Ζήτω η 25η Μαρτίου

Σωκράτης Π. δάσκαλος

Ζήτω η 25^η Μαρτίου

Με ιδιαίτερη χαρά και υπερηφάνεια εορτάζουμε την εθνική επέτειο της 25^ης Μαρτίου, μια διπλή εορτή για το Ελληνικό έθνος. Και αυτό γιατί η Πατρίδα μας πανηγυρίζει για δύο Χαίρε, ‘’Το Χαίρε Κεχαριτωμένη Μαρία αλλά και το Χαίρε ω χαίρε Λευτεριά’’.      

             

     O λαός μας επέλεξε να συνδυάσει την επέτειο της εθνικής του παλιγγενεσίας με την γιορτή του Ευαγγελισμού της Υπεραγίας Θεοτόκου. Kοινός παρονομαστής των δύο γεγονότων; Η ανυπολόγιστη αξία της ελευθερίας. «Σήμερον της σωτηρίας ημών το κεφάλαιον». Κλείνει το κεφάλαιο της φθοράς, της σκλαβιάς στην αμαρτία και ανοίγει το κεφάλαιο της λύτρωσης  και της ελευθερίας. Στον Ευαγγελισμό η ελευθερία σαρκώνεται στη συγκατάθεση της Παναγίας στο χαρμόσυνο μήνυμα του Αρχαγγέλου. Στο 1821 στην απόφαση των Ελλήνων να αποτινάξουν την τυραννία της μακρόχρονης σκλαβιάς.                                                                          

  Η 25^η Μαρτίου είναι μέρα διπλής χαράς για τον χριστιανικό ελληνισμό. Τιμούμε τη μέρα κατά την οποία o αρχάγγελος Γαβριήλ, σταλμένος από τον ίδιο το Θεό, ανακοίνωσε στην Παναγία την απόφαση του Κυρίου μας να φέρει στον κόσμο τον Υιό του. Η γέννηση του Χριστού σηματοδοτεί την έλευση του Φωτός του κόσμου που διώχνει το σκοτάδι της αμαρτίας και του θανάτου. Ο Χριστός φέρνει ελπίδα και ζωή, καθώς αποκαλύπτει το θέλημα του Θεού για τους ανθρώπους και δείχνει τη σωτηρία που προσφέρεται σε όλη την ανθρωπότητα. Η διδασκαλία Του ανατρέπει τις ανθρώπινες αξίες του εγωισμού, της εκδίκησης και της αδικίας και προάγει την αγάπη για τον πλησίον, την ταπεινότητα και τη συγχώρεση.  

           Η μέρα του ευαγγελισμού της Θεοτόκου - μια από τις μεγαλύτερες στιγμές της χριστιανοσύνης - ταυτίστηκε με την αρχή της επανάστασης - παρόλο που η ουσιαστική αρχή της έγινε πολύ νωρίτερα – γιατί, και συμβολική σχέση έχουν , αλλά και επειδή η σπίθα που δημιούργησε την έκρηξη, ήταν η πίστη . Η πίστη στο Θεό . Και η αγάπη για ελευθερία βέβαια. Μόνο που για να πολεμήσει κάποιος γι' αυτήν - ειδικά όταν ο αγώνας κατά την ανθρώπινη λογική είναι καταδικασμένος όπως στην περίπτωση των Ελλήνων - πρέπει κάτι να τον σπρώχνει , κάτι να του δίνει ελπίδα εκεί που δεν υπάρχει, ώστε να αψηφά το θάνατο. Αυτό το κάτι, για το ελληνικό γένος, ήταν η πίστη στο Θεό. Ακόμα και σήμερα υπάρχουν πολλοί που απορούν και δεν μπορούν να καταλάβουν τι θαύματα μπορεί να γεννήσει η Πίστη. Πίστευαν με όλη τη δύναμη τους ότι ο Θεός είναι πλάι τους. Σ' αυτό το θαύμα πίστεψαν και αυτό το θαύμα έγινε. Χαρακτηριστικά ο Κολοκοτρώνης έλεγε: Είναι θέλημα Θεού. Είναι κοντά μας και βοηθάει, γιατί πολεμάμε για την πίστη μας, για την πατρίδα μας, για τους γέρους γονιούς, για τα αδύνατα παιδιά μας, για την ζωή μας, την λευτεριά μας… Και όταν ο δίκαιος Θεός μας βοηθάει ποιος εχθρός ημπορεί να μας κάνει καλά…;».    

      Το 1453 οι Τούρκοι κυρίεψαν την πιο σπουδαία ελληνική πόλη όλων των εποχών : Την Κωνσταντινούπολη. Με την πτώση της Βασιλεύουσας αρχίζει για εμάς η μαύρη περίοδος της σκλαβιάς. H περίοδος της σκλαβιάς στους Τούρκους δεν ήταν καθόλου ευχάριστη και ευεργετική. Ήταν μια περίοδος σκοταδισμού και οπισθοδρόμησης σε οικονομικό, πολιτισμικό και δημογραφικό επίπεδο. Σκλαβιά στους Τούρκους σημαίνει καθημερινός τρόμος, ληστείες, καταστροφή των εκκλησιών, βίαιος εκμουσουλμανισμός, αρπαγές των γυναικών στα χαρέμια των πασάδων, δολοφονίες, απαγωγές, χιλιάδες Έλληνες και Ελληνίδες πουλήθηκαν δούλοι στα σκλαβοπάζαρα της Ανατολής, αγραμματοσύνη. Πολλές γενιές Ελλήνων γεννήθηκαν και πέθαναν με το όνειρο της ελευθερίας. Όμως,  τα 400 χρόνια πικρής δουλείας δεν στάθηκαν αρκετά να ξεριζώσουν από το στήθος του Έλληνα τους δύο <<πνεύμονες>> με τους οποίους αυτός  αναπνέει: την ορθοδοξία και τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό. Έτσι, ο λαός µας κατόρθωσε να µην αφομοιωθεί, αλλά να διατηρήσει την εθνική του ταυτότητα, όπως αυτή εκφράζεται μέσα από τη γλώσσα του και τη θρησκεία του. Έδωσαν στα παιδιά, στις επιχειρήσεις και στα καράβια  τους αρχαιοελληνικά ονόματα για να μην ξεχνάνε τη σπουδαία καταγωγή τους.                                                                                             

 Σ΄αυτό συνέβαλλαν πολλοί: η Εκκλησία, που υπήρξε «η κιβωτός του Έθνους», όπου διαφυλάχθηκαν τα ιερά και τα όσια της φυλής μας, ο ρασοφόρος δάσκαλος, ο Κοσµάς ο Αιτωλός, οι ∆άσκαλοι του Γένους, οι οποίοι µε τα κείµενά τους βοήθησαν στην πνευµατική αφύπνιση του Γένους. Οι Έλληνες του εξωτερικού, μαζί με αρκετούς ξένους αλλά αγνούς φιλέλληνες, η  Φιλική Εταιρία, αλλά και πολλοί γενναίοι Έλληνες, που από την πρώτη κιόλας μέρα, ξεσηκώθηκαν ενάντια στον κατακτητή.  Τέλος, οι Κλέφτες και οι Αρματολοί, μαζί με τους Έλληνες στρατιωτικούς που δούλευαν ως μισθοφόροι σε ξένους στρατούς αποτέλεσαν τη μαγιά του ελληνικού επαναστατικού στρατού  που σιγά σιγά γιγαντώθηκε.                                                         

       Το Κρυφό Σχολειό, όσο κι αν κάποιοι το αμφισβητούν,  ήταν το εργαστήρι στο  οποίο χαλυβδώθηκε το εθνικό φρόνημα των Ελλήνων και βοήθησε τον απλό λαό να καταλάβει ότι για να βγει από τον εφιάλτη έπρεπε πρώτα απ’ όλα και πάνω απ’ όλα να πιστέψει στις δυνάμεις του και να παλέψει. Έπρεπε να αντισταθεί!           Όλα τα χρόνια της σκλαβιάς η Ελλάδα δεν έπαψε να αγωνίζεται! Σε κάθε ευκαιρία οι Έλληνες επαναστατούσαν! Έφτιαξαν μύθους για να μη χάνουν ποτέ την ελπίδα τους, ξεσηκώνονταν ακόμα και όταν άκουγαν φήμες για τον ερχομό τάχα ξένης στρατιωτικής βοήθειας. Βοηθούσαν όποιον τους έλεγε ότι είναι εχθρός των Τούρκων.

    Έτσι φτάνουμε στη χαραυγή της 25ης Μαρτίου, όπου στο μοναστήρι της Αγίας Λαύρας ο σεβάσμιος ιεράρχης Παλαιών Πατρών Γερμανός ύψωσε το λάβαρο της επανάστασης και όλοι, οπλαρχηγοί, αρματολοί, κλέφτες και λαός ορκίστηκαν: “Τούρκος μη μείνει στο Μοριά, μήτε στον κόσμο όλο”  «Ελευθερία ή Θάνατος!», είπαν!

