Ἕνας ἀληθινὸς κήρυκας τῆς μετανοίας

 

                     Ἕνας ἀληθινὸς κήρυκας τῆς μετανοίας

Σοφία Μπεκρῆ, φιλόλογος-θεολόγος

Μιὰ σεβάσμια μορφὴ τιμᾶ σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας. Ἕναν Ἅγιο μὲ πολλαπλὲς ἰδιότητες, ὅπως διαβάζομε στὸ Ἀπολυτίκιό του: ὑπῆρξε προφήτης, πρόδρομος, βαπτιστὴς καὶ κήρυκας, μάλιστα δὲ μάρτυρας τοῦ Χριστοῦ, χωρὶς νὰ ὑστερήσῃ οὐδόλως σὲ καμμία ἀπὸ τὶς παραπάνω ἀποστολές.

Δὲν γνωρίζει πραγματικὰ κανεὶς τί νὰ πρωτοθαυμάσῃ στὸν Ἰωάννη! Τὴν ταπείνωση, τὴν ὑπακοή του, τὴν σεμνότητα ἤ τὴν ἀσκητικότητά του; Ἤ μήπως περισσότερο τὴν παρρησία καὶ τὸ σθένος του νὰ ἀντιπαρατεθῆ στὸν πανίσχυρο Ἡρώδη, γεγονὸς ποὺ τοῦ κόστισε τελικά τὴν ζωή του; Ἐὰν τὸ κήρυγμά του περιοριζόταν σὲ καθαρὰ θρησκευτικὰ πλαίσια, ἴσως νὰ μὴν ἐνοχλοῦσε κανέναν, οὔτε αὐτὴν τὴν ἐξουσία. Ἐπειδή, ὅμως, προσέκρουε πάνω σὲ διεφθαρμένες συνειδήσεις ἀνθρώπων ποὺ δὲν ἤθελαν νὰ μετανοήσουν, ἡ φωνὴ ποὺ ἔκραζε «οὐκ ἔξεστι…» ἔπρεπε ὁριστικὰ νὰ σιγήσῃ. Ἡ φωνὴ τῆς συνειδήσεως, ὅμως, συνέχιζε νὰ ἐλέγχῃ τὸν ἐλεεινὸ Ἡρώδη, πού, ὡς λέγεται, ἔβλεπε συνεχῶς μπροστά του τὸ «φάντασμα» τοῦ ἀδικοσκοτωμένου Ἰωάννη καὶ στὸ τέλος βρῆκε καὶ ὁ ἴδιος φρικτὸ θάνατο.

Ἡ σημερινὴ ἐποχὴ δὲν διαφέρει καὶ πολὺ ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Ἰωάννη. Ἀφ’ ἑνὸς μὲν πλεονάζουν καὶ στὶς ἡμέρες μας ἡ ἀσέβεια, ἡ ἀδικία, ἡ ἀσωτία, ἡ διαφθορὰ καὶ κάθε λογῆς ἀκολασία, ἀφ’ ἑτέρου δὲ ἐλλείπουν τὰ ὑγιῆ πρότυπα, γιὰ νὰ συγκρατήσουν τὸν λαὸ καὶ ἰδιαίτερα τοὺς νέους ποὺ παραπαίουν ἀπὸ τὴν σύγχυση καὶ τὴν συνεχῆ πτώση. Οἱ ὕπουλοι Ἡρῶδες, οἱ ἀδίστακτες Ἡρωδιάδες καὶ οἱ ξεδιάντροπες Σαλῶμες κυκλοφοροῦν γύρω μας καὶ μέσα μας. Ἄς μὴν διαπιστώνωμε μονίμως τὸ κακὸ μόνον στοὺς ἐξωτερικοὺς ἐχθροὺς καὶ δυνάστες, ἄς τὸ ἀναζητήσωμε ἐπὶ τέλους καὶ μέσα μας, στὰ ποικίλα πάθη ποὺ φωλιάζουν στὴν ψυχή μας καὶ τὴν καταστρέφουν.

Δὲν χρειάζεται, πάντως, νὰ ἀπογοητευώμαστε ἀπὸ τὴν συνειδητοποίηση τῆς γενικῆς διαφθορᾶς, γνωρίζοντες ὅτι «ὅπου ἐπλεόνασεν ἡ ἁμαρτία ὑπερεπερίσσευσεν ἡ χάρις». Πρόσωπα «χαριτωμένα» σὰν τὸν Ἰωάννη -Ἰωάννης, στὰ ἑβραϊκά, σημαίνει χάρις Θεοῦ- ὑπάρχουν καὶ σήμερα ἀνάμεσά μας, ποὺ σὲ πεῖσμα ὅσων τοὺς διαβάλλουν καὶ τοὺς διώκουν, ἀγωνίζονται μὲ παρρησία, ἀντιστέκονται, τολμοῦν νὰ θίξουν τὰ κακῶς κείμενα, μὲ ὅποιο κόστος, ὀρθώνουν τὸ ἀνάστημά των στὴν ἑκάστοτε ἐξουσία καὶ καλοῦν μὲ παρρησία σὲ μετάνοια.

Τὸ ζήτημα εἶναι ἐὰν θέλωμε νὰ μετανοήσωμε καὶ οἱ ὑπόλοιποι καὶ νὰ ἀλλάξωμε ὁριστικὰ συμπεριφορά. Ἄς τὸ πάρωμε πλέον ἀπόφαση: Μόνον μὲ δυνατὴ πίστη, ἀληθινὴ ζωὴ καὶ μετανοημένη πολιτεία θὰ μπορέσωμε ὅλοι μαζὶ νὰ ὀρθώσωμε τὸ ἀνάστημά μας στοὺς σύγχρονους ἀμετανόητους Ἡρῶδες. Ὁ κήρυκας τῆς μετανοίας Ἰωάννης ἄς καθοδηγῆ, λοιπόν, τὰ διαβήματά μας στὸ φῶς τὸ ἀληθινό, μακρυὰ ἀπὸ τὸ ζοφερὸ σκοτάδι καὶ τὴν ἐρημία τοῦ κόσμου. Γένοιτο!