Επιστημονικό Συνέδριο στο Δουβλίνο με θέμα «Από την ιεραποστολή στον κόσμο προς τη διαθρησκειακή μαρτυρία.

Ο Οικουμενισμός στον 21 αιώνα»

Το επιστημονικό συνέδριο φιλοξενήθηκε στο Πανεπιστήμιο του Trinity College στο Δουβλίνο της Ιρλανδίας από 16 έως 18 Ιουνίου 2010.

Φέτος συμπλήρωσε η εκατονταετηρίδα του πρώτου οικουμενικού συνεδρίου «Η ιεραποστολή στον κόσμο», το οποίο διεξήχθηκε στο Εδινβούργο το 1910. Από τότε έχουν πραγματοποιηθεί σημαντικές αλλαγές στις απόψεις και κηρύχθηκε η ενεργός θέση του οικουμενισμού, χάρη στην οποία έγινε εφικτή η επαναξιολόγηση των πορισμάτων της οικουμενικής κίνησης και η κριτική ερμηνεία των κατορθωμάτων και των σφαλμάτων του. Ακόμα κατά το πρώτο συνέδριο διαπιστώθηκε η πολυμορφία των θρησκευτικών παραδόσεων και πολιτισμών. Όμως η επακολουθήσασα πολιτική, θεολογική και πολιτική εξέλιξη του 20 αιώνα υποχρέωσε την επανεξέταση της σημασίας και του χαρακτήρα αυτής της πολυμορφίας και έθεσε ενώπιον του χριστιανισμού ριζικά διαφορετικούς νέους σκοπούς.

Ανάμεσα σε αυτούς τους σκοπούς εντάσσονται οι εξής.

-Πως επαναξιολογεί ο χριστιανισμός τη θέση του υπό το φως της μάχης και χαρακτηριστική για τη σύγχρονη εποχή αντιπαράθεσης μεταξύ της εκκοσμίκευσης και της θρησκευτικότητας;

-Ποια είναι η θεολογική απάντηση και η μαρτυρία του στο σύγχρονο δημόσιο χώρο, ο οποίος εκπροσωπείται όχι μόνο από τις πολυάριθμες γεωγραφικά και ιστορικά παραδόσεις, αλλά και προϋποθέτει τον εσωτερικό πλουραλισμό απόψεων και γνωμών;

-Θα γίνει η βαθμιαία μετάβαση τον 21 αιώνα από την αμιγώς χριστιανική μαρτυρία στον κόσμο προς τη διαθρησκειακή μαρτυρία;

Αυτά και άλλα θέματα αποτέλεσαν αντικείμενο των φιλοσοφικών και θεολογικών συζητήσεων στα πλαίσια του συνεδρίου στο Δουβλίνου όπου με την ευλογία του Μητροπολίτη Βολοκολάμσκ Ιλαρίωνος συμμετείχε ο υπεύθυνος της Υπηρεσίας Επικοινωνίας του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων του Πατριαρχείου Μόσχας ιερέας Γεώργιος Ζαβερσίνσκυ. Ο πατήρ Γεώργιος πραγματοποίησε ομιλία με θέμα «Πλουραλισμός και αυθεντικός διάλογος. Η ορθόδοξη μαρτυρία», όπου τόνισε ιδιαίτερα την έμφυτη για την ανθρώπινη φύση ροπή προς την κοινωνία και το διάλογο. Ο διάλογος αποκτά τον αυθεντικό χαρακτήρα στο προσωπικό επίπεδο και επαναβεβαιώνεται με την προσωπική παρουσία του Θεού.