“Αόρατος εχθρός”: Ένα παρατσούκλι με βαθύ νόημα

“Αόρατος εχθρός”: Ένα παρατσούκλι με βαθύ νόημα

Κωνσταντίνου Βαθιώτη, Αναπλ. Καθηγητή Νομικής Σχολής Δ.Π.Θ.

Όταν στον μάταιο τούτον κόσμο γεννιέται ένα παιδί, οι γονείς του προβληματίζονται για το όνομα που πρέπει τελικώς να του δοθεί, βάσει και των συζητήσεων που έχουν προηγηθεί μόλις πληροφορήθηκαν το φύλο του. Μάλιστα, δεν είναι λίγες οι φορές που το ζευγάρι τσακώνεται σφοδρά με αφορμή την ονοματοδοσία.

Όταν η σημερινή “φονική επιδημία” έφθασε από την Κίνα στην Ευρώπη, το “διαβολικό βρέφος” που μόλις είχε αρχίσει να “μπουσουλάει”, διέθετε ήδη όνομα: λεγόταν “νέος κορωνοϊός” ή σε επίσημη ορολογία “Covid-19”.

Ωστόσο, το όνομα αυτό δεν ήταν αρκετό. Σύντομα οι επίδοξοι “νονοί” του συνεδρίασαν παρασκηνιακώς και αποφάσισαν να δώσουν στον αρτιγέννητο “φονικό ιό” και ένα παρατσούκλι. Τον είπαν λοιπόν: “αόρατο εχθρό”, “invisible enemy”, “unsichtbarer Feind”, “ennemi invisible”, “enemigo invisible” κ.λπ.

Ως γνωστόν, το παρατσούκλι είναι ένα μοναδικό και συνήθως περίεργο όνομα, το οποίο έχει δημιουργηθεί από μια παρέα ή ομάδα με βάση κάποια ιδιότητα ή ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα εκείνου που αποκτά το παρατσούκλι. Έτσι, αυτό λειτουργεί ως λέξη-κωδικός, πράγμα που σημαίνει ότι όποιος επιλέγει να προσφωνεί τον άλλον με το παρατσούκλι του και όχι με το κανονικό του όνομα, επιδιώκει να περάσει ένα μήνυμα στο υποσυνείδητο του προσφωνούμενου προσώπου ή όποιου άλλου είναι παρών κατά την προσφώνηση.

Επί παραδείγματι, όταν ο Νίκος αποκαλεί ενώπιον τρίτων τον Γιώργο “μπρατσά”, αυτή η προσφώνηση έχει διττή σημασία: Από την μια πλευρά ο Γιώργος αναγνωρίζει (ή αντιθέτως χλευάζει) την σωματική ρώμη του Γιώργου και από την άλλη πλευρά δηλώνει εμμέσως στους παρευρισκόμενους τρίτους ότι πρέπει να φοβούνται την σωματική ρώμη του Γιώργου (ή αντιθέτως να την αγνοούν, διότι η ρώμη αυτή υφίσταται μόνο κατ’ ευφημισμόν).

Το Ποινικό Δίκαιο διδάσκει ότι πολλοί δράστες έμειναν γνωστοί στην ιστορία με ένα παρατσούκλι που μέχρι σήμερα λειτουργεί ως κωδικός-φόβητρο. Από το πεδίο των εγκλημάτων κατά της ιδιοκτησίας, ο Τόμας Μόραν, ένας διαβόητος πορτοφολάς που είχε κλέψει πάνω από 50.000 πορτοφόλια, αποκαλείτο “βουτυροδάχτυλος”. Από το πεδίο των εγκλημάτων κατά της ζωής, ακόμη πιο χαρακτηριστικό είναι το παρατσούκλι “Τζακ ο Αντεροβγάλτης”, ο οποίος για την Αγγλία του 19ου αιώνος αποτελούσε “φόβο και τρόμο” των γυναικών, έμεινε δε ασύλληπτος.

