Ένα απερίγραπτο παραλήρημα «ορθοδόξου» επισκόπου…

Ένα απερίγραπτο παραλήρημα «ορθοδόξου» επισκόπου…

του Νεκτάριου Δαπέργολα, Διδάκτορος Βυζαντινής Ιστορίας

      Και ήρθε η στιγμή για τη φρικώδη ψευτοθεολογία της μάσκας και της…ζακέτας να βρει την κορύφωση ίσως του εωσφορικού της παραληρήματος. Διαβάστε πιο κάτω (όσο αντέξετε, γιατί πραγματικά είναι πολύ δύσκολο) τι…ποιμαντικές συστάσεις δίνουν κάποιοι δύσμοιροι - φερόμενοι ως πνευματικοί ποιμένες - στο ταλαίπωρο λογικό ποίμνιο που είχε την τραγική δυστυχία να πέσει στα χέρια τους. 

Σταχυολογώντας μόνο κάποια: πλήρης δικαίωση του κλεισίματος των εκκλησιών ως αναγκαίου μέτρου, υποταγή και τυφλή υπακοή στους «ειδικούς» και στο κράτος, ευγνωμοσύνη στο καθεστώς για τις υποχωρήσεις που μας έκανε λόγω των Χριστουγέννων, ανάγκη ευλαβικής τήρησης των εντολών του, ύμνοι στο εμβόλιο ως δώρο του Θεού, οδηγίες επί οδηγιών για το πώς θα λειτουργούν (και θα αερίζονται) οι ναοί για να μην αρρωστήσουμε, συνεχής επίθεση (με ειρωνίες αλλά μέχρι και συγκεκαλυμμένες απειλές) προς τους ακραίους που επιμένουν να μην υποχωρούν τυφλά στην…αυθεντία των ποιμένων (και που κατονομάζονται ως υβριστές του Χριστού αλλά και υπηρέτες και του διαβόλου), πλήθος διαβεβαιώσεων του τύπου «δεν χρειάζεται να ασπαζόμαστε την εικόνα και τα χέρια των ιερέων αυτό το διάστημα, αρκεί η υπόκλιση της κεφαλής» και φυσικά μανιασμένη επίθεση σε όλη τη…συνωμοσιολογική πτέρυγα, με πλήρη ανάπτυξη όλης της νεοβαρλααμικής απόνοιας και τη νεοεικονομαχικής φρίκης των ημερών, με μπόλικη φυσικά γαρνιτούρα από ψευτοθεολογικές σοφιστείες και παρερμηνευμένα χωρία από την Αγία Γραφή.

      Ας μη μείνουμε όμως μόνο στα προεόρτια και ας δούμε αναλυτικά όλη σχεδόν την ποιμαντορική εγκύκλιο που απηύθυνε στους πιστούς της μητρόπολής του ο Μητροπολίτης Αργολίδος κ. Νεκτάριος Αντωνόπουλος στις 20 Δεκεμβρίου και ενόψει του Δωδεκαημέρου. Γιατί με όση ακρίβεια κι αν τα μεταφέρουμε εμείς, καμία περιγραφή δεν μπορεί να γγίσει καν την απολύτως εφιαλτική πραγματικότητα.

      Η αρχή λοιπόν γίνεται με κήρυγμα φόβου, αλλά και ευπείθειας στους ειδικούς, μαζί με τη διαβεβαίωση ότι μόνο η επιστήμη μπορεί να νικήσει τον «αόρατο εχθρό» (περί Χριστού φυσικά, του μόνου νικητή του θανάτου,  ούτε καν νύξη):

     «Είναι γνωστό πλέον σε όλους μας ότι περνάμε μια πρωτόγνωρη κρίση με την επέλευση του COVID-19. Τίποτα δεν θυμίζει τα περσινά Χριστούγεννα. Όλα είναι διαφορετικά. Ο αόρατος ιός γυρίζει παντού, εμπαίζει και διαλύει τις βεβαιότητες, τα σχέδια, τα προγράμματά μας. Σκορπάει τον φόβο, τον πόνο και αυτόν ακόμα τον θάνατο. Η επιστημονική κοινότητα μας καλεί σε εγρήγορση, είναι το μόνο όπλο που έχουμε  αυτή την στιγμή για να καταπολεμηθεί αυτός ο ύπουλος εχθρός. Από την πρώτη στιγμή κατανοήσαμε την επικινδυνότητα του, ενημερωθήκαμε όσο καλύτερα γινόταν και γι αυτό συνταχθήκαμε με τις προτροπές της επιστημονικής κοινότητας, τις επιταγές της πολιτείας και της Ιεράς Συνόδου».