Σε προκήρυξή τους οι Έλληνες της Πελοποννήσου έγραφαν: “Ομοφώνως αποφασίσαμεν όλοι ή να ελευθερωθώμεν ή να αποθάνωμεν. Εστερημένοι από όλα τα δίκαιά μας αποφασίσαμεν να λάβωμεν τα άρματα και να ορμήσωμεν κατά του τύραννου”. Επιπλέον, η Ευρώπη, οι Μεγάλες ∆υνάµεις της Ιερής Συµµαχίας ήταν εχθρικές απέναντι στην Επανάσταση. Κι όμως οι Έλληνες αδιαφόρησαν ολότελα για τη γνώμη των ισχυρών, ως που ανάγκασαν τα ευρωπαϊκά έθνη να προσέξουν την υπόθεσή τους. Η επανάσταση του 1821 δεν ήταν μια ταξική σύγκρουση ανάμεσα σε οικονομικά ισχυρούς και κοινωνικά εξαθλιωμένους, δηλαδή μια επανάσταση με ιδεολογικά κίνητρα, όπως προσπαθούν κάποιοι σήμερα να μας πείσουν, ξαναγράφοντας ουσιαστικά την ιστορία. Δεν ξέσπασε και δεν διαδόθηκε, ούτε γιατί βρήκε πρόσφορο έδαφος λόγω της οικονομικής ευπραγίας των ανωτέρων τάξεων του ελληνισμού ή του επικρατούντος στη Ευρώπη πνεύματος επηρεασμένου από τη γαλλική επανάσταση εφόσον μάλιστα καμία από τις μεγάλες δυνάμεις δεν πρόστρεξε από την αρχή για βοήθεια. Ήταν βασικά το φρόνημα του έθνους και ο ακοίμητος πόθος του Έλληνα για την ελευθερία τα οποία δημιούργησαν τις κατάλληλες συνθήκες για τον αγώνα. «Γιατί στο θαύµα κι όχι στη λογική, χρωστάει την ανάστασή του το Γένος», έγραψε ο στρατηγός Μακρυγιάννης. Η λογική έλεγε ότι οποιαδήποτε προσπάθεια εξέγερσης απέναντι στην Οθωµανική αυτοκρατορία ήταν, εκ των προτέρων, καταδικασµένη σε αποτυχία, όπως είχε γίνει και στο παρελθόν µε τα διάφορα προεπαναστατικά κινήµατα. Ο Κολοκοτρώνης, αυτή η ηγετική µορφή του αγώνα, γράφει στα αποµνηµονεύµατά του: «Ο κόσµος µάς έλεγε τρελούς. Ηµείς, αν δεν είµεθα τρελοί δεν εκάναµε την Ε̟πανάσταση,».

Οι Τούρκοι, όπως πάντα, ευθύς αμέσως μετά την έκρηξη της Επανάστασης έσπευσαν να μας υπενθυμίσουν την ταυτότητά τους! Το Σούλι, η Χίος, τα Ψαρά, το Μεσολόγγι  είναι λίγα μόνο από τα αιώνια  μνημεία της τουρκικής κτηνωδίας! Οι ελεύθεροι πολιορκημένοι του Μεσολογγίου επιχειρούν ηρωική έξοδο, οι γυναίκες του Σουλίου χορεύουν στο Ζάλογγο το χορό του θανάτου, το Κούγκι, το Αρκάδι γίνονται ολοκαυτώματα. Η Αλαμάνα, η Γραβιά, το Βαλτέτσι, το Μανιάκι, τα Δερβενάκια, το ολοκαύτωμα των Ψαρών, η Χαλκιδική, η Νάουσα έγιναν βωμός για να μαρτυρούν πως η θέληση ενός λαού είναι ικανή να διδάξει πως να ζει κανείς λεύτερος.          

    Η Εκκλησία μας πλήρωσε κι αυτή βαρύ φόρο αίματος τόσο κατά την επανάσταση όσο και πριν από αυτήν με τον  Πατριάρχη Γρηγόριο Ε’ και τον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου Κυπριανό να αποτελούν από τις πιο σημαντικές αποδείξεις θυσίας κληρικού  στο βωμό της Ελευθερίας της Πατρίδας.

Ο αγώνας που άρχισε στο Μοριά έμελλε να διαρκέσει μια δεκαετία και να είναι νικηφόρος. Μα όταν κάποια στιγμή η Επανάσταση κινδυνεύει, όχι από τους υπέρτερους αριθμητικά εχθρούς, αλλά από τα δόρατα της διχόνοιας που αποτελούν μια από τις αδυναμίες του ελληνισμού, έρχεται ο Στρατηγός Μακρυγιάννης και μας διδάσκει:   «Τούτην την πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί, και σοφοί και αμαθείς και στρατιωτικοί και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι. Όσοι αγωνιστήκαμεν, αναλόγως ο καθείς, έχομεν να ζήσωμεν εδώ. Το λοιπόν δουλέψαμε όλοι μαζί, να την φυλάξομεν και όλοι μαζί. Και να μην λέγει ούτε ο δυνατός «εγώ», ούτε ο αδύνατος. Ξέρετε πότε να λέγη ο καθείς «εγώ»; Όταν αγωνιστή μόνος του και φκιάση ή χαλάση, να λέγη «εγώ». Όταν όμως αγωνίζωνται πολλοί και φκιάνουν, τότε να λέη «εμείς». Είμαστε εις το «εμείς» και όχι εις το «εγώ». Και εις το εξής να μάθωμεν γνώση, αν θέλωμεν να φκιάσωμεν χωριόν, να ζήσωμεν όλοι μαζί».

   Μετά από πολλές μάχες τόσο στην ξηρά όσο και στη θάλασσα, το 1832, οι Έλληνες κατάφεραν να αποκτήσουν αυτό που είχαν ως στόχο και όνειρο και στην αρχή φαινόταν αδύνατο : κράτος ελεύθερο και ελληνικό! Φυσικά στην αρχή ήταν πολύ μικρό γεωγραφικά ωστόσο  η πίστη στον αγώνα και στην ελευθερία όπλισε τον Ελληνισμό με δύναμη και με θάρρος και μετά από πολλούς αγώνες κατάφερε να  απελευθερώσει το μεγαλύτερο μέρος του από τον ξένο δυνάστη.    

Σήμερα, λοιπόν, που η ιστορία φαίνεται ότι γράφεται με πολύ γρήγορους ρυθμούς στην περιοχή μας, που η χώρα βιώνει μεν οικονομική, αλλά κυρίως ηθική και πνευματική κρίση.

Σήμερα, που οι πολιτιστικές και ηθικές αξίες διακυβεύονται, η δικαιοσύνη αμφισβητείται, οι νέοι καταλήγουν χωρίς  προσανατολισμό, που πληρώνουμε σαν χώρα και λαός όχι τα δανεικά, αλλά τα ιδανικά και τις αξίες που ξεπουλήσαμε.

                    Το μήνυμα της 25ης Μαρτίου είναι πιο επίκαιρο από ποτέ!    

Μας καλεί να ακούσουμε, έστω και την ύστατη στιγμή, τις θεϊκές συμβουλές και  να αγαπήσουμε αληθινά το συνάνθρωπό μας, βάζοντας το συμφέρον του συνόλου  πάνω από το ατομικό. Να βελτιωθούμε και ως άτομα και ως πολίτες, προτάσσοντας τη κοινωνική προσφορά αντί του προσωπικού συμφέροντος δείχνοντας καμία ανοχή στη φαυλότητα, αναξιοκρατία και ανομία.

Μας καλεί να επαναστατήσουμε ενάντια σε όλα αυτά τα νοσηρά φαινόμενα που  με κάθε τρόπο εισβάλλουν στη ζωή μας και επιχειρούν να καταργήσουν παραδοσιακές αξίες που χαρακτήριζαν τον ελληνικό λαό εισάγοντας έναν τρόπο ζωής ξένο προς τα ήθη της ελληνικής κοινωνίας.

Μας καλεί να επαναστατήσουμε ενάντια σε όλους αυτούς που θέλουν να μας κλέψουν την πραγματική μας ελευθερία, που θέλουν να μας κάνουν πνευματικούς ραγιάδες της σύγχρονης εποχής.                                                                          

Η Ελλάδα μοιάζει με ένα τρένο το οποίο κινείται σε δύο ράγες οι οποίες είναι η Πίστη στο Θεό και η αγάπη για την Πατρίδα. Αν αφαιρέσεις την μία από αυτές, το τρένο που λέγεται Ελλάδα θα εκτροχιαστεί. Οι πρόμαχοι της Ελευθερίας μας παρέδωσαν ένα συμβόλαιο γραμμένο με το αίμα τους. Που λέει ότι η ελευθερία είναι πράξη ζωής, διαρκής αγώνας. Οδηγός μας ας γίνει η γνώση της Ιστορίας, πίστη μας η πίστη μας στο Θεό και στην πατρίδα, πυξίδα μας οι αρετές της φυλής μας και στόχος μας τα πεπρωμένα του έθνους μας.

Είθε τα σωτήρια μηνύματα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και του ηρωικού αγώνα των προγόνων μας να φωτίσουν και πάλι όλους εμάς, το λαό μας και τους λαούς όλου του κόσμου, οδηγώντας τη ζωή μας σε δρόμους αλήθειας ,κοινωνικής και πνευματικής σωτηρίας,  παγκόσμιας ειρήνης ,ελευθερίας, κοινωνικής δικαιοσύνης, δημιουργίας και προκοπής.

                                                           ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