Α΄ Χαιρετισμοί

 

«Χριστού βίβλον έμψυχον, εσφραγισμένην σε Πνεύματι, ο μέγας Αρχάγγελος, Αγνή θεώμενος, επεφώνοι σοι· Χαίρε χαράς δοχείον, δι’ ης της προμήτορος αρά λυθήσεται» (ωδή α΄)

(Ο μέγας αρχάγγελος  Γαβριήλ, βλέποντάς Σε, Αγνή Παναγία, ως ζωντανή βίβλο του Χριστού σφραγισμένη από το Άγιον Πνεύμα, σε προσφωνούσε λέγοντας: Χαίρε Συ που είσαι το δοχείο της χαράς και από την οποία θα λυθεί η κατάρα της προμήτορος Εύας).

Στέκει εκστατικός ο σταλμένος από τον Θεό αρχάγγελος Γαβριήλ μπροστά στην Παρθένο Κόρη της Ναζαρέτ. Και τα θεοειδή μάτια του διαστέλλονται για να δουν τη διπλή ενέργεια του Θεού.

Πρώτον, αυτό το «άγαλμα» που λέγεται Μαριάμ. Άγαλμα με την πραγματική έννοια της λέξης: «το εφ’ ω τις αγάλλεται», αυτό με το οποίο κανείς χαίρεται. Για τον αρχάγγελο η Παναγία συνιστά την πρόκληση της χαράς του. Γιατί βλέπει τη χάρη που αποπνέει αυτό το πλάσμα του Θεού: χάρη όχι από κάτι εξωτερικό, όπως από μία επίγεια ίσως ομορφιά, αλλά από τη σφραγίδα που έχει βάλει πάνω της το ίδιο το Άγιον Πνεύμα – Κεχαριτωμένη η Παναγία λοιπόν άνωθεν. Κι αυτή η άνωθεν σφραγίδα του Πνεύματος αναγνωρίζεται από τον αρχάγγελο ως γνήσια από το πρωταρχικό πάντοτε γνώρισμά της: το «αποτύπωμα» του Χριστού. Έτσι δεν διδαχτήκαμε κι εμείς από τον λόγο του Θεού; Καταλαβαίνουμε τη γνήσια ενέργεια του αγίου Πνεύματος, όταν μας φανερώνει αυτή τον Υιό και Λόγο του Θεού, όταν μας οδηγεί πάντοτε στον Χριστό. «Ουδείς δύναται ειπείν Κύριον Ιησούν ει μη εν Πνεύματι Αγίω».

Ο μέγας αρχάγγελος λοιπόν «ενεός», έκθαμβος,  μπροστά σ’ αυτό το ζωντανό βιβλίο του Χριστού, το σφραγισμένο από το Άγιον Πνεύμα, την Παρθένο Μαριάμ!

Δεύτερον, βλέπει με τη χάρη του Θεού και το αποτέλεσμα της ύπαρξης αυτού του «αγάλματος»: τη σωτηρία του ανθρώπου!  Ο Θεός τού διανοίγει τα μάτια, για να μετάσχει εν χαρά στο «απ’ αιώνος σεσιγημένον μυστήριον»: τον ερχομό διά της Κόρης της Ναζαρέτ του Ίδιου του Υιού και Λόγου του Θεού, ο Οποίος, ως και άνθρωπος πια, αναλαμβάνει επάνω Του όλες τις συνέπειες της ανταρσίας του ανθρώπου, τη φθορά και τον θάνατο. Και κατανοεί ο αρχάγγελος ότι η Κεχαριτωμένη Κόρη, ως δεύτερη Εύα, αποτελεί την απάντηση στην πρώτη Εύα. Το «ιδού η δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου», ήταν η δική της πρόταση που έσβησε τη θρασύτητα και ανοησία της πρώτης.  Κι έγινε αυτή, η δεύτερη, «η Πάντων Χαρά»!

Μέτοχοι και οι πιστοί χριστιανοί έκτοτε της εκστατικής χαράς του αρχαγγέλου:

- προσεγγίζουμε κι εμείς την Παναγία Μάνα, και αγγίζουμε το Πνεύμα του Θεού· και «φυλλομετρούμε» τον ίδιο τον Κύριό μας. Χαιρετίζοντας την Παναγία «διαβάζουμε» τον Χριστό! Παναγία: η άλλη Βίβλος, η ζωντανή Βίβλος της Εκκλησίας μας·

- χαιρόμαστε γιατί ζούμε ήδη το γεγονός της σωτηρίας μας. Η πρώτη Εύα απαλλάχτηκε από την κατάρα· ο πρώτος Αδάμ ξαναβρήκε τον Παράδεισο. Μαζί κι εμείς λόγω του Κυρίου που μας έκανε ένα μ’ Εκείνον.  Με μία πάντοτε «αυτονόητη» προϋπόθεση: το «ιδού η δούλη Κυρίου» της Θεοτόκου να είναι η επωδός και της δικής μας καθημερινότητας.

π. Γεώργιος Δορμπαράκης -Ακολουθείν