«Τα οψώνια της αμαρτίας θάνατος»

Του πρωτ. Πολυκ. Γρ. Τύμπα

Στη Βραζιλία υπάρχει ένα φυτό που το λένε «κάταθον», δηλ. δολοφόνο. Είναι από τα αναρριχόμενα φυτά. Στην αρχή όπου φυτρώνει σέρνεται στο έδαφος κι όταν βρει κάποιο δένδρο κοντά του αναρριχάται πάνω του φουντώνει, δεν αφήνει κλαδάκι ακάλυπτο, κι όταν φθάσει στην κορυφή, το άτυχο δένδρο είναι πια ξερό. Το έπνιξε μέσα στον θανάσιμο εναγκαλισμό του ο «δολοφόνος».

Τον ίδιο θανατηφόρο εναγκαλισμό κάνει και στον άνθρωπο η ευπερίστατη αμαρτία, που εύκολα μας περιπλέκει στα πλοκάμια της. Μπαίνει σιγά σιγά στην ψυχή του ανθρώπου, αλλά γρήγορα φουντώνει και κατακτά εξ ολοκλήρου τον άνθρωπο του γίνεται τότε η αμαρτία πάθος, δεύτερη φύση, σωστό καρκίνωμα. Στην πραγματικότητα υποδουλώνεται ο άνθρωπος στα διάφορα πάθη του και διχάζεται η προσωπικότητά του. Από ελεύθερος γίνεται δούλος. Πράγματι η αμαρτία είναι ο δολοφόνος της ψυχής μας. Μας το βεβαιώνει σήμερα και ο απ. Παύλος.

Και προ του θανάτου μας οι συνέπειες της αμαρτίας είναι τρομακτικές. «Από των πολλών μου αμαρτιών ασθενεί το σώμα ασθενεί μου και η ψυχή». Τα αμαρτήματα της σαρκός δημιουργούν ψυχικά συμπλέγματα, τύψεις της συνειδήσεως, νευρώσεις, άγχος, μελαγχολίες. Παραλύουν ακόμη την μνήμη. Η αμαρτία είναι κάτι ξένο προς τον άνθρωπο. Είναι μολισμός «σαρκός και πνεύματος».

Η λύτρωση έρχεται «δια Ιησού Χριστού του Κυρίου ημών». Αυτός είναι η σωτηρία μας, που με τον σταυρικό του θάνατο ενέκρωσε την αμαρτία και μας προσέφερε την ζωή. Η μετάνοια λυτρώνει και σώζει τον άνθρωπο.

Επομένως είναι ανάγκη να ελευθερωθούμε από την αμαρτία και να υποταχθούμε στον ηθικό νόμο του Ευαγγελίου. Πρέπει όμως να γνωρίζουμε ότι τη λύτρωσή μας αυτή από την αμαρτία και τον αιώνιο θάνατο την επιτυγχάνουμε με το θεοΐδρυτο μυστήριο της Μετανοίας και Εξομολογήσεως. Η μετάνοια είναι λουτρό παλιγγενεσίας, το δεύτερο βάπτισμα. Η αμαρτία απομακρύνει τον άνθρωπο από τον Θεό και δημιουργεί τον «μεσότοιχο της έχθρας».

Η αμαρτία είναι δύναμη που φέρει την καταστροφή στον αμαρτωλό. «Τα οψώνια της αμαρτίας θάνατος». Όποιος αμαρτάνει ψωνίζει τον θάνατο. Ο Θεός μας έπλασε να ζήσουμε αιώνια κοντά του όχι να πεθαίνουμε.

”Η ΕΡΕΥΝΑ” 20/06/2010