Αντίστοιχη λειτουργία επιτελεί το παρατσούκλι “αόρατος εχθρός” που προσέδωσαν στον νέο κορωνοϊό οι ηγέτες όλων σχεδόν των κρατών. Πρόκειται για έναν κωδικό-φόβητρο που αντανακλά τον διαρκή κίνδυνο κατά της υγείας και της ζωής των πολιτών. Το ότι διαπλανητικώς εκρίθη αναγκαίο να αποκτήσει ο ιός παρατσούκλι, το οποίο χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στις 16 Μαρτίου από τον κ. Μακρόν (σύμφωνα με όσα δήλωσε στο διάγγελμά του: «βρισκόμαστε σε πόλεμο. Σε πόλεμο κατά της δημόσιας υγείας βέβαια, αλλά ο εχθρός είναι εκεί. Αόρατος, ασύλληπτος. Ποτέ η Γαλλία δεν είχε λάβει τέτοιες αποφάσεις σε καιρό ειρήνης»), για να τον μιμηθεί ο κ. Μητσοτάκης την επόμενη ημέρα (δηλώνοντας ότι «είμαστε σε πόλεμο με έναν εχθρό που είναι αόρατος, αλλά δεν είναι ανίκητος») και να ακολουθήσουν διαδοχικώς όλοι οι υπόλοιποι ηγέτες (π.χ. στις 21 Μαρτίου 2020 ο κ. Τραμπ είχε δηλώσει: “Coronavirus is an invisible, horrible enemy”), είναι γεγονός αποκαλυπτικό των πραγματικών προθέσεων όλων των εμπλεκόμενων πολιτικών: Αυτό που πρωτίστως επιδιώκουν είναι μέσω της καθημερινής παρουσίασης και ανάλυσης της διασποράς του “αόρατου εχθρού”, δηλ. του κορωνοϊού, να διασπείρουν στους πολίτες τον φόβο και τον τρόμο, χειραγωγώντας τους κατά το δοκούν.

Άλλωστε, η ίδια τακτική είχε ακολουθηθεί διαπλανητικώς και μετά την επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου, όταν το ίδιο ακριβώς παρατσούκλι με αυτό που αξιοποιήθηκε για τον κορωνοϊό είχε δοθεί στην Αλ Κάιντα: Μετά την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους εκπέμφθηκε το παγκόσμιο μήνυμα ότι όλοι οι λαοί πρέπει εφεξής να νιώθουν φόβο για την τρομοκρατική οργάνωση του Οσάμα Μπιν Λάντεν, αφού αυτή μπορεί οποιαδήποτε ώρα να στοιχίσει την ζωή οποιουδήποτε πολίτη σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου, όπως δηλ. δηλώνεται σήμερα και για τον κορωνοϊό.

Αυτός ο, κατά την τεχνική ορολογία του Ποινικού Δικαίου, “διαρκής κίνδυνος εν στενή εννοία” (ο οποίος διαφέρει από τον μεν οξύ κίνδυνο κατά το ότι ο δεύτερος αναμένεται όσον ούπω να μετεξελιχθεί σε βλάβη, από τον δε διαρκή κίνδυνο εν ευρεία εννοία κατά το ότι τούτος μπορεί ανά πάσα στιγμή να μετεξελιχθεί σε βλάβη, αλλά μόνο αφού παρέλθει ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα) είναι συνώνυμος με τον “ρευστό φόβο”, για τον οποίο μιλούσε ο Zygmunt Bauman στην ομώνυμη πραγματεία του (τίτλος πρωτοτύπου: “Liquid Fear”, μτφ.: Γ. Καράμπελας, εκδ. Πολύτοπον, Αθήνα 2007, σελ. 10): «Ο φόβος φθάνει στο αποκορύφωμά του όταν είναι διάχυτος, διάσπαρτος, ασαφής, όταν δεν συνδέεται με κάτι, όταν παραμένει αποσπασμένος από την πραγματικότητα και αιωρείται ελεύθερα, χωρίς σαφή αναφορά ή αιτία». Συνοψίζοντας με τα λόγια του Lucien Febvre: “Peur toujours, peur partout” / “fear always and everywhere” / “φόβος παντού και πάντοτε” (Bauman, ό.π.).

Και με αυτόν τον φόβο ως εργαλείο –ο οποίος είναι πολύ χειρότερος από τον φόβο που συνδέεται με έναν οξύ κίνδυνο, διότι, σε αντίθεση με τούτον, o ρευστός φόβος δεν έχει ορατό χρόνο μετεξέλιξης σε βλάβη (σαν μια ωρολογιακή βόμβα που την ακούμε να χτυπά αλλά δεν ξέρουμε πότε ακριβώς θα σκάσει!)– όποιος διατηρεί την κυριαρχία επί της πηγής του καταφέρνει να ποδηγετήσει και να ποδοπατήσει πανεύκολα όχι απλώς μια δράκα απειλουμένων αλλά πολύ περισσότερο ένα πλήθος λαού, δηλ. την μάζα (πρβλ. Καμύ, Σκέψεις για την τρομοκρατία, μτφ.: Ν. Καρακίτσου-Ντουζέ / Μ. Κασαμπαλόγλου-Ρομπλέν, εκδ. Καστανιώτη, Αθήνα 2003, σελ. 50: «αν ο φόβος δεν μπορεί να θεωρηθεί επιστήμη, είναι, χωρίς αμφιβολία, μια τεχνική»). Μια γερμανική παροιμία έχει την τιμητική της στην εποχή του κορωνοϊού: ο φόβος κάνει τον άνθρωπο ανόητο (“Angst macht dumm”). Ποια είναι λοιπόν αυτή  μάζα;

– Είναι η τρομοκρατημένη μάζα που βλέπουμε να βομβαρδίζεται καθημερινά από τους “ψάλτες του φόβου”, τα δημοσιογραφικά ερπετά, που επαναλαμβάνουν το καθημερινό τους τροπάριο σιγοντάροντας σατανικά τους “νονούς” του εκφοβιστικού “αόρατου εχθρού”. Αν κλείναμε ή, ακόμη καλύτερα, αν σπάγαμε τις τηλεοράσεις, τότε θα μπορούσαμε να αποδράσουμε από την εικονική πραγματικότητα των παραπλανητικών “κρουσμάτων”, τα οποία διατυμπανίζονται ως “γυμνοί αριθμοί” αντιστοιχούντες σε “αόρατους θετικούς” στον ιό, χωρίς να γίνεται οιοσδήποτε συγκριτικός συσχετισμός με τον συνολικό αριθμό των διενεργούμενων τεστ, με τον αριθμό των ασυμπτωματικών ή των μολυσμένων και των ειδικότερων συμπτωμάτων τους (ταυτοχρόνως αποφεύγεται η συγκριτική ενημέρωση σχετικά με τον αριθμό των θανάτων που οφείλονται σε άλλα αίτια, λες και ο κόσμος πεθαίνει πλέον μόνο από κορωνοϊό).

– Είναι η τρομοκρατημένη μάζα που σχηματίζει ουρές σε διάφορες πόλεις της Ελλάδος για να πληροφορηθεί μετ’ αδημονίας αν έχει μέσα της το “κορωνοϊκό διαβολάκι”, δηλ. αν έχει δεχθεί την επίθεση του “αόρατου εχθρού”, χωρίς να συνειδητοποιεί ότι το αποτέλεσμα του τεστ θα λύσει την απορία τους βάζοντας τέλος στην σχετική αγωνία μόνο για την δεδομένη στιγμή. Διότι, εφόσον ο “εχθρός” είναι “αόρατος”, μπορεί να χτυπήσει οποτεδήποτε, άρα ακόμη και λίγα δευτερόλεπτα μετά την διενέργεια του τεστ. Συνεπώς, τα ενδεχόμενα καλά νέα συνιστούν “δώρον άδωρον”.