      Αναγκαίο μέτρο το κλείσιμο των εκκλησιών - κάναμε ό,τι μπορούσαμε ως Εκκλησία για να πείσουμε τον κόσμο ως προς την αναγκαιότητα των μέτρων:

      «Ζήσαμε κάτι πρωτόγνωρο στην ζωή μας: Το κλείσιμο των εκκλησιών. Μέτρο σκληρό, αβάσταχτο ίσως, αλλά στην προκείμενη περίπτωση αναγκαίο. Ίσως το επέτρεψε ο Θεός για τις αμαρτίες μας, όπως έλεγε ο Άγιος Λουκάς για την εποχή του. Υπάρχει βέβαια τεράστια διαφορά. Τότε το κλείσιμο των ναών έγινε με σκοπό την εξαφάνιση της εκκλησίας. Τώρα το μέτρο είναι προσωρινό, με σκοπό να διαφυλαχθεί η δημόσια υγεία, γιατί ως γνωστόν ο συγχρωτισμός είναι η κύρια αιτία μετάδοσης του ιού. Από την πρώτη στιγμή οι άνθρωποι προβληματίστηκαν, αμφισβήτησαν τα μέτρα, κάποιοι έφτασαν σε ακραίες καταστάσεις. Με τις αλλεπάλληλες παρεμβάσεις μας, προσπαθήσαμε να δικαιολογήσουμε την αναγκαιότητα των μέτρων. Ευτυχώς η συντριπτική πλειονότητα των μελών της εκκλησίας σιγά σιγά  άρχισαν να κατανοούν την σοβαρότητα της κατάστασης».

      Και μετά βέβαια ο κυριότερος λόγος του νέου κουρελογραφήματος, τουτέστιν η επίθεση στους αντιρρησίες:  

      «Δυστυχώς όμως μια μικρή μειοψηφία επιμένει στην άρνηση της πραγματικότητας και κάποιοι επιτέθηκαν και συνεχίζουν να επιτίθενται με μια εωσφορική αλαζονεία εναντίον μας και εναντίον των κληρικών και πιστών που τηρούν τα μέτρα. Αμφισβητούν τα πάντα και τις στατιστικές και τους διασωληνομένους και τους νεκρούς. Δεν τους συγκινούν ούτε οι δραματικές μαρτυρίες και εκκλήσεις ανθρώπων που πέρασαν αυτό το μαρτύριο, ούτε τα φέρετρα. Και βρίσκουν βέβαια ακόμη και «θεολογικούς» λόγους για να μην λαμβάνουν  τα απαιτούμενα μέτρα, αδιαφορώντας για την ζωή τους και τις ζωές των άλλων».

      Στιγμιαία διακοπή της επίθεσης, για επίδειξη…πνευματικής ανωτερότητας:

      «Στους οχετούς των ύβρεων, των πικρών σχολίων, αλλά και στις υπονομεύσεις που προβαίνουν πολλοί, δεν απαντούμε. Προσευχόμαστε, ειλικρινά να τους φωτίσει ο Θεός».

      Κλείνει όμως άμεσα η παρένθεση και ακολουθεί νέα επίθεση στους ανυπάκουους, συνοδευόμενη και από τη συνήθη σάλτσα διαστρεβλωμένων αγιοπατερικών σχολίων (με καταλυτική τη διαπίστωση πως όσοι δεν κάνουν υπακοή στον επίσκοπό τους υπηρετούν τον διάβολο):

      «Σήμερα που γράφουμε τις γραμμές αυτές, γιορτάζουμε την μνήμη του Αγίου Ιγνατίου του Θεοφόρου. Από τον μεγάλο αυτό πατέρα και μάρτυρα της εκκλησίας, ας ακούσουμε όλοι αυτά τα φοβερά λόγια:  «Ὁ λάθρα ὑπό τοῦ ἐπισκόπου τι πράττων, τῷ διαβόλῳ δουλεύει». Με απλά λόγια αυτός που κάνει κάτι χωρίς ευλογία του επισκόπου, έστω και αν νομίζει ότι είναι το πιο άγιο, εργάζεται για τον διάβολο. Και εκείνος που απαιτεί ετσιθελικά να λειτουργηθεί ή να κοινωνήσει, δουλεύει στον διάβολο και η Θεία Κοινωνία γίνεται εις κρίμα και εις κατάκριμα. Ακόμη και ο ιερέας, που παρά την γνώμη του επισκόπου λειτουργεί κρυφά και κοινωνεί κρυφά κάποιους λεγόμενους «πιστούς», «τῷ διαβόλῳ δουλεύει».

     Αφού όμως οι ανυπάκουοι δεν πείθονται στην αλάθητη αυθεντία μας, θα το μάθουν θέλουν-δεν θέλουν (τώρα το πράγμα αρχίζει και…χοντραίνει):

      «Αν και έχουμε γράψει επανειλημμένα για τα θέματα αυτά και έχουμε αναφέρει συγκεκριμένα περιστατικά, η εν λόγω μειοψηφία, δεν θέλει να ακούσει και να πειστεί έστω να προβληματιστεί  και συνεχίζει να συμπεριφέρεται ανεύθυνα και επικίνδυνα. Όταν ένα παιδί παίζει με τα σπίρτα πάνω από μία εύφλεκτη ύλη, ο πατέρας δεν κάθεται να του εξηγήσει. Του αρπάζει τα σπίρτα από τα χέρια. Αυτά μας συμβούλευε ένας σοφός άνθρωπος. Η ποιμαντική μας ευθύνη μας αναγκάζει, τηρουμένων των αναλογιών, να κάνουμε και μείς κάτι παρόμοιο, που δεν είναι παράλογο, αλλά αυτό απαιτεί η κοινή λογική».

      Νέα χαλάρωση στο εξής, με την επίκληση ως επιχειρήματος μιας επιστολής που του έστειλε κάποιος αρχιμανδρίτης που αρρώστησε από κορωνοϊό, στην οποία: α) καταγράφεται το πόσο υπέφερε κατά τη διάρκεια της ασθένειας (δεκτό αλλά κι εμείς ξέρουμε χιλιάδες που δεν υπέφεραν - χώρια του ότι το θέμα εδώ δεν είναι πόσοι υπέφεραν, αλλά ότι ποτέ στην Ιστορία δεν έκλεισαν οι ναοί, ακόμη και για πολύ σοβαρότερες μάλιστα επιδημίες από τη συγκεκριμένη),  β) πιστοποιείται ο θαυμασμός προς τα κείμενα του μητροπολίτη Αργολίδος (όπως το βλέπω, τρομακτικής ισχύος επιχείρημα από μόνο του) και γ) διαβεβαιώνεται το ανυπόστατο των συνωμοσιολογικών θεωριών (από πού κι ως πού δηλαδή είναι σίγουρος ο συγκεκριμένος αρχιμανδρίτης και μας το διαβεβαιώνει κιόλας;). Συνολικά η όλη περίπτωση της επιστολής, έτσι όπως χρησιμοποιείται, συνιστά άθλια επιχειρηματολογία απερίγραπτου νηπιακού επιπέδου, που απλά προσβάλλει βάναυσα τη νοημοσύνη αυτών στους οποίους απευθύνεται.

      Ακολουθεί δήλωση ευγνωμοσύνης προς το καθεστώς (που ενόψει Χριστουγέννων αύξησε το όριο των 9 σε…25), νέα δήλωση υποταγής «για να μη μας κλείσουν» αλλά και επίκληση στο συναίσθημα των αναγνωστών (λίγο φιλότιμο να δείξουμε, μη γίνουμε αιτία να πεθάνουν συνάνθρωποί μας):

      «Βιώσαμε όλο αυτό το διάστημα ένα δεύτερο lockdown και με πόνο είδαμε τις εκκλησίες κλειστές. Αυτή την στιγμή η πολιτεία έκανε μια παραχώρηση και δόξα τῷ Θεῷ, έστω και με περιοριστικά μέτρα, θα γιορτάσουμε τα Χριστούγεννα και θα έχουμε την ευκαιρία να συμμετάσχουμε στο ποτήριο της ζωής. Από την υπευθυνότητα που θα δείξουμε, θα εξαρτηθεί  και η παρά πέρα στάση της πολιτείας. Επ’ ουδενί λόγο θα πρέπει να δώσουμε λαβή σε κάποιους να κατηγορήσουν την εκκλησία για την διασπορά του ιού. Ας το κατανοήσουμε, ότι τηρούμε τα μέτρα, όχι για να μην μας πιάσει η αστυνομία και πληρώσουμε πρόστιμο. Τηρούμε τα μέτρα για να προστατέψουμε εαυτούς και αλλήλους. Τηρούμε τα μέτρα από αγάπη για τους άλλους. Κανείς δεν θα νιώθει ευτυχισμένος αν δει ότι έστω και ακούσια μετέδωσε τον ιό σε κάποιον άλλον, ή το ακόμα χειρότερο, τον οδηγήσει στο θάνατο».

      Προσοχή τώρα, εδώ αρχίζει η κορύφωση του βλάσφημου παραλήρου. Νέα αναφορά στα υγειονομικά μέτρα με ψευδοθεολογική κάλυψη και ειρωνείες προς τους ακραίους φανατικούς (ήτοι η «θεολογία» της μασκο-ζακέτας σε πλήρη ανάπτυξη):

      «Αν και τα μέτρα είναι χιλιοειπωμένα, θα τα επαναλάβουμε και παρακαλούμε για την πιστή τήρηση τους. Οι ιεροί ναοί θα παραμείνουν ανοιχτοί για τους πιστούς, τόσο για προσκύνηση και κατ’ ιδίαν προσευχή, όσο και για συμμετοχή στις Θείες Λειτουργίες των μεγάλων εορτών του Δωδεκαημέρου. Οι πιστοί κατά την διάρκεια της παραμονής τους στον ναό, υποχρεούνται να φορούν προστατευτικό κάλυμμα προσώπου, υφασμάτινη μάσκα, την οποία θα αφαιρούν μόνο για την Θεία Μετάληψη. Και επειδή στο θέμα αυτό έχει δημιουργηθεί από κάποιους αντίδραση και σύγχυση, τονίζουμε ότι η γνωστή αυτή επικίνδυνη ίωση, την κάνει απαραίτητη. Φυσικά κάτι τέτοιο είναι τεχνικό- ιατρικό θέμα χωρίς κανένα πνευματικό συνεπαγόμενο για τους πιστούς. Γιατί όπως προστατευόμαστε από τον κρύο αέρα, τυλίγουμε το πρόσωπο μας με σκουφιά ή κασκόλ, ή όπως  όταν δεν βλέπουμε καλά φοράμε γυαλιά, έτσι και τώρα. Το θέμα αυτό είναι πνευματικά αδιάφορο. Στο ναό πηγαίνουμε ζητώντας από το Χριστό να ανοίξουμε αφενός τα μάτια της διανοίας μας και αφετέρου να μας αφαιρέσει την μάσκα της υποκρισίας. Ας μην γελοιοποιούμε τα μέγιστα με χαζές (δήθεν πνευματικές) φοβίες. Αν και η εκκλησία είναι κοινωνία και μας καλεί σε προσέγγιση με τους αδελφούς μας, σε ενότητα ἐν Χριστῷ, οι συνθήκες απαιτούν να κρατάμε αποστάσεις, (χωρίς να θέλουμε να κρυφτούμε από τους αδελφούς μας, ούτε να τους αποφύγουμε) που δεν αφαιρεί όμως την ελευθερία μας, αλλά αντίθετα μας δίνει την ευκαιρία να ακολουθήσουμε την διδαχή του Χριστού να αγαπάμε τον πλησίον μας, όπως τον εαυτό μας. Η παρουσία μας μέσα στο ναό θα είναι σύμφωνα με την αναλογία του ενός προσώπου ανά 15 τμ επιφανείας και με ελάχιστη απόσταση 2 μέτρων μεταξύ μας. Επιτρεπόμενος αριθμός είναι τα 25 πρόσωπα και στους μητροπολιτικούς ναούς 50. Κατά τον υπολογισμό αυτό, εξαιρούνται οι λειτουργοί και το προσωπικό των ναών».

      Και μετά κι από μερικές ακόμη ιατρικές οδηγίες που θα ζήλευε κι ο Σύψας, νέα επίθεση στους ψεκασμένους που καυτηριάζονται πλέον και ως υβριστές του Χριστού:

      «Οι συνωμοσιολογικές ανοησίες και οι θεολογικές αφέλειες δεν έχουν θέση. Οι συνωμοσίες είναι στο φαντασιακό και οι… θεολογικές ανοησίες είναι ύβρις και εμπαιγμός του Χριστού, που με αυτά και αυτά παρουσιάζεται σαν ένας κομπογιαννίτης, που ασχολείται με τα εξωτερικά, ενώ σε ολόκληρο το Ευαγγέλιο κυριολεκτικά φωνάζει ότι τον άνθρωπο δεν τον μολύνουν τα έξω και ότι αυτό που ο άνθρωπος χρειάζεται είναι η «καθαρή καρδιά» που δεν «λερώνεται» με τα έξω. Γι αυτό ας προσπαθούμε να διορθώνουμε την παραπληροφόρηση και τις θεωρίες συνωμοσίας, όταν τις ακούμε στα διάφορα μέσα δικτύωσης, αλλά και στις παρέες μας. Οι χριστιανοί αγαπούν πάνω απ’ όλα την αλήθεια. Δεν πρέπει να επηρεάζονται από τα ψέματα. Να προωθούμε, δυναμικά, ακριβείς επιστημονικές και σωστές ιατρικά πληροφορίες και να τις παρουσιάζουμε στο χώρο εργασίας μας, φυσικά στο σπίτι μας και στην Εκκλησία».

      Φυσικά δεν θα μπορούσε να λείψει και ο ύμνος στο εμβόλιο ως δώρο Θεού και η παρότρυνση να εμβολιαστούμε όλοι:

      «Κι επειδή το επόμενο βήμα με το οποίο θα ασχοληθούν οι συνωμοσιολογικές θεωρίες θα είναι το εμβόλιο, σας καλούμε να εμβολιαστούμε όλοι, από την στιγμή που η επιστημονική κοινότητα μας διαβεβαιώνει για την χρησιμότητα και την ασφάλεια του εμβολίου. Κάτι τέτοιο θα είναι μια παροχή του Θεού, που θα αποτρέψει την ασθένεια όχι μόνο για μας, αλλά και για τους ευάλωτους μεταξύ μας».

      Και για όσους ακόμη δεν εμπέδωσαν τη νεοβαρλααμική απόνοια και τη νεοεικονομαχική φρίκη με νέα σάλτσα διαστροφής αγιογραφικών χωρίων, ορίστε μία ακόμη υπερδοσολογία:

     «Δεν χρειάζεται να ασπαζόμαστε την εικόνα και τα χέρια των ιερέων αυτό το διάστημα. Αρκεί η υπόκλιση της κεφαλής. Μέσα στον υλικό κόσμο στον οποίο ζούμε και που μπορεί να είναι μολυσμένος, οι εξωτερικές και «υλικές» εκφράσεις ευσεβείας μπορούν να περιμένουν! Άλλωστε τα εκδηλώματα είναι εκφράσεις  του περιεχομένου και της διαθέσεως… που καθόλου δεν εμποδίζονται να υπάρχουν και να αυξάνουν. Άλλωστε ας μην ξεχνάμε ότι υπάρχουν άρρωστοι που κάνουν τον σταυρό τους δίχως χέρια και άλλοι κάνουν μετάνοιες δίχως πόδια. Η πίστη μας στον Χριστό μας καλεί να θυσιάσουμε τον εαυτό μας αν χρειαστεί για τους άλλους. Να αποδεχθούμε τους προσωρινούς περιορισμούς στις ελευθερίες μας, καθώς έχουμε μία μόνιμη και πλήρη ελευθερία «ἐν Χριστῷ» (Εβρ. 10, 34). Η πίστη μας μας βοηθά να είμαστε ταπεινοί και υπομονετικοί όταν συζητάμε αμφιλεγόμενα θέματα (Εφ. 4,2-3). Η πίστη μας (όχι η επιστήμη) ξεπερνά τον φόβο και φέρνει ελπίδα. Ο Χριστός είναι καταφύγιο και δύναμη μας. Ας προσευχόμαστε για την θεραπεία των ασθενών, για παρηγοριά των οικογενειών που έχουν νεκρούς, για τους ερευνητές, για τους ιατρούς, για τους νοσηλευτές, για τους εθελοντές, για τις ψυχές όσων έφυγαν. Ας προσευχόμαστε να είμαστε αληθινοί, γαλήνιοι και ήρεμοι σ’ όλη μας τη ζωή, αλλά και σ’ όλο το διάστημα που θα χρειαστεί, ώσπου να βγούμε από αυτήν την έρημο της πανδημίας που περνάμε».

      Και μετά κι από νέες πληροφορίες για το πώς θα λειτουργούν οι ναοί αυτές τις μέρες, ορίστε και το μεγάλο φινάλε:

      «Ελάτε λοιπόν αδελφοί να ικετεύσουμε τον Χριστό (και με μάσκα… δεν ενοχλείται ) να μας ελεήσει, απαλλάσοντας και μας, χάριν του ελέους Του προς τους εν ανάγκαις αδελφούς μας (όπου γής) που θα υποφέρουν πολλαπλάσια από μας. Καλά Χριστούγεννα»!

      Αυτό ήταν λοιπόν το μεγαλύτερο μέρος του απερίγραπτου κουρελουργήματος που κάποιος φερόμενος ως πνευματικός πατέρας εις τύπον Χριστού έστειλε στους πιστούς της μητρόπολής του. Πέραν όμως της προφανούς οργής και αγανάκτησης που εγείρει μέσα στην ψυχή των πιστών αυτό το κατάπτυστο έγγραφο, το πράγμα κυρίως είναι πρωτίστως λυπηρό. Γιατί πλέον είναι σαφές πως διαβάζοντας τέτοια πράγματα (που ολοένα και πολλαπλασιάζονται και υιοθετούνται κι από άλλους επισκόπους, αλλά και ιερείς), δεν μπορούμε να μιλάμε απλώς για κάποιους κακόδοξους και αιρετίζοντες κληρικούς, για ποιμένες που επλανήθησαν ή για άλας που εμωράνθη. Οι άνθρωποι κοντεύουν να δαιμονιστούν κανονικότατα πια. Είναι να τους βλέπουμε και να τρέχουμε μακριά τους, κάνοντας τον σταυρό μας. Μακριά τους! Κινδυνεύουν θανάσιμα οι ψυχές μας από τον ζοφερό λυμεώνα που ενσαρκώνουν και τα λόγια και τα έργα τους, όλη τους γενικά η παρουσία. Ο σώζων εαυτόν σωθήτω λοιπόν!

      Όσο για την ευχή για «Καλά Χριστούγεννα» την απευθύνουμε και εμείς σε όλους, κυρίως όμως στους δύσμοιρους χριστιανούς που ποιμαίνονται από εκκλησιαστικούς άρχοντες με τέτοιο φρόνημα. Και τη συνοδεύουμε και με μία ακόμη ειλικρινή ευχή: Καλή λευτεριά από την πνευματική τους τυραννία…