Τὸ Οὐκρανικὸν βασικὴ παράμετρος διὰ τὴν ἀνάδειξιν τοῦ νέου Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου

Ὁ ΨευδοΚιέβου Ἐπιφάνιος κατέλαβε τὴν ἱστορικὴν Λαύραν Κιέβου μὲ κρατικὴν βοήθειαν. Ὁ νέος Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου συγκατατίθεται μὲ τὰς ἀντικανονικότητας.

Πατριαρχεῖον Κων/πόλεως, Κυβερνήσεις Ἑλλάδος, Η.Π.Α.: «Νὰ μὴ ἐκλέξουν ἕνα Ἀρχιεπίσκοπον ποὺ θεωρεῖται φιλορῶσος»

ΕΝΤΟΝΟΝ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟΝ ΕΙΣ ΕΚΛΟΓΗΝ ΚΥΠΡΟΥ

Ἡ Ἐκκλησία δέν εἶναι μέρος τοῦ κράτους οὔτε μέρος τοῦ κόσμου οὔτε μέρος γεωπολιτικῶν σχεδιασμῶν.

Ἡ Ἐκκλησία εἶναι τό ἅλας τῆς γῆς.

Γράφει ὁ κ. Γεώργιος Τραμπούλης, θεολόγος

Ἐνθρονίσθηκε τήν Κυριακή 8 Ἰανουαρίου ὁ νέος Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου Γεώργιος, τῇ παρουσίᾳ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος Ἱερωνύμου, ἀντιπροσώπων ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, ἐκτός τῆς Ρωσίας, λόγῳ τῆς παρουσίας δύο ἐκκλησιαστικῶν ἀντικανονικῶν τῆς ψευδοεκκλησίας τῆς Οὐκρανίας. Ἡ παρουσία τῶν Οὐκρανῶν ἀντιπροσώπων ἦταν καί ἡ αἰτία τῆς ἀπουσίας τοῦ Μητροπολίτου Μόρφου Νεοφύτου κατά τήν ἐνθρόνιση, ὁ ὁποῖος σέ δηλώσεις του ἀνέφερε τίς προηγούμενες ἡμέρες ὅτι προτιμᾶ νά παραμείνη στό κελλί του, προσ­ευχόμενος, τόσο γιά τόν Μακαριώτατο Κύπρου ὅσο καί γιά τόν δοκιμαζόμενο Μακαριώτατο Μητροπολίτη Κιέβου καί πάσης Οὐκρανίας Ὀνούφριο.

Μέ τήν ἐνθρόνιση τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Γεωργίου ὁλοκληρώθηκε ἡ διαδικασία γιά τήν ἀνάδειξη τοῦ νέου Ἀρχιεπισκόπου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, ἡ ὁποία βρισκόταν σέ ἐξέλιξη ἐδῶ καί ἀρκετούς μῆνες. Μία διαδικασία πού ἐπιβεβαίωσε τόν κατακερματισμό, τόν διχασμό καί τήν ἀποξένωση πού ἔχει περιέλθει ἡ καθ’ ὅλη Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, λόγῳ τῶν παρεμβάσεων καί πιέσεων τοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου καί πολιτικῶν παραγόντων. Πιέσεων καί παρεμβάσεων πού ἐμπίπτουν στό πλαίσιο τῆς ἀναγνώρισης τῆς παράνομης καί ἀντικανονικῆς ἐκκλησίας πού ἱδρύθηκε στήν Οὐκρανία καί τῆς ὑπονόμευσης τῆς νόμιμης Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, στήν ὁποία προΐσταται ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ὀνούφριος. Ἐπιβεβαιώνεται ἔτσι ὅτι στήν Ἐκκλησία τῆς Κύπρου, ὅπως καί στήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ἔχει καταλυθῆ κάθε ἔννοια ἐσωτερικῆς αὐτοτέλειας καί διοικητικῆς αὐτονομίας.

Καί ἐνῶ τό ἀποτέλεσμα τῶν ἐκλογῶν πού ἔγιναν ἀπό τόν κλῆρο καί τόν κυπριακό λαό γιά τήν ἀνάδειξη τοῦ τριπρόσωπου εἶχε ἀναδείξει τόν Μητροπολίτη Λεμεσοῦ Ἀθανάσιο πρῶτο μέ 35,68%, δεύτερο τόν Μητροπολίτη Πάφου Γεώργιο μέ 18,39% καί τρίτο τόν Μητροπολίτη Ταμασοῦ καί Ὀρεινῆς Ἡσαΐα μέ 18,10%, τελικά ἀναδείχθηκε, μετά τήν μυστική ψηφοφορία τῶν 16 μελῶν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου ὁ Μητρ. Πάφου μέ 11 ψήφους καί ὁ Μητρ. Ἀθανάσιος δεύτερος μέ 4. Τό ἐρώτημα πού τίθεται εἶναι, γιά ποιόν λόγο ἔγιναν οἱ ἐκλογές ἀπό τόν κλῆρο καί τόν λαό καί δέν ἔγιναν ἀπευθείας ἀπό τούς ἐπισκόπους, ἀφοῦ ἡ βούληση τοῦ λαοῦ δέν λήφθηκε ὑπ’ ὄψιν καθόλου στήν ἐπιλογή τους; Μήπως πρόκειται τελικά γιά ἐμπαιγμό τοῦ κυπριακοῦ λαοῦ; Πάντως, ὅπως περιγράφει στό ρεπορτάζ του γιά τά “Νέα” ὁ δημοσιγράφος Νίκος Χασαπόπουλος, καθοριστικό ρόλο στήν ἐκλογή τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Γεωργίου ὑπῆρξε τό ἔντονο παρασκήνιο πού προηγήθηκε καί κυρίως τό ὅτι ἦταν ὁ μόνος πού ἀνῆκε στήν πανίσχυρη ὁμάδα τῶν «ἀρχιεπισκοπικῶν», τῶν Μητροπολιτῶν δηλαδή πού ὑποστήριζαν τόν πρώην Ἀρχιεπίσκοπο Χρυσόστομο Β΄.

Τὸ Οὐκρανικὸν βασικὴ παράμετρος διὰ τὴν ἀνάδειξιν τοῦ νέου Ἀρχιεπισκόπου

Στόν ἱστότοπο τῆς “Καθημερινῆς” στίς 13/11, ἕνα μήνα πρίν τίς ἐκλογές γιά τήν ἀνάδειξη τοῦ τριπρόσωπου, ἀναφερόταν ὅτι «ἡ ἐπιβάρυνση τῆς κατάστασης τῆς ὑγείας τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου ἔθεσε σέ κίνηση τούς ἐνδιαφερομένους γιά τήν διαδοχή ἐδῶ καί καιρό. Ὄχι μόνον τούς μητροπολίτες πού θά ἐπιδιώξουν νά διεκδικήσουν τόν τίτλο τοῦ Ἀρχιεπισκόπου, ἀλλά καί τό πολιτικό σύστημα στήν Κύπρο, ὁμάδες ἐπιρροῆς πού δροῦν στή Μεγαλόνησο ἐμφανῶς ἤ παρασκηνιακά, πρεσβεῖες καί διπλωματικές ἀποστολές. Παράλληλα, Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, Μόσχα καί Οὐάσιγκτον καί, βεβαίως, ἡ Ἀθήνα παρακολουθοῦν στενά τίς ἐξελίξεις. Ἡ κινητικότητα πού ἀναπτύχθηκε, ἀλλά καί ἡ στάση ὁρισμένων μητροπολιτῶν πού στράφηκαν κατά τοῦ Χρυσοστόμου μετά τήν ἀπόφασή του νά ἀναγνωρίσει τήν αὐτοκεφαλία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας, εἶχαν προκαλέσει τήν ἀγανάκτησή του».

