ΠΕΘ Πατρών : Για το μάθημα των Θρησκευτικών.

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΕΝΩΣΙΣ ΘΕΟΛΟΓΩΝ
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΠΑΤΡΩΝ
ΜΙΑΟΥΛΗ 68, ΠΑΤΡΑ
Αρ. Πρωτ. 25/2008
.
Πάτρα 25 Νοεμβρίου 2008
.
.
ΘΕΜΑ: «Το μάθημα των Θρησκευτικών»
.
Μετά από την Έκτακτη Γενική Συνέλευση του Παραρτήματος μας στις 19 Νοεμβρίου 2008, που συγκλήθηκε για να διαμορφωθεί η γνώμη των συναδέλφων σχετικά με την αναστάτωση που προέκυψε από τις τελευταίες εξελίξεις για το μάθημα των Θρησκευτικών, εκφράζουμε τις παρακάτω απόψεις:
.
α. Για το όλο θέμα χρειάζεται νηφάλια και ψύχραιμη αντιμετώπιση. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το θρησκευτικό συναίσθημα, όπως παραδέχονται και οι ψυχολόγοι, είναι έμφυτο στον άνθρωπο, δηλαδή κάτι που υπάρχει. Ως εκ τούτου, το συγκεκριμένο μάθημα έχει βαθύτατη υπαρξιακή διάσταση μιας και βοηθάει τον άνθρωπο να γνωρίσει τον μεγάλο συγγενή του, το Θεό. Ειδικότερα για το Χριστιανισμό έχει και κοινωνική σημασία αφού μας διδάσκει τις αρχές της χριστιανικής πίστης που δεν είναι άλλες από την αγάπη, την ισότητα, τη δικαιοσύνη, την αλληλεγγύη μεταξύ των ανθρώπων και των λαών και το σεβασμό στη διαφορετικότητα του άλλου και στα δικαιώματα του καθενός, ανεξαρτήτως φύλου, φυλής, έθνους, θρησκείας.
.
β. Για μας τους Έλληνες, η Ορθόδοξη Εκκλησία αποτελεί σοβαρό κομμάτι της κουλτούρας μας. Ο Χριστιανισμός ενώθηκε με τον Ελληνισμό από τον Γ αιώνα μ.Χ. και αυτή η παράλληλη διαδρομή έφερε τη σύνδεση της Εκκλησίας με την ιστορία μας. Τροφοδότησε πολιτιστικά προϊόντα (την αρχιτεκτονική, τη μουσική, τη γλυπτική, τη ζωγραφική, τον πεζό και ποιητικό μας λόγο) και με την πάροδο των χρόνων αποτέλεσε βασικό τμήμα και της ελληνικής σκέψης, αφού ενσωμάτωσε και διαμόρφωσε τη φιλοσοφία των αρχαίων Ελλήνων. Όλα αυτά είχαν υπ’ όψη τους και οι αγωνιστές του 1821 στην Α' Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου (1821-1822) όταν αυτοπροσδιορίζονταν στο προσωρινό πολίτευμα της Ελλάδος §β ως εξής: «Όσοι αυτόχθονες κάτοικοι της Επικρατείας της Ελλάδος πιστεύουσιν εις Χριστόν, εισίν Έλληνες...». Κι ας μην ξεχνάμε, ότι η Εκκλησία στη χώρα μας έπαιξε και παίζει το ρόλο της μάνας κι όχι της μητριάς, όπως έγινε στη δυτική Ευρώπη, εξ ου και τα λαϊκά κράτη.
.
γ. Το ελληνικό κράτος έχει έναν ομοιογενή χαρακτήρα• δεν υπάρχουν εθνικές μειονότητες. Και γι’ αυτό το λόγο το Υπουργείο είναι Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων. Βάσει λοιπόν του Συντάγματος και των βασικών νόμων της Παιδείας, η αγωγή που δίνεται έχει κύριο στόχο την ανάπτυξη της εθνικής (ελληνικής) και θρησκευτικής συνείδησης. Στα πλαίσια αυτής της αγωγής, το μάθημα των Θρησκευτικών παρέχει στους νέους αγωγή, προβάλλοντας τους πρότυπα ηθικής και αρετής. Τους βοηθά ουσιαστικά να κοινωνικοποιηθούν, να αποδεχθούν τον δίπλα τους ως συνάνθρωπο. Δεν καταλαβαίνουμε λοιπόν γιατί θα πρέπει να εξαιρεθεί ένα παιδί αλλόθρησκο από μία τέτοια αγωγή. Εξάλλου, πώς θα ενταχθεί ο μετανάστης στην ελληνική κοινωνία, αν δεν μετέχει της Ελληνορθόδοξης Παράδοσης και πώς θα σηκώσει την ελληνική σημαία, με τη δυνατότητα που του δίνει, καλώς, το Υπουργείο, όταν είναι αριστούχος;
.
δ. Τέλος, με την απαλλαγή από το μάθημα αυτό, δημιουργείται βαθμολογικά ανισότητα μεταξύ των μαθητών. Οι απαλλαγμένοι έχουν ένα μάθημα λιγότερο και σε περίπτωση ισοβαθμίας - ας πούμε - όταν πρόκειται για σημαιοφόρους, οι μη απαλλαγμένοι, τελικά, έχουν ένα μάθημα επιπλέον, υστερούν βαθμολογικά και χάνουν κα τη σημαία. Ειδικά στο λύκειο οι απαλλαγμένοι βρίσκονται σε πλεονεκτικότερη θέση για τις ενδοσχολικές και πανελλαδικές εξετάσεις.
.
Κλείνοντας, θεωρούμε ότι το μάθημα εκ της φύσεως του έχει και πρέπει να έχει ομολογιακό χαρακτήρα. Το κατηχητικό είναι έργο της Εκκλησίας. Αν καταργήσουμε τα ευαγγελικά και πατερικά κείμενα, τους βίους των αγίων, δηλαδή όλες τις αλήθειες της πίστης μας, διαπράττουμε ένα πνευματικό έγκλημα, αφού καταλήγουμε σε έναν άγευστο χριστιανικό κοινωνισμό. Κι αν σήμερα, όλα τα ευρωπαϊκά κράτη με τη συνθήκη του Ελσίνκι κάνουν ό,τι μπορούν για να σώσουν την πνευματική τους ταυτότητα και υπόσταση, δεν είναι παρανοϊκό, εμείς να καταργούμε βασικά στοιχεία της εθνικής μας ιδιοπροσωπίας;.
Οι αλλαγές στην Εκπαίδευση που φτάνουν ως τον πυρήνα της ύπαρξης των μαθητών δεν πρέπει να γίνονται βιαστικά και κατά το πνεύμα του «αποφασίζομεν και διατάζομεν», αλλά ύστερα από πολύ διάλογο και μεγάλη προσοχή, κάτι που δεν υπήρξε στις τελευταίες ενέργειες του Υπουργείου.
.
Με βάση όλα τα παραπάνω, ζητάμε από τον κ. Υπουργό Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων με μία τέταρτη εγκύκλιο να κατοχυρώσει νομοθετικά τα όσα είπε προφορικά τον τελευταίο καιρό στα Μ.Μ.Ε..
Για τη Δ.Ε. του Παραρτήματος
.
Η Πρόεδρος
Δήμητρα Κόρδα Κωτσάκη
.
Η Γραμματέας
Ελένη Σανίδα


Πηγή :http://www.dide.ach.sch.gr/thriskeftika/news/peth25_11_08.pdf