Η ΠΡΟΟΔΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΤΟΥ ΑΝΤΙΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ
Του Παναγιώτη Τελεβάντου
=======================
Ο πόλεμος κατά των Οικουμενιστών κατήγαγε περιφανείς νίκες σε βαθμό που οι Οικουμενιστές έχουν χάσει τον μπούσουλα και αναγκάζονται συνεχώς να αναπροσαρμόζουν τη στρατηγική τους.
Δέχονται ανελέητα χτυπήματα από παντού.
Αυτό είναι ηλίου φαεινότερον που μόνον οι εθελοτυφλούντες και οι εκ γενετής τυφλοί δεν μπορούν να δουν.
Αυτό που με απασχολεί δεν είναι ο πόλεμος κατά των Οικουμενιστών που πάει, όπως είπα, πολύ καλά, αλλά η στάση ορισμένων αντιοικουμενιστών οι οποίοι είναι σε θέση να καταστρέψουν τα πάντα.
Οχι απλά έχουν την πρόθεση αλλά και τη δυνατότητα.
Καταρχήν όσοι έπαθαν λύσσα αποτείχισης και δίνουν στους Οικουμενιστές το δικαίωμα να δυσφημούν τον αντιαιρετικό αγώνα αλλά και τα "καπετανάτα" και οι προσωπικές φιλοδοξίες όσων θέλουν να ιεραρχήσουν τις δικές τους προτεραιότητες πάνω από τον αγώνα εναντίον του οικουμενισμού.
Δεν κρύβω ότι με ανησυχεί αυτό που παρατηρείται τελευταία σε ανώτατο επίπεδο.
Ορισμένοι αλλάζουν ρότα του καραβιού χωρίς να έχουν ούτε την άδεια του κυβερνήτη ούτε τη συγκατάθεση των υπόλοιπων.
Και ούτε φυσικά μπορούν να την αποκτήσουν ποτέ αυτή τη συγκατάθεση επειδή δεν ξεσηκώθηκε ο κόσμος για να υπηρετήσει τις εμμονές ορισμένων ούτε για να προβάλει τα συμφέροντα και τις μωροφιλοδοξίες άλλων.
Το σάλπισμα αφορούσε τον κίνδυνο του Οικουμενισμού και των νεωτερισμών και όχι άλλες στρατηγικές επιδιώξεις που μπορεί να είναι σε ορισμένες περιπτώσεις θεμιτές αλλά με κανένα τρόπο δεν μπορούν να ιεραρχηθούν πάνω από τον αντιοικουμενιστικό αγώνα.
Προσοχή και προσευχή!
Οι καιροί ου μενετοί!
Τα περί αποτειχίσεως τα έχουμε πει πολλές φορές. Είναι το καλύτερο δώρο που μπορούν κάποιοι, σε αυτό τουλάχιστον το στάδιο, να προσφέρουν στους Οικουμενιστές!
Ας μην καμώνονται ορισμένοι ότι δεν αντιλαμβάνονται τι θα πει “συντεταγμένη” αποτείχιση. Θυμίζουν τους Αρειανούς που αναζητούσαν τον όρο “ομοούσιος” αυτούσιο στην Αγία Γραφή.
Με τέτοια “ορθόδοξη” ερμηνευτική των κανόνων το Λούθηρο τι τον χρειαζόμαστε;
Αν χρειαστεί θα επανέλθουμε.
Τώρα ας δούμε από πού ο διάβολος βρήκε τη χρυσή ευκαιρία να υποσκάψει τον αγώνα σε ανώτατο επίπεδο.
Ξεκινήσαμε τον αγώνα με ηγέτες τους π. Θεόδωρο Ζήση, π. Γεώργιο Μεταλληνό, Πειραιώς Σεραφείμ, Κυθήρων Σεραφείμ, Ναυπάκτου Ιερόθεο, Σαράντη Σαράντο, Ράσκας Αρτέμιο, τον κ. Τσελεγγίδη, άλλους ιεράρχες και το Αγιον Ορος.
