Στις 30 Ιουνίου 2010 στις εγκαταστάσεις του ξενοδοχέιου Ντανίλοφσκαγια της Μόσχας άρχισε η συνεδρίαση της Μόνιμης Επιτροπής για τη συναίνεση και τη συνεργασία του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών, στην οποία συμμετείχαν εκπρόσωποι των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών, των προτεσταντικών και αγγλικανικών «Εκκλησιών» από διάφορες χώρες του κόσμου.
Στην εναρκτήρια ομιλία του ο Πρόεδρος του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων του Πατριαρχείου Μόσχας Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ Ιλαρίωνας τόνισε τη σημασία του διαχριστιανικού διαλόγου και κάλεσε στην επανεξέταση του προτύπου των διεκκλησιαστικών σχέσεων:
«Για αυτό το λόγο πρέπει να καταφύγουμε στην κληρονομιά της Αρχαίας Εκκλησίας, να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε τον τρόπο διασφάλισης της εκκλησιαστικής ενότητας την τότε εποχή. Από την άλλη πλευρά, από τα αποστολικά ακόμα χρόνια, ήταν διαδεδομένη η έκφραση lex orandi est lex credendi, η οποία προσδιόρισε την αμοιβαία σχέση μεταξύ προσευχής και πίστης. Αυτό είναι, το οποίο πολύ συχνά γίνεται σήμερα πέτρα σκανδάλου για τους χριστιανούς και μαρτυρεί τη λησμονιά αυτής της παλαιοχριστιανικής αρχής, τη μετάβαση του ενδιαφέροντος από την πίστη και την προσευχή σε κάποιους άλλους παράγοντες, οι οποίοι έχουν μόνο μια έμμεση σχέση με τους σκοπούς και στόχους του χριστιανικού κηρύγματος. Έτσι στην προσπάθειά τους να προσελκύσουν το ενδιαφέρον του κοινού οι ορισμένοι διαχριστιανικοί οργανισμοί άρχισαν να χρησιμοποιούν πλέον τη γλώσσα των σύγχρονων μέσων μαζικής ενημέρωσης, η οποία από τη μια πλερά είναι κατανοητή πλήρως από τη σύγχρονη κοινωνία, όμως από την άλλη δεν έχει μέσα της τίποτε εκείνο, το οποίο θα αποδεικνύει το ιδιαίτερο χαρακτήρα της χριστιανικής κοσμοαντίληψης και τις αξίες αυτής. Επομένως ταυτιζόμαστε δήθεν με τους άλους θεσμούς της κοινωνίας των πολιτών για να γίνουμε ένα από τους πολλούς πρωταγωνιστές της κοινωνικής και πολιτικής διαδικασίας. Η χριστιανική κοινότητα πρέπει να κατέχει μια γλώσσα, η οποία να είναι κατανοητή από την κοινωνία και ταυτόχρονα να περιλαμβάνει κάποιο στοιχείο κριτικής, το οποίο να τη διακρίνει από τη γλώσσα των κοινωνικών κινημάτων και οργανισμών. Με άλλα λόγια, οι χριστιανοί δεν πρέπει να συμμορφώνονται με τα κοινωνικά ρεύματα και πρότυπα, αλλά σύμφωνα με τον Απόστολο Παύλο, να κρατάνε με εμμονή τὰς παραδόσεις ἃς ἐδιδάχθητε εἴτε διὰ λόγου εἴτε δι’ ἐπιστολῆς ἡμῶν (Β΄Θεσ. 2. 15).
Η διαχριστιανική συνεργασία διατρέχει ιδιαίτερο κίνδυνο από τη φιλελευθεροποίηση των κανόνων της χριστιανικής ηθικής, την οποία ορισμένα ρεύματα μέσα στο σύγχρονο Προτεσταντισμό προσπαθούν να παρουσιάσουν ως νέο, «ανθρωπιστικό» πρότυπο του χριστιανικού κηρύγματος. Για τους ορθοδόξους η άποψη σύμφωνα με την οποία τα ηθικά ιδεώδη του Ευαγγελίου χαρακτηρίζονται ως προϊόντα της περασμένης εποχής, τα οποία δεν ισχύουν δήθεν καθόλου στις μέρες μας, είναι απαράδεκτη. Αυτό αφορά και στα θέματα της θεολογίας και της εκκλησιαστικής πράξης, το νόημα και ο σκοπός των οποίων μέσα από αυτή την προοπτική δεν είναι πια να φέρουν τους ανθρώπους στον Θεό, αλλά περιορίζονται στη λεγόμενη «ανθρωποποίηση» του εκκλησιαστικού βίου, ο οποίος πλέον συμμορφώνεται αποκλειστικά με τα πρότυπα του «κόσμου τούτου», ανέφερε χαρακτηριστικά ο Μητροπολίτης Ιλαρίωνας.
Εν συνεχεία ακολούθησε η συζήτηση σχετικά με τα επίκαιρα θέματα των διεκκλησιαστικών σχέσεων.
Απαντώντας σε διάφορες ερωτήσεις ο Μητροπολίτης Ιλαρίωνας τόνισε τη σημασία του θεολογικού διαλόγου στις ημέρες μας, όταν το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών επικοινωνεί με τη γλώσσα των ΜΜΕ. Για να μην περιορίζεται η συζήτηση για τις ηθικές αξίες του χριστιανισμού στη συζήτηση των ηθικών ζητημάτων ως πολιτιστικών φαινομένων, πρέπει να γυρίσουμε στις βιβλικές αρχές και στην κληρονομιά της αρχαίας Εκκλησίας. Τελευταία οι Ορθόδοξοι όλο και περισσότερα βρίσκουν κοινά σημεία επαφής στα θέματα της ηθικής με τους Ρωμαιοκαθολικούς, ενώ οι φιλελεύθερες απόψεις για την ηθική που επικρατούν σε ορισμένες προτεσταντικές κοινότητες γίνονται αφορμή για την αμφισβήτηση της χριστιανικής ταυτότητας αυτών των κοινοτήτων.
Να σημειωθεί ότι οι εργασίες της Μόνιμης Επιτροπής για τη συναίνεση και τη συνεργασία του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών θα συνεχιστούν έως τις 3 Ιουλίου.
1 σχόλιο:
Στη δεκαετία του ΄60 έκανε θραύση η λέξη "συνύπαρξη". Τώρα το αλλάξαμε, το λέμε "συναίνεση".
Η χαζομάρα δεν έχει σύνορα, είναι κι αυτή ασύνορη, όπως η παπική αγάπη.
Πάμε παρακάτω.
Δημοσίευση σχολίου