Παναγιώτης Τελεβάντος, Ο Αρχιδιάκονος του Πατριαρχείου Μάξιμος

Γράφει ο κ. Παναγιώτης Τελεβάντος

Ο ΑΡΧΙΔΙΑΚΟΝΟΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΜΑΞΙΜΟΣ
__________________

Στο λόγο του, την Κυριακήν προ της Χριστού Γεννήσεως που εκφώνησε στον Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου (20 Δεκεμβρίου 2009), ο Μέγας Αρχιδιάκονος κ. Μάξιμος είπε μεταξύ άλλων και τα εξής αξιοπρόσεκτα: “Ἡ εἰς Χριστόν πίστις δέν εἶναι ἰδεολογία, συνώνυμος πρός τήν κοσμικήν τοιαύτην, ἡ ὁποία ἀντιμάχεται μίαν ἄλλην ἰδεολογίαν, ὡς ἐπί παραδείγματι αἱ πολιτικαί ἰδεολογίαι. Ἐσχάτως, παρατηροῦνται φαινόμενα ἰδεολογικοποιήσεως τῆς Ἐκκλησίας εἰς ὡρισμένας κύκλους ὀρθοδόξων χριστιανῶν, μελῶν μάλιστα τῆς κανονικῆς Ἐκκλησίας, οἱ ὁποῖοι ἐκ μίσους καί ἐγωϊσμοῦ κινούμενοι, ὡς ἄλλοι Νάρκισσοι, συμπεριφέρονται ὡς οἱ οπαδοί τῶν πολιτικῶν κομμάτων, ὑβρίζοντες ἑτεροδόξους χριστιανούς, τουθ’ ὅπερ ἀπάδει πρός τό ἦθος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.
Ἡ ὑπερτελεία ἐνσάρκωσις τῆς θείας ἀγάπης ὁ Κύριος ἡμῶν συνωμίλησε καί διελέχθη μετά τῆς Σαμαρείτιδος, ἡ ὁποία, ὡς γνωστόν, ἦτο ἐθνική καί ἐθεωρεῖτο ὑπό τῶν Ἰουδαίων ὡς βδέλυγμα.
Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος μιμούμενος τό εὐαγγελικόν παράδειγμα τοῦ Κυρίου ἀναφέρει τά ἑξῆς: «Αἱ δογματικαί διαφοραί ὡς ἀναγόμεναι πρός μόνον τό κεφάλαιον τῆς πίστεως ἀφίενται ἐλεύθερον καί ἀπρόσβλητον τό τῆς ἀγάπης κεφάλαιον∙ τό δόγμα δέν καταπολεμεῖ τήν ἀγάπην∙ ἡ δέ ἀγάπη χαρίζεται τῷ δόγματι, διότι πάντα στέγει, πάντα ὑπομένει.... Διά τῆς ἀγάπης ἐστί λίαν πιθανόν νά ἑλκύσῃ πρός ἑαυτόν (ὁ ἐπίσκοπος) καί τήν ἐξ ἐσφαλμένης περιωπῆς κρίνουσαν δογματικόν τι ζήτημα ἑτερόδοξον ἐκκλησίαν. Ἡ ἀγάπη οὐδέποτε χάριν δογματικῆς τινος διαφορᾶς πρέπον νά θυσιάζεται. Παράδειγμα ἔστω ὁ Ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν, ὅστις ἐξ ἀγάπης καί πρός αὐτούς τούς σταυρωτάς τοῦ Χριστοῦ ηὔχετο ἀνάθεμα εἶναι αὐτῶν».
Οἱ κατανοοῦντες, λοιπόν, τήν Ἐκκλησίαν ὡς ἰδεολογίαν εἶναι ψευδοπροφῆται καί διαστρεβλώνουν τό ἦθος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Ἡ ὀρθή πίστις, χωριζομένη τῆς κατά Θεόν ἀγάπης, ἐκφυλίζει τήν Ἐκκλησίαν εἰς ἰδεολογίαν. Καί ἡ ὑπ’ αὐτῶν ἰδεολογική κατανόησις τῆς Ἐκκλησίας ὁδηγεῖ τούτους εἰς ἀντιπαράθεσιν μέ τούς ποιμένας των, εἰς τούς ὁποίους ὁ Κύριος ἐνεπιστεύθη τήν διαποίμανσίν των.
Ἡ Ἐκκλησία δέν εἶναι ἰδεολογία, διότι εἶναι ἡ πραγμάτωσις τῆς ἀγάπης τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ. Συμφώνως πρός τήν διδασκαλίαν τῆς Ἁγίας ἡμῶν Ἐκκλησίας, τό μέτρον τῆς κρίσεως τοῦ Θεοῦ θά εἶναι καί ἡ ἀγάπη καί οὐχί μόνον ἡ διαφύλαξις τῆς πρός τόν Θεόν ὀρθῆς πίστεως. Ὁ Κύριος συνεχώρησε τήν ἁμαρτωλόν γυναῖκα, διότι ἠγάπησε πολύ (Λουκ.). Ἄνευ ἀγάπης πίστις εἰς Χριστόν δέν νοεῖται καί ἄνευ ὀρθῆς πίστεως ἡ πρός Χριστόν ἀγάπη δέν νοεῖται”.

ΠΙΣΤΗ ΧΩΡΙΣ ΑΓΑΠΗ ΔΕΝ ΣΩΖΕΙ
__________

Ορθότατες οι παρατηρήσεις του Αρχιδιάκονου Μάξιμου. Αλλο να εξηγείς στον αδελφό σου ότι είναι αιρετικός, δηλαδή ότι προσβάλλει την αλήθεια του Χριστού και ότι ως εκ τούτου χρειάζεται να μπεί στην Εκκλησία όπως ο ασθενής στο νοσοκομείο για να θεραπευθεί (επειδή η αίρεση είναι θανατηφόρα ασθένεια) και άλλο να του κάνεις προσωπικές επιθέσεις και να τον βρίζεις χυδαία.
Το μίσος, οι προσωπικές επιθέσεις και η χυδαιότητα δεν συμβαδίζουν ποτέ με την χριστιανική ιδιότητα. Για να είμαστε δίκαιοι με την αλήθεια πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι υπάρχουν ορισμένοι που μιλούν για τους αλλόθρησκους, τους αιρετικούς και τους σχισματικούς ή ακόμη και για μέλη της Εκκλησίας χωρίς αγάπη.
Τους βρίζουν χυδαία και τους κάνουν προσωπικές επιθέσεις. Ούτε που χρειάζεται να συζητήσουμε ότι αυτή δεν είναι χριστιανική συμπεριφορά. Ούτε εμπνέει, ούτε οικοδομεί, ούτε οδηγεί στην Ορθοδοξία μια τέτοια στάση.

ΚΟΜΠΟΓΙΑΝΝΙΤΕΣ ΚΑΙ ΑΛΗΘΙΝΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ
____________________

Από την άλλη, όμως, εκτός από τους φανατικούς που βρίζουν χυδαία υπάρχουν και οι Οικουμενιστές που θωπεύουν τους αιρετικούς και τους αλλόθρησκους. Οι Οικουμενιστές είναι κομπογιαννίτες. Οχι πραγματικοί πνευματικοί γιατροί. Το πρώτιστο χρέος μας προς κάθε άνθρωπο και η ύψιστη έκφραση αγάπης είναι η φανέρωση της αλήθειας του Χριστού όπως τη βιώνουν οι Αγιοι της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Μήπως ο π. Θεόδωρος Ζήσης βρίζει όταν γράφει εναντίον του Οικουμενισμού;
Ο π. Γεώργιος Καψάνης είναι χυδαίος; Ο π. Επιφάνος Θεοδωρόπολους ήταν εμπαθής; Ο π. Ιουστίνος Πόποβιτς; Ο π. Γεώργιος Μεταλληνός; Ο π. Σαράντης Σαράντος; Ο π. Αναστάσιος Κωτσόπουλος; Ο κ. Τσελεγγίδης; Οι άλλοι ηγέτες του αγώνα εναντίον του Οικουμενισμού; Αλλο έλεγχος για την κατάφωρη παραβίαση της αλήθειας και άλλο ύβρεις, χυδαιότητες, μίσος και εμπάθεια.

ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΙΑΤΡΙΚΗ
_____________________

Οταν ο γιατρός λέγει στον ασθενή ότι έχει καρκίνο και πρέπει να κάνει εγχείρηση ή του συνιστά άλλες επώδυνες θεραπευτικές μεθόδους δεν το κάνει επειδή ΔΕΝ τον αγαπά αλλά ΕΠΕΙΔΗ τον αγαπά. Εστω και αν στενοχωρέσει τον ασθενή με την ανακοίνωση της διάγνωσης ο μόνος τρόπος να του δείξει αγάπη είναι να τον υποβάλει στα επώδυνα θεραπευτικά μέσα που είναι διαθέσιμα. Θα ήταν άραγε καλός γιατρός αν του έλεγε: Δεν έχεις τίποτα. Ενα μικροκρυολόγημα είναι. Να σου δώσω παυσίπονα για να αισθάνεσαι καλά. Μη στεναχωριέσαι. Ολα θα πάνε πρίμα. Και ο καρκίνος στο μεταξύ ανενόχλητος αφηνόταν να κάνει μετάσταση; Αυτή δυστυχώς είναι η αγάπη που δείχνουν οι Οικουμενιστές προς τους αλλόθρησκους και τους αιρετικούς.
Γι’ αυτό τους αποκαλούμε κομπογιαννίτες της πνευματικής ιατρικής και όχι Ορθόδοξους πνευματικούς γιατρούς, επειδή δεν ακολουθούν τη θεραπευτική αγωγή των Αγίων Πατέρων. Αντικατέστησαν τη Θεανθρώπινη αγάπη του Χριστού με ανθρώπινες αγαπολογίες. Σε κάθε περίπτωση η προσέγγιση αυτή δεν βοηθά. Δεν είναι έλλειψη αγάπης να λέμε την αλήθεια. Είναι η ύψιστη εκδήλωση αγάπης και ενδιαφέροντος για τη σωτηρία των συνανθρώπων μας. Απολύτως σύμφωνοι με τον Μέγα Αρχιαδιάκονο Μάξιμο: Χωρίς ύβρεις, μίσος και εμπάθεια! Να τους λέμε την αλήθεια ότι ο Τριαδικός Θεός είναι ο ΜΟΝΟΣ αληθινός Θεός και η Ορθόδοξη Εκκλησία η ΜΟΝΗ αληθινή και αδιαίρετη Εκκλησία.