Δυσκολίαι ἐπικοινωνίας

 

Δυσκολίαι ἐπικοινωνίας

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

Στὶς κωμοπόλεις καὶ τὰ χωριὰ οἱ ἄνθρωποι ἐπικοινωνοῦν καλύτερα μεταξύ τους, γιατί ὁ ἕνας γνωρίζει τὶς ἐπιλογὲς τοῦ ἄλλου, ἀλλὰ καὶ τὰ προσόντα καὶ τὰ χαρίσματά του. Ὅπως καὶ τὶς δυσθεράπευτες ἀδυναμίες του, τὴν κοσμοθεωρία καὶ τὶς πολιτικὲς του προτιμήσεις, τὴ στάση του ἀπέναντι στὴν Ἐκκλησία καὶ τοὺς κληρικούς. Ὅλα αὐτὰ εἶναι καὶ θετικὰ καὶ ἀρνητικά. Μὲ τὸ νὰ γνωρίζεις τοὺς ἄλλους εἶσαι προσεκτικὸς ἀπέναντί τους καὶ ἀποφεύγεις τὶς παρεξηγήσεις καὶ δυσάρεστες καταστάσεις. Δὲν ἀποκλείονται ὅμως καὶ τὰ ἀρνητικὰ ἀποτελέσματα.

Ὅταν γνωρίζεις τί κάνει ὁ ἄλλος στὴ ζωή του, τί ἐπιδιώκει, τί τρόπους χρησιμοποιεῖ καὶ τί ἰδέα ἔχει γιὰ σένα, ἀναπτύσσεται ἕνας εὐρὺς σχολιασμὸς γιὰ τὸ τί κάνεις καὶ συχνὰ καλλιεργεῖται ἡ κατάκριση καὶ ἡ συκοφαντία ποὺ πληγώνουν βαθιά, ἰδίως ὅταν ἐσὺ ἀποφεύγεις τὴν κατάκριση τῶν ἄλλων καὶ ἀνέχεσαι συμπεριφορὲς ποὺ ἐμπίπτουν καὶ στὸν ποινικὸ κώδικα. Τότε θέλεις νὰ φύγεις ἀπὸ τὸν τόπο σου, γιατί δὲν μπορεῖς νὰ ἀκοῦς τί λένε οἱ ἄλλοι γιὰ σένα καὶ συχνὰ μετανιώνεις καὶ γιὰ τὸ τί λὲς καὶ σὺ γιὰ ἐκείνους παρασυρόμενος.

Ὁ συνειδητὸς χριστιανὸς εἶναι πάντα ἀνήσυχος, γιατί οἱ συνάνθρωποί του, στὴν πλειοψηφία, βρίσκονται μακριὰ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, ἄλλοτε ἀπὸ προκατάληψη καὶ ἄγνοια καὶ ἄλλοτε ἐξαιτίας τῆς ἁμαρτωλῆς τους ζωῆς, ποὺ εἶναι εὐρέως γνωστή. Ὑπάρχουν ἐπίσης κι ἐκεῖνοι ποὺ διαστρέφουν τὴ χριστιανικὴ διδασκαλία καὶ προσπαθοῦν νὰ ἀντικαταστήσουν τὸ φῶς μὲ τὸ σκοτάδι τῆς ἀθεΐας.

Ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ πρέπει νὰ θυμᾶται ὅτι τὸ ἀποτελεσματικότερο μέσο γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση αὐτῶν τῶν ἀνθρώπων εἶναι ἡ πρόθυμη καὶ ἔμπρακτη ἀγάπη. Στοὺς ψευδοδιδασκάλους καὶ αἱρετικοὺς χρειάζεται προσοχή, γιατί εἶναι ἐπικίνδυνοι καὶ μπορεῖ νὰ τὸν ἐπηρεάσουν καὶ νὰ βρεθεῖ μαζί τους στὸ βάραθρο ἀπ’ τὸ ὁποῖο ἡ ἄνοδος εἶναι σχεδὸν ἀδύνατη. Γιὰ τοὺς πειρασμοὺς καὶ τὴ δυσκολία ἀντιμετώπισης τῶν αἱρετικῶν εἶναι χρήσιμο νὰ θυμᾶται τὸν Ἀββᾶ Θεόδωρο τῆς Φέρμης, ὁ ὁποῖος ἔλεγε: «Ἂν ἔχεις φιλία μὲ κάποιον καὶ τοῦ συμβεῖ νὰ πέσει σὲ σαρκικὸ πειρασμό, ἂν μπορεῖς ἅπλωσέ του τὸ χέρι καὶ τράβηξέ τον πάνω. Ἂν ὅμως πέσει σὲ αἵρεση καὶ δὲν τὸν πείσεις νὰ τὴν ἀποβάλει, γρήγορα κόψε κάθε δεσμὸ μαζί του. Γιατί, ἀργοπορώντας, ὑπάρχει κίνδυνος νὰ βυθιστεῖς μαζί του στὸν βόθρο». Ὠφέλιμες ἐπίσης εἶναι καὶ οἱ παραινέσεις τοῦ Ἀββᾶ Χομαί, ὁ ὁποῖος, εὑρισκόμενος στὸν τελευταῖο καιρὸ τῆς ἐπὶ γῆς παρουσίας του, εἶπε στὰ πνευματικά του τέκνα: «Μὴ κατοικήσετε μαζὶ μὲ αἱρετικούς, μήτε νὰ συνάψετε σχέσεις μὲ ἄρχοντες, μήτε νὰ εἶναι τὰ χέρια σας ἁπλωμένα στὸ νὰ συνάζετε, ἀλλὰ μᾶλλον ἁπλωμένα στὸ νὰ δίνετε». Δηλαδή, νὰ ἀποφεύγουν τοὺς αἱρετικούς, νὰ μὴ ἔχουν ἐπικοινωνία μαζί τους, νὰ ἀρνοῦνται τὶς σχέσεις μὲ τοὺς κοσμικοὺς ἄρχοντες ποὺ ὡς σκοπὸ τῆς ζωῆς τους ἔχουν τὸν πλοῦτο, τὶς ἀπολαύσεις καὶ τὴ δόξα, αὐτὰ ποὺ μὲ βεβαιότητα ἀπομακρύνουν ἀπὸ τὸ δρόμο τοῦ Θεοῦ, καὶ νὰ ἀγωνίζονται κατὰ τοῦ πάθους τῆς πλεονεξίας, χωρὶς νὰ ξεχνοῦν τὴν ἐλεημοσύνη πρὸς τοὺς φτωχούς.

Ορθόδοξος Τύπος