«Αδιαλείπτως συμπροσεύχεσθε»!

του Χρήστου Λιβανού


«Αδιαλείπτως προσεύχεσθε», παραγγέλλει ο απόστολος Παύλος στους Θεσσαλονικείς και κατ’ επέκτασι στους χριστιανούς όλων των αιώνων (Α΄ Θεσ. 5, 17).
«Αδιαλείπτως συμπροσεύχεσθε», ψιθυρίζει και ο διάβολος στα ώτα των οικουμενιστών και αυτοί τον ακούν. Και συμπροσεύχονται με τους πάσης φύσεως αιρετικούς αδιαλείπτως. Τι και αν οι Ιεροί Κανόνες απαγορεύουν αυτές τις συμπροσευχές;
Οι οικουμενισταί είναι ανώτεροι από τους θεοφόρους Πατέρες, που εθέσπισαν τους Κανόνες των Οικουμενικών Συνόδων. Είναι ανώτεροι και από τους αγίους και θεοπνεύστους Αποστόλους, που εθέσπισαν τους Αποστολικούς Κανόνες.
Κάτι περισσότερο. Θεωρούν εαυτούς ανωτέρους ακόμη και από το Άγιο Πνεύμα, που εφώτισε Αποστόλους και Πατέρες και ώρισαν «τα συμφέροντα ταις ψυχαίς ημών». Οι άγιοι ήταν όλοι άνθρωποι της προσευχής.
Οι οικουμενισταί είναι όλοι τους άνθρωποι της συμπροσευχής! Συμπροσεύχονται «ευκαίρως ακαίρως». Εντός και εκτός «έδρας». Με οιποιουσδήποτε αιρετικούς. Παπικούς, προτεστάντες, αγγλικανούς, μονοφυσίτες, όλους τους έχουν μετονομάσει από αιρετικούς σε «εν Χριστώ αδελφούς» και συμπροσεύχονται μαζί τους… ακόμη και στον ύπνο τους!
Περισσότερο συμπροσεύχονται, παρά αναπνέουν! Δυστυχώς, τα πρωτεία στις παράνομες αυτές συμπροσευχές έχει ο πρώτος τη τάξει (ή μήπως «τη αταξία»;) επίσκοπος, ο Οικουμενικός Πατριάρχης, ο οποίος, ως νεαρός αρχιμανδρίτης, στη διδακτορική του διατριβή, επρότεινε την κατάργησι, ως αναχρονιστικών και πεπαλαιωμένων, των Ιερών Κανόνων, που απαγορεύουν τις εκκλησιαστικές σχέσεις ορθοδόξων και ετεροδόξων!1
Φαίνεται, οι σπουδές του στο Ποντιφικό Ινστιτούτο Ανατολικών Σπουδών της Ρώμης εξασθένησαν την πνευματική όρασί του και αδυνατούσε να διακρίνη την ευδιάκριτο σε κάθε υγιή πνευματικώς οφθαλμό, ανεξίτηλο και αιωνία σφραγίδα του Αγίου Πνεύματος στους Κανόνας αυτούς.
Φαντασθήτε πτυχιούχο Νομικής, να εισηγήται στη διατριβή του την κατάργησι του νόμου, που απηγόρευε την μοιχεία (ήδη από ετών έχει αποποινικοποιηθή από το άθεο Κράτος μας), ώστε να είναι ελεύθερος να μοιχεύη αδιαλείπτως! (πνευματική μοιχεία ονομάζουν οι Πατέρες τις σχέσεις με τους αιρετικούς).
Φαντασθήτε Πολιτικό Μηχανικό να προτείνη την κατάργησι των τοπογραφικών διαγραμμάτων, ώστε να εισέρχωνται οι διάφοροι καταπατητές και να καταπατούν τις ξένες περιουσίες! (θεία τοπογραφικά διαγράμματα είναι οι Ιεροί Κανόνες, που ορίζουν με ακρίβεια και σαφήνεια τα αιώνια όρια «α έθεντο οι Πατέρες ημών», τα οποία ουδείς δύναται να μεταθέση, διότι οι αιρετικοί καραδοκούν έτοιμοι πάντοτε να καταπατήσουν τα «κτήματα», που κληρονόμησε από το Χριστό, τους Αποστόλους και τους Πατέρες η Ορθοδοξία).
