Αντί αγαθών, ών εποίησας, Χριστέ, σταυρωθήναι κατεδίκασαν…(Αντιφ. ια).

 

                        Αντί αγαθών, ών εποίησας, Χριστέ, σταυρωθήναι κατεδίκασαν…(Αντιφ. ια).

Στέφανος Κισιώτης

     Στις Πράξεις των Αποστόλων περιγράφεται η απολογία του  πρωτομάρτυρα Στεφάνου στο Συνέδριο των Ιουδαίων και ταυτόχρονα η ομολογία πίστεως προς τον Σωτήρα Χριστό. Αμέσως μετά οδηγείται στο μαρτύριο. Ο «λαός» μετά από εντολή «άνωθεν» τον δολοφονεί με λιθοβολισμό. Έτσι «τέλειωσαν» με ένα επικίνδυνο «αντίπαλο». Και χωρίς χρονοτριβή αναλαμβάνει «δράση» ο Σαούλ διώκοντας και φυλακίζοντας Χριστιανούς στα Ιεροσόλυμα!!! Μάλιστα ανέλαβε και μια αποστολή με εντολή «άνωθεν», στη Δαμασκό, για να διώξει όσους χριστιανούς είχαν καταφύγει εκεί…

     Τότε, μας διηγούνται οι Πράξεις των Αποστόλων ότι παρενέβη ο ίδιος ο Χριστός. Λίγο πριν μπει στην Δαμασκό ο Σαούλ με τους άνδρες του, εμφανίστηκε ο ίδιος ο Χριστός σε όραμα μπροστά του και ανέτρεψε όλα τα δεδομένα. Ο διάλογος μεταξύ Χριστού και Σαούλ είναι συγκλονιστικός. Τρεις φορές επαναλαμβάνεται στο βιβλίο των Πράξεων. Ο Χριστός λέει στον Σαούλ: «Σαούλ, Σαούλ, τι με διώκεις»; Ο Σαούλ αιφνιδιασμένος ρωτά: «Τις  εί, Κύριε»;  Και ο Χριστός: «Εγώ ειμι Ιησούς όν συ διώκεις».(9,4-6).

     Στο διάλογο αυτό ο Χριστός επισημαίνει στον Σαούλ ότι ο διωγμός αυτός γίνεται εναντίον του Ίδιου και όχι κατά των χριστιανών!!! Είναι η πρώτη και καθοριστική συνάντηση του διώκτη Σαούλ με τον Χριστό. Λίγο αργότερα αυτός ο διώκτης μεταποιείται σε Απόστολό Του, που θα διατρέξει ολόκληρο τον ελληνορωμαϊκό κόσμο, ο Παύλος.

Ο Χριστός ρώτησε τον διώκτη των χριστιανών, «Σαούλ, τι με διώκεις»;

Ένα συγκλονιστικό και επίκαιρο ερώτημα που απευθύνεται σε όλους τους πολιτικούς και στα κόμματα, αλλά κατ’ επέκταση και στον ελληνικό λαό.

Η ψήφιση στη Βουλή των Ελλήνων του νομοσχεδίου για τον «γάμο» των ομοφυλοφίλων, είναι ευθεία αθέτηση του λόγου - του νόμου του Χριστού, ο οποίος απαγορεύει την ομοφυλοφιλία, ως βαρύτατη αμαρτία, πολύ δε περισσότερο τον γάμο στους ομοφυλόφιλους.

Τελικά, απ’ όσα διέρρευσαν, δόθηκε εντολή «άνωθεν» και «έξωθεν». Οι κυβερνήσεις των χριστιανικών λαών σ’ ολόκληρο τον κόσμο πρέπει να προστατεύουν τους ΛΟΑΤΚΙ και να προωθήσουν την θέσπιση γάμου γι’ αυτούς. Το πράγμα είναι ξεκάθαρο πως τέτοια θεσμοθέτηση αντιστρατεύεται και πολεμά την πίστη στον Χριστό σε καίριο σημείο ζωής · κοινωνικής και προσωπικής των χριστιανών και τους απομακρύνει στην πράξη από την εν Χριστώ ζωή, από την Εκκλησία.

Ο Χριστός φωνάζει και σήμερα, όπως τότε στον Σαούλ: «Έλληνες βουλευτές, τι με διώκετε; Μήπως για το καλύτερο, για το ανώτερο, για το ηθικότερο; Γιατί αλλοιώνεται τον γάμο που Εγώ ευλόγησα, Εγώ σας έδωσα, Εγώ σας σύστησα ως μέσον προαγωγής σε μια ολοκληρωμένη ζωή, προσωπική και κοινωνική, ως πηγή δημιουργίας και αναδημιουργίας της κοινωνίας, ως ‘’κατ’ οίκον εκκλησία’’, ως μέσον αγιασμού»;

Κι έρχεται ο όρθρος της Μ. Παρασκευής να μας θυμίσει με έντονο τρόπο όλα όσα συνέβησαν στην Βουλή των Ελλήνων την Πέμπτη 15/2/2024: « Άρχοντες λαών συνήχθησαν κατά του κυρίου και κατά του Χριστού αυτού».(Αντίφωνο α΄).