Παρακαλώ θερμά, υικά και αδελφικά, ως ελάχιστο μέλος της Εκκλησίας να σταματήσει η συστηματική υπόσκαψη των ηγετών του αντιοικουμενιστικού αγώνα και η ανίερη προσπάθεια να ποδηγετηθεί προς άλλες κατευθύνσεις
15 σχόλια:
Εδώ σας παραδέχομαι! Πολύ εύστοχα αυτά που γράψατε!
Τον κύριο Τελεβάντο δεν τον απασχολεί ο Οικουμενισμός τόσο, δηλαδή η εκκλησιαστική κοινωνία με την αίρεση αλλά μη τυχόν γίνει αποτείχιση από τους Οικουμενιστές;
O κυβερνήτης του καραβιού δεν είναι ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός; Δεν μας έχει πει να φεύγουμε από τους αιρετικούς;
Και αργότερα και οι Άγιοι τα ίδια δεν μας έχουν πει; Μας έχουν πει κάτι διαφορετικό;
ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΝΥΣΣΗΣ
Της αιρέσεως αποσχιζόμενοι τη ευσεβεία διά παντός ενραπτόμεθα
(P.G.44,725)
Έχουμε Επισκόπους που να βρίσκονται στο Φωτισμό του Αγίου Πνεύματος ώστε να τους οφείλουμε απόλυτη υπακοή; Το Άγιο Όρος είναι όπως ήταν;
Γιατί λέει ο Άγιος Νείλος ότι οι Χριστιανοί θα στερηθούν τελείως την πίστη; Τι κάνουμε εμείς που δεν έκαναν οι Χριστιανοί των προηγούμενων αιώνων; Αλλάξαμε δόγματα; Δεν έχουμε Επισκόπους πτυχιούχους θεολογίας και ορισμένους μάλιστα και καθηγητές θεολογίας; Δεν έχουμε στη διάθεσή μας τα έργα των Αγίων Πατέρων;
Παράδειγμα Αγίων Πατέρων δεν ξέρω αν έχουμε...
ΟΣΙΟΥ ΝΕΙΛΟΥ ΤΟΥ ΜΥΡΟΒΛΗΤΟΥ
Κατά το 1900 έτος βαδίζοντες προς τον μεσασμόν του 8ου αιώνος άρυται ο κόσμος του καιρού εκείνου, να γίνεται αγνώριστος...οι δε Ποιμένες των Χριστιανών, Αρχιερείς και Ιερείς, θα είναι τότε άνδρες κενόδοξοι, παντελώς μη γνωρίζοντες την δεξιάν οδόν από την αριστεράν, θα αλλάξουν τα ήθη, αι παραδόσεις των Χριστιανών και της Εκκλησίας...Αι Εκκλησίαι δε του θεού θα στερηθούν ευλαβών και ευσεβών Ποιμένων και αλλοίμονον τότε εις τους εν τω κόσμω ευρισκομένους Χριστιανούς οι όποιοι θα στερηθούν τελείως την πίστιν, διότι θα αναχωρούν από τον κόσμον εις τα ιερα Καταφύγια δια να εύρουν ψυχικήν ανακούφισιν των θλίψεών των και παντού θα ευρίσκουν εμπόδια και στενοχώριας.
Μεγάλη αχαριστία δείξατε και δείχνετε και έτι μεγαλύτερα αχαριστία έχουν να δείξουν οι μεταγενέστεροι εις το όρος τούτο Μοναχοί και Ιερομόναχοι. Και μάλιστα, να ειπούμε, αχαριστία εις την Κυρία Θεοτόκο. Εάν ειπείτε, πόθεν συ το γνωρίζεις ότι είμεθα αχάριστοι, σας αποκρίνομαι.