Γίνεται ἀντιληπτό ὅτι ἡ διαδικασία ἐκλογῆς τοῦ νέου Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου εἶχε ὡς βασική παράμετρο τήν θέση τῶν ὑποψηφίων σχετικά μέ τήν σχισματική καί ἀντικανονική ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας. Ἔτσι, οἱ δύο Μητροπολίτες ἀπό τούς τρεῖς στήν διεκδίκηση τοῦ ἀρχιεπισκοπικοῦ θρόνου, ὁ Λεμεσοῦ Ἀθανάσιος καί ὁ Ταμασοῦ Ἡσαΐας πού εἶχαν διαφωνήσει μέ τόν πρώην Ἀρχιεπίσκοπο Χρυσόστομο νά ἀναγνωρίση τήν αὐτοκεφαλία τῶν σχισματικῶν, τελικά μειοψήφησαν, σέ ἀντίθεση μέ τόν ἐκλεγέντα Ἀρχιεπίσκοπο Γεώργιο, πού εἶχε ταχθῆ ὑπέρ τοῦ αὐτοκεφάλου.

Ἡ ἐφημερίδα τῆς Κύπρου “Φιλελεύθερος” σέ δημοσίευμά της στίς 9/11 καί μέ τίτλο «Κρίσιμα σενάρια καί ἀσκήσεις συμμαχιῶν γιά νέο Ἀρχιεπίσκοπο», ἀναφορικά μέ τίς ἰσχυρές ἐξωτερικές παρεμβάσεις τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως καί τῶν κυβερνήσεων τῆς Ἑλλάδος καί τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν ἔγραψε ὅτι «Τό ἐνδιαφέρον τους ἐπικεντρώνεται στήν ἐπιθυμία νά μή ἐκλέξουν ἕνα ἀρχιεπίσκοπο πού θεωρεῖται φιλορῶσος». Ἐνῶ, σέ ἄλλο σημεῖο τοῦ δημοσιεύματος τονίζεται ὅτι «Μέ παρέμβαση τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν κατέστη δυνατόν, σύμφωνα μέ πληροφορίες τοῦ «Φ», νά ταξιδέψει τόσο “ἁπλά” στήν Κύπρο ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαῖος καί νά μπορεῖ νά ἐπιστρέψει στήν Κωνσταντινούπολη χωρίς ὁποιεσδήποτε περιττές διαδικασίες.

«Ὑπενθυμίζεται», σημειώνει τό δημοσίευμα, «πώς μόλις τό περασμένο Σάββατο οἱ Τοῦρκοι δέν ἐπέτρεψαν στόν Περιφερειάρχη Κεντρικῆς Μακεδονίας, Ἀπόστολο Τζιτζικώστα, νά εἰσέλθει στήν χώρα καί οὐσιαστικά τελοῦσε ὑπό περιορισμό στό λιμάνι τῆς Σμύρνης γιά περίπου 6-7 ὧρες.

Ὁ Πατριάρχης θά ἀφιχθεῖ στήν Κύπρο μέ ἰδιωτικό ἀεροπλάνο τό ὁποῖο, σύμφωνα μέ πληροφορίες εἶναι ἀμερικανικῶν συμφερόντων καί θά διατεθεῖ ἀποκλειστικά γιά τήν μεταφορά τοῦ κ. Βαρθολομαίου, ὁ ὁποῖος θά ἐπιστρέψει στήν Κωνσταντινούπολη αὐθημερόν.  Πληροφορίες τοῦ «Φ» ἐπιμένουν, ὅτι μπορεῖ μέν ὁ Παναγιώτατος νά κατέρχεται στήν Κύπρο, ἐπειδή σέβεται καί τιμᾶ τόν μακαριστό Ἀρχιεπίσκοπο καί τήν Ἐκκλησία τῆς Κύπρου, ἀλλά ἡ κάθοδός του δέν εἶναι ἄσχετη καί μέ τήν διαδοχή στόν θρόνο».