Ναι, όσα συνέβησαν στο Κοινοβούλιο ήταν μια έκφραση απιστίας, άρνησης και απόρριψης του ίδιου του Χριστού. Πάνω από τον λόγο και την ζωή της Εκκλησίας τέθηκε η εντολή του «καίσαρα» και του «Συνεδρίου», από τις ΗΠΑ και το ευρωπαϊκό «κονκλάβιο». Η φιλοσοφία τους είναι απλή. Ο Χριστός, όπως των βιώνουμε οι Ορθόδοξοι, ανατρέπει τις επιδιώξεις τους για κυριαρχία σε ολόκληρο τον κόσμο. Γίνεται εμπόδιο, για να ελέγξουν την ζωή και την σκέψη των ανθρώπων. Γι’ αυτό, «διαγράψτε τον Χριστό από την κοινωνία σας και από τον λαό σας, αλλά και την σχέση μαζί Του. Ο Χριστός είναι ο πιο επικίνδυνος απ’ όσους μάς αντιμάχονται και μας πολεμούν. Δρα, ενεργεί με τρόπο μυστικό, ανεξέλεγκτο και αδιόρατο στις ψυχές των ανθρώπων, και τους κάνει ελεύθερους, ατίθασους, επιθετικούς, ανατρεπτικούς, να βρίσκονται απέναντί μας. Αυτός είπε: ‘’ Πυρ ήλθον βαλείν εις την γην και τι θέλω ή ήδη ανήφθη’’.(Λουκ. 12,49). Φωτιά ήρθα να βάλω πάνω στη γη και τι άλλο θέλω, αν έχει κι όλας ανάψει.

Αυτός δημιουργεί ανθρώπους που δεν υπολογίζουν τίποτα άλλο και κανένα άλλο εκτός από τον ίδιο τον Χριστό. Αυτοί είναι που στο όνομά Του πεθαίνουν αδιαμαρτύρητα. Αιώνες προσπαθούμε να τους ελέγξουμε και δεν μπορούμε. Αυτός φτιάχνει ανθρώπους ανυπότακτους, επαναστάτες, με λόγο και επιχειρήματα και θυσία προσωπική. Τώρα που βρήκαμε τον τρόπο να ελέγξουμε τις κοινωνίες των ανθρώπων με την ομοφυλοφιλία και την εξαχρείωση, όλοι τρέχουν και μας ακολουθούν και είναι ‘’χαρούμενοι’’. Έρχεται όμως,αυτός ο Χριστός και λέει πάλι, αντισταθείτε, μην τους ακολουθείτε. Κι απ’ το πουθενά, βρήκαν υποστήριξη από τους κομμουνιστές, τους παλιούς, όχι απ’ τους νέους που είναι μοντέρνοι και εμείς τους ελέγχουμε… Κι από πίσω τρέχουν κάποιοι ονειροπόλοι  δεξιοί… Κι έχουν το θράσος και βγαίνουν στη Βουλή, που επιτέλους εμείς ελέγχουμε, και επιτίθενται σε όλους τους λογικούς, σε εσάς, που μας ακολουθείτε με τόσα… επιχειρήματα’’».   

Κι όμως  ͘ο Χριστός ενηνθρώπησε, για να θυσιαστεί υπέρ της Αληθείας, κι απέδειξε με την ζωή Του τον αληθινό τρόπο ζωής που αρμόζει στον κάθε άνθρωπο. Αν ο άνθρωπος ενσυνείδητα, εν ελευθερία και με ταπείνωση αγωνίζεται να ζήσει την ζωή του Χριστού στη ζωή του, τότε γίνονται θαύματα. Αυτόν τον τρόπο ζωής μας τον έδειξε ο Χριστός σε ολόκληρη την ζωή Του. Υπακοή στο Θείο θέλημα, ταπείνωση, θυσία, προσφορά, που όλα αυτά οδηγούν στην εν Χριστώ ελευθερία. Αυτό έδειξε ο Χριστός από το Σπήλαιο της Βηθλεέμ έως τον Γολγοθά και το Μνήμα όπου ετέθη ως επιτάφιος. Γι’ αυτό ενήργησε μόνον ως διάκονος των ανθρώπων. Είναι αυτό που λέμε ανεπίγνωστα ο «υπουργός». Δηλ. αυτός που βρίσκεται εν αγάπη και θυσία υπό το έργον αναλισκόμενος, ο υπηρέτης, ο δούλος των άλλων. Και ο «πρωθυπουργός» είναι ο πρώτος υπηρέτης… Γι’ αυτό λέει ο Χριστός: « εμέ μιμείσθε».(Θεοτοκίο, απόστ. Όρθρ. Μ. Πέμπτη).