Ότι ο Θεός το γινώσκει και εγώ το ηξεύρω, ότι ευρισκόμην και ευρίσκομαι και θέλω ευρίσκεστε έως τέλους εδώ έσω εις τούτο το Άγιο Όρος, τον νοητό Παράδεισο της Θεοτόκου, και σωματικώς μεν ευρισκόμην αρχύτερα και έζησα χρόνους εδώ 80 εις τούτο το Όρος.
Και τώρα έχω 200 επέκεινα χρόνους, μετά την κοίμησιν, ήτοι κατά τα 1592 και έως του 1813, όπου λάλησα ταύτα, πέρασαν χρόνοι 221.
Και βλέπω την νυν πολιτεία και κατάστασιν των νυν μοναχών καθώς έβλεπον και των τότε πατέρων και απορώ περί τούτου, πως πολιτεύονται τώρα με πόση απώλεια της ψυχής των και ποσώς δεν τους μέλλει δια την σωτήρια της ψυχής των.
Και δεν είναι πολύ διάστημα χρόνων όπου οι μοναχοί εξέκλιναν εις την απώλεια, αλλά προ χρόνων μεν 25 , ήτοι από τους 1788 εξέκλιναν και εστράφη η σφαίρα και ο κύκλος εις το χειρότερο ,ως ήρπασεν η απώλεια της μοναδικής πολιτείας από τους πρώην Όσιους πατέρας και έμεινε έρημος και καταπεφρονημένη από τα χαρίσματα του Άγιου Πνεύματος, η αγγελομίμητος διαγωγή των μοναχών από τα 25 των 1788 και μεν πολλή ευκολία η απώλεια την ήρπασεν και εστράφη ο τροχός εις την αμέλεια και καταφρόνησιν.
Άλλ? άραγε όταν παρελθώσιν άλλα 25, ήτοι 1838, εις ποία χειροτέραν κατάστασιν έχει να καταντήσει η μοναδική πολιτεία;
Όταν δε παρελθώσιν μετά τους 1838 άλλες τρεις εικοσιπεντάδες, ήτοι εις τους 1913, τότε άραγε ωσάν ποια χώρας της απώλειας θέλει καταντήσει?
Ουαί, αλλοίμονον, ω πατέρες. Κλαιω και θρηνώ την μέλλουσα αποκατάστασιν της μοναδικής πολιτείας του όρους τούτου.
Δεν μπορώ να παρακολουθήσω τη σκέψη του κ. Τελεβάντου. Αυτός που είναι υπέρ του επώνυμου σχολιασμού, γιατί σχολιάζει γραπτά ανωνύμων περί αποτείχισης; Αυτοί οι ανώνυμοι είναι άραγε του Παλαιού Ημερολογίου, είναι αποτειχισμένοι, ή μήπως είναι και οικουμενιστές που παρεμβαίνουν για να σπείρουν τα ζιζάνιά τους;
Και δεν αντιλαμβάνεται ότι, έτσι κι αλλιώς, οι οξύτατοι και βαρύτατοι χαρακτηρισμοί που εκτοξεύει κατά ανωνύμων, πλήττει πρώτα-πρώτα και κυρίως, εκείνους που έχουν εκτεθεί και έχουν γράψει επωνύμως περί αποτείχισης; Η αποτείχιση και η διακοπή μνημοσύνου δεν περιλαμβάνεται στον αντι-οικουμενιστικό αγώνα; Κι αν συμβαίνει το τελευταίο, ποιος βάζει εμπόδια στον αντιοικουμενιστικό αγώνα;
