Ο ορθόδοξος λαός είναι αναστατωμένος. Οι ειδήσεις για τον διάλογο στην Κύπρο, συγκλονίζουν ολοένα και περισσότερο τους ευλαβείς ορθοδόξους.
Ξαφνικά αισθανόμαστε ότι κινδυνεύει η Ορθοδοξία μας. Προσωπικά θα έλεγα, ότι βρίσκεται σε ένα από τα κρισιμότερα σημεία στην ιστορία της, μετά τον καιρό της εικονομαχίας πριν σχεδόν 1500 χρόνια.
Το θέμα των διαλόγων έχει σχεδόν εξαντληθεί και δύσκολα θα μπορούσε κανείς να προσθέσει κάτι καινούριο.
Η εμπιστοσύνη μας, στους σημερινούς Ιεράρχες της Εκκλησίας μας κλονίσθηκε. Σκανδαλίστηκαν πολλοί και νομίζω ότι θα ακολουθήσουν ακόμα αρκετοί.
Ο Κύριος μας, είπε: «Θὰ κτυπήσω τὸν ποιμένα καὶ θὰ διασκορπιστθοῦν τὰ πρόβατα τοῦ ποιμνίου.»
Ποιος ορίζει πλέον τι είναι Ορθοδοξία; Ποιος κρατά το τιμόνι στα χέρια του; Είναι να απελπίζεται κανείς με αυτές τις σκέψεις.
Κι όμως! Η Ορθοδοξία μας, σαν Πίστη, δεν μπορεί να κλονισθεί. Δεν έχει ιδρυθεί από κανέναν σημερινό Πατριάρχη. Δεν είναι μια καινούρια διδασκαλία.
Δεν δέχεται αλλαγές. Ο δρόμος της έχει καθορισθεί από τον Κύριό μας, μέσω των Αποστόλων, οι οποίοι δίδαξαν τους Πατέρες της Εκκλησίας μας. Το να ακολουθούμε λοιπόν τις συμβουλές των Πατέρων της Εκκλησίας, είναι ασφαλές δρόμος σωτηρίας.
Η ρωμαιοκαθολική “εκκλησία” δέχεται το αλάθητο του Πάπα, την εκπόρευση του Αγίου Πνεύματος εκ του Υιού και την άσπιλη σύλληψη της Θεοτόκου. Αυτά είναι δόγματα «αιρετικά»! Δεν είναι σχίσμα, δεν είναι ακίνδυνο, είναι ΑΙΡΕΣΗ.
Ένας Άγιος της εποχής μας, ο π. Παΐσιος -του οποίου η αναγνώριση της αγιοσύνης είναι μόνο θέμα χρόνου, διότι εκπληρώνει όλα τα “δικαιολογητικά” για να κηρυχθεί Άγιος και στην συνείδηση του λαού είναι τώρα και χρόνια ήδη Άγιος- πάλεψε με τους Προτεστάντες. Κατάφερε να τους διώξει από την Κόνιτσα και έφερε αρκετούς ανθρώπους πάλι στην ορθή Πίστη.
Όσο αιρετικοί είναι οι Προτεστάντες, τόσο είναι και οι Παπιστές. Στην αίρεση, δεν υπάρχει διαφορά, διότι η κάθε αίρεση είναι πλάνη και πολύ επικίνδυνη.
Οι σημερινοί Ιεράρχες, όχι μόνο δεν αποφεύγουν τους αιρετικούς, όχι μόνο δεν προσπαθούν να τους επαναφέρουν, αλλά ψάχνουν “λύσεις” συμφιλίωσης, ένωσης μαζί τους. Και αν γίνει αυτό;
Τι μας λέει ο Απόστολος Παύλος;
«Ὅταν λέγουν, «Εἰρήνη καὶ ἀσφάλεια», τότε ἔρχεται ἐπάνω τους αἰφνίδια καταστροφή, ὅπως ὁ κοιλόπονος εἰς τὴν ἔγκυον, καὶ δὲν θὰ μπορέσουν νὰ ξεφύγουν.»
Ο Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος, ερμηνεύοντας το 24ο κεφάλαιο του Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον, λέει:
«Παρατήρησε δε ότι εδώ, επειδή διευκρινίζει τον λόγον της παρουσίας Του, δεν αναφέρει τίποτε περί πολέμου, αλλά περί εκείνων οι οποίοι επιχειρούν να εξαπατήσουν. Διότι οι πλάνοι επί της εποχής των Αποστόλων εξηπάτουν τους πολλούς· «διότι θα έλθουν, λέγει, και θα εξαπατήσουν πολλούς»· αυτοί δε πριν από την δευτέραν παρουσίαν Του, θα είναι πιο φαρμακεροί από εκείνους.