Οι αρχιερείς της τρομολαγνείας, όμως, αποσιωπούν αυτήν την αλήθεια, την οποία βεβαίως θα έπρεπε να είναι σε θέση να την αντιληφθεί η ίδια η μάζα των πολιτών. Άρα οι “νονοί” του εκφοβιστικού “αόρατου εχθρού” και οι “ψάλτες του φόβου” δεν χωρεί καμία αμφιβολία ότι επιδιώκουν την εκτόξευση των καταγεγραμμένων κρουσμάτων, διότι απώτερος στόχος τους δεν είναι άλλος από την επικείμενη επιβολή ενός νέου “lockdown” και, συνακόλουθα, την πρόκληση οικονομικού και κοινωνικού χάους που θα καταστήσει επιτακτική την έλευση ενός μασκοφορεμένου Μεσσία-παγκόσμιου κυβερνήτη, ο οποίος για την ώρα αξίζει να φέρει το (συμμετρικό προς τον “αόρατο εχθρό”) παρατσούκλι “αόρατος μαριονετίστας”. 

Φυσικά, για να επιβληθεί αποτελεσματικά και χωρίς αντιστάσεις το διαφαινόμενο δεύτερο “lockdown”, έπρεπε να υιοθετηθεί το περιγραφόμενο στο βιβλίο του Ελβετού συγγραφέως και φιλοσόφου Ολιβιέ Κλερκ “σύνδρομο του βραστού βατράχου”. Κατά την αλληγορία του εν λόγω συγγραφέως, ένα βατραχάκι που κολυμπά ανυποψίαστο σε μια κατσαρόλα με κρύο νερό μπορεί να παραμείνει σε αυτήν επί πολλή ώρα, αν ο χειριστής της κατσαρόλας ανεβάσει σταδιακά την θερμοκρασία του νερού: Στο χλιαρό νερό το βατραχάκι θα συνεχίζει να κολυμπά αμέριμνο και χαρούμενο, στο ζεστό νερό θα νιώσει κούραση αλλά όχι φόβο και έτσι θα συνεχίσει να κολυμπά χαρούμενο· όταν, όμως, το νερό γίνει καυτό, το βατραχάκι, όντας πλέον εξουθενωμένο, θα συνεχίσει το κολυμπά χωρίς να έχει δυνάμεις να αντιδράσει, ώσπου τελικώς θα πεθάνει βράζοντας εγκλωβισμένο μέσα στην κατσαρόλα.

Όλο αυτό το διάστημα το θλιβερό παιχνίδι με τους σταδιακά εκτοξευόμενους αριθμούς των κρουσμάτων και τα κλιμακωτά αυστηροποιούμενα περιοριστικά μέτρα αντιστοιχεί πλήρως στην σταδιακή αύξηση της θερμοκρασίας του νερού μέσα στο οποίο έχουν εγκλωβισθεί οι ανθρωπόμορφοι βάτραχοι που εκπαιδεύονται να κολυμπούν στην κατσαρόλα ακούγοντας καθημερινά τις “ψαλμωδίες” των ψυχοπαθών δημοσιογράφων και πάσης φύσεως “ειδικών”. Δεν χωρεί εύκολα σε ανθρώπινο νου ο χαιρέκακος σαδισμός όλων αυτών των σατανικών όντων που τολμούν και βγαίνουν στο γυαλί για να προπαγανδίσουν αδίστακτα την ανάγκη ενός νέου ασύλληπτου βασανισμού των πολιτών οι οποίοι, απ’ ό,τι φαίνεται, σχεδιάζεται να ζήσουν έναν εφιάλτη χειρότερο του πρώτου “lockdown”.

– Είναι η τρομοκρατημένη μάζα που υποτάσσεται στον απάνθρωπο παραλογισμό της κυβέρνησης, η οποία με την ψευδοεπίκληση των “ειδικών” (τυράννων) εξαναγκάζει τους πολίτες υπό την απειλή υψηλού προστίμου να έχουν εγκατεστημένο στο πρόσωπό τους παντού και πάντοτε τον διάβολο, δηλ. την μάσκα: Αφού ο “αόρατος εχθρός” είναι δυνάμει “πανταχού παρών”, η συμμετρική αντιμετώπιση της ασύμμετρης απειλής υπαγορεύει στον πολίτη να φορά “μάσκα παντού”. Προσεχώς ίσως ακόμη και μέσα στον μέχρι πρότινος “απόρθητο κάστρο” του: στο σπίτι του!