Γιατί, όμως, «απαγορεύει» την έκφραση τεκμηριωμένων θέσεων διαφορετικών από τη δική του άποψη; Ποιος τον έβαλε χωροφύλακα και λογοκριτή μας; Κάποιοι αρχηγοί ή πήρε τον ρόλο μόνος του; Ο ίδιος έχει το δικαίωμα να μιλά με αυθεντία, χωρίς ιδιαίτερη αναφορά σε Αγίους, εμάς δε μας περιλούει με χαρακτηρισμούς, όταν κάνουμε το ίδιο; Δεν έχουμε κι εμείς το δικαίωμα να μιλήσουμε για ένα θέμα, εκφράζοντας βέβαια τη θέση μας, αλλά με στοιχεία από Αγίους Πατέρες και κείμενα Συνόδων; Υποσχέθηκε πως θα ασχοληθεί με το θέμα επισταμένως εδώ και μήνες, και προχθές όρισε τον Ιούλιο ως τον μήνα που θα δώσει, φαντάζομαι, κάποια θεολογική απάντηση. Την περιμένουμε και παρακαλέσαμε γι’ αυτό. Ως τότε, όμως, πώς δικαιολογείται αυτή η έκρηξη;
Λοιπόν, κ. Τελεβάντο, για σας, αυτοί που διατυπώνουν κάποια θέση είναι: λυσσασμένοι, φιλόδοξοι και μωροφιλόδοξοι, δυσφημιστές και καταστροφείς του αντι-οικουμενιστικού αγώνα, υποσκάπτουν το κύρος των ηγετών του και έχουν αποδυθεί σε ανίερη προσπάθεια διάλυσής του, κατά την γνώμη σας. Καλωσύνης σας.
Εγώ προσωπικά, που έχω γράψει επώνυμα και επώδυνα κάποια άρθρα περι αποτείχισης και δεν παρενέβην τώρα ανώνυμα, περιμένω τη θεολογική σας προσφορά στο θέμα και δεν ταυτίζομαι με τις ποικίλων σκοπιμοτήτων επιδιώξεις, όλων όσων γράφουν περί Αποτειχίσεως. Επαναλαμβάνω πως εξετάζω την αποτείχιση υπό το πρίσμα της Ορθόδοξης εκκλησιολογίας και θεολογίας, και μόνο εντός των πλαισίων των Ιερών Κανόνων και της ιστορίας της Ορθοδόξου Ανατολικής Εκκλησίας και ευρισκόμενος εντός του σώματός της ως ένα ανάξιο μέλος που επιζητεί την σωτηρία του. Συμμετέχω με τις μικρές δυνάμεις μου στον αγώνα κατά της αιρέσεως του Οικουμενισμού, αντλώντας δύναμη από πνευματικούς πατέρες και θεολογικό υλικό από τα αντι-οικουμενιστικά κείμενα. Ακολουθώντας δε την διδασκαλία των Άγίων Πατέρων, πιστεύω κι εγώ, πως ο αγώνας εναντίον κάθε αιρέσεως πραγματοποιείται όχι μόνο πριν φτάσει κανείς στο σημείο της διακοπής μνημοσύνου και της αποτείχισης, αλλά και μετά την αποτείχιση από τους αδρανούντας ή αιρετίζοντας και αιρετικούς Επισκόπους, με την προϋπόθεση, βέβαια, ότι διεξάγεται ορθοδόξως και δεν εκτρέπεται σε ατραπούς και σχηματισμούς σχισματικών ομάδων.
Αν μου διαφεύγουν κάποιοι παράμετροι των Αγίων Πατέρων, λόγω των πολλών ελλείψεών μου, που αλλάζουν κάτι στο θέμα, αυτές περιμένω να υποδείξετε• με επιχειρήματα, όμως, Πατερικά και όχι με προσωπικές ορθολογικές τοποθετήσεις και χαρακτηρισμούς• και τότε (είτε προέρχονται από εσάς είτε από κάποιον άλλο) με ευγνωμοσύνη θα τις εξετάσω και θα τις ακολουθήσω, αφού θα αποτελούν διδασκαλία της διαχρονικής Εκκλησίας.