Διότι, όπως λέγει· «θα κάνουν τέρατα και σημεία, δια να παραπλανήσουν, ει δυνατόν, και τους εκλεκτούς». Εδώ εννοεί τον αντίχριστον και υπαινίσσεται μερικούς οι οποίοι θα τον διακονήσουν. Περί αυτού και ο Παύλος ομιλεί κατά τον ίδιον τρόπον.
Αφού τον ωνόμασεν «άνθρωπον αμαρτίας» και «υιόν απωλείας»2, προσέθεσε· «Η έλευσις δε του ανόμου θα γίνη με την ενέργειαν του Σατανά με κάθε δύναμιν και με ψευδή σημεία και τέρατα και με κάθε είδος απάτης του κακού μεταξύ των ανθρώπων που χάνονται»3.
Και κύττα πώς τους προφυλάσσει· μη εξέλθετε, λέγει, εις την έρημον, μη εισέλθετε εις τα ιδιαίτερα δωμάτια. Δεν είπε πηγαίνετε και μη πιστεύσετε· αλλά “μη εξέλθητε”, “μηδέ απέλθητε”. Διότι τότε η απάτη θα είναι μεγάλη, επειδή θα γίνωνται και σημεία απάτης.
Αφού λοιπόν είπε πως θα έλθη εκείνος (ο αντίχριστος), ήτοι ότι θα έλθη εν τόπω, λέγει τώρα πώς θα έλθη και Αυτός. Πώς λοιπόν θα έλθη Αυτός;
«Διότι ὅπως ἡ ἀστραπὴ βγαίνει ἀπὸ τὴν ἀνατολὴν καὶ φαίνεται ἕως τὴν δύσιν, ἔτσι θὰ εἶναι καὶ ἡ ἔλευσις τοῦ Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου. Ὅπου εἶναι τὸ πτῶμα, ἐκεῖ θὰ μαζευθοῦν οἱ ἀετοί».
Πώς λοιπόν φαίνεται η αστραπή; Δεν χρειάζεται να την εξαγγείλη κανείς, δεν χρειάζεται κήρυκα, αλλά φαίνεται ακαριαίως εις ολόκληρον την οικουμένην, και εις εκείνους που κάθονται μέσα εις τας οικίας και εις εκείνας που που ευρίσκονται μέσα εις τους γυναικωνίτας. Έτσι θα γίνη εκείνη η παρουσία, θα φαίνεται παντού ταυτοχρόνως από την λάμψιν της δόξης.
Αναφέρει όμως και άλλο σημείον· «όπου το πτώμα εκεί και οι αετοί», εννοών το πλήθος των αγγέλων, των μαρτύρων και όλων των αγίων. Έπειτα αναφέρει και θαύματα φοβερά. Ποια δε είναι τα θαύματα; «Ἀμέσως δὲ ὕστερα ἀπὸ τὴν θλῖψιν τῶν ἡμερῶν ἐκείνων ὁ ἥλιος θὰ σκοτεινιάσῃ». Ποιων ημερών θλίψιν εννοεί; Του αντιχρίστου και των ψευδοπροφητών. Διότι τότε θα υπάρξη θλίψις μεγάλη, αφού τόσοι πολλοί θα είναι οι πλανώντες. Αλλά δεν θα διαρκέση πολύ. Διότι, εάν ο ιουδαϊκός πόλεμος εσυντομεύθη προς χάριν των εκλεκτών, πολύ περισσότερον θα περιορισθή χρονικώς ο πειρασμός αυτός προς χάριν των ιδίων. Δι' αυτό δεν είπε μετά την θλίψιν, αλλά «ευθέως μετά την θλίψιν των ημερών εκείνων ο ήλιος σκοτισθήσεται», διότι όλα γίνονται σχεδόν ταυτοχρόνως. Δηλαδή μόλις οι ψευδοπροφήται και οι ψευδόχριστοι δημιουργήσουν αναταραχήν με τον ερχομόν των, αμέσως θα έλθη και Εκείνος. Διότι δεν θα είναι μικρά η ταραχή που θα κυριεύση την οικουμένην».
Βλέπουμε λοιπόν, ότι όλα αυτά “πρέπει” να συμβούν και έχουν προφητευθεί από παλιά. Εν τούτοις, τι πρέπει να κάνουμε εμείς;
Ας ακούσουμε πάλι τον Απόστολο των Εθνών, το “Στόμα του Χριστού”, τον Άγιο Απόστολο Παύλο να μας νουθετεί:
“Λέγω δὲ αὐτό, διὰ νὰ μὴ σᾶς παραπλανήσῃ κανεὶς μὲ ἔντεχνα λόγια, διότι, ἂν καὶ κατὰ τὸ σῶμα εἶμαι ἀπών, εἶμαι ὅμως μαζί σας μὲ τὸ πνεῦμα, καὶ χαίρω ποὺ βλέπω τὴν τάξιν καὶ τὴν σταθερότητα τῆς πίστεώς σας εἰς τὸν Χριστόν.
