Την ώρα που πυκνώνουν οι φωνές συμπαράστασης στη 43χρονη Ιρανή, στις ισλαμικές χώρες εκατομμύρια γυναίκες δεν ξέρουν καν τι σημαίνoυν ανθρώπινα δικαιώματα
Πάνω από 212.000 άνθρωποι έχουν ενώσει τις φωνές τους για να σωθεί η ζωή της. Από την πρώτη κυρία της Γαλλίας, Κάρλα Μπρούνι, μέχρι τον Χιου Τζάκμαν και τον Σάλμαν Ρούσντι, πολιτικοί, διανοούμενοι ηθοποιοί, τραγουδιστές, και απλοί πολίτες συμμετέχουν στις καμπάνιες που έχουν εγκαινιάσει ο γάλλος συγγραφέας και φιλόσοφος Μπερνάρ Ανρί Λεβί, αλλά και ΜΜΕ όπως η Liberation, προκειμένου να απελευθερωθεί η Σακινέχ Μοχαμαντί Αστιανί.
Η 43χρονη Ιρανή, μητέρα δύο παιδιών, φυλακίστηκε πριν από πέντε χρόνια και έχει καταδικαστεί- χωρίς αποδείξεις- σε θάνατο διά λιθοβολισμού με την κατηγορία της μοιχείας.
Πλέον ζει με τον φόβο ότι κάθε μέρα μπορεί να είναι η τελευταία της ακόμη και μετά τις υποσχέσεις για επανεξέταση της υπόθεσής της. Η περίπτωση της Σακινέχ έχει προκαλέσει παγκόσμια συγκίνηση, αλλά δυστυχώς δεν είναι η μοναδική.
Εκατομμύρια γυναίκες σε ισλαμικές χώρες όπως το Ιράν, το Αφγανιστάν και το Πακιστάν βιώνουν τον εφιάλτη του μαστιγώματος, των επιθέσεων με οξύ, των ομαδικών βιασμών, της καταπάτησης κάθε έννοιας ανθρώπινου δικαιώματος, στερούμενες αυτονόητες ελευθερίες: να κυκλοφορούν δίχως περιορισμούς, να ντύνονται όπως επιθυμούν, να επιλέγουν τον σύζυγό τους, να μορφώνονται, να εργάζονται.
Παρά τις σποραδικές μικρές βελτιώσεις, σε γενικές γραμμές παραμένουν θύματα ενός βάρβαρου μείγματος θρησκευτικών πεποιθήσεων, φυλετικών «εθίμων», κοινωνικών στερεοτύπων, φτώχειας και χαμηλού μορφωτικού επιπέδου, με αποτέλεσμα να θεωρούνται- ακόμη και βάσει της νομοθεσίας- περισσότερο αντικείμενα- ιδιοκτησίες του πατέρα ή του συζύγου που μπορούν να «παζαρευτούν» να «ανταλλαγούν» και να κακοποιηθούν κατά το δοκούν.
Εξαγοράζουν την τιμωρία τους
1 ΣΤΟ ΙΡΑΝ, η μοιχεία τιμωρείται σε αρκετές περιπτώσεις με θάνατο διά λιθοβολισμού. Η βάρβαρη νομοθεσία ορίζει ακόμη και το προτιμητέο μέγεθος για τις πέτρες με τις οποίες δολοφονούνται οι καταδικασμένοι.
Οι άντρες τοποθετούνται σε λάκκο που θα φθάνει μέχρι τη μέση, ενώ οι γυναίκες σε λάκκο που φθάνει σχεδόν μέχρι το λαιμό.
- Οι δολοφόνοι έχουν τη δυνατότητα να γλιτώσουν τη θανατική ποινή, με τη συναίνεση της οικογένειας του θύματος, καταβάλλοντας στην οικογένεια ένα χρηματικό ποσό. Αν το θύμα είναι γυναίκα, το ποσό που απαιτείται είναι το μισό απ' ότι για έναν άντρα, καθώς η ζωή του άντρα αποτιμάται διπλάσιας αξίας.
- Τυπικά μια γυναίκα δεν μπορεί να βγει από το σπίτι χωρίς την άδεια του συζύγου της, ακόμη και για να πάει στην κηδεία του πατέρα της.
- Ενας άντρας μπορεί να χωρίσει τη γυναίκα του όποτε εκείνος επιλέξει, χωρίς να την προειδοποιήσει για τις προθέσεις του.
