Η Θεολογία της Νομικής Επαναστάσεως

Η Θεολογία της Νομικής Επαναστάσεως

Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς, Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω

"... Εἶναι καιρός νά κρημνίσωμεν ἀπό τά νέφη τήν ἡμισέληνον καί νά ὑψώσωμεν τό σημεῖον, δι᾽ οὗ πάν­το­τε νικῶμεν, λέγω τόν Σταυρόν καί οὕτω νά ἐκδικήσω­μεν τήν Πατρίδα καί τήν Ὀρθόδοξον ἡμῶν Πίστην ἀπό τήν ἀσεβῆ τῶν ἀσεβῶν καταφρόνησιν" Ἀλέξανδρος Ὑψη­λάν­της.

H ζωή μας, κυλάει αφεύκτως και ημείς, καθιστάμεθα, εκόντες άκοντες, έρμαια της φθοράς του αδυσώπητου χρόνου, ανεξαρτήτως ότι εξακολουθούμε και ζούμε, εκ τυχαιότητας, ή ένεκεν αποκλειστικώς της βουλήσεως του Τριαδικού μας Θεού, πλην όμως υπάρχουν ορισμένες στιγμές όπου και δημιουργείται απατηλώς η πεπλανημένη πεποίθηση ότι καθιστάμεθα, άτρωτοι, δυνατοί, ισχυροί.

Η ψευδαίσθηση αυτή τρέφεται από τον ναρκισσισμό μας και από την, απόληψη, ορισμένες φορές, μέρους της δαψιλούς κοσμικής εξουσίας, όπως ενδεικτικά :  η κατάληψη καίριων θέσεων εις τον Δημόσιο τομέα, η οποία απαιτεί μείζονα διοικητικά καθήκοντα, ο προσπορισμός υπέρογκων οικονομικών απολαβών, η εμβρίθειά μας προς μία επιστήμη, η ιδιοκτησία πολλών ακινήτων, εις διάφορες περιοχές της ημεδαπής ή της αλλοδαπής η οποία μας κυοφορεί το συναίσθημα της απολύτου κυριαρχίας.

Το ψευδεπίγραφο αυτό συναίσθημα της παντοδυναμίας, ενεργοποιεί ταπεινά πάθη, τα οποία μας αγάγουν αιτιωδώς προς την αλαζονεία, διότι φρονούμε ότι έχουμε κατακτήσει «την ευτυχία» και είμεθα μικροί θεοί, δημιουργώντας την αναληθή σκέψη ότι καθιστάμεθα αιώνιοι, άτρωτοι, ή εφόσον έχουμε υψηλές πολιτικές διασυνδέσεις και οικονομική επιφάνεια, δια της «πανάκειας» της επιστήμης θα σωθούμε πάση θυσία και δυνάμει, ιδίως δια της αλματώδους αναπτύξεως της τεχνολογίας.

Οι ως άνω κίβδηλες τάσεις, ασφαλώς αποτελούν μία ουτοπία, της φερόμενης «ευήθους» ορθότητας των ισχυρών του Κράτους, οι οποίοι, βασανίζουν τους λαούς, άνευ λογοδοσίας, έχοντας την σαθρά αντίληψη, ότι ουδόλως θα λογοδοτήσουν, ακριβώς επειδή είναι ισχυροί συνεπάγεται αυτοδικαίως ότι έχουν ανέλεγκτη εξουσία να παρεμβαίνουν εις την ανθρώπινη φύση.

Η ζωή μας είναι θνησιγενής, πλην όμως ο διαρκής αγών μας, έγκειται εις την, κατά το δυνατόν, υπηρέτηση ακέραιων ηθικών αρχών και αξιών, τις οποίες μας κληροδότησαν, οι προπάτορες μας, θυσιάστηκαν με αυταπάρνηση δια το συλλογικό καλό, εξ ιδρύσεως του Ελλαδικού Κράτους και εντεύθεν, καθιδρύοντας την οιονεί Θεολογία της Επαναστάσεως ή την Νομική Θεολογία, εξ αυτού του λόγου, από τα πρώτα Συντάγματα, (Επιδαύρου, Άστρου, Τροιζήνας) τα κείμενα ήσαν διακεχυμένα με διαπρύσιες αναφορές προς τον Τριαδικό Θεό, όπως και σήμερα διασώζεται, η αυξημένη τυπική ισχύς φράσις εις την προμετωπίδα του Συντάγματος, ασφαλώς μη υποκείμενη σε αναθεώρηση, «Εις το Όνομα της Αγίας και Ομοουσίου Τριάδας».

Ενόψει λοιπόν της  περίλαμπρης συμπληρώσεως των 200 χρόνων εκ της Εθνικής μας Παλιγγενεσίας, ας αποτίσουμε φόρο Τιμής, προς τους θυσιασθέντες ήρωες, οι οποίοι, με κατευθηντήριο άξονα τις θεμελιώδεις αρχές της Ορθοδόξου Παραδόσεως και του Ελληνισμού, δημιούργησαν εκ του μη  όντος, ένα ανεξάρτητο Ελληνικό έθνος.

Η διάσωση της ιστορικής μνήμης αποτελεί μία δάδα μεταλαμπάδευσης του ανέσπερου, ασβέστου, και διαλάμψαντος, φωτός της συνειδησιακής ανάνηψης προς την σημερινή υπνώττουσα Ελλάς, οι πολίτες τις οποίες καθεύδουν τον νήδυμον ύπνο, εγκλωβισμένοι εις την εργαλειοποίηση της δημόσιας υγείας και την αήθη φαιά προπαγάνδα των αργυρώνητων συστημικών Μ.Μ.Ε.

Εν κατακλείδι, το γε νυν έχον, νυν εν παντί και πάντοτε και υπέρ πάντων ο αγών, πάλαι τε και επ’ εσχάτων, άχρι εσχάτων. Στώμεν καλώς , στώμεν, μετά φόβου, ας νήφουμε και αγρυπνούμε, Ελλήνων ανάνηψις, αλλέως ή ειπείν εξ ύπνου εγερθήναι!