Γράφει ο κ. Παναγιώτης Τελεβάντος Φιλόλογος - Θεολόγος
Η συκοφαντία του π. Τσέτση εναντίον των παραδοσιακών θεολόγων ότι είναι “Νεοενιστάμενοι” (δηλαδή νέο είδος σχισματικών Παλαιοημερολογιτών) απαντήθηκε ήδη από συνεγάτες του “Ορθοδόξου Τύπου”, (Π. Σημάτης, Α. Φιλίππου, κτλ.) που ένιωσαν πικρία επειδή η συζήτηση εξετράπη εκ μέρους των Οικουμενιστών σε συκοφαντίες.
Για ποιο λόγο επιχειρείται η σπίλωση των ορθοδόξων πιστών ότι δήθεν έχουν διάθεση να αποσχιστούν από την Εκκλησία; Προφανώς στην παντελή έλλειψη επιχειρημάτων για τις καταπελτώδεις θέσεις της “Ομολογίας” για τον Οικουμενισμό.
Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΠΙΦΑΝΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ
Να υπενθυμίσουμε ότι στη σοφή γραφίδα του μακαριστού Γέροντα Επιφάνιου οφείλεται το ξεκαθάρισμα ότι ο αγώνας των Ορθοδόξων διεξάγεται, όχι μόνον εναντίον του Οικουμενισμού, αλλά και εναντίον του “ζηλωτισμού”: “Των δύο άκρων”, όπως προσφυέστατα τα χαρακτήρισε ο μακαριστός Γέροντας. Ο π. Επιφάνιος έγραψε τη μνημειώδη “ανοιχτή επιστολή προς τον Πατριάρχη Αθηναγόρα” και πολλά άλλα αντιοικουμενιστικά άρθρα. Παράλληλα συνέταξε πληθώρα άρθρων για να συγκρατήσει τους ετοιμόρροπους “να κοινωνήσουν τοις έργοις των σχισματικών τοις πονηροίς”.
Γι’ αυτό ακριβώς ο μακαριστός Γέροντας έγινε στόχος των σχισματικών επειδή, με τις καταπελτώδεις θέσεις του, έσπασε κυριολεκτικά τη ραχοκοκκαλιά του παλαιοημερολογιτισμού και ανέστρεψε την τάση ευσεβών, πλην όμως στερουμένων θεολογικής παιδείας αδελφών μας, που ήταν έτοιμοι να προσχωρήσουν στο σχίσμα. Να προσθέσουμε και το άλλο επίτευγμα του π. Επιφανίου, το οποίο λίγοι συνειδητοποιούν:
Ήταν τόσο συντριπτική η επιχειρηματολογία του αναφορικά με το σχίσμα, ώστε εξανάγκασε τους “Φωστινικούς” να προσχωρήσουν στο στρατόπεδο των “Ματθαιικών” για να “προστατευθούν” από την ανομία τους. Έτσι τους αφαίρεσε το προσωπείο του σχισματικού και απεκάλυψε σ’ όλη της τη φριχτή δυσωδία το αιρετικό τους φρόνημα.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ
Η στάση του Γέροντα Επιφανίου και μετά από αυτόν των Αγιορειτών πατέρων και των παραδοσιακών θεολόγων δείχνει ότι όσοι κατηγορούν τους παραδοσιακούς πιστούς ότι έχουν διάθεση να αποσχιστούν από την Εκκλησία είναι αδίστακτοι συκοφάντες. Η στάση του Μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ είναι εξόχως χαρακτηριστική. Παράλληλα με τους αγώνες που διεξάγει εναντίον του Οικουμενισμού (είναι άλλωστε ο πρώτος από τους επισκόπους μας που υπέγραψε την “Ομολογία” για τον Οικουμενισμό) άνοιξε ανοιχτό πόλεμο με τους σχισματικούς Παλαιοημερολογίτες, ο οποίος ακόμη μαίνεται, με αμείωτη ένταση, από τις στήλες του θρησκευτικού περιοδικού τύπου. Να σημειώσουμε, μάλιστα, ότι ο Σεβασμιότατος είχε την παρρησία να χαρακτηρίσει άκυρα τα μυστήρια των Παλαιοημερολογιτικών καστών συνεπής με τους αγώνες του εναντίον της “Βαπτισματικής” θεολογίας και της θεολογίας των “αδελφών Εκκλησιών”.
ΑΛΗΘΙΝΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ
Οι παραδοσιακοί πιστοί που υπέγραψαν την “Ομολογία” πίστεως για τον Οικουμενισμό έχουν στο ενεργητικό τους αδιαμφισβήτητες περγαμηνές ειλικρινούς αγάπης προς το Πατριαρχείο. Ο “Ορθόδοξος Τύπος” και προσωπικά ο διευθυντής του κ. Ζερβός, ο π. Θεόδωρος Ζήσης και άλλοι πατέρες, που πρωτοστάτησαν στη σύνταξη της “Ομολογίας” για τον Οικουμενισμό, υπέστησαν απηνείς διωγμούς και προσωπικές επιθέσεις από το μακαριστό Χριστόδουλο για τη φιλοπατριαρχική τους στάση. Ο “Ορθόδοξος Τύπος”, μάλιστα, δημοσίευσε ιδιόχειρο σημείωμα ευχαριστίας του Οικουμενικού Πατριάρχη για την υποστήριξη του Πατραρχείου στη διαμάχη του με τον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο για το καθεστώς των Νέων Χωρών.
“ΕΚΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΩΤΗΡΙΑ”
Δεν περιμένουν, λοιπόν, οι παραδοσιακοί πιστοί κανένα π. Τσέτση για να τους καθοδηγήσει ορθόδοξα, να τους εμπνεύσει αγάπη προς το Πατριαρχείο ή να τους εξηγήσει ότι εκτός Εκκλησίας δεν υπάρχει σωτηρία ή έγκυρα μυστήρια. Οσοι δέχονται έγκυρα τα μυστήρια των αιρετικών ή των σχισματικών Παλαιοημερολογιτών δέχονται ουσιαστικά ότι υπάρχει σωτηρία και έγκυρα μυστήρια εκτός Εκκλησίας.
Ετσι επιγνώστως ή ανεπιγνώστως είναι οπαδοί της κακοδοξίας των “αδελφών” Εκκλησιών και της “Βαπτισματικής” θεολογίας: Δέχονται, δηλαδή, ότι οι Παλαιοημερολογιτικές κάστες ή άλλες αιρετικές ομολογίες είναι Ορθόδοξες Εκκλησίες!!! Με κανένα τρόπο οι παραδοσιακοί πιστοί δεν υιοθετούν αυτές τις κακοδοξίες.
ΑΔΙΣΤΑΚΤΗ ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΑ
Οι παραδοσιακοί πιστοί δεν παίρνουν από κανένα μάθημα εκκλησιαστικού φρονήματος ή αγάπης προς το Πατριαρχείο. Οι ίδιοι οι Οικουμενιστές ο π. Τσέτσης και οι ομόφρονές του οδηγούν στην αποστασία του σχίσματος τους απλοικούς πιστούς.
Αντίθετα οι παραδοσιακοί πιστοί, γίνονται το ανάχωμα όσων θέλουν να προσχωρήσουν στο σχίσμα όχι μόνο με τα θεολογικά τους επιχειρήματα αλλά και με τους συνεπείς αγώνες τους εναντίον του Οικουμενισμού. Προαγωγούς των σχισμάτων ας αναζητήσει ο π. Τσέτσης ΜΟΝΟΝ εκεί που υπάρχουν: Στις τάξεις των Οικουμενιστών.
Η συκοφαντία του εναντίον των παραδοσιακών πιστών ότι έχουν σχισματικό φρόνημα είναι ανήθικη και απόλυτα μετέωρη. Δεν υπάρχει έστω και ένα επιχείρημα που να τη στηρίζει. Συκοφάντης (διάβολος), όμως, είναι το όνομα του “αντικειμένου” επειδή διαβάλλει την αλήθεια. Ας μη ζηλώσει, λοιπόν, ο π. Τσέτσης τη δόξα του. Κατανοούμε ότι είναι έμμισθος του Οικουμενισμού. Αντιλαμβανόμαστε ότι γράφει κατόπιν εντολής άνωθεν! Ας μην ξεχνά, όμως, ότι υπάρχει Θεός που θα μας κρίνει όλους.
Καλόν είναι να μην έχουμε στο τσουβάλι μας, μαζί με τις υπόλοιπες αμαρτίες, το βάρος της αδίστακτης συκοφαντίας και μάλιστα πατέρων και αδελφών μας οι οποίοι εις ουδέν αποσκοπούν παρά στη δόξα του Χριστού μας.
Ο Σύνδεσμος Κληρικών Χίου τίμησε τον προστάτη του Ιερό Χρυσόστομο στον Άγιο
Πολύκαρπο Τάλαρους.
-
Με την πρέπουσα εκκλησιαστική λαμπρότητα εορτάστηκε η μνήμη του εν αγίοις
πατρός ημών Ιωάννου Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως του Χρυσοστόμου,
προστάτο...