Ὁ νέος Ἀρχιεπίσκοπος θὰ συνεχίση τὴν φιλοουκρανικὴν γραμμὴν

Τό πολιτικό ἱστολόγιο infognomon σέ δημοσίευμά του μέ τίτλο «Οἱ ἐκλογές στήν Τουρκία θά γίνουν ὑπό κανονικές συνθῆκες ἤ…» στό ὑστερόγραφο τοῦ κειμένου σημειώνεται ὅτι «Στήν στήλη αὐτή, πρίν ἀπό μερικές ἑβδομάδες θέσαμε τόν κίνδυνο νά ἁλωθεῖ ἡ Ἐκκλησία τῆς Κύπρου ἀπό τήν Ρωσία. Ἀντέδρασαν κληρικοί καί λαϊκοί. Δεχθήκαμε καί ὕβρεις. Ἀλλά ἡ κυπριακή Ἐκκλησία ἦταν πάντα πιστή στό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο τῆς Κωνσταντινούπολης. Τί δουλειά ἔχει ἡ Ἐκκλησία τῆς Κύπρου μέ τούς Βλαδίμηρους καί τούς Κύριλλους. Ἡ ἐκλογή τοῦ κ. Γεωργίου ἀποτελεῖ ἧττα γιά ὅσους πραγματικά ἐπιχείρησαν νά ἁλώσουν τήν Ἐκκλησία στό ὄνομα τῆς Μόσχας». Τόν «Ο.Τ.», ὅπως καί κάθε ἐχέφρονα ἄνθρωπο, δέν τόν ἀπασχολεῖ ἐάν «ἡ κυπριακή Ἐκκλησία εἶναι πιστή στό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο» ἤ «εἶναι πιστή στήν Ρωσική Ἐκκλησία» ἤ ἐάν «Ἡ ἐκλογή τοῦ κ. Γεωργίου ἀποτελεῖ ἧττα» γιά τούς μέν ἤ τούς δέ, αὐτό πού πρέπει νά ἀπασχολῆ κάθε πιστό εἶναι ἡ Ἀλήθεια καί ἡ τήρηση τῶν ἱερῶν Κανόνων πού θέσπισαν οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας.

Καί οἱ ἱεροί Κανόνες ἐπιβεβαιώνουν ὅτι ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος μέ τούς χειρισμούς του ἔχει προχωρήσει στήν πρωτοφανῆ πράξη νά ἀναγωρίση καί νά ἀποκαταστήση στήν ἀρχιερωσύνη καθηρημένους καί ἀναθεματισμένους πρώην Οὐκρανούς ἐπισκόπους, νά ἀποδώση τήν αὐτοκεφαλία σέ ἕνα μόρφωμα πού ἡ πλειοψηφία τῶν ἐπισκόπων του εἶναι χειροτονίες καθηρημένων σχισματικῶν, σέ μία ἐκκλησία πού συλλειτουργεῖ μέ αἱρετικούς, παπικούς, προτεστάντες καί οὐνίτες, πού διώκει ἱερεῖς καί πιστούς τῆς κανονικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας, πού προχώρησε στήν βίαιη ὑπαγωγή τῆς ὀνομαστῆς Λαύρας τοῦ Κιέβου, πού δολοφονεῖ ἀκόμη καί ὀρθοδόξους ἱερεῖς.

Ἔτσι, ἡ ἐκλογή τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Γεωργίου θά ἔχη ὡς ἄμεσο ἐπακόλουθο τήν συνέχιση αὐτῆς τῆς φιλοουκρανικῆς γραμμῆς τοῦ προκατόχου του, ἀφοῦ ὁ νέος Ἀρχιεπίσκοπος σέ δηλώσεις του τόνισε ὅτι οἱ ἀπόψεις του ταυτίζονται μέ ἐκεῖνες τοῦ Χρυσοστόμου. Μέ ἀποτέλεσμα τήν διαιώνιση ὄχι μόνον τοῦ οὐκρανικοῦ προβλήματος ἀλλά καί τοῦ σχίσματος μεταξύ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως καί τῆς Μόσχας καί μάλιστα αὐτή ἡ ἐκκλησιαστική πραγματικότητα μέ τό πέρασμα τοῦ χρόνου νά γίνεται ὅλο καί πιό δύσκολο νά ἀνατραπῆ. Ἐπίσης, λόγῳ τῆς φιλοουκρανικῆς γραμμῆς πού θά ἀκολουθήση ὁ νέος Προκαθήμενος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου θά παραμείνη ἡ διακοπή τῆς μνημόνευσης τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου ἀπό τά δίπτυχα τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας καθώς ἐπίσης καί ἡ διακοπή τῆς εὐχαριστιακῆς κοινωνίας μαζί του.