Διαχωρισμός των δύο φύλων
2 ΣΤΗ ΣΑΟΥΔΙΚΗ ΑΡΑΒΙΑ κυριαρχεί ο παράλογα αυστηρός διαχωρισμός των δύο φύλων. Οι γυναίκες οφείλουν να συνοδεύονται πάντα από έναν άντρα-«φύλακα» ο οποίος είναι συνήθως ο πατέρας, ο σύζυγος, ο αδερφός ή ο γιος.
Απαγορεύεται να συγχρωτίζονται με άντρες που δεν είναι στενοί συγγενείς και προβλέπονται ξεχωριστές είσοδοι για τα δύο φύλα στις υπηρεσίες, στα γραφεία, στις τράπεζες. Είναι επίσης «ανεπιθύμητες» στα μέσα μαζικής μεταφοράς, ενώ απαγορεύεται να οδηγούν γιατί έτσι έρχονται σε επαφή με αγνώστους και αφήνουν ακάλυπτο το πρόσωπό τους.
Η εμμονή με τον διαχωρισμό των φύλων καταλήγει συχνά σε ακραίες μορφές βίας.
Το 2008 ένας πατέρας στη Σ. Αραβία σκότωσε την κόρη του επειδή μιλούσε με ένα αγόρι στο Facebook, ενώ το 2006, μια 19χρονη που απήχθηκε και βιάστηκε ομαδικά, τιμωρήθηκε σε 6μηνη φυλάκιση και 200 μαστιγώματα, επειδή την ώρα που πραγματοποιήθηκε η επίθεση ήταν στο αυτοκίνητο άντρα που δεν ήταν συγγενής της.
Στο έλεος των Ταλιμπάν
3 Πρόσφατα οι Ταλιμπάν λιθοβόλησαν μια έγκυο γυναίκα και ένα νεαρό ζευγάρι, κατηγορώντας τους για μοιχεία. Ακόμη κι αν γλιτώσουν τον θάνατο, οι γυναίκες απειλούνται από ποικίλες βάρβαρες πρακτικές όπως οι επιθέσεις με οξύ.
Πολλά από τα θύματα είναι μαθήτριες ή δασκάλες οι οποίες έχουν την ατυχία το σχολείο τους να βρίσκεται σε περιοχές που ελέγχουν οι Ταλιμπάν, πολέμιοι της μόρφωσης των γυναικών.
Η καταπίεση καθιερώνεται και επισήμως όπως π.χ. μέσω του αναθεωρημένου νόμου που ενέκρινε πέρυσι εν μέσω γενικής κατακραυγής ο πρόεδρος Καρζάι και επιτρέπει στους σιίτες να στερούν τροφή από τη σύζυγό τους αν αρνηθεί να ικανοποιήσει τις σεξουαλικές τους απαιτήσεις.
Ο νόμος ορίζει επίσης ότι η γυναίκα οφείλει να λάβει την άδεια του άντρα της για να εργαστεί, ενώ παραχωρείται στους πατέρες και στους παππούδες η αποκλειστική κηδεμονία των παιδιών.
Στην πυρά για ...την προίκα
4 ΣΤΟ ΓΕΙΤΟΝΙΚΟ ΠΑΚΙΣΤΑΝ οι λιθοβολισμοί και οι επιθέσεις με οξύ κατά γυναικών από συγγενείς, ερωτικούς αντίζηλους ή πάσης φύσεως «εχθρούς» είναι συχνό φαινόμενο, όπως και τα εγκλήματα τιμής.
Κορίτσια και γυναίκες δολοφονούνται από την ίδια τους την οικογένεια επειδή «αμαύρωσαν την τιμή της», αρνούμενες π.χ. να παντρευτούν αυτόν που τους επέδειξαν ή επειδή είχαν «ανάρμοστες» σχέσεις με το αντίθετο φύλο.
Στο Πακιστάν και στην Ινδία παρατηρείται επίσης το φαινόμενο της δολοφονίας κυρίως με αφορμή την προίκα. Συγκεκριμένα, αν η προίκα που έχει δοθεί δεν κριθεί ικανοποιητική, η νύφη περιλούζεται από τον γαμπρό ή την οικογένειά του με κηροζίνη και καίγεται ζωντανή, ενώ η δολοφονία παρουσιάζεται συχνά σαν «ατύχημα».
«Έθνος» 28/08/2010 – Δήμητρα Ραγιά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου