Το οξύμωρο του Υπουργείου Παιδείας

ΜΕ ΕΚΠΛΗΞΗ και πολλά ερωτηµατικά διαβάσαµε την είδηση: “Φόρος τιµής στη Έλλη Παππά. Το όνοµα της Έλλης Παππά θα δώσει η υπουργός Παιδείας Άννα Διαµαντοπούλου στην αίθουσα συνεντεύξεων Τύπου του υπουργείου Παιδείας, ως ελάχιστη οφειλόµενη τιµή στη µνήµη της µεγάλης αγωνίστριας που έφυγε πρόσφατα από κοντά µας.
Η Έλλη Παππά, η οποία υπηρέτησε επί σειρά ετών µε συνέπεια, επαγγελµατισµό και ήθος το εκπαιδευτικό ρεπορτάζ, µέσα από τις σελίδες του “Έθνους”,ενσάρκωσε, σύµφωνα µε την υπουργό Παιδείας, αξίες και ιδανικά που την ταύτισαν µε τον ηρωισµό αλλά και τις οδύνες της µεταπολεµικής περιπέτειας του λαού µας ... ” (“'Έθνος” 13.11.2009).
Και ο προβληµατισµός µας: Πέρασαν και λάµπρυναν τον χώρο της παιδείας, της φιλοσοφίας, των γραµµάτων και της τέχνης, παλαιότερα και πρόσφατα, προσωπικότητες πρώτου μεγέθους, αληθινοί μύστες της επιστήµης, ανιδιοτελείς πνευµατικοί εργάτες µε αναγνωρισµένη εθνική προσφορά, που μόχθησαν και αναλώθηκαν στο βωµό του καθήκοντος και τους καταδικάσαµε στην αφάνεια.
Και έρχεται ο κάθε περιστασιακός υπουργός ή οποιοσδήποτε άλλος αρµόδιος ή αναρµόδιος και βραβεύει και προβάλλει ως πρότυπα ανθρώπους, χωρίς αξιόλογη προσφορά και ευρύτερη αναγνώριση, που απλώς ανταποκρίνονται στις ιδεολογικές του προτιµήσεις. Δεν θα αναφερθούµε εδώ στην “εθνική” προσφορά της απελθούσας.
Όµως µε την επιλογή της για πολιτική κηδεία -δικαίωµά της- έδειξε το θρησκευτικό της -άθρησκο- πιστεύω. Δεν αποτελεί εποµένως οξύµωρο σχήµα για το Υπουργείο ... Θρησκευµάτων η απόδοση µιας τέτοιας τιµής; οι τιµητικές διακρίσεις, οι δηµόσιοι έπαινοι, οι βραβεύσεις, η απονομή τίτλων, έχουν αξία, όταν αποδίδωνται στις αξίες. Διαφορετικά δεν κάνουµε λόγο για αξίες, αλλά για απαξίες. “Δοτήρ των τιµών είναι µόνη η αξία εκάστου", τόνιζε και το σύνταγµα της Επιδαύρου.
Περιοδικό "ΖΩΗ" - 17/12/2009