Γεμάτος λοιπόν, παράπονο έρχεται ο Χριστός την Μ. Πέμπτη και κάθε ημέρα της ζωής μας και αναφέρεται σ’ αυτά που κάνουμε, λέγοντας: «Δύο και φοβερά εποίησε ο πρωτότοκος υιός μου Ισραήλ  ͘ εμέ εγκατέλειψε, πηγήν ύδατος ζωής, και ώρυξεν εαυτώ φρέαρ συντετριμμένον.(Αίνοι).

Ο εκλεκτός, ο αγαπημένος λαός μου, ο Ισραήλ, το γένος το εκλεκτόν μου, ο ελληνικός Λαός, πρώτα εγκατέλειψε Εμένα, που είμαι η πηγή της ζωής  ͘ Αυτός που δίνει νόημα και περιεχόμενο στη ζωή σας  ͘και δεύτερο, έσκαψε ένα νέο πηγάδι, για νάβρει νερό, για να ξεδιψάσει, κι όχι μόνον δεν ξεδίψασε, αλλά δεν ήπιε καθόλου νερό, γιατί το πηγάδι αυτό δεν κρατούσε το νερό, ήταν σπασμένο, ήταν τρύπιο.

Αυτό κάναμε κι εμείς στη Βουλή την Πέμπτη 15/2/2024. Απορρίψαμε τον Χριστό, την πηγή της ζωής για την κοινωνία μας και τον κάθε Έλληνα προσωπικά, και πήγαμε να αντλήσουμε «νερό» για το περιεχόμενο της ζωής, για τον γάμο και την οικογένεια, από τις «άκαρπες συκιές», όπως είπε ο ομοφυλόφιλος Νουρέγιεφ, ο καλύτερος χορευτής του κόσμου. Δηλ. από κει που δεν βγαίνει ποτέ «καρπός».

Τι πρόοδος και τι εξέλιξη, στ’ αλήθεια!!! Η Κοινωνία μας σε πλήρη οπισθοδρόμηση…  Γι’ αυτό ο μέγας και παγκόσμιος Ποιητής, ο Δαβίδ, έγραψε: «Μη πεποίθατε επ’ άρχοντας, επί υιούς ανθρώπων, οίς ουκ έστιν σωτηρία».(Ψ. 145,2).

Πράγματι, μετά την επαίσχυντη συμφωνία των Πρεσπών φτάσαμε στον «γάμο» των ομοφυλοφίλων, που είναι κι από την συμφωνία των Πρεσπών πολύ χειρότερος για την ελληνική Κοινωνία. Κι αυτό, γιατί ενεργεί στην καρδιά της Κοινωνίας και την διαλύει και την υπονομεύει για την αμαρτωλότητα που περιέχει, αλλά και λόγω της «ακαρπίας». Με αυτό το νόμο το δημογραφικό πρόβλημα, που συρρικνώνει αφάνταστα το ελληνικό κράτος, τώρα γιγαντώνεται.

«Συγχαρητήρια», λοιπόν στην ελληνική κυβέρνηση και προσωπικά στον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, αλλά και σ’ όλους τους «προοδευτικούς» για την ενορχηστρωμένη προπαγάνδα από τα μέσα παραπληροφόρησης, για τις «φιλικές συστάσεις» και την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, για την «πρόοδο» και τον «εκσυγχρονισμό» της Κοινωνίας… μαζί με τις λοιδορίες και τους απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς… που πρόσφεραν απλόχερα!!!

Όμως, εφαρμόζοντας τον λόγο του Χριστού: «ός γαρ ουκ έστι καθ’ υμών, υπέρ υμών εστιν»,(Λουκ. 9,50), αποδίδουμε τα  εύσημα στο Κομμουνιστικό Κόμμα, στα δεξιά μικρότερα κόμματα, και σε όσους αντιστάθηκαν με ηρωισμό και μίλησαν με παρρησία από τη Ν. Δ., γυναίκες και άνδρες, παρά την πίεση που δέχτηκαν. Αλλά και σε όσους είπαν «όχι» από  τα υπόλοιπα κόμματα, ενώ είχε παρθεί συλλογική απόφαση να πουν «ναι». Με τη στάση τους αυτή υπερασπίστηκαν την Αλήθεια της Παράδοσής μας είτε πιστεύουν στην Εκκλησία μας είτε όχι. Η ιστορία γράφεται από ανθρώπους που πάνε κόντρα στο ρεύμα, απ’ όσους έχουν θέληση και αγωνίζονται με σθένος, για να επικρατήσει η Αλήθεια και η πραγματική πρόοδος στην κοινωνία μας.