Ὅπως λοιπὸν παραλάβατε τὸν Χριστὸν Ἰησοῦν τὸν Κύριον, ἔτσι νὰ ζῆτε ἐν αὐτῷ, ριζωμένοι καὶ οἰκοδομούμενοι ἐν αὐτῷ, καὶ σταθεροὶ εἰς τὴν πίστιν καθὼς ἐδιδαχθήκατε, ξεχειλίζοντες ἀπὸ εὐχαριστίας.
Προσέχετε μήπως σᾶς παρασύρῃ κανεὶς μὲ τὴν φιλοσοφίαν καὶ μὲ κούφια ἀπατηλὰ πράγματα, κατὰ τὴν παράδοσιν τῶν ἀνθρώπων, κατὰ τὰ στοιχεῖα τοῦ κόσμου καὶ ὄχι κατὰ Χριστόν, διότι εἰς αὐτὸν κατοικεῖ ὁλόκληρον τὸ πλήρωμα τῆς Θεότητος ἐν σωματικῇ μορφῇ.”
Όπως λοιπόν παραλάβαμε τον Χριστό, έτσι θα ζούμε και στο μέλλον. Είμαστε “Σώμα Χριστού”, αμετάβλητο, αιώνιο. Παραμένοντας λοιπόν στην παράδοση της Πίστεώς μας, διδαγμένοι από τους Αποστόλους και τους Πατέρες της Εκκλησίας μας, αρνούμενοι την κάθε “δήθεν” ένωση (η οποία στην πραγματικότητα είναι υποταγή) με την οποιαδήποτε αίρεση, σταθεροί, γενναίοι και με μια φωνή, λέμε:
“Πιστεύω εἰς ἕνα Θεόν, Πατέρα, Παντοκράτορα, ποιητὴν οὐρανοῦ καὶ γῆς, ὁρατῶν τε πάντων καὶ ἀοράτων.
Καὶ εἰς ἕνα Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ τὸν μονογενῆ, τὸν ἐκ τοῦ Πατρὸς γεννηθέντα πρὸ πάντων τῶν αἰώνων· φῶς ἐκ φωτός, Θεὸν ἀληθινὸν ἐκ Θεοῦ ἀληθινοῦ, γεννηθέντα οὐ ποιηθέντα, ὁμοούσιον τῷ Πατρί, δι' οὗ τὰ πάντα ἐγένετο.
Τὸν δι' ἡμᾶς τοὺς ἀνθρώπους καὶ διὰ τὴν ἡμετέραν σωτηρίαν κατελθόντα ἐκ τῶν οὐρανῶν καὶ σαρκωθέντα ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καὶ Μαρίας τῆς Παρθένου καὶ ἐνανθρωπήσαντα.
Σταυρωθέντα τε ὑπὲρ ἡμῶν ἐπὶ Ποντίου Πιλάτου, καὶ παθόντα καὶ ταφέντα.
Καὶ ἀναστάντα τῇ τρίτῃ ἡμέρα κατὰ τὰς Γραφάς.
Καὶ ἀνελθόντα εἰς τοὺς οὐρανοὺς καὶ καθεζόμενον ἐκ δεξιῶν τοῦ Πατρός.
Καὶ πάλιν ἐρχόμενον μετὰ δόξης κρῖναι ζῶντας καὶ νεκρούς, οὗ τῆς βασιλείας οὐκ ἔσται τέλος.
Καὶ εἰς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον, τὸ κύριον, τὸ ζωοποιόν, τὸ ἐκ τοῦ Πατρὸς
ἐκπορευόμενον, τὸ σὺν Πατρὶ καὶ Υἱῷ συμπροσκυνούμενον καὶ συνδοξαζόμενον, τὸ λαλῆσαν διὰ τῶν προφητῶν.
Εἰς μίαν, Ἁγίαν, Καθολικὴν καὶ Ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν.
Ὁμολογῶ ἓν βάπτισμα εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν.
Προσδοκῶ ἀνάστασιν νεκρῶν.
Καὶ ζωὴν τοῦ μέλλοντος αἰῶνος.
Ἀμήν.”
Ανδρέας Παπανδρέου
επιμελητής της ιστοσελίδας του Αρχιμανδρίτη Μελετίου Βαδραχάνη
http://www.pmeletios.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου