H έλλειψη πίστης στο Θεό και η πνευματική παρακμή του χριστιανισμού, σήμερα

H  έλλειψη πίστης στο Θεό και η πνευματική παρακμή  του χριστιανισμού, σήμερα

΄Αρθρο από Γεώργιο Βλάχο  (Ερευνητής)

            Στις μέρες μας, επικρατεί μία τάση πνευματικής παρακμής. Αρκετοί χριστιανοί έχουν παρεκτραπεί από την πίστη τους στον αληθινό Θεό και η ομολογία πίστεως σπανίζει. Το ποσοστό χριστιανών στις Η.Π.Α. και άλλες χώρες της Δύσης, μειώνεται σταθερά. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα μεταξύ των νέων. Υπάρχει μια μαζική έξοδος των εφήβων και των νεαρών ενηλίκων από τις εκκλησίες. Παράλληλα, οι άθεοι αυξάνονται και μέσω των οργανώσεών τους προβάλλουν απαιτήσεις.

α)  Σημαντικές ομολογίες της πίστεώς μας

      Ως ορθόδοξοι χριστιανοί, η πιο επίσημη ομολογία της πίστεώς μας στον Τριαδικό Θεό, περιλαμ-βάνεται στο ‘’Πιστεύω’’. Στην αρχή ομολογούμε τον Πατέρα Θεό : ‘’Πιστεύω εις ένα Θεό, Πατέρα παντοκράτορα…’’. Αμέσως μετά ομολογούμε την πίστη μας εις τον Υιό του Θεού : ‘’Και εις ένα Κύριον Ιησούν Χριστόν, τον Υιόν του Θεού τον μονογενή, τον εκ του Πατρός γεννηθέντα προ πάντων των αιώνων…’’. Προς το τέλος του ‘’Πιστεύω’’, ομολογούμε την πίστη μας εις το ΄Αγιον Πνεύμα : ‘’Και εις το Πνεύμα το ΄Αγιον, το Κύριον, το Ζωοποιόν, το εκ του Πατρός εκπορευόμενον …’’.

     Αξίζει να αναφέρουμε πως, προς το τέλος της Θείας Λειτουργίας, ομολογούμε την πίστη μας ως εξής : ‘’Είδομεν το φως το αληθινόν, ελάβαμε πνεύμα επουράνιο. Εύρωμεν πίστιν αληθή αδιαίρετον Τριάδα προσκυνούντες. Αύτη γαρ μάς έσωσε’’. Με την ομολογία αυτή επιβεβαιώνουμε ότι, ο Τρια-δικός Θεός είναι ο μόνος αληθινός και αυτός μας έσωσε. Σωθήκαμε διά μέσου του Υιού Ιησού Χρι-στού, ο οποίος για μας σταυρώθηκε αλλά αναστήθηκε και μετά αναλήφθηκε, λαμβάνοντας θέση δίπλα στον Πατέρα Του.

       Μία τρίτη ομολογία, κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας είναι ‘’όσοι εις Χριστόν εβαπτήσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε’’. Ο ψαλμός επιβεβαιώνει ότι, κατά τη διάρκεια του βαπτίσματός μας παίρνουμε το Χριστό μέσα μας. Παίρνουμε το Χριστό μέσα μας και οφείλουμε να τον ακολουθήσουμε, όπως ο ίδιος είπε ‘’Εγώ είμαι το φως του κόσμου. ΄Οποιος με ακολουθήσει δεν θα είναι στο σκοτάδι αλλά θα έχει το φως της ζωής’’. 

β)  Η απόρριψη του αληθινού Θεού

       Βάσει των παραπάνω ομολογιών μας, οφείλουμε να είμαστε πάντοτε πιστοί στον αληθινό Τρια-δικό Θεό και να μην τον αρνηθούμε ποτέ. Αυτό το τονίζω διότι, υπάρχουν χριστιανοί ανά τον κόσμο οι οποίοι αλλάζουν την πίστη τους και απορρίπτουν τον αληθινό Θεό. Είναι απαράδεκτο να ασπάζεσαι μία άλλη θρησκεία, όταν γνωρίζεις τη μόνη και αληθινή.

       Μία άλλη ακραία μορφή απόρριψης του Χριστού, είναι των σατανιστών. Στην ορθόδοξη εκκλησία μας, κατά τη διάρκεια του βαπτίσματος, ο ιερέας που τελεί την ιερή βάπτιση ρωτάει τον ανάδοχο που κρατάει το νήπιο στα χέρια του : ‘’Απεταξάμην το σατανά’’;  Και ο ανάδοχος απαντάει : Απεταξάμην. Αυτό έχει μεγάλη σημασία, διότι ο ανάδοχος αναλαμβάνει την υποχρέωση, για λογαριασμό του βαπτι-ζόμενου που δεν μπορεί να μιλήσει ότι, ο βαπτιζόμενος απορρίπτει το σατανά από τη ζωή του και συντάσσεται με το Χριστό. Γι αυτό, λίγο αργότερα ο ιερέας ρωτάει εάν ο ανάδοχος συντάσσεται με το Χριστό και ο ανάδοχος απαντάει : ‘’Συνεταξάμην’’. ΄Όλο αυτό σημαίνει ότι, τη στιγμή αυτή συνάπτεται ένα συμβόλαιο με το Θεό και ότι ο βαπτιζόμενος δέχεται το Χριστό στη ζωή του και απορρίπτει το σατανά. Αν τα χρόνια περάσουν και το βαπτιζόμενο νήπιο μεγαλώσει και γίνει σατανιστής, αυτό σημαίνει ότι έκανε διάσπαση του συμβολαίου με το Θεό και αντί από δω και πέρα να ακολουθήσει το Θεό, ακολουθεί το διάβολο. Εάν δεν μετανοήσει μέχρι το τέλος της ζωής του, θα κληρονομήσει την αιώνια βασιλεία του διαβόλου.

γ)  Η πνευματική παρακμή επί των ημερών μας

      Δυστυχώς, αρκετοί χριστιανοί σήμερα εκτός του ότι δεν ομολογούν την πίστη τους, απορρίπτουν διάφορες διδασκαλίες του χριστιανισμού, ενώ φτάνουν σε σημείο να χλευάζουν όσους πιστεύουν πραγματικά, αποκαλώντας τους γραφικούς ή φανατικούς. Δεν μπορούν να κατανοήσουν ότι, επειδή αυτοί δεν πιστεύουν δεν έχουν δικαίωμα να κοροϊδεύουν τους άλλους που παραμένουν πιστοί.

      Οι χριστιανοί σήμερα, προτιμούν να ασχολούνται με τα προβλήματα της καθημερινότητάς τους. Δεν αφιερώνουν καθόλου χρόνο για τη χριστιανική τους κατάρτιση όπως, ανάγνωση της Αγίας Γραφής, ανάγνωση ενός θρησκευτικού βιβλίου και δεν παρακολουθούν διαλέξεις με θρησκευτικά θέματα. Οι μαθητές διακρίνονται από έλλειψη σωστής θρησκευτικής κατάρτισης, το οποίο οφείλεται στην απαράδεκτη ύλη του μαθήματος θρησκευτικών που έχει γίνει θρησκειολογικό, αφαιρώντας την κατάλ-ληλη ορθόδοξη-χριστιανική ύλη. Με τέτοια βιβλία θρησκευτικών και μερικές φορές με καθηγητές που δεν δίνουν ιδιαίτερη σημασία, πως περιμένουμε να έχουμε νέους με επαρκή θρησκευτική κατάρτιση ; Από την άλλη πλευρά, η παρουσία χριστιανών στις εκκλησίες της χώρας μας είναι μειωμένη και η συμμετοχή τους στα Ιερά Μυστήρια, ακόμη πιο μειωμένη. Οι περισσότεροι πιστοί στις εκκλησίες απο-τελούνται ως επί το πλείστον από μεγάλες ηλικίες και οι νέοι αποτελούν μειοψηφία.

      Ως αποτέλεσμα της πνευματικής παρακμής και της αδιαφορίας των χριστιανών, στις χώρες της Δύσης παρατηρούμε μία απαξίωση άνευ προηγουμένου. Τα κάτωθι παραδείγματα, θα πρέπει να μας ανησυχήσουν :

1) ΄Αρθρο  της  21.12.2012 :  ‘’Στην Ευρώπη οι ναοί γίνονται καφέ-μπαρ, ακόμη και τζαμιά’’

2) ΄Αρθρο της   20.12.2013 :  ‘’Οι Ολλανδοί καθολικοί επίσκοποι πήγαν στον Πάπα, να του πουν ότι στην Ολλανδία οι εκκλησίες κλείνουν κατά εκατοντάδες’’

3) ΄Αρθρο  της  26.08.2015  :  ‘’΄Ετος 2067, το τέλος του χριστιανισμού στη Βρετανία’’

4) ΄Αρθρο  της  13.10.2015  :  ‘’Μετατροπή χριστιανικών ναών σε τζαμιά’’

5) ΄Αρθρο  της  11.01.2021  :  ‘’Γαλλία. Ούτε ως κληρονομιά δεν αναγνωρίζεται ο χριστιανισμός’’ ! (το άρθρο επισημαίνει την κατεδάφιση ενός μεγάλου ναού)

             Βάσει των ανωτέρω, διαπιστώνουμε πράγματι ότι, η έλλειψη πίστης στο Θεό στις μέρες μας αυξά-νεται με ανησυχητικούς ρυθμούς και ο χριστιανισμός διέρχεται μία απαξίωση, μία παρακμή. Εν όψει αυτών των δύο ανησυχητικών φαινομένων, υπάρχουν δύο λύσεις :

α) Το Υπουργείο Παιδείας οφείλει να βελτιώσει τη χριστιανική κατάρτιση των μαθητών, αλλάζοντας ριζικά τα βιβλία θρησκευτικών με καθιέρωση επαρκών ωρών διδασκαλίας.

β) Η τόνωση της χριστιανικής μας πίστης και η βελτίωση της χριστιανικής μας κατάρτισης, είναι αναγκαία σε όλους μας. Το έργο αυτό οφείλει να αναλάβει η ιεραρχία της χώρας μας, με διάφορους τρόπους (συχνά κηρύγματα στις εκκλησίες, διανομή θρησκευτικών φυλλαδίων στις εκκλησίες, κατη-χητικό για τους μαθητές, εκκλησιαστικές ακαδημίες με άριστη εκπαίδευση, συχνές διαλέξεις με διάφο-ρα θρησκευτικά θέματα).