Πριν από 2 ημέρες
1 σχόλιο:
Χωρίς να έχω πρόθεση, είτε διάθεση, να ανοίξω διάλογο με τον αγαπητό κ. Παναγιώτη Τελεβάντο : " Οι παραδοσιακοί πιστοί δεν παίρνουν από κανένα μάθημα εκκλησιαστικού φρονήματος ή αγάπης προς το Πατριαρχείο. Οι ίδιοι οι Οικουμενιστές ο π. Τσέτσης και οι ομόφρονές του οδηγούν στην αποστασία του σχίσματος τους απλοικούς πιστούς.", γράφω τα κατωτέρω:
Συμπληρώνω το, "οι πιστοί δεν παίρνουν από κανένα μάθημα εκκλησιαστικού φρονήματος ή αγάπης", προσθέτοντας "ούτε ακόμη για την πίστη και τη Θρησκεία μας". Το πανάγιον Πνεύμα είναι αυτό που μας μαθητεύει.
Κατόπιν αυτού, διερωτώμαι: Αν οι ορθόδοξοι οικουμενιστές οδηγούν σε σχίσμα με τους νεωτερισμούς που κάνουν, πως δικαιολογείται να είναι "παραδοσιακός" ο εκσυγχρονισμός του ημερολογιακού χρόνου τον οποίο υποστηρίζουν οι νέοι παραδοσιακοί και όψιμοι αντιοικουμενιστές; Εκσυγχρονισμό, τον οποίο ακολουθούν ρίχνοντας στην πυρά της αίρεσης και του σχίσματος τους αντιοικουμενιστές των παλαιών ημερών; Είναι κάτι που δεν το καταλαβαίνω. Μάλιστα, στιγμή κατά την οποία έχουν δοθεί απαντήσεις δια Συνόδων, τοπικές έστω, στο (άλλοτε) αίτημα αυτό της παπικής εκκλησίας;
Ένα ακόμη είναι και αυτό. Αν για τους νεότερους παραδοσιακούς ο παλαιοημερολογητισμός αποτελεί σπίλωση - γράφοντας "παλαιοημερολογητισμός" εννοώ την απόρριψη του ημερολογιακού νεωτερισμού και όχι όσα ακολούθησαν - πως αυτό συμβιβάζεται με ό,τι ονομάζουμε Παράδοση; Οι ρίζες τους δεν ακουμπούν στις μέρες τις παλιές;
Αν στις τάξεις των πραγματικών παραδοσιακών υπάρχουν ακραία στοιχεία με ζήλο χωρίς επίγνωση, το ίδιο νομίζω ισχύει και για τους νεωτερίζοντες "παραδοσιακούς". Διότι δεν μπορείς να δέχεσαι το άνοιγμα στη διόρθωση του εκκλησσιαστικού χρόνου, για παράδειγμα, και από την άλλη να μη δέχεσαι τους "διαλόγους αγάπης". Οι οποίοι, για να έλθουμε στα λόγια του ουνίτη π. Σαλάχα, έχουν απλούστατα σαν επιστέγασμα την έκδοση όχι "αποφάσεων" αλλά "κοινών μελετών εργασίας" (:"Είναι τοις πάσι γνωστό ότι τα κοινά κείμενα που εκδίδει η Μικτή Επιτροπή δεν είναι «αποφάσεις», είναι απλά από κοινού μελέτες εργασίας"). Υποθέσεις και γεύματα εργασίας γίνονται με τους διαλόγους. Ποιός ο λόγος να αντιδρούν με ομολογίες τύπου "πίστεως" οι παραδοσιακοί των νέων ημερών; Καλά δεν μας τα λέει ο π. Τσέτσης και ο ουνίτης φίλος του;
Το τελευταίο που θα είχα να πω είναι: Βεβαίως, ο μακαριστός π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος έγραψε "καταπελτώδει θέσεις" για να θρυμματίσει τη ραχοκοκκαλιά του Παλαιού των ημερών (παλαιοημερολογητισμού). Το ίδιο όμως έγινε και από την άλλη μεριά με το "Αντίδωρο" του μακαριστού, επίσης, Ιερομονάχου Θεοδώρητου. Ποιός τελικά βγήκε ο κερδισμένος θα το μάθουμε αργότερα.Όταν θα έχουμε γίνει όλοι ουνίτες - εκεί αποσκοπούν οι χρόνιοι διάλογοι της αγαπολογίας - γράφοντας, εν τω μεταξύ, συστηματικές μελέτες και άρθρα κατά του ακραίου οικουμενισμού και κατά του ακραίου(;) θεσμού των Ιερών Κανόνων. Θα είμαστε οικουμενιστές και δεν θα το έχουμε πάρει είδηση.
Δημοσίευση σχολίου