Αἱ ἐκλογαὶ ἀναζήτησις τοῦ ἀξιοτέρου ἤ διαδικασία ὑποταγῆς;

Τό πρόβλημα τῶν σχέσεων Ἐκκλησίας καί Πολιτείας, μέ ἀφορμή τίς ἐκλογές στήν Ἐκκλησία τῆς Κύπρου, ξαναγύρισε καί πάλι στήν ἐπικαιρότητα. Στήν σύγχρονη Κύπρο ἀλλά καί στήν Ἑλλάδα ἡ πολιτική ἐξουσία, κατά κοινή ὁμολογία, δέν διατηρεῖ τήν αὐτοτέλειά της καί τήν εὐχέρεια νά ρυθμίζη μέ ἐλευθερία καί μέ γνώμονα τήν δική της ἱστορία καί παράδοση τά σημερινά καί τά αὐριανά σχήματα ζωῆς. Ξένα κέντρα ἀποφάσεων εἶναι αὐτά πού ἀποφασίζουν καί ἐπιβάλλουν τά τωρινά καί αὐριανά σχήματα. Ἔτσι, τίθεται τό ἐρώτημα, ἐάν ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Κύπρου καί τῆς Ἑλλάδος θά παραμείνουν ἡ μάνα τοῦ λαοῦ, πού μέ τό γάλα της, τό Εὐαγγέλιο, θά συνεχίζη νά ποτίζη αὐτόν τόν λαό καί θά δημιουργῆ ἁγίους; Ἤ θά περάση στήν βιτρίνα τῆς ἱστορίας, σάν στοιχεῖο μουσειακό, χρησιμοποιούμενη ὡς ἐργαλεῖο ἀπό τά ξένα κέντρα καί τούς ντόπιους ὑπαλλήλους τους;

Πρέπει νά ἐννοήσουμε ὅτι ἡ Ἐκκλησία δέν εἶναι μέρος τοῦ κράτους οὔτε μέρος τοῦ κόσμου οὔτε μέρος γεωπολιτικῶν σχεδιασμῶν. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι τό ἅλας τῆς γῆς. Ἀλλά γιά νά εἶναι πραγματικά τό ἅλας τῆς γῆς, πρέπει ὁ βίος τῶν μελῶν της καί εἰδικά τῶν ἐπισκόπων της νά εἶναι ἀνάλογος. Ὅταν οἱ ἐκκλησιαστικές ἐκλογές δέν γίνονται γιά τήν ἀναζήτηση τοῦ ἀξιότερου, ἀλλά γιά ἀλλότριους λόγους εἴτε γιά λόγους προνομίων ἤ ὡς διαδικασία μικρόλογων ὑπολογισμῶν ἤ ὑποταγῆς, τότε ἡ Ἐκκλησία δέν μπορεῖ νά λειτουργῆ ὡς ἅλας καί πολύ γρήγορα θά ὁδηγηθῆ στήν βιτρίνα τῆς ἱστορίας, εἰδικά στήν ἐποχή μας. Ἡ Ἐκκλησία πρέπει νά ἀποδεικνύη καθημερινά μέσῳ τῶν μελῶν της καί εἰδικά τῶν ἐπισκόπων της ὅτι εὐαγγελίζεται τό νέο ἦθος, ὅτι ἔχει τό ἠθικό πλεονέκτημα σέ μία κοινωνία πού καταρρέει, γιά αὐτό οἱ ἐπίσκοποί της θά πρέπη νά λάμπουν «ὁμοίως φωτί».

Ορθόδοξος Τύπος