Σημάτης Παναγιώτης
Δεν είναι ώρα για τσακωμούς, καυγάδες και αψιμαχίες! Δεν είναι δυνατόν την στιγμή που οι οπαδοί του οικουμενισμού "τα έχουν χαμένα" από την μαζική αντίδραση του Φιλοχρίστου Ορθοδόξου Λαού στα ανίερα σχέδιά τους, να ενσπείρεται η διχόνοια. Ζητώ συγχώρεση και από τον κ. Τελεβάντο και από τον κ. Σημάτη και από οποιονδήποτε συνάνθρωπο Ορθόδοξης Πίστης. Άλλος αγωνίζεται δίχως να τον απασχολεί η αποτοίχιση, άλλος ζητά την αποτοίχιση και θα πορευτεί ούτως! Καθείς, επομένως από το μετερίζι του θα προσφέρει τον οβολόν του υπέρ της Αγίας μας Ορθοδοξίας. Σημασία δεν έχει να ταχθούμε με την μια ή την άλλη ομάδα που εορτάζει το Πάσχα την τάδε ή την δείνα ημερομηνία! Στόχος του αντιοικουμενικού αγώνα είναι ο σύγχρονος Άρειος, δηλαδή ο ολέθριος οικουμενισμός. Ο Τριαδικός Ύψιστος Θεός να στηρίζει και να φωτίζει τον καθένα ξεχωριστά και όλους μαζί. Ο αγώνας εναντίον του οικουμενισμού είναι χρέος του κάθε Ορθοδόξου Χριστιανού προς την Αγία Εκκλησία που υπηρετεί.
Συμφωνώ με τον κ.Σημάτη και δεν χρειάζεται να νιώθει τύψεις συνειδήσεως ο Αντιοικουμενιστής που εκφράστηκε και καλά έκανε και εκφράστηκε.
Ούτε σημαίνει ότι όσοι ανώνυμα συνηγορούν υπερ της αποτείχισης υπηρετούν δήθεν σκοπιμότητες.
Ας μην ρίχνουμε λάσπη στους ανώνυμους.
Ξενοφώντας
Οταν ο Κύριος Τελεβάντος και όσοι συνεργάζονται μαζί του κατανοήσουν, ότι ο Αντιοικουμενιστικός αγώνας δεν ξεκίνησε στις ημέρες τους,αλλά αρκετές δεκαετίες πριν από αυτούς, αποδίδωντας μέσα στην ψυχή τους την δίκαιη αναγνώριση για όσους τίμιους Ορθοδόξους αδελφούς τους προσέφεραν στον αγώνα της Εκκλησίας πολύ περισότερα από αυτούς.Οταν ομοίως αντιληφθούν, ότι ο αγώνας τους πρέπει να αγκαλιάσει όλη την μαχόμενη Ορθοδοξία με στόχο όχι μόνο να διώξουν τον Οικουμενισμό από τα Άγια,αλλά να ενώσουν τους διασκορπισμένους Ορθοδόξους ,και αυτό θέλει αληθινή Ευαγγελική αγάπη και απόλυτη φιλαλήθεια ,χωρίς κανένα έλλειμμα. Όταν ζητηθεί ειλικρινά από τον Κύριό μας, να δείξει Αυτός, την στατηγική του αγώνα στους ηγέτες που θα είναι έτοιμοι,αν χρειασθεί να θυσιάσουν τα πάντα για αυτή την υπακοή τους στον αληθινό ΑΡΧΗΓΟ και αληθινό ΣΤΡΑΤΗΓΟ. Τότε και μόνο τότε ο αγώνας θα ευλογηθεί,τα αληθινά τέκνα θα ενωθούν στις προσταγές των Ποιμένων, που θα εκφράζουν το αληθινό Θέλημα του ΕΝΟΣ ΠΟΙΜΕΝΟΣ,οι αντικείμενοι θα φοβηθούν μπροστά στη Δόξα της Εκκλησίας και του Αρνίου.Μέχρι τότε μη περιμένετε την πραγματική επιτυχία γιατί το σχέδιό σας είναι ανθρώπινο
Απευθύνομαι σε όλους τους υπερμάχους της αποτειχίσεως:
Εφ' όσων δεν υπάρχουν φωτισμένοι Αρχιερείς και το Άγιον Όρος δεν είναι όπως έπρεπε να είναι. Και μείνατε μόνο εσείς στην Ορθοδοξία που είστε όπως πρέπει να είστε. Γιατί δεν αποτειχίζεστε και ασχολείστε με τους άλλους... τους κολασμένους!!! Όλο γκρίνια είστε.
