Δαιμονόληπτοι πολιτικοί

 

Δαιμονόληπτοι πολιτικοί

Γράφει ὁ κ. Σπήλιος Ν. Παναγιωτόπουλος

   Πῶς οἱ πολιτικοί μας – οἱ πιὸ πολλοί, περὶ τὰ θρησκευτικὰ ἀδιάφοροι ἢ καὶ ἐχθρικῶς διακείμενοι – ποὺ πηγαίνουν στὶς ἐκκλησίες μόνο γιὰ τὶς Δοξολογίες καὶ τότε μᾶλλον, γιὰ νὰ δοξασθοῦν οἱ ἴδιοι – πῶς ἔγιναν αἴφνης καί… ἱεροκήρυκες καὶ μᾶς λέγουν νὰ μὴ ὑποκινοῦμε τὸ μῖσος, ὅταν στὴ Βουλὴ οἱ λογομαχίες τους «πᾶνε σύννεφο»;

  Καὶ ἐμᾶς οὔτε «ἄχνα» μᾶς ἐπιτρέπουν νὰ βγάλουμε, γιὰ νὰ ἐλέγχουμε τὰ στραβὰ καὶ τὰ ἀνάποδα αὐτοῦ τοῦ κράτους;

  Πῶς π.χ. νὰ θεωροῦμε ὡς Βουλὴ τῶν Ἑλλήνων καὶ ὄχι ὡς Βουλὴ τῶν… ὀλίγων, ἐκεῖνο τὸ ἐπιβλητικὸ κτίριο τῆς πρωτεύουσας, ὅταν ἐκεῖ κατὰ κανόνα, ἡ θέλησις τῶν περισσοτέρων πολιτῶν περιφρονεῖται μὲ τὰ κάθε φορά «τερτίπια»… τῶν ἐκλογικῶν νόμων;

Ἐν ὀνόματι τῆς σταθερότητος κυβερνήσεων μειονοψηφίας εἶναι δίκαιο νὰ ψηφίζωνται ἀντιδημοκρατικοὶ νόμοι;

Εἶναι τίμιο ὁ σκοπὸς νὰ ἁγιάζη τὰ μέσα;

Ἐξ ἄλλου ἐὰν ὑπολογισθῆ καὶ ἡ μεγάλη ἀποχὴ τῆς σήμερον, τί ἀπομένει στὶς κυβερνήσεις γιὰ νὰ ἐπαίρωνται ὅτι ἐκπροσωποῦν τὸν λαό, ἀντὶ νὰ ἵστανται ἀπέναντί μας ταπεινὰ καὶ μὲ σεβασμό;

  Διαβάζουμε στὸν ΙΩΒ ιβ΄ 17: «Διάγων βουλευτάς αἰχμαλώτους, κριτάς δὲ γῆς ἐξέστησε».  Δηλαδὴ ὁ Θεὸς «παίρνει ὡς αἰχμαλώτους τούς συμβούλους τῶν λαῶν καὶ ἀπομακρύνει τούτους ἐξηυτελισμένος. Αὐτὸς δὲ καὶ ἀπὸ τοὺς κυβερνῶντας καὶ κρίνοντας τοὺς λαούς τοὺς ἀφαιρεῖ τὰς φρένας καὶ τὴν ἱκανότητα νὰ κρίνουν»!!!

  Τὰ ξέρουν αὐτὰ οἱ πολιτικοί μας;

  Ἄντε τώρα μετὰ ἀπὸ αὐτὰ καὶ τοῦ Ρήγα Φεραίου τὰ λόγια: «Ὅποιος συλλογᾶται ἐλεύθερα, συλλογᾶ­ται καλά», ἄντε ἐκεῖ στὴ Βουλὴ ὅπως ἔχει ἡ κατάστασις, μὲ τίς… «κομματικὲς γραμμές» τους, νὰ μποροῦν νὰ συλλογίζωνται ἐλεύθερα οἱ βουλευτές, τὰ κόμματα καὶ οἱ Κυβερνήσεις!

Ἀκριβῶς γι’ αὐτὸ μετατρέπονται τὰ καφενεῖα, οἱ παρέες καὶ οἱ διαδηλώσεις σὲ ἰδιότυπα HIDE PARK, γιὰ νὰ βγάζουν τὸ ἄχτι τους οἱ πολίτες στὴν δῆθεν προεδρευομένη δημοκρατία μας!

Ὑπάρχουν ἀλλοῦ καὶ χειρότερα; Βεβαίως μπορεῖ νὰ ὑπάρχουν. Ἀλλὰ αὐτὸ δὲν δικαιολογεῖ τὴν παροῦ­σα κατάστασι, ὅπου γιὰ νὰ γράψη κάποιος ἢ νὰ πῆ κάτι, πρέπει πολὺ νὰ τὸ καλοσκεφθῆ μὲ τοὺς φραγμοὺς ποὺ ἰσχύουν.

«Τὸ γε νῦν ἔχον» – γιὰ νὰ θυμηθοῦμε καὶ τὰ ὡραῖα ἀρχαῖα μας- ἂς βάλη ὁ Θεὸς τὸ χέρι Του μήπως καὶ διορθωθοῦμε!

Ὅσον δὲ ἀφορᾶ στὸ καινούριο «φροῦτο» τῆς δῆθεν «Νέας Ἐποχῆς» – ποὺ εἶναι τόσο «νέα» ὅσο καὶ ὁ… Σατανᾶς – ποὺ ἀπαγορεύει διὰ ροπάλου τὸ μῖσος, ἡ ἠθικὴ τάξις τῶν πραγμάτων ἀπαιτεῖ ὅτι ὄχι μόνο δὲν πρέπει νὰ ἀπαγορεύεται τὸ μῖσος ἀλλὰ καὶ νὰ ἐπιβάλλεται, ὅταν καὶ ὅπου πρέπει!

  Ἀλλιῶς καὶ ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς θὰ εὑρεθῆ ὑπόλογος διὰ τοὺς λόγους Του: «Τὰ Σάββατα ὑμῶν καὶ τὰς νουμηνίας μισεῖ ἡ ψυχή μου» ἢ «Τὸν Ἰακώβ ἠγάπησα τὸν δὲ Ἡσαῦ ἐμίσησα» ἢ  «Ἀλλὰ τοῦτο ἔχεις, ὅτι μισεῖς τὰ ἔργα τῶν Νικολαϊτῶν, ἃ κἀγώ μισῶ» ἢ «Εἴ τις ἔρχεται πρὸς με καὶ οὐ μισεῖ τὸν πατέρα ἑαυτοῦ καὶ τὴν μητέρα… κ.ο.κ.

Γιατί λοιπὸν νὰ μὴ μποροῦμε καὶ ἐμεῖς σήμερα νὰ μισοῦμε τὰ ἔργα καὶ τὶς ἡμέρες τῶν Νεοποχιτῶν; Ὑπάρχουν ὅμως ἔργα Νεοποχιτῶν χωρίς… Νεοποχίτες; Ὑπάρχουν δηλαδὴ ἁμαρτίες πού πρέπει νὰ μισοῦνται χωρὶς ἁμαρτωλούς, ὅπως μᾶς διδάσκουν οἱ «ἀγαπολόγοι;»

  Δὲν ὑπάρχουν! Βεβαίως δαιμονόπληκτους ἔχουμε, ὄχι ὅμως καὶ δαιμονοποιημένους ἀνθρώπους.

Μισεῖται ἑπομένως τὸ μέρος ἐκεῖνο τῶν συνανθρώπων μας τὸ κακόβουλο, τὸ ἀλαζονικό, τὸ «ἀντάρτικο» ἐναντίον τοῦ Θεοῦ καὶ τῶν Νόμων Του καὶ συγχρόνως εὐχόμεθα καὶ προσευχόμεθα κατὰ τὸ «τοὺς πεπλανημένους ἐπανάγαγε» νὰ τοὺς… συνεφέρει ὁ Κύριος, γιὰ νὰ μὴ ἐκ πείρας καταλάβουν πιά, τί ἐστὶ ὁ λόγος: Φοβερὸν τὸ ἐμπεσεῖν εἰς χεῖρας Θεοῦ ζῶντος»!

  Καὶ ὅταν τὴν Μ. Ἑβδομάδα ψάλλουμε τὸ «πρόσ­θες κακὰ Κύριε, πρόσθες αὐτοῖς κακά, τοῖς ἐνδόξοις τῆς γῆς – καὶ ὑπάρχουν πολλοὶ τέτοιοι ἔνδοξοι μέσα ἐκεῖ στὴν Βουλή μας – ὄχι μῖσος, ἀλλὰ παρακίνησι γιὰ μετάνοιά τους ἐπιδιώκεται.

  Ἡ δὲ δέησις «τοὺς πεπλανημένους ἐπανάγαγε» ἰσχύει καὶ γιὰ τὸ θανάσιμο ἁμάρτημα τῆς ὁμοφυλοφιλίας καὶ ἂς ἀφήσουν αὐτὰ τὰ περὶ τοῦ μίσους τῶν Χριστιανῶν.  Μισοῦμε, ὦ ἀνίδεοι περὶ τὰ θρησκευτικὰ, ὅ,τι μισεῖ ὁ Θεὸς ποὺ κατέκαυσε μὲ φωτιὰ καὶ θειάφι τὰ Σόδομα, πρὸς γνῶσιν καὶ συμμόρφωσιν ὅλων τῶν ἑπομένων γενεῶν.

  Καὶ τέλος ἂς ἀναφερθῆ ὡς ἀναγκαία ἐπισήμανσι ποὺ σχεδὸν καθόλου δὲν ὑπολογίζεται καὶ τὸ ἑξῆς θέμα: Ποιὰ ἄλλη θρησκεία, ποιὸ ἄλλο δόγμα, ποιὰ ἄλλη ἰδέα ἢ κοσμοθεωρία προσβάλλεται μὲ εἰρωνεῖες κυρίως – ἐκτὸς τῶν ἄλλων ἐπιθέσεων – ὅσον ἡ Ὀρθοδοξία καὶ οἱ κατ’ ἐπίγνωσιν ὀρθόδοξοι χριστιανοί;

Δὲν ἀποδεικνύει ἡ εἰρωνεία, πιὸ πολὺ καὶ ἀπὸ ὅλες τὶς χυδαῖες ὕβρεις, ἐκδήλωσι ἄσβηστου μίσους ἐναντίον τῶν θρήσκων ἀνθρώπων;

Καὶ πῶς ἀνακαλύφθηκε λοιπὸν τώρα ὁ σεβασμὸς τῆς διαφορετικότητος, γιά νά διασωθῆ το κῦρος τῆς ὁμοφυλοφιλίας καί τόσα χρόνια ποὺ ὑποφέρουμε οἱ εὐσεβεῖς τὶς εἰρωνεῖες τῶν ἀσεβῶν δὲν εὑρέθηκε κανεὶς, γιὰ νὰ ὑπερασπίση καὶ τὴν ἁγίαν τῶν Χριστιανῶν διαφορετικότητα;

  Ὅταν τὰ εἰρωνικὰ μειδιάματα ὅλων τῶν ἀθρήσκων πέφτουν ἐπάνω μας; Κατὰ τὸ «Οἱ ὀνειδισμοὶ τῶν ὀνειδιζόντων σὲ ἐπέπεσαν ἐπ’ ἐμέ»;

«Παράσημα» βεβαίως τῶν εὐσεβῶν θεωροῦνται αὐτά, ἀλλὰ ποῦ εἶναι τὸ λεγόμενο «κράτος δικαίου», γιὰ νὰ ἐπιβάλλη τὴν ἰσονομία, πού οὔτε μέσα στὴν Βουλὴ δὲν τηρεῖται; Καὶ ὁ νοῶν νοείτω!!!

Εφημερίδα Ορθόδοξος Τύπος