Ένας φίλος σου, σου επαναλαμβάνει συνεχώς: «Δεν υπάρχει Θεός!». Κι αισθάνεσαι σαν να σε χτυπά μαστίγιο! Κι εσύ αγωνιάς για την ψυχή και τη ζωή του. Και καλά σκέφτεσαι.
Αν υπάρχει ο Ζων και Παντοδύναμος Θεός, και αν δεν είναι ισχυρότερος από το θάνατο, τότε ο θάνατος είναι ο μοναδικός πανίσχυρος θεός! Και τότε κάθε ζωντανή ύπαρξη δεν είναι τίποτε άλλο, παρά ένα κλωτσοσκούφι του θανάτου. Ένα ποντικάκι στο στόμα της γάτας!
Μια φορά, αντικρούοντάς τον, του είπατε: «Ο Θεός υπάρχει. Για σένα δεν υπάρχει». Και δε σφάλατε. Γιατί εκείνοι που αποκόπτονται από τον Αιώνιο και Ζωοδότη Κύριο εδώ στη γη, αποκόπτονται από τη ζωή την πραγματική. Αυτοί, ούτε εδώ, ούτε και στην άλλη ζωή δεν θα μπορέσουν να γευθούν το μεγαλείο του Θεού και της πλάσης Του. Και καλύτερα να μην είχαμε γεννηθεί, παρά να είμαστε αποκομμένοι από τον Θεό.
Αν ήμουνα στη θέση σου θα του έλεγα τα εξής:
- Κάνεις λάθος, φίλε μου! Ορθότερο θα ήταν, αν έλεγες: «Εγώ δεν έχω Θεό». Διότι το βλέπεις, ότι υπάρχουν τόσοι άνθρωποι γύρω σου, που αισθάνονται το Θεό, και γι’ αυτό το διακηρύττουν ότι υπάρχει Θεός. Λοιπόν, μη λες: «Δεν υπάρχει Θεός»! Περιορίσου να λες: «Εγώ δεν έχω Θεό»!.
- Κάνεις λάθος! Μη μιλάς σαν τον άρρωστο που λέει ότι δεν υπάρχει πουθενά υγεία!
- Σφάλεις! Μοιάζεις με το τυφλό που λέει: «Δεν υπάρχει φως στο κόσμο»! Ασφαλώς, υπάρχει και είναι διάχυτο παντού. Αυτός ο δυστυχής δεν έχει το φως του! Θα μιλούσε δε σωστά αν έλεγε: «Εγώ δεν έχω μάτια και δε βλέπω το φως».
- Κάνεις λάθος! Μιλάς σαν το ζητιάνο που λέει: «Δεν υπάρχει χρυσάφι στη γη»! Μα χρυσάφι υπάρχει και πάνω στη γη και μέσα στη γη απλώς αυτός δεν έχει! Το σωστό θα ήταν να έλεγε: «Εγώ δεν έχω χρυσάφι»!
- Κάνεις λάθος! Μοιάζεις με το κακό εκείνο άνθρωπο που λέει: «Δεν υπάρχει καλοσύνη στο κόσμο»! Ενώ θα έπρεπε να πει: «Εγώ δεν έχω ούτε ίχνος καλοσύνη μέσα μου» και όχι «δεν υπάρχει πουθενά καλοσύνη στο κόσμο»!
Αυτά να του πεις. Γιατί, όταν κάτι δεν το έχεις εσύ και δεν το γνωρίζεις, δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει πουθενά κι ότι αυτό δεν το έχει κανείς! Γιατί μιλάς εκ μέρους όλων των ανθρώπων; Πώς διακηρύττεις ότι τη δική σου ασθένεια την έχουν όλοι; Και πώς όλοι έχουν τη δική σου πλάνη;
Εκείνοι που δεν θέλουν να ζουν με τον Θεό είναι ελάχιστοι. Αλλά και γι’ αυτούς ο Θεός υπάρχει! Και τους περιμένει μέχρι την τελευταία τους αναπνοή στη γη. Και μόνο αν δεν φροντίσουν να μετανοήσουν, έστω και τη τελευταία του στιγμή, μόνο τότε ο Θεός στην άλλη τους ζωή θα παύσει να υπάρχει σ’ αυτούς, οπότε θα τους διαγράψει από το βιβλίο της ζωής.
Γι’ αυτό, πες του: Σε παρακαλώ, φίλε μου, για το καλό της ψυχής σου, για τα επουράνια αγαθά, για τα δάκρυα που έχυσε ο Χριστός και τις πληγές που δέχθηκε για όλους μας, άλλαξε στάση. Μετανόησε. Διορθώσου. Γύρισε στην εκκλησία μας.
Περιοδικό Τα Κρίνα, Οκτώβριος 2005
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου