Τα αναπάντητα «γιατί»

Είναι άξιο απορίας πως καταφέρονται οι άνθρωποι εναντίον της Εκκλησίας, του Χριστού και των Αγίων.
Παρατηρείται το φαινόμενο αυτό σε παγκόσμια κλίμακα, που άλλες φορές δρουν οργανωμένα,μυστήριο της ανομίας,(μασονία, κώδικας ντα βίντσι, τάφος του Ιησού (!)) και άλλες φορές ατομικά ο καθένας αραδιάζει ότι του “κατεβαίνει στο κεφάλι” χωρίς επιχειρήματα, χωρίς αποδείξεις, χωρίς φόβο Θεού.
Γιατί ασχολούνται όμως τόσο πολύ με κάτι το οποίο δεν πιστεύουν και το θεωρούν παραμύθι, ή μήπως δεν είναι πιο ανόητος εκείνος που αναλώνεται για να πολεμήσει ένα παραμύθι;
Γιατί αντιδρούν με τη... μισθοδοσία των κληρικών από το κράτος και όχι με την μισθοδοσία των μούφτιδων;
Γιατί τους ενοχλούν οι Άγιες Εικόνες και όχι τα αγαλματάκια του βούδα, μεταγιόν βλάσφημα,κτλ;
Γιατί τους ενοχλούν τα Άγια Μυστήρια και όχι η τηλεπάθεια, ο υπνωτισμός, η μαγεία, η τηλεμεταφορά (με τα οποία πολύ εξοικειωθήκαμε);
Γιατί οι αναρχικοί και η σύγχρονη νεολαία γράφουν παντού για θάνατο ενώ ο Χριστός μιλάει για Ζωή;
Γιατί τους ενοχλεί η άποψη της Εκκλησίας και του Χριστού όταν διατυπώνεται, και όχι ο καθένας που θέλει να έχει άποψη για όλα;
Γιατί πολλοί προτιμούν ανεξέταστα πολλούς ψεύτικους πολυθεϊστικούς θεούς από την Αγία Πίστη;
Γιατί να προτιμούμε να διαβάζουμε οτιδήποτε εκτός από την αγία Γραφή και τους Πατέρες, και παρόλα αυτά ενώ δεν έχουμε ιδέα από Ορθοδοξία να το παίζουμε αυθεντίες.
Γιατί δεν υπάρχει κανείς να σταματήσει τα αισχρά περιοδικά που κρέμονται σε σύρματα γύρω γύρω από τα περίπτερα προβάλλοντας με λάμψη ότι διαστοφικό διαθέτουν;
Γιατί έχουμε την αντίληψη ότι όλοι θέλουν και πρέπει να έχουν αλλά μόνο η Εκκλησία και οι άνθρωποι της δεν πρέπει να έχουν.
Και ενώ όλοι ομιλούν για δικαίωμα ιδιοκτησίας, όλοι σχεδόν πιστεύουν ότι μόνο η Εκκλησία δεν έχει τέτοιο δικαίωμα.
Και το Κράτος, και οι Οργανισμοί και οι Δήμοι, και τα σχολεία και τα Ιδρύματα και οι σύλλογοι έχουν περιουσία κατοχυρωμένο από το νόμο και μόνο η Εκκλησία θεωρείται ότι δεν πρέπει να έχει.
Γιατί να προτιμούμε την γιόγκα από την Προσευχή και την Μετάνοια και γιατί να προτιμούμε το μάντρα και τον διαλογισμό και όχι την Ευχούλα που θα μας Αγιάσει "Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με τον αμαρτωλό".
Γιατί τέλος άραγε κάποιοι να είναι σταυρωτές του Χριστού και άλλοι Απόστολοι και Μάρτυρες;
Και παρόλο το φανερό μίσος, προσθέτουν και την κατηγορία ότι η Εκκλησία τους κάνει πλύση εγκεφάλου και δεν τους αφήνει ελεύθερους – ασύδοτους.
Τους ανάγκασε κανένας να πηγαίνουν Εκκλησία, να προσεύχονται, να εξομολογούνται, να κοινωνούν; Τους αφήνει ελεύθερους η Εκκλησία παρόλο που οι περισσότεροι από αυτούς θέλουν να υπογράφουν σαν Ορθόδοξοι Χριστιανοί.
Ποια η ταυτότητά μας, ποιες οι ευθύνες μας;
Είμαστε ή δεν είμαστε Ορθόδοξοι;
Ο καθένας ας διαλέξει παράταξη.
Πάντως το να θέλουμε να λεγόμαστε Ορθόδοξοι και ύστερα να αρνούμαστε την πίστη μας ευκαίρος, ακαίρως, αυτό κάθε άλλο παρά εντιμότητα και σωφροσύνη δείχνει.
Δεν θέλουμε να καταλήξουμε κάπου συγκεκριμένα, αλλά να μεταδώσουμε στον καθένα, τον πόνο, την πικρία που νιώθουμε.
Μακάρι να μην είχαμε τόσο πήλινα μάτια και να πηγαίναμε σαν τον Απόστολο Παύλο μέχρι "τρίτου ουρανού".
Σίγουρα θα βιώναμε ποιο πολύ τον Θεό αν είμασταν "καθαροί τη καρδία", αν είχαμε επίγνωση του τι πραγματικά είμαστε.
Πανηγύρι θα γινόταν η ζωή μας αν μετανοούσαμε, θα ζούσαμε την χαρά των αγίων και όχι την ευχαρίστηση της αμαρτίας.
Θα προτιμούσαμε χίλιες φορές να μαρτυρήσουμε για τον Χριστό (σαν άλλοι Αγ. Γεωργηδες, σαν άλλοι νεομάρτυρες) από το να ζούμε φιλόδοξα, φιλήδονα, φιλάργυρα.
Ο Θεός ένα πράγμα θέλει, την μετάνοιά μας, γι' αυτό και μακροθυμεί.
Και οι ιερείς αυτό δέονται "Χριστιανά τα τέλη της ζωής ημών".
Καλωσήρθατε!