Απολογία μητροπολίτη για τα Νέα Ελληνικά!
Εξηγήσεις έδωσε στην Ιερά Σύνοδο ο Νικοπόλεως Μελέτιος επειδή ιερουργεί σε απλοποιημένη γλώσσα
«Έχω ευθύνη έναντι των πιστών». Αυτή ήταν η απάντηση του Μητροπολίτη Νικοπόλεως κ. Μελετίου στον Αρχιεπίσκοπο κ. Ιερώνυμο και στα 12 μέλη της Ιεράς Συνόδου ενώπιον των οποίων κλήθηκε να δώσει εξηγήσεις για το γεγονός ότι τελεί τη Θεία Λειτουργία στη νέα ελληνική γλώσσα.
Παρά το γεγονός ότι ο κ. Μελέτιος είχε τη στήριξη των Μητροπολιτών Δημητριάδος κ. Ιγνατίου και Φθιώτιδος κ. Νικολάου, υπό την πίεση των συντηρητικών, όπως χαρακτηρίζονται, κύκλων, η Ιερά Σύνοδος με ανακοινωθέν της δηλώνει ότι «εμμένει στην παράδοση του γλωσσικού ιδιώματος του παραδεδομένου τρόπου τελέσεως της Θείας Λειτουργίας και των Ιερών Μυστηρίων. Οιαδήποτε μετάφραση λειτουργικών κειμένων μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα στην ενότητα της Εκκλησίας».
Καλεί επίσης τους ιεράρχες που επιθυμούν να τελούν τη λειτουργία στα νέα ελληνικά να το πράττουν μόνον για ειδικούς λόγους και έπειτα από σχετική άδειά της.
Επί δύο και πλέον ώρες ο Μητροπολίτης Νικοπόλεως εξηγούσε στα μέλη της Ιεράς Συνόδου τους λόγους που τον οδήγησαν σε αυτή την απόφαση. «Κάνω το καθήκον μου» είπε και πρόσθεσε: «Εχω ευθύνη έναντι των πιστών οι οποίοι δεν καταλαβαίνουν τη Θεία Λειτουργία». Μάλιστα, σύμφωνα με πληροφορίες, κάλεσε τους ιεράρχες να του πουν ποιοι ιεροί Κανόνες απαγορεύουν τη μετάφρασή της.
Υπέρ των θέσεων του Μητροπολίτη Νικοπόλεως τάχθηκε ο Μητροπολίτης Φθιώτιδος κ. Νικόλαος, ο οποίος δήλωσε ότι «πολλοί νέοι δεν προσέρχονται στη Λειτουργία επειδή δεν καταλαβαίνουν τη γλώσσα».
Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε με τις δηλώσεις του και ο Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος, ο οποίος επισήμανε το γεγονός ότι «κανένας από τους πιστούς της Μητρόπολης Νικοπόλεως και Πρεβέζης δεν διαμαρτυρήθηκε για την προσπάθεια του ποιμενάρχη τους.
Το γλωσσικό στα Εκκλησιαστικά κείμενα
3ος αιώνας π.Χ.: Μετάφραση της εβραϊκής βίβλου στην ελληνιστική κοινή γλώσσα για τις ανάγκες των Ιουδαίων που ζούσαν στην Αλεξάνδρεια και μιλούσαν ελληνικά. Η μετάφραση έγινε από 72 σοφούς και λόγιους εβραίους.
1ος αιώνας μ.Χ.: Καταγράφονται στην προφορική ελληνιστική κοινή τα κείμενα της Καινής Διαθήκης. Μεταφράζονται επίσης στα λατινικά.
2ος αιώνας και εξής: Αρχίζουν οι μεταφράσεις στην αιγυπτιακή (κοπτική), συριακή, αρμενική, γοτθική, ιβηρική.
4ος αιώνας: Ο Μέγας Βασίλειος και ο Ιερός Χρυσόστομος συγγράφουν το κείμενο της Θείας Λειτουργίας στη λόγια γλώσσα της εποχής η οποία αποτελεί μίμηση της αρχαίας αττικής διαλέκτου με υφολογικές επιδράσεις της Β΄ Σοφιστικής. 9ος και 10ος αιώνας: Τα αδέλφια Κύριλλος και Μεθόδιος και οι μαθητές τους μεταφράζουν λειτουργικά κείμενα και Ευαγγέλιο στα σλαβικά.
16ος αιώνας: Ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας Κύριλλος Λούκαρης για να αντιμετωπίσει τους μισιονάριους της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας που προσηλύτιζαν ορθοδόξους ανέθεσε τη μετάφραση της Καινής Διαθήκης στην καθ΄ ομιλουμένη γλώσσα της εποχής στον μοναχό Μάξιμο Καλλιπολίτη. Το κείμενο τυπώθηκε σε δύο παράλληλες στήλες.
19ος αιώνας: Ο μοναχός Νεόφυτος Βάμβας αναλαμβάνει τη μετάφραση του ιερού κειμένου και σημειώνει «όστις εμποδίζει την μετάφραση των γραφών κλείει την Βασιλεία του Θεού έμπροσθεν των ανθρώπων και υπόκειται εις “το Ουαί”, εις το οποίο καταδίκασε ο Κύριος ημών τους Γραμματείς και Φαρισαίους».
20ός αιώνας: Στις παραδοσιακές Ορθόδοξες Εκκλησίες η απόδοση των λειτουργικών κειμένων στην καθομιλουμένη δεν συνάντησε αντιδράσεις: διότι οι μεν Ρουμάνοι απέβαλαν την ξένη προς αυτούς σλαβόφωνη επίδραση, οι δε Βούλγαροι, οι Σέρβοι απομάκρυναν την παλαιοσλαβική επειδή ήταν ακατανόητη από τους πιστούς.
20ός αιώνας: Στην Ελλάδα ξεσπάει σύγκρουση, τα γνωστά ως «Ευαγγελικά». Και η μετάφραση της Καινής Διαθήκης αποτελεί αντικείμενο μεγάλης διαμάχης μεταξύ των οπαδών της καθαρεύουσας και των δημοτικιστών.
Δεκαετία ΄80: O Μακαριστός Μητροπολίτης Σερβίων και Κοζάνης Διονύσιος Ψαριανός αρχίζει να μεταφράζει τα λειτουργικά κείμενα.
Δεκαετία ΄90: O Μακαριστός Μητροπολίτης Πολυανής και Κιλκισίου Απόστολος Παπακωνσταντίνου τελεί τη λειτουργία στα νέα ελληνικά και καλείται δύο φορές σε απολογία από την Ιερά Σύνοδο.
2000: Ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος εφαρμόζει πιλοτικό πρόγραμμα για την απόδοση και στα νέα ελληνικά των αναγνωσμάτων της Θείας Λειτουργίας σε ναούς της Αθήνας. Το πρόγραμμα σταματάει ύστερα από μερικούς μήνες εξαιτίας των αντιδράσεων.
2010: Οι μητροπολίτες Νικοπόλεως κ. Μελέτιος και Σιατίστης κ. Παύλος τελούν τις λειτουργίες στα Νέα Ελληνικά.
Απεταξάμην τη δημοτική
Η Ιερά Σύνοδος αποφάσισε να σταματήσει τη μετάφραση της Θείας Λειτουργίας και των Μυστηρίων
Φρένο στη μετάφραση των κειμένων της Θείας Λειτουργίας και των Μυστηρίων της Εκκλησίας στη δημοτική γλώσσα βάζει η Διαρκής Ιερά Σύνοδος με χθεσινή απόφασή της. Τονίζει ωστόσο πως θα συνεχίσει να συζητά το θέμα της μετάφρασης των ιερών κειμένων.
Στην ανακοίνωση που εξέδωσε η Σύνοδος μετά την συνεδρίασή της αναφέρει πως «οποιαδήποτε μετάφραση λειτουργικών κειμένων μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα στην ενότητα της Εκκλησίας» υπονοώντας ότι μπορεί να δημιουργηθεί αναστάτωση. Επίσης οι συνοδικοί μητροπολίτες συμπληρώνουν πως σε περίπτωση που ένας αρχιερέας έχει ειδικό λόγο να διαβάσει κάποια κείμενα σε μετάφραση, θα πρέπει να λαμβάνει άδεια από την Διαρκή Ιερά Σύνοδο.
Πριν από περίπου 2 χρόνια η Μητρόπολη Νικοπόλεως και Πρεβέζης είχε ξεκινήσει την μετάφραση των κειμένων της Θείας Λειτουργίας και των Μυστηρίων. Μάλιστα στη συντριπτική πλειονότητα των ναών της περιοχής οι ιερείς χρησιμοποιούν κείμενα στη δημοτική.
Η πρωτοποριακή όμως για τα ελληνικά εκκλησιαστικά δεδομένα κίνησή τους προκάλεσε «ιερές» αντιδράσεις. Πριν από λίγο καιρό, ομάδα ιερέων από ενορίες της Αττικής είχαν διατυπώσει την αντίθεσή τους με κείμενα που είχαν αναρτήσει στο Ιντερνετ. Και είχε ακολουθήσει ανταπάντηση από ιερείς της Πρέβεζας. Το θέμα στη συνέχεια έφτασε και στη Σύνοδο. Χθες μάλιστα είχε κληθεί στη συνεδρίαση ο Μητροπολίτης Πρεβέζης κ. Μελέτιος προκειμένου να εκθέσεις τις απόψεις του. Σύμφωνα με πληροφορίες, ο μητροπολίτης υποστήριξε πως δεν υπάρχει ιερός κανόνας που να απαγορεύει την μετάφραση των κειμένων. Η Σύνοδος όμως είχε άλλη άποψη.
Στο ανακοινωθέν τονίζεται πάντως ότι η συζήτηση των ιεραρχών έγινε γενικά για το θέμα της μετάφρασης των κειμένων και με στόχο να εγκαλέσουν τον Μητροπολίτη Πρεβέζης.
Υπενθυμίζεται πως σε πρόσφατο ρεπορτάζ των «ΝΕΩΝ» σχετικά με την αντιπαράθεση για την μετάφραση, τον περασμένο Δεκέμβριο, ιερείς από την Πρέβεζα είχαν υποστηρίξει πως ο κόσμος δεν αντιδρά όταν ακούει τη Λειτουργία ή τα Μυστήρια στη δημοτική. Και συμπλήρωναν ότι «θέλουμε να καταλαβαίνει ο χριστιανός τι λέμε. Είναι στη γλώσσα που μιλάμε τώρα, όχι στη γλώσσα που μιλούσαν τότε, όταν γράφτηκαν τα ιερά κείμενα». Από την άλλη πλευρά ιερείς που διαφωνούσαν έλεγαν ότι με τη μετάφραση ευτελίζονται τα κείμενα, «τα διαστρεβλώνουμε». Πάντως η Σύνοδος άφησε ένα παράθυρο ανοιχτό για να επανεξετάσει το θέμα στο μέλλον. Στην χθεσινή ανακοίνωση τονίζεται πως το θέμα «θα συνεχιστεί να συζητείται στις αρμόδιες συνοδικές επιτροπές, σε συνέδρια που θα διοργανωθούν για τον σκοπό αυτό (...) και όταν ωριμάσει η συζήτηση και κριθεί αναγκαίο θα εισαχθεί στην Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος».
ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗ
Ιερείς από την Πρέβεζα είχαν υποστηρίξει πως ο κόσμος δεν αντιδρά όταν ακούει τη Λειτουργία ή τα Μυστήρια στη δημοτική
«Δεν είμαστε έτοιμοι ακόμη»
ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΤΟΥ για το θέμα της μετάφρασης των ιερών κειμένων στη δημοτική είχε εκφράσει στα «ΝΕΑ» ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος στο πλαίσιο της συνέντευξης που είχε παραχωρήσει πριν από περίπου έναν μήνα: «Πρέπει να πάμε σε ένα μεταβατικό στάδιο. Να υπάρχει το κείμενο το αρχικό και να υπάρχει απέναντι η απόδοση. Διότι δεν είμαστε έτοιμοι ακόμη. Ούτε έχουμε και το λεξιλόγιο ούτε έχουμε και την έμπνευση να βρούμε λέξεις οι οποίες θα αποδώσουν αυτό το βαθύ νόημα».
Τα Ευαγγελικά
Αντιπαράθεση που είχε πάρει μεγάλες διαστάσεις για το θέμα της μετάφρασης των κειμένων του Ευαγγελίου είχε ξεσπάσει και πριν από 109 χρόνια, το 1901. Η ιστορία εκδηλώθηκε όταν ο συγγραφέας Αλέξανδρος Πάλλης είχε μεταφράσει τότε στη δημοτική κείμενα του Ευαγγελίου, τα οποία είχαν δημοσιευθεί στην εφημερίδα «Ακρόπολις». Ακολούθησαν αντιδράσεις από υποστηρικτές της αρχαίας γλώσσας και ξέσπασαν βίαια επεισόδια στην Αθήνα.
9 σχόλια:
"Καλεί επίσης τους ιεράρχες, η Ιερά Σύνοδος, που επιθυμούν να τελούν τη λειτουργία στα νέα ελληνικά να το πράττουν μόνον για ειδικούς λόγους και έπειτα από σχετική άδειά της."
Οι "ειδικοί λόγοι" θα γίνουν σε λίγο γενικοί και όλοι μαζί θα απολαμβάνουμε τη Θεία Λειτουργία και τα Μυστήρια, στη νοηματική γλώσσα. Αλήθεια, γιατί δεν τους απασχόλησε αυτό;
Τόσο μυαλό έχουν. Τους ενδιαφέρει ότι οι "πιστοί" (ποιοι;) που προσέρχονται στη θεία Λατρεία δεν καταλαβαίνουν αυτά που λέγονται και αυτά που ακούγωνται. Και τι απαντά η σοφή ιεραρχία; Ότι είμαστε σε μεταβατικό στάδιο και το θέμα παραμένει ανοικτό για συζήτηση.
Δεν έδωσε καμιά προσοχή στην ουσιαστική πτυχή του προβλήματος και η οποία είναι : Όποιος ενδιαφέρεται γι΄ αυτά που λέγονται και ακούγωνται να μη τα θεωρεί "λόγια του αέρα". Να ανοίξει τα βιβλία, να διαβάσει, να ερωτήσει, να αγωνιστεί τέλος πάντων γι΄ αυτα που επιθυμεί να εννοήσει.
Θέλουν να του τα δώσουν έτοιμα και από μετάφραση, να μη τον κουράσουν, να μη τον κάνουν να σκέπτεται. Σαράντα και πλέον χρόνια βρίσκομαι συντροφιά, και θα πεθάνω κρατώντας στο χέρι, τα εκκλησιαστικά μας βιβλία. Κι αυτοί θέλουν να τους κάνουν όλους γνώστες "στα πεταχτά" με το να μπαινοβγαίνουν τις Κυριακές και τις γιορτές στους ναούς έχοντας "καταλάβει" τη γλώσσα. Δηλαδή, την τρέχουσα γλώσσα, τη γλώσσα της νοηματικής, για άτομα που ακούν και βλέπουν :
"ακοή ακούσετε και ου μη συνήτε, και βλέποντες βλέψετε και ου μη ίδητε ..."
[όστις γαρ έχει, δοθήσεται αυτώ και περισσευθήσεται. όστις δε ουκ έχει, και ό έχει αρθήσεται απ΄ αυτού. δια τούτο εν παραβολαίς αυτοίς λαλώ, ίνα βλέποντες μη βλέπωσι και ακούοντες μη ακούωσι μηδέ συνώσι, μήποτε επιστρέψωσι]
... επαχύνθη γαρ η καρδία του λαού τούτου".
Να σοβαρευθούν κάποια στιγμή όσοι ζητούν αυθαίρετα την εισαγωγή στην Θ.Λατρεία νεοκοπων μεταφράσεων!
Ξενοφώντας
Ορθοτατα και τα δύο τα πιο πάνω σχολια
Ο κύριος και βασικός στόχος είναι να χτυπηθούν τα Λειτουργικά Κείμενα, διότι αποτελούν εμπόδια στην παγκοσμιοποιημένη νέα τάξη πραγμάτων και στον συγκρητιστικό οικουμενισμό. Οι Άγιοι μας υμνογράφοι Πατέρες της Αγίας Ορθοδόξου Εκκλησίας μας πήραν στα χέρια τους το πολύτιμο ύφασμα των λειτουργικών κειμένων και σ' αυτά κέντησαν όλη τη θεολογία της Αγία μας Εκκλησίας. Τα κείμενα αυτά απηχούν και την διαχρονική συνείδηση της Εκκλησίας μας, ότι δηλαδή πολεμούν τις αιρέσεις, μη δεχόμενα την παραμικρή αλλοίωση της Ορθοδόξου Πίστεως, την οποία και διατυπώνουν με σαφήνεια και ακρίβεια. Αυτό το έχουν εντοπίσει οι ερευνητές του Βατικανού και των προτεσταντικών πανεπιστημίων και το έχουν επισημάνει στους οσφυοκάμπτες οικουμενιστικιστές του Πατριαρχείου και των Ελληνικών Θεολογικών Σχολών, ότι για να προχωρήσουν σε ένωση πρέπει ή τα κείμενα να διαγραφούν (πολλές τέτοιες προσπάθειες είχαν πραγματοποιηθεί στο παρελθόν, με μπροστάρη νησιώτη αρχιεπίσκοπο Αθηνών, ο οποίος υποστήριζε μετά πάθους ότι οι ακολουθίες του Εσπερινού και του Όρθρου πρέπει να τοποθετηθούν στο χρονοντούλαπο και να παραμείνει μόνο η ακολουθία της Θείας Λειτουργίας, όπως δηλαδή έπραξε το Βατικανό κατά την 2α Βατικάνια ψευδοσύνοδό του). Οι οικουμενιστικιστές παρατήρησαν ότι μια τέτοια λύση θα αποτελούσε «γροθιά στο στομάχι» ώστε να εφαρμοστεί και να μην υπάρξουν θυελλώδης αντιδράσεις και σχίσμα στην Εκκλησία. Έτσι πήραν την απόφαση να ακολουθήσουν την λεγομένη "προοδευτική οδό" που περιλαμβάνει αρχικά την μετάφραση των Αγιογραφικών Κειμένων, πρώτα της Παλαιάς Διαθήκης, επειδή δήθεν είναι πιο δυσνόητη, έπειτα της Καινής διαθήκης και σιγά, σιγά των λειτουργικών κειμένων, που είναι και ο βασικός και κύριος στόχος. Κι αυτό διότι θέλουν να εξαλείψουν τις αιχμές εναντίον των αιρετικών και των αιρέσεων που μας άφησαν παρακαταθήκη οι Άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας. Μπροστάρης στο επικίνδυνο αυτό έργο είναι ο "άγιος" Δημητριάδος, ο οποίος άλλωστε είναι "βρεγμένος" στην βροχή του οικουμενισμού και δεν φοβάται κι άλλη βροχή αποδοκιμασίας (άλλωστε δίνει συνεχώς εξετάσεις στο Βατικανό, το π.σ.ε., τους εν Ελλάδι οπαδούς του διαφωτισμού, της αθεΐας, της νέας τάξης πραγμάτων και κάθε εχθρού και πολέμιου της Αγίας Ορθοδόξου Εκκλησίας μας και της Πατρίδας μας, ώστε να πάρει πιστοποιητικό με "άριστα"). Όμως παρακαλούμε τον Άγιο Τριαδικό Θεό να παραβλέψει το πλήθος των αμαρτιών μας και της απιστίας μας και έστω την εσχάτη, όπως έπραξε τόσες και τόσες φορές, να σώσει την Αγία μας Ορθόδοξη Εκκλησία από την λαίλαπα του οικουμενισμού και των θεομάχων θιασωτών του. Χριστός Ανέστη Αδέλφια!
Αδελφέ Αντιοικουμενιστή,
Αληθώς Ανέστη ο Κύριος
και να σε βλέπουμε συχνότερα στα σχόλια. Με την ευκαιρία, θα ήθελα να επισημάνω κάτι για τον αγιώτατο Πρεβέζης. Όλοι, π. Αεράκης, π. Σαράντης κα. τον εκθειάζουν για το ήθος και το χριστοφιλές έργο του.
Αναζητεί ο σεβασμιότατος ερείσματα στους Ιερούς Κανόνες, η οποίοι απαγορεύουν τους γλωσσικούς παρεμβατισμούς.
Λησμονούν, φυσικά και ο ίδιος, το βασικότατο : "«Εάν δε και αθλή τις ου στεφανούται, εάν μη νομίμως αθλήση». Ο Πρεβέζης Μελέτιος στα μέσα και προς το τέλος της διαδρομής, σταμάτησε για να πάρει το χαπάκι του ντόπινγκ και να συνεχίσει, τερματίζοντας τον "καλόν αγώνα". Αλλά οι αθλοθέτες και οι στεφανοθέτες, το πήραν είδηση. Καλά έκαναν και μπράβο τους.
Με τις λόγιες και καλλιτεχνικές μεταφράσεις ΣΥΝΑΞΗ-ακού τύπου, το συναίσθημα πλαστογραφείται, αλλοιώνεται, παραμορφώνεται. Το ένστικτο ενδύεται την προβιά της θρησκευτικότητας και τα δάκρυα ρέουν από τους οφθαλμούς του π. Μπέη.
Πήγε κι αυτός να το κάνει όπως ο πάπας. Ομολογεί το Σύμβολο της Νικαίας όπως εμείς με μια μικρή προσθήκη και να, τα αποτελέσματα.
Εύχομαι να καταλάβει το μέγεθος της καταστροφής που επείγεται να μας φέρει και να ζητήσει συγγνώμη.
Δυστυχώς δεν διάβασα κανένα θεολογικό επιχείρημα από την πλευρά όσων αντιτίθενται στην απόδοση των λειτουργικών κειμένων στη νεοελληνική γλώσσα! Διαπιστώνω μάλιστα και ελλιπή ενημέρωση από την πλευρά τους: π.χ. ο Πρεβέζης έχει ρητώς δηλώσει ότι αυτή (η απόδοση) δεν αφορά τους ύμνους της Εκκλησίας μας αλλά μόνον τα λειτουργικά κείμενα και τις ευχές, που είναι σε πεζό και όχι ποιητικό λόγο.
Η ορθόδοξη Εκκλησία μας ουδέποτε ασπάστηκε την λατινική κακοδοξία των "ιερών γλωσσών". Αντιθέτως, προέκρινε ανέκαθεν τη μετάφραση των λειτουργικών κειμένων και την τέλεση της θ. Λειτουργίας στη γλώσσα που κατανοούσαν οι πιστοί κάθε χώρας.
Κανείς δεν αμφισβητεί την ομορφιά και την ποιητικότητα της αρχαίας ελληνικής γλώσσας, αλλά η επίκλησή τους δεν έχει κανένα ενδιαφέρον από θεολογικής και εκκλησιαστικής άποψης!
Η θ. Λειτουργία είναι κοινή λατρεία και προσευχή των ενοριτών και για την ορθόδοξη Εκκλησία μας το αποφασιστικό είναι να κατανοούν οι πιστοί τόσο τα τελούμενα στη λατρείας όσο και τα λεγόμενα στην προσευχή τους.
