μας και δόξασαν το Έθνος μας!
Τώρα ή Ελλάδα βρίσκεται πάλι σε δύσκολη θέση. Εμείς πού είμαστε τα παιδιά και τα εγγόνια αυτών που πολέμησαν το 1940 άραγε θα κάνουμε το χρέος μας, για να σώσουμε την Πατρίδα μας; Πολλοί λένε ότι βρισκόμαστε στη δίνη μεγάλης κρίσεως. Άλλοι λένε ότι βρισκόμαστε στα πρόθυρα χρεωκοπίας! Μελετώντας με την κοινή λογική και με αριθμητικούς υπολογισμούς τη δεινή θέση στην όποια βρισκόμαστε, συμπεραίνουν ότι ή Ελλά δα θα σωθεί μόνο με θαύμα!
Θέλουμε θαύμα; Υπάρχει το θαύμα. Να μάς διδάξει ή Ιστορία. Ήταν μικρότερη ή δυσκολία πού αντιμετώπισε ή γενεά του '40; Οι αριθμοί ήταν και τότε αμείλικτοι. Το πρόβλημα εθεωρείτο και τότε άλυτο. Αλλά αυτοί πού έγραψαν την αθάνατη εποποιία, δεν έλυσαν το πρόβλημα με τη λογική. Το έλυσαν με την καρδιά και την πίστη!
Να τούς μοιάσουμε! Να μιμηθούμε τη γενναιότητα και τον ηρωισμό τους, την ενότητα και ομοψυχία τους, τη θερμή πίστη τους στον Θεό, τις πύρινες προσ ευχές τους, την καταφυγή τους στην προστασία τού Θεού και τη σκέπη της Παναγίας, την αυταπάρνηση και τις θυ σίες τους, την απέραντη αγάπη τους προς τη γλυκύτατη Πατρίδα!
Για να βγούμε από την πολλαπλή κρίση πού μαστίζει τον τόπο μας, οφείλουμε όλοι να βοηθήσουμε την Πατρίδα μας δίνοντας τον καλύτερο εαυτό μας: την αρετή μας, την τιμιότητα μας, την ειλικρίνεια στις σχέσεις και τις συναλλαγές μας, τον τίμιο ίδρωτα μας, κάποιες θυσίες μας, αν χρειασθεί και το αίμα μας! Δεν τη βοηθούμε, αν βαδίζουμε στην αποστασία, Τη βοηθούμε, αν δείξουμε την έμπρακτη μετάνοια μας, τη θυσιαστική αγάπη μας, την καταφυγή μας στην προστασία του Θεού και τη σκέπη της Ύπεραγίας Θεοτόκου. Να εμπνεόμαστε από τον μεγάλο λόγο τού άγιου Γρηγορίου του Θεολόγου: «Την πατρίδα τίμησον, και τη αρετή βοήθησον αύτη», κι ανάλογα να πορευόμαστε με την πεποίθηση ότι ό ά γιος Θεός σώζει την Ελλάδα!
«Ουδέν πατρίδος γλυκύτερον», σαλπίζει ό ιερός Χρυσόστομος! Για τη γλυκύτατη Πατρίδα μας αξίζει να προσφέρουμε ό,τι το καλύτερο, για να ζήσει και να μεγαλουργήσει! Τότε θα είμαστε κι εμείς υπερήφανοι ότι κάναμε το χρέος μας προς αυτήν!
«Ο ΣΩΤΗΡ»15-10-2010
1 σχόλιο:
Ωραίο. Μπράβο στον Σωτήρ.
Αναστάσιος
Δημοσίευση σχολίου