Φαντασθήτε ναυτικό, να συνιστά την κατάργησι της πυξίδας και του πηδαλίου από τα πλοία! (πυξίς και πηδάλιο της νοητής νηός είναι οι Ιεροί Κανόνες και οι οικουμενισταί, που τους καταπατούν, ομοιάζουν με μισοβυθισμένα πλοία, που περιφέρονται εδώ και εκεί από τα αφρισμένα κύματα του Οικουμενιστικού ωκεανού, έχοντες ναυαγήσει «περί την πίστιν»).
Φαντασθήτε αξιωματικό, να απαιτή την κατεδάφισι, εν καιρώ πολέμου, των τειχών, που προστατεύουν μια πόλι από τις επιδρομές των εχθρών! (προστατευτικά τείχη της Ορθοδοξίας είναι οι Κανόνες, ο Πατριάρχης μας, όμως, τα απεκάλεσε κάποτε «τείχη του αίσχους» και τα κατεδάφισε).
Φαντασθήτε ιατρό, να ζητά την κατάργησι της προληπτικής ιατρικής, των εμβολίων και των φαρμάκων, επειδή αυτός παρεφρόνησε και επιθυμεί να έχη σχέσεις με τους φορείς του AIDS! (πνευματικό AIDS είναι η αίρεσι και όσοι έρχονται σε εκκλησιαστική επαφή με τους φορείς της πρέπει να καθαιρούνται και να αφορίζωνται, ώστε να αποφευχθή η μετάδοσις του θανατηφόρου ιού και στους υγιείς).
Ακόρεστος, λοιπόν, η ψυχή των οικουμενιστών, δεν χορταίνει να συμπροσεύχεται με τους αιρετικούς. Έτσι, μετά το βδελυρό συλλείτουργο Πάπα και Πατριάρχου στο Φανάρι και την επίσκεψι του Αρχιεπισκόπου Αθηνών στο Βατικανό, μια νέα συμπροσευχή «οικουμενικού επιπέδου» έρχεται να δυναμιτίση και πάλι τα θεμέλια της ετοιμόρροπης εκκλησιαστικής μας ενότητας και να κατασκανδαλίση τους πιστούς. Ιδού κάποιες λεπτομέρειές της από δημοσιεύματα του Τύπου:
«Μεγαλοπρεπή υποδοχή στον ιστορικό καθεδρικό ναό του Στρασβούργου επεφύλαξαν στον Οικουμενικό Πατριάρχη ο Ρωμαιοκαθολικός επίσκοπος του Στρασβούργου, ο εκπρόσωπος της Αγίας Έδρας στο Συμβούλιο της Ευρώπης και όλοι οι επίσκοποι των χριστιανικών εκκλησιών του Στρασβούργου, καθώς και χιλιάδες πιστοί, που γέμισαν το μεγάλο ναό του 13ου αιώνα.
Πριν την οικουμενική προσευχή τον Οικουμενικό Πατριάρχη προσφώνησε ο αρχιεπίσκοπος του Στρασβούργου, Σεβασμιώτατος Ζοζέφ Ντορέ, ενώ προσευχές απηύθυναν οι εκπρόσωποι της ρωμαιοκαθολικής, της προτεσταντικής, της ευαγγελικής και της αγγλικανικής εκκλησίας καθώς και εκπρόσωποι των ορθοδόξων εκκλησιών της Ρωσίας, της Ρουμανίας και της Ελλάδος.
Εκ μέρους της ελληνικής ορθοδόξου εκκλησίας την προσευχή ανέπεμψε ο π. Χρήστος Φιλιώτης-Βλαχάβας. Οι χριστιανοί επίσκοποι συνόδευσαν τον Πατριάρχη εν πομπή μέχρι την έξοδο του ναού, που για πρώτη φορά άνοιξε την κεντρική του πύλη, για να υποδεχθεί τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο και υπό τις ψαλμωδίες, που συνόδευαν τα μεγάλα αρμόνια του καθεδρικού ναού»!
«Μεγαλοπρεπής υποδοχή» του Πατριάρχου από παπικούς, διαμαρτυρόμενους, ευαγγελικούς και αγγλικανούς, «οικουμενική προσευχή» των παρισταμένων, συνόδευσι «εν πομπή» του πατριάρχου μέχρι της έξοδο του ναού από τους επισκόπους των άλλων δογμάτων και ο οικουμενικός χορός καλά κρατεί.
Η ψευδοένωσι των «εκκλησιών» με την Ορθοδοξία έχει προφανώς συμφωνηθή, οι όροι της ενώσεως έχουν αρχίσει να εφαρμόζωνται (αναγνώρισι «αδελφών εκκλησιών», μυστηρίων, αποστολικής διαδοχής, επισκοπικού αξιώματος του Πάπα κ.ά.) και οι κληρικοί μας περιμένουν πότε θα ιδούν το «κοινό ποτήριον», για να παύσουν το μνημόσυνο των οικουμενιστών προϊσταμένων τους!
Το κοινό, βεβαίως, ποτήριο το είδαμε στη Ραβέννα, αλλά δεν μας έκανε και τόση εντύπωσι, ίσως διότι το περιμέναμε πιο επίσημο, μεταξύ Πάπα και Πατριάρχου και όχι μεταξύ Πατριάρχου και Ρωμαιοκαθολικών πιστών.
Το «κοινό ποτήριο» υπάρχει από την εποχή ακόμη του Αθηναγόρα, όπως μας πληροφόρησε το σπουδαιότατο και άκρως αποκαλυπτικό άρθρο του π. Γεωργίου Μεταλληνού «Οι Διάλογοι χωρίς προσωπείο»2.
Το «κοινό ποτήριο» υπάρχη στη Σύρο. Το «κοινό ποτήριο» υπάρχει και στο χώρο του Αποδήμου Ελληνισμού, όπου πολλοί κληρικοί μας δίνουν, εν γνώσει τους, την Θεία Κοινωνία στους ετεροδόξους υπό τα έκπληκτα βλέμματα και τις διαμαρτυρίες των ορθοδόξων πιστών (που πίπτουν όλες στο κενό).
Περιμένουμε το «κοινό ποτήριο» και η ένωσι έχει γίνει μέσα στα σπίτια μας με τους μεικτούς γάμους ορθοδόξων και ετεροδόξων, που αυξάνονται ραγδαίως σε εξωτερικό και εσωτερικό!
Μήπως τελικώς το «κοινό ποτήριο» είναι πλέον μια δικαιολογία ημών των συγχρόνων δειλών και υποχωρητικών ορθοδόξων, για να καθησυχάζωμε τις συνειδήσεις μας και να αναβάλλωμε συνεχώς να κάνωμε αυτό, που θα έκαμαν οι άγιοι Πατέρες στη θέσι μας με την πρώτη συμπροσευχή, που θα έβλεπαν να γίνεται από αναξίους και επιόρκους αρχιερείς;
Τι περιμένετε άγιοι πατέρες; Ο Πάπας διεκήρυξε αμετανόητος το αιρετικό και εωσφορικό του πρωτείο επισημότατα, μέσα στον Πατριαρχικό ναό του Αγίου Γεωργίου και ο Πατριάρχης μας τον κατασπάσθηκε γι’ αυτό, του έδωσε δώρο, ένωσαν ενωμένα τα χέρια τους θριαμβευτικά από τον εξώστη, ο δε Αρχιεπίσκοπός μας έσπευσε, μετά απ’ όλα αυτά, στο Βατικανό να αγκαλιάση τον αμετανόητο αιρεσιάρχη και να διακηρύξη την έναρξι συνεργασίας μαζί του για τον επανευαγγελισμό της αποχριστιανοποιημένης Ευρώπης, λησμονώντας ότι η κυριωτέρα αιτία αποχριστιανισμού της Ευρώπης είναι ο ίδιος ο Πάπας!
Μήπως οι οικουμενισταί είναι έτοιμοι να ενθρονίσουν τον Αντίχριστο στο ναό του, όπως είδε σε όραμα σύγχρονος άγιος Γέροντας της Ρωσίας και εμείς περιμένουμε το «κοινό ποτήριο», για να παύσωμε το μνημόσυνό τους;
Είθε ο Θεός να φωτίση όλους μας και προ πάντων τους ευλαβείς κληρικούς μας, διότι «έσχατη ώρα εστι και … ο Αντίχριστος έρχεται, και νυν αντίχριστοι πολλοί γεγόνασιν» (Α΄ Ιωάν. 2, 18).

Υποσημειώσεις

1. Ανάλεκτα Βλατάδων, εκδ. Πατριαρχικού Ιδρύμ. Πατερικών Μελετών, Τόμ. 6, Θεσσαλονίκη, 1970 και περιοδ. «Σταυρός», τεύχ. 465 – 469, Αθήναι 2002.
2. «Ορθόδοξος Τύπος» 12, 19, 26 Ιουλίου 2002.
----------------
* Εφημερίδα Ορθόδοξος Τύπος, 16 Φεβρουαρίου 2007
Πηγή:aegean