Και ποιά είναι, αγαπητέ (τελευταίε) Ανώνυμε, τα θεολογικά επιχειρήματα ...της θεολογίας. Μήπως μπορείς να μας απαντήσςις, για να πάμε παρακάτω;
Το ξέχασα.
Σε κατανοητή γλώσσα λατρεύουν το θεό τους οι προτεστάντες και αυτοί σήμερα κουμαντάρουν τον πλανήτη. Άλλη όμως η γλώσσα των ηλιθιόντων και άλλο εκείνη του πολιτικού του ιερατείου. Εκεί κυριαρχεί η γλώσσα του μυστικισμού, του αποκρυφισμού και των συμβόλων της θεοσοφίας.
Έχουμε κι εμείς από αυτά, θα απαντούσε ο βλάξ. Έχουμε, ναι. Αλλά τα δικά μας είναι αποκεκαλυμμένα Μυστήρια και η γλώσσα τους προσιτή στον καθένα. Αρκεί να επιθυμεί να τη γνωρίσει. Δεν έχουμε υπόγειες στοές με ιεροπραξίες αισχρές. Όλα φανερά και ξάστερα. "Ο δυνάμενος χωρείν χωρείτω".
Συνέχεια ...
Ένας φίλος μου γνώριζε κάποιον Εβραίο και τον προσκάλεσε, αν ήθελε, να πάνε μαζί στη συναγωγή που έχουν εδώ. Πήγε και τους είδε όλους με καπέλα. Ρώτησε γιατί και του απάντησε ο Εβραίος "εις ένδειξιν σεβασμού προς τον Θεό". Εσείς όμως, παρατήρησε, αυτό δεν το κάνετε, οι παπάδες σας είναι "ακάλυπτοι".
Άρα ασεβείς, υπέθεσε ο φίλος μου, ο οποίος και με ερώτησε. Ναι, του απάντησα, δεν φοράνε καπέλο οι δικοί μας γιατί το Μυστήριο που τελούν δεν είναι κρυφό και απόκρυφο, όπως το δικό τους. Αποκεκαλυμμένα είναι τα δικά μας Μυστήρια, συνεπώς δεν χρειάζεται να καλύπτουν την κεφαλή τους οι ιερείς μας όπως οι δικοί τους ραββίνοι.
Δεν είμαι θεολόγος να γνωρίζω αν ήταν σωστή η απάντηση που του έδωσα. Αυτή την πληροφορία είχα.
Το εβραϊκό ιερατείο, το οποίο αντιγράφει πιστά ο προτεσταντισμός - δεν θα εξηγήσω τους λόγους - μιμείται και διασώζει το φαραωνικό ιερατείο. Με τη διαφορά ότι ο λαός δεν είναι αγράμματος. Γράμματα ξέρει. Τόσα, ώστε άλλα να λέει ο ένας, άλλα να λέει ο άλλος και άλλα ένας τρίτος. Που μπαίνει στη μέση, γιατί αυτοί που άλλα λένε και άλλα καταλαβαίνουν, έχουν έρθει στα χέρια εν τω μεταξύ.
Ο λαός κατανοεί, αλλά δεν εννοεί. Μόνο το ιερατείο έχει αυτό το προνόμιο. Είναι η ανώτερη και η εκλεκτή "κάστα", που έχει πάρει τις τύχες μας (του πλανήτη) στα χέρια της. Ο λαός έμαθε γράμματα, πάει και εκκλησιάζεται και ακούει μια γλώσσα απόλυτα κατανοητή. Είναι οι προτεστάντες και από κοντά, οι παπικοί.
Αυτό πάνε να κάνουν κι εδώ. Να υποβιβάσουν το λόγο στη σημαντική αφήνοντας το σημαινόμενο για τους μύστες. Αλλά η φυλή μας, το γένος μας, πρόκοψε από τα μωρά και τα ασθενή του κόσμου. Η εκφορά του λόγου σε "ακαταλαβίστικη" γλώσσα κατίσχυσε των σοφών και των συνετών του κόσμου. Γιατί άρα γε;
Δημοσίευση σχολίου