Οι θλίψεις της ζωής

Του πρωτ. Πολυκ. Γρ. Τύμπα

Το σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα αναφέρεται στο θέμα των θλίψεων και των δοκιμασιών της ζωής (Ρωμ. ε΄ 1-11). Τόπος δακρύων και στεναγμών είναι η γη μας. Ο άνθρωπος γεννιέται μέσα στους πόνους και με κλαυθμυρισμούς, και εγκαταλείπει την πρόσκαιρη αυτή ζωή με οδυρμούς και στεναγμούς. Ανάμεσα στα δυο αυτά ορόσημα πόσοι πόνοι, πόσοι κόποι, πόσες θλίψεις, πόσα δάκρυα! Ο πόνος και η θλίψη είναι ο αχώριστος σύντροφος του ανθρώπου επί της γης. Θλίβεται ο πτωχός, στενάζει όμως και ο πλούσιος. Πονεί ο ασθενής, αλλά μαζί με αυτόν συμπάσχουν και τα άλλα μέλη της οικογένειάς του. Μαστιγώνεται ο αμαρτωλός, αλλά δοκιμάζεται, όπως το χρυσάφι στο χωνευτήρι και ο δίκαιος. «Εν τω κόσμω θλίψιν έξεται», είπε ο Κύριος.

Η θλίψη είναι καθολικό φαινόμενο. Έπειτα από το αμάρτημα των πρωτοπλάστων, κανείς δεν πέρασε τη ζωή του χωρίς να κλαύσει και χωρίς να πονέσει. Η παρούσα ζωή είναι μια «κοιλάδα κλαυθμώνος». Όλοι δοκιμάσαμε και θα δοκιμάσουμε θλίψεις και στενοχώριες.

Δεν προέρχονται όμως όλες αυτές οι δοκιμασίες από τον πανάγαθο Θεό μας, όπως νομίζουν μερικοί. Όσες βεβαίως στέλνονται από τον Θεό αποβλέπουν πάντοτε στο ψυχικό συμφέρον μας και τη σωτηρία μας. Η θλίψη «κατεργάζεται υπομονή». Ο πόνος εξαγνίζει τον άνθρωπο και τον καθιστά δόκιμο για τη βασιλεία των ουρανών.

Υπάρχουν ωστόσο και θλίψεις για τις οποίες ευθυνόμαστε εμείς οι ίδιοι. Πολλά είναι τα σχετικά παραδείγματα. Αν ο μέθυσος πάθει κύρωση του ύπατος και έλκος στομάχου, ποιος του πταίει; Κι αν ο σπάταλος επιχειρηματίας ξοδεύει απερίσπαστα την περιουσία του και χρεοκοπήσει αύριο ή αν ο οδηγός ενός αυτοκινήτου τρέχει με ιλιγγιώδη ταχύτητα και έπαθε ατύχημα, ποιος έχει την ευθύνη;

Άλλες θλίψεις έρχονται και από τους εχθρούς της πίστέως μας οι οποίοι διώκουν τους ευσεβείς. «Καυχώμεθα λοιπόν εν ταις θλίψεων» και να χαιρόμαστε όταν έρχονται. Διότι μέσα στον πόνο και τη δοκιμασία, θυμόμαστε τον Θεό πατέρα, αναλογιζόμαστε τον προορισμό μας και αντλούμε θάρρος για τον αγώνα της ζωής. Όταν πονάμε ας ατενίζομαι τον πάσχοντα θεάνθρωπο που για χάρη μας πέθανε και πόνεσε όσον ουδείς άλλος αν και αθώος.

Ας υπομένουμε, λοιπόν τις οποιεσδήποτε θλίψεις της ζωής μας, διότι με τις θλίψεις αυτές αποδεικνυόμαστε δόκιμοι και θα λάβουμε σίγουρα τον στέφανο της αιωνίου ζωής. Ο Απ. Παύλος υπογραμμίζει: «Πάσαν χαράν ηγείσασθε, όταν πειρασμοί περιπέσητε ποικίλοις». Να χαίρεστε όταν δοκιμάζετε πειρασμούς.

“Η ΕΡΕΥΝΑ” 13/06/2010