Ανώνυμε 26 Ιουνίου 2010 4:24 π.μ., αυτό που λες είναι παράλογο.
Είναι σαν να ζητάς κάποιον που βλέπει να καίγεται η πολυκατοικία του, να τρέξει να σωθεί μόνος του. Και να τον κατηγορείς αν φωνάζει και στους άλλους να φύγουν να σωθούν.
Τον εαυτό του πρέπει αν κοιτάει ο χριστιανός;
Αναστάσιος
Δηλαδή Αναστάσιε εσύ θα διαφωτίσεις για το πως θα ενεργήσει ο Πειραιώς ο π. Θεόδωρος το Άγιον Όρος κτλ...
Αυτοί δηλαδή καίγονται και εσύ κάνεις αγάπη ως έχων διάκριση -την οποία αυτοί ισχυρίζεσαι ότι δεν έχουν- να τους βοηθήσεις, να τους διαφωτίσεις...
Η συζήτηση ήρθε στο κύριο σημείο της. ΔΙΑΚΡΙΣΗ. Μείζων πάντων των αρετών.
Και δυστυχώς πολλοί από τους γράφοντες κατά του οικουμενισμού φαίνεται να την έχουν ξεχάσει. Και ενώ οι ίδιοι δεν διαθέτουν διάκριση, δεν μπορούν να δεχτούν ούτε την με διάκριση στάση απέναντι στους οικουμενιστές κάποιων επισκόπων, κληρικών ή και λαϊκών. Θέλουν όλοι άμεσα να ακολουθήσουν τη δική τους σκέψη και γραμμή.
Χωρίς να κατέχω τη μεγάλη αρετή της διάκρισης, ο λογισμός μου λέει ότι καλό είναι να είμαστε λίγο συγκρατημένοι όταν γράφουμε για πρόσωπα που βρίσκονται στην ίδια όχθη του ποταμού με μας (στην πλευρά του αντιοικουμενιστικού μετώπου).
Αναστάσιε αυτό που λες εσύ είναι παράλογο
Δε δίνουμε σημασία στα λόγια κάποιον άγνωστων αλλά μόνο σε εκείνους που γνωρίζουμε και έχουμε εμπιστοσύνη .
Πολλοί είναι οι άγνωστοι και άρρωστοι στο μυαλό που φωνάζουν στο δρόμο ότι έρχεται το τέλος του κόσμου και ότι πρέπει να πάρει ο κόσμος τα βουνά για να γλυτώσει. Γιατί δε δίνεις σημασία και στα λόγια εκείνων;
Πρέπει λοιπόν να ακούμε μόνο κάποιους που έχουμε εμπιστοσύνη και όχι κάποιους άγνωστους με άγνωστα κίνητρα.
