Συντάκτης: Γιώργος Κακαρελίδης, μέλος του ΔΣ/Δ21
Σε μια Δημοκρατία αυτός που αποφαίνεται για ένα έγκλημα είναι η Δικαιοσύνη. Αυτή εξετάζει το πώς και γιατί και αυτή καταλογίζει τις επιβαλλόμενες ποινές. Ουδείς άλλος. Ενδεχόμενα να κάνει λάθη. Γι΄ αυτό όμως έχουν θεσμοθετηθεί δικαστήρια δευτέρου βαθμού, αλλά και αναιρετικά δικαστήρια (Αρειος Πάγος). Ενδεχόμενα να κάνουν όλοι λάθη , όμως τότε ο Λαός αλλάζει την πολιτκή ηγεσία, ώστε, με την αλλαγή νομοθεσίας και μόνο , να αλλάξουν και οι αποφάσεις τής Δικαιοσύνης.Πολλές φορές επίσης, η Δικαιοσύνη φαινομενικά αντιστρατεύεται το «κοινό» αίσθημα. Όμως είναι έτσι; Πάρτε για παράδειγμα το περίφημο πρόβλημα περί του «διαρκούς ή στιγμιαίου» εγκλήματος της «επανάστασης» (δικτατορίας). Σκεφθείτε να αποφάσιζαν, υπό το κράτος των αντιχουντικών αισθημάτων ότι είναι διαρκές. Με άλλα λόγια επαναφορά της Βασιλείας, εκδίωξη όλου τού κρατικού μηχανισμού (γιατί προφανώς οι πράξεις δεν σταματούσαν στους γενικούς γραμματείς) και το κυριώτερο ότι η επανάσταση ΔΕΝ δημιουργεί δίκαιο. Οριστικό αντίο και ταφόπλακα σε κάθε επαναστατικό κίνημα. Το ίδιο ισχύει και με τους τηλεοπτικούς «βατοπεδιστές» που κοροϊδεύουν τα χρυσόβουλα. Ας μας πουν γιατί τα επικαλούμαστε για την Μονή Σινά, για τα πρεσβυγενή Πατριαρχεία, για το Οικουμενικό Πατριαρχείο και τις περιουσίες σε Τουρκία, Ιορδανία, Ισραήλ, Αίγυπτο, αλλά όχι για το Βατοπέδι.Ο σκοτωμός του αθώου παιδιού ήταν φόνος, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να λυντσάρουμε τον δράστη και να διαλύσουμε ότι βρούμε μπροστά μας. Συγχέουμε το αίσθημα με την άμεση τιμωρία. Όμως το κοινό περί δικαίου αίσθημα δεν θα κτυπηθεί αν περιμένει λίγο καιρό. Άλλωστε αυτή είναι και η σημασία της εκδίκασης σε μεταγενέστερο χρόνο. Ειδάλλως έχουμε τηλεοπτικούς δικαστές , που μπορεί να μας «βολέψουν» τώρα, αλλά ας σκεφτούμε και τη σειρά μας..Το πολιτικό σφάλμα της κυβέρνησης Καραμανλή είναι ότι έπαιξε «ποδοσφαιρικά». Επέλεξε δηλαδή να εξισορροπήσει ένα χοντρό λάθος με ένα μεγαλύτερο. Να αδρανήσει στις λεηλασίες των κουκουλοφόρων μην τυχόν χυθεί ..... «αίμα». Μα οι κουκουλοφόροι δεν είναι καλυμμένα εκνευρισμένα παιδιά. Είναι ένας παρακρατικός μηχανισμός που ξεκίνησε μετά την μεταπολίτευση με ένα και μοναδικό στόχο. Να επηρεάζει καθοριστικά σε κρίσιμες αποφάσεις την Πολιτική. Αυτό συνέβαινε συνήθως είτε σε «σοσιαλ-ανοίγματα» είτε σε κινήσεις αποστασιοποίησης από την δυτική πολιτική. Ας αναλογιστούμε απλώς τις -εύκολα προβλέψιμες, παρεμβάσεις τους σε αντιστοιχία με το τρέχον τότε πολιτικό περιβάλλον.