Ψεύτικο φως

 

Ψεύτικο φως

Διάκονος Ιωσήφ Μάγκνους Φραντζιπάνι

Θυμάμαι τους προσκυνητές στους προπόδες των Ιμαλαΐων, που αναζητούσαν ένα πέρασμα ανάμεσα στις παγωμένες πηγές του ποταμού Γάγγη. Ανάμεσά τους ήταν δυο εντελώς διαφορετικοί άνθρωποι: Ο ένας ήταν μορφωμένος γεωλόγος και ο άλλος ένας απλός ταξιδιώτης μ’ ένα σακίδιο.

Ο γεωλόγος βασιζόταν αποκλειστικά στο δικό του μυαλό.

Όπως είπε στους άλλους: «Ξέρω τα πάντα για τη σύνθεση των βουνών και των κοιλάδων. Ξέρω πώς σχηματίζονται και γιατί βρίσκονται στον τόπο τους. Ακούστε με, τα καταλαβαίνω όλα και δεν έχω καμία ανάγκη από μαθήματα πώς να στήσουμε μια κατασκήνωση, δεν έχω χρόνο για τις προετοιμασίες γι’ αυτό το ταξίδι».

Κατ’ αυτόν τον τρόπο έφυγε απροετοίμαστος, αλλά σίγουρος ότι οι γνώσεις του είναι αρκετές για μια τέτοια εκδρομή.

Ενώ ο απλός ταξιδιώτης μ’ ένα σακίδιο δεν βασιζόταν μόνο στο δικό του μυαλό. Κάθε μέρα αθλείτο, προσπαθώντας να κρατηθεί σε φόρμα, και ταυτόχρονα αποκτούσε επαφές με τους ντόπιους, που είχαν ήδη κινηθεί σ’ αυτά τα βουνά. Έμαθε πού μπορεί να βρει ένα καταφύγιο, ποια μέρη και ποιους ανθρώπους πρέπει ν’ αποφεύγει και κατ’ αυτόν τον τρόπο έμαθε ακριβώς πού σκόπευε να πάει. Έδειξε ταπεινότητα στην προσέγγιση σ’ αυτό το θέμα.

Στην πρώτη χιονοθύελλα, ο γεωλόγος κατελήφθη από πανικό. Ξέχασε τα πάντα σχετικά με τη γεωλογία και ο δρόμος του ήταν δύσκολος και γεμάτος ταλαιπωρίες. Ο απλός ταξιδιώτης, όμως, θυμήθηκε όσα του έμαθαν οι άλλοι, που πέρασαν από εκεί πριν από αυτόν, και βασιζόμενος στις εμπειρίες τους και τους χάρτες του, περπάτησε γύρω από αυτά τα βουνά με μεγάλη δυσκολία, αλλά χωρίς έκτακτα περιστατικά.

Μόνο ένας άνθρωπος γύρισε ζωντανός από αυτήν την εξόρμηση.

Ο υπερήφανος χάθηκε και δεν τον βρήκαν ποτέ.

Ο μυστικός θάλαμος της καρδιάς μας είναι η αφετηρία κάθε αναζήτησης. Είναι βαθιά κρυμμένος ανάμεσα σε πυκνούς θάμνους και αγκάθια, στις πολυάριθμες πτυχές των παθών, των λογισμών και του εαυτού μας. Από εκεί, απ’ αυτόν τον θάλαμο, όλη η ζωή μας μπορεί να μοιάζει με τη ρωσική κούκλα Ματριόσκα. Όταν εμφανίζεται ο Χριστός, ως κηπουρός, για να ξεκαθαρίσει τα χαμόκλαδα, μπορεί απλώς να μην Τον προσέξουμε καν. Όταν, όμως, δεν Τον αντιλαμβανόμαστε, εμείς, σαν τον άσωτο υιό, θυμόμαστε το ψωμί Του και στρέφουμε το πρόσωπό μας προς Αυτόν, πράγμα το οποίο και αποτελεί τη μετάνοιά μας.

Όταν ζούμε τη ζωή μας χωρίς Αυτόν, η οποία στην πραγματικότητα δεν είναι ζωή, αλλά μια χαζομάρα, αισθανόμαστε την πρόγευση της Κόλασης. Αυτό συχνά έχει μια βαθιά επίδραση στον άνθρωπο. Μπορεί ο άνθρωπος να αισθανθεί τον φόβο μπροστά στον Θεό, ανάλογα μάλιστα κατά πόσο είναι έτοιμος για την πνευματική ζωή, και αυτός ο φόβος τον ενθαρρύνει να βασίζεται στο θέλημά Του, στην αγάπη και τη χάρη Του, αναπτύσσοντας την ταπείνωση, ώστε να εμπιστευτεί ξανά τον νου και την καρδιά του στην Αγία Τριάδα. Κάθε φορά που αναθεωρούμε τη ζωή μας βιώνουμε έναν μικρό θάνατο και τότε μπορούμε να πούμε δικαιολογημένα ότι «πεθαίνω κάθε μέρα», όπως έλεγε ο Απόστολος Παύλος, και ότι το «πεθαίνω» σημαίνει «αποκτώ», επειδή όταν έρθει η ώρα του θανάτου μας, δεν θα πεθάνουμε, αλλά θα ζήσουμε αιώνια στον Θεό.

Ίσως είναι χρήσιμο εδώ να θυμηθούμε πώς απεικονίζεται η ψυχή στην εικονογραφία της Εκκλησίας. Αν θυμάστε, απεικονίζεται ως ένα σπαργανωμένο μωρό στην αγκαλιά του εν Χριστώ Πατέρα μας. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, θυμόμαστε την εξάρτησή μας από τον Θεό κι εστιάζουμε την προσοχή μας στον Πατέρα, βρίσκοντας ανάπαυση στην αγκαλιά Του και την αγάπη Του.

***

Κατά τη διάρκεια του Βαπτίσματος και του Χρίσματος, είμαστε μάρτυρες της ένωσής μας με τον Χριστό. Για παράδειγμα, απαρνούμενοι τον Σατανά και φτύνοντάς τον τρεις φορές, δηλώνουμε ότι έχουμε ενωθεί με τον Χριστό. Και ακριβώς το ορθόδοξο Βάπτισμα -και μόνο αυτό- αρχίζει να επιτελεί το σωτήριο έργο του Κυρίου στον άνθρωπο. Εκεί αρχίζει η αποκατάσταση του πραγματικού εαυτού μας, η έξοδός μας από την κατάσταση φθοράς. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι αυτή είναι η σπίθα, που ωθεί το «έμβρυο» στη ζωή.

Ας αντιπαραβάλουμε όλ’ αυτά με το φαινόμενο που ονομάζεται «γιόγκα».

Ενώ στην Ορθόδοξη Εκκλησία μαρτυρούμε τη συνεχή ένωση με τον Χριστό, η γιόγκα σημαίνει «ζυγός», «δένω» ή «ζεύω» τον εαυτό μου υπό την ηγεσία κάποιου άλλου. Σημαίνει δηλαδή ότι συνάπτω ένωση με κάποιον, ενώνομαι με κάποιον ή κάτι άλλο, που σε κάθε περίπτωση διαφέρει από τον Χριστό.

Η γιόγκα αποτελεί ένα σωματικό, διανοητικό και πνευματικό αντικείμενο, που βασίζεται στη φιλοσοφία των Βέδων και της Ινδουιστικής θρησκείας

Ένας μορφωμένος και αφοσιωμένος ασκούμενος της γιόγκα ξέρει τις τεχνικές, πολλές από τις οποίες περιλαμβάνουν τις επικλήσεις στους θεούς της Ινδίας, τις στάσεις του σώματος                   -αφιερωμένες στους ινδικούς θεούς και τις θεές και ονομάζονται με τα ονόματά τους- και την αφύπνηση της "Kundalini Shakti", που είναι δημιουργική ενέργεια, που απεικονίζεται ως κουλουριασμένο φίδι, που κοιμάμαι στη σπονδυλική στήλη. Σύμφωνα με τη γιόγκα, ο δημιουργός της είναι ο Σίβα, ο θεός-καταστροφέας.

Για λόγους μάρκετινγκ, στην Αμερική η γιόγκα παρουσιάζεται ως ένα σύνολο ασκήσεων ευλυγισίας, αλλά η γιόγκα δεν είναι ευλυγισία. Η γιόγκα αποτελεί ένα σωματικό, διανοητικό και πνευματικό αντικείμενο, που βασίζεται στη φιλοσοφία των Βέδων και της Ινδουιστικής θρησκείας. Προσφέρει εργαλεία για την αποκάλυψη ή, μάλλον, το ξεμπλοκάρισμα μυστηριωδών ενεργειών, που είναι πολύ ξένες σ’ έναν ορθόδοξο χριστιανό. Ενώ η ευλυγισία είναι απλώς μια σωματική χαλάρωση των μυών και τίποτα περισσότερο.

***

Στη γιόγκα, πολλές στάσεις ("ασάνες") ονομάζονται από θεούς και θεές. Για παράδειγμα, η πόζα που ονομάζεται Βιρανχιασάνα (που πήρε τ’ όνομά της από την ινδική θεότητα Βιρανχίγια) είναι αφιερωμένη στον θεό Μπράχμα. Ο Βισνού είναι ένας διάσημος θεός, που αναφέρεται πολλές φορές στις Βέδες. Στην πρακτική της γιόγκα υπάρχουν αρκετές στάσεις, που ονομάζονται από τους «άβατάρ» του. Στην ινδική μυθολογία, οι εκδηλώσεις αυτών των άβαταρ αντιπροσωπεύουν τις πολυάριθμες ενσαρκώσεις του Βισνού σε ανθρώπους ή σε ζώα. Επίσης, υπάρχει ο θεός Ανάντα, ο οποίος πήρε τη μορφή φιδιού κιόλας και η στάση Αναντάσανα πήρε τ’ όνομά του. Στη συνέχεια, το φίδι μετενσαρκώθηκε σ’ έναν άνθρωπο, τον Παταντζάλι, τον συγγραφέα της Βίβλου της γιόγκα, με τον τίτλο “Γιόγκα Σούτρας του Παταντζάλι”.

Πολλές στάσεις γιόγκα αντιστοιχούν άμεσα στα δημοφιλή «τσάκρα». Το τσάκρα είναι αυτό που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε ένα αόρατο πνευματικό σημείο πίεσης στο σώμα μας. Η γιόγκα ισχυρίζεται ότι υπάρχει ένα «λεπτό σώμα», και όπως μπορούμε να τρίψουμε οποιοδήποτε σημείο στο σώμα μας, αυξάνοντας τη ροή του αίματος ή της λέμφου, με τον ίδιο τρόπο μπορούμε να επηρεάσουμε το «λεπτό σώμα». Οι στάσεις της γιόγκα σαν να κάνουν μασάζ σε αυτά τα σημεία, ενθαρρύνοντας ορισμένα κανάλια να ανοίξουν ώστε κατ’ αυτόν τον τρόπο να προσελκύσουν την «πνευματική ενέργεια».

Πολλοί γιόγκι λένε ότι το Συμπάν και όλα τα υπάρχοντα έχουν τη μουσική φύση, δονούνται και έχουν σχέση με τις συχνότητες. Για παράδειγμα, η εκφώνηση ενός συγκεκριμένου μάντρα βοηθά στο να στήσουμε επαφή με κάποια όντα σε μια συγκεκριμένη συχνότητα, σε μια συγκεκριμένη διάσταση, με κάποιους γκουρού, θεούς και θέες. Οι στάσεις των «ασάνων» δημιουργούν επίσης τη δόνηση, κάποια κλίση, προσελκύοντας ενέργεια ή μερικές λεπτές ενέργειες, όπως ακριβώς προσελκύουμε προσοχή κάποιου άλλου, βάζοντας ένα κερί στο παράθυρο. Και δεν έχει σημασία, αν το συνειδητοποιούμε ή όχι, αν πιστεύουμε σ’ αυτά ή όχι, η πραγματικότητα είναι έτσι, που η ψυχή και το σώμα είναι συνδεδεμένα στενά μεταξύ τους.

Οι στάσεις της γιόγκα συνδέονται με το ινδουιστικό πάνθεον από θεούς και θέες, έχουν ονομασίες από τα ονόματα αυτών των θεών, επηρεάζουν στις προαναφερθείσες λεπτές περιοχές του σώματος και του μυαλού μας, και είναι επικίνδυνες. Μεταφορικά μπορούμε να δούμε τις στάσεις γιόκα ως ένα συνδυασμό για μια κλειδαριά. Υποτίθεται ότι κάθε «ασάνα» ή συνδυασμός των «ασάνων», με την πάροδο του χρόνου, μπορούν να ξεμπλοκάρουν διαφορετικές ενέργειες.

Και είναι πολύ σημαντικό αυτό: Στον κόσμο της γιόγκα βρίσκουμε πολλούς τρόπους «διάρρηξης» αυτών των κλειδαριών, πολλές «πίσω πόρτες», για ν’ αποκτήσουμε πρόσβαση σε διάφορες κρυφές δυνάμεις. Αυτές οι δυνάμεις επηρεάζουν εμάς και τους ανθρώπους γύρω μας και είναι γνωστές ως λευκή και μαύρη μαγεία. Ήμουν κι εγώ μύστης αυτών των τεχνών.

Ένας από τους στόχους διδασκαλίας της γιόγκα είναι η διάνοιξη των «τσάκρα», που είναι πύλες του σώματος και της ψυχής μας, ώστε αυτή η ενέργεια να συγκεντρώνεται μέσα μας και να μεγαλώνει. Αυτή η ενέργεια συχνά παρουσιάζεται ως ένα κουλουριασμένο φίδι, γνωστό ως Σακτί ή Κουνταλίνι. Ο σκοπός αυτής της πρακτικής, όπως ο σκοπός της γιόγκα γενικά, είναι να φέρει αυτήν την ενέργεια στη συνείδηση, προκειμένου να καταλάβουμε ότι είμαστε ταυτόσημοι με τον Θεό.

Με τι, λοιπόν, συνδέουμε τον εαυτό μας κατά τη διάρκεια της άσκησης γιόγκα;

Οι «ασάνες» και, στην πραγματικότητα, όλα τα σύμβολα και οι κανόνες της γιόγκα, ειδικά τα «μάντρα», είναι ένα ψεύτικο φως, όπως το τρεμόπαιγμα των ψαριών βαθέων υδάτων, των μοναχόψαρων. Στα μαθήματα γιόγκα μπορείτε συχνά ν’ ακούσετε μάντρα στα σανσκριτικά και μερικές φορές ο εκπαιδευτής προτείνει να τα πείτε, ειδικά στην αρχή και στο τέλος του μαθήματος. Αυτά τα μάντρα μπορεί να μην απαγγέλλονται από εσάς, αλλά μάλλον για εσάς, μέσω της μουσικής που παίζει ως φόντο κατά τη διάρκεια του μαθήματος ή των εικόνων στις κουρτίνες και τους τοίχους του ναού, του άσραμ ή του σχολείου γιόγκα.

Ακριβώς όπως το σύμβολο του σταυρού αντιστοιχεί στον Ζωοδόχο Ιησού Χριστό, έτσι και τα πιο διαδεδομένα σύμβολα στη γιόγκα αντιστοιχούν στην επιρροή του Σίβα, της παγανιστικής θεότητας του θανάτου. Αυτά τα σύμβολα και οι μορφές περιλαμβάνουν διαγράμματα και φυλαχτά, που υποτίθεται ότι διαθέτουν απόκρυφες δυνάμεις σε αστρολογικές και μαγικές μορφές και είναι γνωστά ως «μάντρα», «μαντάλα» ή «γιάντρα».

Εμείς, ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί, δεν πρέπει ποτέ να πηγαίνουμε σε σχολεία, βασισμένα στη σατανιστική φιλοσοφία. Δεν πρέπει να εκτρέπουμε το σώμα και το μυαλό μας σε στάσεις αφιερωμένες στον Σατανά, ακόμα και αν δεν τον λατρεύουμε. Άλλωστε, ο Διάβολος μπορεί να πάρει τη μορφή αγγέλου φωτός.

Εμάς, σαν τις χρυσαλίδες, συχνά μας ελκύει ένα ψεύτικο, απατηλό φως. Όταν έρθει ο Χριστός ως Κηπουρός, θα Τον αναγνωρίσουμε; Υπάρχει μόνο ένα πρότυπο ζωής, μόνο ένα Άκτιστο Μονοπάτι για την ανθρωπότητα, το οποίο είναι το Μονοπάτι, η Αλήθεια και η Ζωή. Είναι ο ενσαρκωμένος Λόγος, ο Χριστός ο Θεάνθρωπος.

Διάκονος Ιωσήφ Μάγκνους Φραντζιπάνι

Μετέφρασε από τα Ρωσικά στα Ελληνικά η Κατερίνα Πολονέιτσικ

Death to the World -https://gr.pravoslavie.ru 11/4/2024