Ας σταματήσουν κάποιοι να γκρινιάζουν συνεχώς. Δεν καταλαβαίνουν ότι έτσι χάνουν τα πάντα;
ΝΙΚΟΛΑΟΣ Π
Αδελφοί το μέλλον θα αποδείξει το ποίος σφάλλει και ποίος όχι για το θέμα που μας απασχολεί.Επίσης εἰναι πιθανόν να μάθουμε και τα πραγματικά εσωτερικά κίνητρα για την στάση του καθενός μας, είτε δικαιωθεί είτε όχι η σημερινή τοποθέτησή του.Σύμφωνα με τους Πατέρες της Πίστεώς μας, όποιος είναι αληθινά καλοπροαίρετος ο Θεός μας τον φωτίζει και τον οδηγεί τελικά στη σωτηρία του.Ποιός είναι όμως στην περίπτωσή μας ο αληθινά καλοπροαίρετος;Είναι εκείνος που ψάχνει να βρεί και να υπακούσει το θέλημα του Κυρίου,όποιο και αν είναι αυτό και όχι ότι τον βολεύει. Αδελφοί στις μέρες μας ανώτερη αρετή από την διάκριση,ανώτερη αρετή από την ταπείνωση,ανώτερη από όλες τις αρετές είναι η ευθύτητα της καρδίας μας απέναντι στον Κύριό μας,γιατί χωρίς αυτή την τελευταία αρετή ούτε τις άλλες έχουμε
Μείζον των αρετών η διάκριση. θεμέλιο τον αρετών η ταπείνωση και τότε και τώρα και πάντοτε τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος είναι τα ίδια...
Το άγιον Πνεύμα έχει και τώρα τους Αγίους του -θα ήταν βλασφημία να ισχυριστούμε το αντίθετο- θα τους καταλάβουμε αρκεί να κατεβάσουμε την μύτη μας λίγο.... και την αρρωστημένη ιδέα που έχουμε για τον εαυτό μας, ότι τάχα εμείς ξέρουμε.... και οι άλλοι πέρα βρέχει...
Ανώνυμε 26 Ιουνίου 2.53μμ συμφωνώ απόλυτα μαζί σου για την αξία της διάκρισης και της ταπείνωσης ως πρώτιστες αρετές,όταν όμως αυτές είναι αληθινές και Θεάρεστες.Οι αρετές αυτές είναι δώρα της αγάπης του Θεού προς τον άνθρωπο και προϋποθέτουν την αληθινή αγάπη του ανθρώπου προς τον Θεό, καθώς και την πραγματική Πίστη.Αυτά όμως όλα δεν υπάρχουν εκεί που απουσιάζει η ευθύτητα της καρδίας του Χριστιανού προς τον Κύριο, εκεί που ανάμεσα στο θέλημα του Θεού και το θέλημα του Κόσμου διαλέγουμε στα λόγια του Θεού και στην ουσία του Κόσμου ,με την πράξη μας ή την ανοχή μας, γιατί αυτό απλά μας βολεύει και επιπλέον παρατηρούμε όσους δεν μας μιμούνται.Ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω,ήδη όλοι μας ευρισκόμεθα εις τον στίβο και οι νομίμως αθλούντες θα λάβουν τον στέφανο της ζωής.Για όλα υπάρχει, είτε το θέλουμε είτε όχι, μία αλήθεια καί ένας ΚΡΙΤΗΣ και από Αυτόν ,ότι και να λέμε ,δεν μπορούμε να κρυφθούμε, γιατί ξέρει όχι μόνο τί λέμε ή τί σκεπτὀμαστε,αλλά και το παραμικρό κίνημα της καρδιάς μας.Αδελφέ αν αληθινά ψάχνεις να βρείς Αγἰους στην εποχή μας θα τους βρείς διωκομένους και υποφέροντες για τον Χριστό και να ξέρεις, ότι πράγματι υπάρχουν και σήμερα ,όπως συνέβαινε σε κάθε εποχή.Αν αληθινά επιθυμείς να τους βρείς ζήτησέ το με ειλικρίνεια από τον Κυριό μας και Εκείνος θα σου τους φανερώσει
Θέλω να μου απαντήσουν όσοι είναι κατά της αποτειχίσεως από τους Οικουμενιστές στην εξής ερώτηση-προβληματισμό μου:
Γιατί εγώ που είμαι Χριστιανός Ορθόδοξος και θέλω να συμμετέχω συνειδητά στα Μυστήρια της Εκκλησίας και να αγωνίζομαι πνευματικά θα πρέπει να βρίσκομαι σε κοινωνία με τον Παπισμό και τον Οικουμενισμό επειδή λόγου χάρη ο Οικουμενικός Πατριάρχης
κ Βαρθολομαίος μνημονεύει τον αιρετικό Πάπα της Ρώμης; Ή μήπως η μνημόνευση του Επισκόπου στη Θεία Λειτουργία δεν είναι τόσο ζωτικής σημασίας θέμα; Διαβάζω ότι ο Γεννάδιος Σχολάριος λέει ότι με τη μνημόνευση φαίνεται η υποταγή των ομοδόξων στον Επίσκοπο και ο Όσιος Θεόδωρος ο Στουδίτης λέει ότι αν Ορθόδοξος μνημονεύσει αιρετικό χάνει την Ορθοδοξία του και ο Μέγας Αθανάσιος λέει ότι δεν πρέπει να έχουμε εκκλησιαστική κοινωνία όχι μόνο με τους αιρετικούς αλλά ούτε με εκείνους που έχουν κοινωνία με αυτούς! Δεν ισχύουν αυτά που λένε οι Άγιοι; Τότε πως είναι δυνατό ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ Βαρθολομαίος - τον οποίο μνημονεύει η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος και οι μισοί περίπου Ιεράρχες μας πήγαν να τον υποδεχτούν όταν ήρθε στην Καλαμάτα- να μνημονεύει τον Πάπα ο οποίος είναι αιρετικός; Μνημονεύεται ως Αγιότατος Επίσκοπος της Πρεσβυτέρας Ρώμης! Και σύμφωνα με πρόσφατα δημοσιεύματα είναι και προστάτης των παιδεραστών! Δηλαδή ούτε ορθή πίστη ούτε ορθός βίος! Και ο Όσιος Θεόδωρος ο Στουδίτης λέει ότι και η κοινωνία με δημόσια διαβεβλημένο ιερέα χωρίζει από τον Χριστό!
Αφού η Ομολογία Πίστεως κατά του Οικουμενισμού συμφωνεί με τους Αγίους Πατέρες γιατί δεν γίνεται πράξη; Όσον αφορά τη διάκριση, ο Άγιος Ιωάννης ο Σιναΐτης ομιλώντας κατά τρόπο γενικό λέει πως είναι: η αλάνθαστη γνώση και αντίληψη του θείου θελήματος σε κάθε καιρό και τόπο και περίπτωση, η οποία συνήθως υπάρχει στους καθαρούς κατά τη καρδία διά και το σώμα και το στόμα.
Διάκρισης σημαίνει συνείδησις αμόλυντη και καθαρότης των αισθήσεων". (Κλίμακα Λόγος ΚΣΤ 1)
Δεν διαθέτω διάκριση λόγω του ότι δεν έχω καθαρή καρδιά. Όμως πείτε μου σας παρακαλώ, όταν μιλάμε για διάκριση μήπως συχνά εννοούμε τη χρυσή τομή η οποία είναι επαινετή οδός στα θέματα της καθημερινής ζωής αλλά καθόλου ωφέλιμη στα της Πίστεως; Το θάρρος είναι αρετή στα άκρα της δειλίας και του θράσους. Στα της Πίστεως όμως δεν χωρεί καμία συγκατάβαση! Είναι αδύνατο να είμαστε με τον Θεό κατά 99% και 1% να μην είμαστε. Και οι κοινές προσευχές στην Ασσίζη με όλες τις θρησκείες και τις αιρέσεις του κόσμου; Αυτό που γίνεται στην Ασσίζη είναι ή δεν είναι Συναγωγή του Σατανά; Συγνώμη για τη πολυλογία μου αλλά ειλικρινά δεν καταλαβαίνω που πηγαίνουμε με τους Ορθόδοξους Οικουμενιστές!
Δημοσίευση σχολίου