Είναι προφανές ότι οι - όχι και τόσο νεαροί, κουκουλοφόροι της εποχής εκείνης, είναι περίπου παππούδες σήμερα και φυσικά καθοδηγητές της νέας «γενιάς» τους. Γιατί ουδείς εχέφρων μπορεί να φαντασθεί ότι οι ΗΠΑ θα άφηναν «απροστάτευτη» την Ελλάδα μέχρι να επανδρώσουν τους εξουσιαστικούς μηχανισμούς, οι πολιτικοί άπόφοιτοι σχολών τύπου Σόρος και των ξένων και ντόπιων παραφυάδων τους.Την άνθηση των «κουκουλοφόρων» υποβοήθησε και η βλακώδης απαξίωση των Σωμάτων Ασφαλείας από όλα ανεξαιρέτως τα μεταπολιτευτικά πολιτικά κόμματα. (Το ίδιο, με καταστροφικές συνέπειες για την άμυνα της χώρας, συνέβη και με τις Ενοπλες Δυνάμεις, των οποίων η απαξίωση έληξε μονο μέσω των ...εισαγωγικών εξετάσεων του ΥΠΕΠΘ και της έντονης προτίμησής τους από τους υποψηφίους, που προσδοκούν ένα σίγουρο μέλλον).Ο Καραμανλής πληρώνει αυτή τη στιγμή την εθνική πολιτική του για τον αγωγό με την Ρωσσία, για το όχι στο Σχέδιο Αννάν, για το βέτο στο ΝΑΤΟ για τα Σκόπια, για την μη αναγνώριση του Κοσσόβου. Αλλά που θα στηριχθεί; Σ΄ αυτούς που ζήτησαν εκλογές ή στον εσμό των πολιτκο - βουλευτικών βαρβάρων , που δακρύβρεχτοι εμφανίστηκαν στα κανάλια ως αυτόκλητοι δικαστές ενός φόνου, αφήνοντας στο σκοτάδι ,αν όχι καλύπτοντάς τους, τούς βραδυφλεγείς διαλυτικούς, για την Ελλάδα, μηχανισμούς.
Πηγή :http://www.diktyo21.gr/item.asp?ReportID=792
Σε μια Δημοκρατία αυτός που αποφαίνεται για ένα έγκλημα είναι η Δικαιοσύνη. Αυτή εξετάζει το πώς και γιατί και αυτή καταλογίζει τις επιβαλλόμενες ποινές. Ουδείς άλλος. Ενδεχόμενα να κάνει λάθη. Γι΄ αυτό όμως έχουν θεσμοθετηθεί δικαστήρια δευτέρου βαθμού, αλλά και αναιρετικά δικαστήρια (Αρειος Πάγος). Ενδεχόμενα να κάνουν όλοι λάθη , όμως τότε ο Λαός αλλάζει την πολιτκή ηγεσία, ώστε, με την αλλαγή νομοθεσίας και μόνο , να αλλάξουν και οι αποφάσεις τής Δικαιοσύνης.Πολλές φορές επίσης, η Δικαιοσύνη φαινομενικά αντιστρατεύεται το «κοινό» αίσθημα. Όμως είναι έτσι; Πάρτε για παράδειγμα το περίφημο πρόβλημα περί του «διαρκούς ή στιγμιαίου» εγκλήματος της «επανάστασης» (δικτατορίας). Σκεφθείτε να αποφάσιζαν, υπό το κράτος των αντιχουντικών αισθημάτων ότι είναι διαρκές. Με άλλα λόγια επαναφορά της Βασιλείας, εκδίωξη όλου τού κρατικού μηχανισμού (γιατί προφανώς οι πράξεις δεν σταματούσαν στους γενικούς γραμματείς) και το κυριώτερο ότι η επανάσταση ΔΕΝ δημιουργεί δίκαιο. Οριστικό αντίο και ταφόπλακα σε κάθε επαναστατικό κίνημα. Το ίδιο ισχύει και με τους τηλεοπτικούς «βατοπεδιστές» που κοροϊδεύουν τα χρυσόβουλα. Ας μας πουν γιατί τα επικαλούμαστε για την Μονή Σινά, για τα πρεσβυγενή Πατριαρχεία, για το Οικουμενικό Πατριαρχείο και τις περιουσίες σε Τουρκία, Ιορδανία, Ισραήλ, Αίγυπτο, αλλά όχι για το Βατοπέδι.Ο σκοτωμός του αθώου παιδιού ήταν φόνος, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να λυντσάρουμε τον δράστη και να διαλύσουμε ότι βρούμε μπροστά μας. Συγχέουμε το αίσθημα με την άμεση τιμωρία. Όμως το κοινό περί δικαίου αίσθημα δεν θα κτυπηθεί αν περιμένει λίγο καιρό. Άλλωστε αυτή είναι και η σημασία της εκδίκασης σε μεταγενέστερο χρόνο. Ειδάλλως έχουμε τηλεοπτικούς δικαστές , που μπορεί να μας «βολέψουν» τώρα, αλλά ας σκεφτούμε και τη σειρά μας..Το πολιτικό σφάλμα της κυβέρνησης Καραμανλή είναι ότι έπαιξε «ποδοσφαιρικά». Επέλεξε δηλαδή να εξισορροπήσει ένα χοντρό λάθος με ένα μεγαλύτερο. Να αδρανήσει στις λεηλασίες των κουκουλοφόρων μην τυχόν χυθεί ..... «αίμα». Μα οι κουκουλοφόροι δεν είναι καλυμμένα εκνευρισμένα παιδιά. Είναι ένας παρακρατικός μηχανισμός που ξεκίνησε μετά την μεταπολίτευση με ένα και μοναδικό στόχο. Να επηρεάζει καθοριστικά σε κρίσιμες αποφάσεις την Πολιτική. Αυτό συνέβαινε συνήθως είτε σε «σοσιαλ-ανοίγματα» είτε σε κινήσεις αποστασιοποίησης από την δυτική πολιτική. Ας αναλογιστούμε απλώς τις -εύκολα προβλέψιμες, παρεμβάσεις τους σε αντιστοιχία με το τρέχον τότε πολιτικό περιβάλλον.Είναι προφανές ότι οι - όχι και τόσο νεαροί, κουκουλοφόροι της εποχής εκείνης, είναι περίπου παππούδες σήμερα και φυσικά καθοδηγητές της νέας «γενιάς» τους. Γιατί ουδείς εχέφρων μπορεί να φαντασθεί ότι οι ΗΠΑ θα άφηναν «απροστάτευτη» την Ελλάδα μέχρι να επανδρώσουν τους εξουσιαστικούς μηχανισμούς, οι πολιτικοί άπόφοιτοι σχολών τύπου Σόρος και των ξένων και ντόπιων παραφυάδων τους.Την άνθηση των «κουκουλοφόρων» υποβοήθησε και η βλακώδης απαξίωση των Σωμάτων Ασφαλείας από όλα ανεξαιρέτως τα μεταπολιτευτικά πολιτικά κόμματα. (Το ίδιο, με καταστροφικές συνέπειες για την άμυνα της χώρας, συνέβη και με τις Ενοπλες Δυνάμεις, των οποίων η απαξίωση έληξε μονο μέσω των ...εισαγωγικών εξετάσεων του ΥΠΕΠΘ και της έντονης προτίμησής τους από τους υποψηφίους, που προσδοκούν ένα σίγουρο μέλλον).Ο Καραμανλής πληρώνει αυτή τη στιγμή την εθνική πολιτική του για τον αγωγό με την Ρωσσία, για το όχι στο Σχέδιο Αννάν, για το βέτο στο ΝΑΤΟ για τα Σκόπια, για την μη αναγνώριση του Κοσσόβου. Αλλά που θα στηριχθεί; Σ΄ αυτούς που ζήτησαν εκλογές ή στον εσμό των πολιτκο - βουλευτικών βαρβάρων , που δακρύβρεχτοι εμφανίστηκαν στα κανάλια ως αυτόκλητοι δικαστές ενός φόνου, αφήνοντας στο σκοτάδι ,αν όχι καλύπτοντάς τους, τούς βραδυφλεγείς διαλυτικούς, για την Ελλάδα, μηχανισμούς.
Πηγή :http://www.diktyo21.gr/item.asp?ReportID=792
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου