Κυριακή της Ορθοδοξίας

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

ΚΗΡΥΓΜΑ  Π.ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ

« Τήν ἄχραντον Εἰκόνα σου προσκυνοῦμεν Ἀγαθέ, αἰτούμενοι συγχώρησιν τῶν πταισμάτων ἡμῶν, Χριστέ ὁ Θεός·».^[1]

Ὁ Χριστός καταδεικνύει μέ τόν πιό ξεκάθαρο τρόπο σέ τοῦτον τόν κόσμο τῆς ἁμαρτίας πῶς μπορεῖς νά ζήσεις χωρίς τήν ἁμαρτία μέ ἁγιασμό, φρόνηση, σωφροσύνη, ἀνδρεία καί δικαιοσύνη. Δείχνει μέ ποιόν τρόπο στόν κόσμο τοῦ θανάτου, μπορεῖς νά νικήσεις τόν θάνατο, νά νικήσεις τόν διάβολο καί ὅλες τίς ψυχικές καί σωματικές ἀσθένειες πού προσδίδει ἡ ἁμαρτία, ἡ ἀπομάκρυνση ἀπό τόν Σωτῆρα Χριστό.

« Φύσει ἀπερίγραπτος, τῇ θεϊκῇ σου ὑπάρχων, ἐπ’ ἐσχάτων Δέσποτα, σαρκωθείς ἠξίωσας περιγράφεσθαι· τῆς σαρκός προσλήψει γάρ, καί τά ἰδιώματα, ἀνελάβου ταύτης ἅπαντα· διό τό εἶδος σου, τό τῆς ἐμφερείας ἐγγράφοντες, σχετικῶς ἀσπαζόμεθα, πρός τήν σήν ἀγάπην ὑψούμενοι· καί τῶν ἰαμάτων, τήν χάριν ἀπαντλοῦμεν ἐξ αὐτοῦ, τῶν Ἀποστόλων ἑπόμενοι, θείαις παραδόσεσιν ».^[2]

Ἔτσι γίνεται Σωτήρας καί σωτηρία, ἰατρός καί φάρμακο, αὐτός ὁ ἀληθινός Θεός, ὁ Χριστός, καί ἐν Αὐτῷ ἡ ἐκκλησία μέ ὅλα τά θεανθρώπινα μυστήρια καί τίς πηγές τοῦ ἁγιασμοῦ. Ὁ  Θεός Λόγος «ἐν ὁμοιώματι ἀνθρώπων γενόμενος»^[3], ἔπραξε θεῖα ἔργα καί φανέρωσε θεία σοφία ἐπειδή ἀκριβῶς, δέν ἔπαψε νά εἶναι Θεός.

Ὁ πανάγαθος καί ἀναμάρτητος Θεάνθρωπος ἐξαγίασε ἀκόμη καί τόν ἴδιο τόν Σταυρό. Τό πιό ἐπαίσχυντο ὄργανο θανάτου, τό ἀνέδειξε Τίμιο Ξύλο. Τό καθαγίασε μεταδίδοντας τήν θαυματουργική σωτήρια δύναμη τοῦ Θεανθρωπίνου προσώπου Του. Γι’ αὐτό καί ὁ Σταυρός πού λιτανεύεται σήμερα μέ τίς ἅγιες εἰκόνες εἶναι ἡ ἴδια ἡ δύναμη τῆς σωτηρίας. « Δύναμις Θεοῦ ἐστι ».^[4]

Ἐντούτοις, ἐν ὅσῳ ὁ ἄνθρωπος βρίσκεται στήν ἁμαρτία  καί στή δουλεία τοῦ θανάτου, κάθεται ἐκ δεξιῶν τοῦ διαβόλου, φοβισμένος, τρομοκρατημένος καί μόνος, στόν κρημνό τῆς ἀμελείας, στό χαντάκι τῆς ἀκηδίας,δίνοντας  ὅπλα  στόν ἐχθρό μέ τά πάθη.

Ἀντίθετα, ὁ ὀρθόδοξος χριστιανός, ὄντας ἐν Χριστῷ καί σύν Χριστῷ μέ τήν ἁγία εἰκόνα ἀνά χεῖρας ἐξυψώνεται ὑπεράνω τῶν Χερουβίμ καί τῶν Σεραφίμ καί ὡς ὁμολογητής κάθεται ἐκ δεξιῶν τοῦ Θεοῦ, κατέχων τήν δωρεάν τῆς θείας Χάριτος. Αὐτή ἡ Χάρις ἐνεργεῖ ὡς ἀντίσωμα, ὡς φάρμακο κατά τῶν ἀσθενειῶν τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματος. Δηλαδή ἀντίδοτο, ἐναντίον τοῦ διαβόλου, τῆς ἁμαρτίας καί τοῦ θανάτου καί δέν κρατᾶ ἀποστάσεις καί φοβίες ἀπό τούς ἁγίους ἀδελφούς ἐφ’ ὅσον μέ αὐτό πού φέρει, δηλαδή τήν  ὀρθόδοξη πίστη, τήν ὑπομονή, τήν εὐγένεια, τό σεβασμό, τήν ἀφοσίωση, μεταδίδει διά τοῦ στόματος, τοῦ σώματος καί τῆς ψυχῆς, ἁγιασμό, ὑγεία καί ἐν Χριστῷ ζωή.

Ἡ χαρά καί ἡ εἰρήνη τοῦ Χριστοῦ καί Θεοῦ μέ τόν ὁποῖον συγκαθεδρεύει, πιστοποιεῖται διά τῆς εὐποιίας καί κοινωνίας. Αὐτήν τήν πορεία, ἀπό τό βάραθρο τοῦ θανάτου, στήν κορυφή τῶν οὐρανῶν, τήν διήνυσε πρῶτος ὁ ἴδιος ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός. Τήν διήνυσε σύν τῇ ἐκκλησίᾳ καί ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ, χάριν ὅλων τῶν ἀνθρώπων, μέ πρώτους τούς ἁγίους Ἀποστόλους.

Οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι, μέ τά χέρια τους, τά ἄμφιά τους, ἀκόμη  καί μέ τή σκιά τους ἔκαναν θαύματα φοβερά καί ἐξαίσια καί τήν Χάριν αὐτήν πού ἔλαβαν μετέδωσαν ἐν Χριστῷ στίς ἑπόμενες γενιές, ἕως σήμερον καί εἰς τούς αἰῶνας.

Ἀπό εὐγνωμοσύνη καί εὐχαριστία γιά ὅσα θαυμάσια καί ὑγιῆ μᾶς κληροδότησε ἐν τῇ ὀρθοδόξῳ ἐκκλησία ὁ Ἰησοῦς, δηλαδή ὅλες ἐκεῖνες τίς χαρισματικές δυνάμεις, ἐπικαλούμενοι τήν ἄπειρη φιλανθρωπία Του, συνοδοιπόροι μέ τόν Ἅγιο Ἀπόστολο Παῦλο, σύν πᾶσι τοῖς Ἁγίοις ἀπό τῆς ἐνανθρωπήσεως, ἕως τῆς Δευτέρας Παρουσίας, ἀναφωνοῦμε καί φρονοῦμε «..ὅ καί ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ »^[5] ἀναζητοῦντες μέ λαχτάρα τά ἄνω {…}οὗ ὁ Χριστός ἐστιν ἐν δεξιᾷ τοῦ Θεοῦ καθήμενος.^[6]

Ἡ δυνατότητα λοιπόν νά προσκυνήσουν τόν Κύριο Ἰησοῦ, ὡς Σωτῆρα τοῦ γένους τῶν ἀνθρώπων, δίνεται στούς πάντες. Μετά ἀπό ὅλα ὅσα ἔπραξε ὁ  Χριστός γιά τό γένος τῶν ἀνθρώπων κάθε σώφρων ἄνθρωπος, ὀφείλει  νά παραδεχτεῖ, ὅτι αὐτός εἶναι ὄντως Θεός καί Κύριος, εἶναι ὄντως Σωτήρας καί Ἐκκλησία.

Προσέλαβε καί καθαγίασε ὁ Κύριος Ἰησοῦς, τό ἀνθρώπινο πρόσωπο,^[7] καθιστώντας το ἀθάνατο, εὐγενές, χαριτωμένο, ὑγιέστατο καί μέ τό Πάθος καί τήν Ἀνάσταση παραδείσιο, αἰώνιο καί ἄφθαρτο.

Δυστυχῶς ἡ ἐποχή μας, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, πάσχει ἀπό πολλή γνώση - ἀγνωσία. Διαβάζουμε στίς Παροιμίες: « Ἐμίσησαν γάρ σοφίαν, τόν δέ φόβον Κυρίου οὐ προείλοντο, οὐδέ ἤθελον προσέχειν βουλαῖς· ἐμυκτήριζον δέ ἐμούς ἐλέγχους. Τοιγαροῦν ἔδονται τῆς ἑαυτῶν ὁδοῦ τούς καρπούς, καί τῆς αὐτῶν ἀτιμίας  πλησθήσονται, καί τῆς ἐπιθυμίας ».^[8]

Ἐντούτοις οἱ Ἅγιοι παλαιότεροι καί σύγχρονοι διδάσκουν : « Ὄντως ἡ γνώση εἶναι καλή ὅταν προσεύχεσαι, ἁγιάζεσαι, μετανοεῖς, τότε σέ ἐξυψώνει μέ τήν ταπείνωση, βλέπεις καθαρά μέ τήν μετάνοια, λαμπρύνεσαι μέ τήν ἀγάπη, βρίσκεις τό νόημα τῆς ἀληθοῦς κοινωνίας μέ τόν συνάνθρωπο, μέ ἁγνή φιλαδελφία καί ἐλεημοσύνη». «Γνῶσις ἄνευ ἐναρέτου καί χριστιανικῆς πολιτείας οὐδέν ὠφελεῖ »( Ἅγιος Νεκτάριος).

  Διδάσκει ὁ ἅγιος Ἐφραίμ ὁ Κατουνακιώτης: « Εἶδες παιδί μου; Εἶδες ἀδελφέ μου; Πολλοί σήμερα οἱ μορφωμένοι. Λίγοι ὅμως οἱ εὐτυχισμένοι. Γιατί; Διότι τό γεμάτο μυαλό καί ἡ ἄδεια ἀπ’ τό Χριστό ψυχή δέν σοῦ δίνουν χαρά. Σοῦ πουλάει καί τό μυαλό κάτι τι ἀλλά μέχρι νά βγεῖς ἀπό τό μπακάλικό του, ἔλιωσε, χάθηκε».^[9]    

    « Ἔ! Τώρα ἄλλο  ὁ ἥλιος πού λάμπει καί ἄλλο ὁ φακός πού σκουριάζει καί σώνονται οἱ μπαταρίες του ».^[10] Δηλαδή θά λέγαμε σήμερα, τά τερτίπια καί τά ἐντάλματα τῶν ἀνθρώπων τῆς ἐξουσίας, σάν τόν σκουριασμένο φακό πού τρεμοσβήνουν οἱ μπαταρίες του, ὁδηγοῦν σέ σκοτεινή ἀντιπαλότητα, μπερδεύουν  καί τυφλώνουν χωρίς οὐσιαστικό νόημα καί περιεχόμενο. Ἐνῶ οἱ ἅγιοι λάμπουν καί φωτίζουν σάν τόν ἥλιο.

« Τήν ἄχραντον Εἰκόνα σου προσκυνοῦμεν Ἀγαθέ, αἰτούμενοι συγχώρησιν τῶν πταισμάτων ἡμῶν, Χριστέ ὁ Θεός· ».

Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱέ τοῦ Θεοῦ, ἐλθέ μεθ’ ἡμῶν καί ἐλέησον ἡμᾶς . Χάρισέ μας Κύριε, Ἰησοῦ τήν ἁγίαν ὑπακοή στό θέλημά Σου, στίς ἐντολές Σου. Πρός Ἐσέ  ἡ Δόξα καί τό Κράτος εἰς τούς αἰῶνας. Ἀμήν.           

---

[1] Ἀπολυτίκιον Κυριακῆς τῆς Ὀρθοδοξίας

[2] 3^ο τροπάριο τῷ Σαββάτῳ ἑσπέρας Α’ ἑβδομάδος, ἐν τῷ μεγάλῳ ἑσπερινῷ.

[3]( Φιλιπ.β’,6-7)

[4]( Α’ Κορ.1,18)

[5] (Φιλιπ.2,5)

[6] (Κολασ.3,1)

[7] « Μορφήν ἀναλλοιώτως ἀνθρωπίνην προσέλαβες, θεός ὤν κατ’ οὐσίαν, πολυεύσπλαχνε Κύριε·….» ( Ἀπολυτίκιο Περιτομῆς τοῦ Κυρίου )

« Σήμερον τῆς σωτηρίας ἡμῶν τό κεφάλαιον, καί τοῦ ἀπ’ αἰῶνος μυστηρίου ἡ φανέρωσις· ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, υἱός τῆς Παρθένου γίνεται…» (Ἀπολυτίκιον Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου )

« Ἡ Γέννησις Σου Χριστέ ὁ Θεός ἡμῶν, ἀνέτειλε τῷ κόσμῳ τό φῶς τό τῆς γνώσεως…..» (Ἀπολυτίκιο Χριστουγέννων )

[8]( Παροιμ. Α’, 29-31)

[9] Διδαχές Ἁγ. Ἐφραίμ τοῦ Κατουνακιώτου

[10] Διδαχές Ἁγ. Ἐφραίμ τοῦ Κατουνακιώτου