«Ελάτε να σας δείξω- όσοι αγαπάτε λέξεις ορφανές, κρυμμένες σ’ ερημιές, σε ξεχασμένους τόπους...» . Για αυτές τις ξεχασμένες λέξεις θα ήθελα να μιλήσουμε. Λέξεις, όπως αγάπη, σπουδή, ομορφιά, αδελφός, τις οποίες έκρυψε η αναζήτηση της ευτυχίας.
Είναι αναγκαίο με την τέχνη της αγωγής, που μοιάζει με την τέχνη του σμιλέματος, να φανερώσουμε ουσιαστικά σε μια εποχή που παρουσιάζεται ως καιρός κρίσης ένα διαφορετικό ορίζοντα από εκείνο που μας έμαθε ο πολιτισμός της μοναξιάς. Ένας πολιτισμός που δημιουργεί φθινοπωρινούς ανθρώπους, οι οποίοι το μόνο που γνωρίζουν είναι «να κουβεντιάζουν σαν άγαλμα προς άγαλμα» μεταξύ τους.
Είναι αναγκαίο με την τέχνη της αγωγής να μάθουμε στα παιδιά μας την σπουδαιότητα της αγάπης∙ ο κόσμος στον οποίο ζουν, με αυτόν τον τρόπο θα γίνει περισσότερο φιλόξενος. Την σπουδαιότητα της ομορφιάς και της παρουσίας του άλλου∙ ο ορίζοντας τους θα γίνει λιγότερο γκρίζος, περισσότερο ανθρώπινος.
Έχετε τον πρώτο λόγο σε αυτήν την προσπάθεια. Στον αγώνα αυτό σύμμαχός σας είναι η θεολογία της Εκκλησίας με την πρόταση ζωής που κομίζει. Μια πρόταση ουσιαστικής μεταμόρφωσης του καθημερινού βίου που μεταβάλλει την εργασία σε δημιουργία, την οικονομία σε θεραπαινίδα του ανθρώπου, το εκπαιδευτικό σύστημα σε παιδεία, την πολιτική σε διακονία.
1. Δ. Κοσμόπουλος, «Τέσσερα ποιήματα», περιοδ. ΝΕΑ ΕΣΤΙΑ, Ιανουάριος 2009, σ. 5.
2. Κ. Δημουλά «Ορισμοί».
1 σχόλιο:
"«Ελάτε να σας δείξω- όσοι αγαπάτε λέξεις ορφανές, κρυμμένες σ’ ερημιές, σε ξεχασμένους τόπους...» . Για αυτές τις ξεχασμένες λέξεις θα ήθελα να μιλήσουμε. Λέξεις, όπως αγάπη, σπουδή, ομορφιά, αδελφός, τις οποίες έκρυψε η αναζήτηση της ευτυχίας."
Να μιλήσουμε για "ξεχασμένες" λέξεις;
Να μιλήσουμε για λέξεις κρυμμένες, κυρίως όμως γι΄ αυτούς που τις κρύβουν;
Σωστά, να μιλήσουμε. Αλλά αν το κάνουμε θα μας κλείσουν το στόμα, θα μας αγνοήσουν εντελώς. Στην καλύτερη περίπτωση, θα μας ρίξουν στα "μπάζα" του διαδικτύου. Στη χειρότερη ... , ας την αφήσουμε καλύτερα, μέρες (των Διδύμων) που είναι.
Γιατί; Διότι αυτοί που λένε αυτές τις μεγάλες κουβέντες, είναι εκείνοι που σκόπιμα κρύβουν και ιδιοτελώς ξεχνούν τις λέξεις. Όπως για παράδειγμα τη λέξη αλήθεια, που φρόντισε ο μακαριώτατος να κρύψει επιμελώς με την αγάπη, με την ομορφιά, με τον αδελφό και άλλα σμιλέμματα.
Αυτά να τα κρατήσει για την αφεντιά του και για τους παρακοιμώμενους που έχει δίπλα του. Αν τολμά, ας αγγίξει τη λέξη αλήθεια.
Δημοσίευση σχολίου