Η τρομοκρατημένη μάζα, όμως, αδυνατεί να σκεφτεί με την κοινή λογική (όπως έλεγε ο Καμύ, ό.π., σελ. 52: «ο φόβος δεν είναι η κατάλληλη ατμόσφαιρα για τη σωστή σκέψη»): Αφού ο ιός μεταδίδεται μέσω σταγονιδίων (αυτό πρεσβεύει η υιοθετηθείσα θεωρία της μετάδοσης) και όχι επειδή είναι μολυσμένος ο αέρας (όπως θα πρέσβευε η θεωρία του μιάσματος), προκύπτει ευχερώς ότι δεν είναι αναγκαίο να φορά μάσκα όποιος περπατά σε εξωτερικούς χώρους μόνος ή κρατώντας την προβλεπόμενη απόσταση από τους τρίτους, εφόσον τότε δεν υπάρχει ο παραμικρός κίνδυνος να εκτοξευθεί το “εγκληματικό σταγονίδιο” από τον έναν πολίτη στον άλλον (για τις εν λόγω δύο θεωρίες βλ. Κώστα Κωστή, Στον καιρό της πανώλης, Πανεπιστημιακές εκδόσεις Κρήτης, 2020, ιδίως σελ. 138 επ.). Η κατά τούτο προφανής έλλειψη αναγκαιότητας καθιστά το μέτρο της καθολικής μασκοφορίας στους εξωτερικούς χώρους αυτόχρημα αντισυνταγματικό, καθ’ όσον παραβιάζεται η αρχή της αναλογικότητας.

Ότι έτσι έχει το πράγμα προκύπτει πέραν πάσης αμφιβολίας από την προτροπή των “ειδικών” να αερίζονται συχνά οι κλειστοί χώροι, εξ ου και η συνήθεια πολλών καταστηματαρχών να ανοίγουν διάπλατα τις πόρτες και τα παράθυρα του καταστήματός τους! Αφού, λοιπόν, ο αέρας είναι καθαρός και ο ιός δεν μπορεί να μεταδοθεί ει μη μόνο μέσω των σταγονιδίων (γι’ αυτό άλλωστε εγκαταστάθηκαν και τα θλιβερά plexiglas, λες και ο μέσω σταγονιδίου μεταφερόμενος ιός ακολουθεί ευθεία πορεία σαν να είναι σφαίρα που φεύγει από την κάννη του όπλου, ανήκουσα πλέον εις τον διάβολον!), ευλόγως ερωτάται: ποιο το νόημα της μασκοφορίας στους εξωτερικούς χώρους, αν όχι η άσκηση μιας τυραννικής και απάνθρωπης πειθαρχίας που εξευτελίζει τον άνθρωπο και τον μετατρέπει σε ζόμπι;

Η παγερή αδιαφορία των “ειδικών” και των πάσης φύσεως πολιτικών για την μετάλλαξη των ανθρώπων σε ζόμπι είναι πρωτοφανής. Μέχρι πρότινος είχαμε συνηθίσει να βλέπουμε τα “mobi zombi”, δηλαδή τα ζόμπι που με σκυμμένο το κεφάλι πληκτρολογούν ή σκρολάρουν διαρκώς στο κινητό σαν υπνωτισμένα πλάσματα τα οποία έχουν ξεπηδήσει από το μυθιστόρημα του Stephen King “Το κινητό” (τίτλος πρωτοτύπου: “Cell”, μτφ.: Γωγώ Αρβανίτη, εκδ. Bell, Αθήνα 2006), γυρισμένο και σε κινηματογραφική ταινία το 2016. Σήμερα πλέον τα “mobi zombi” αναβαθμίσθηκαν σε “mobi–masked zombi” που έχουν κατακλύσει όχι μόνο τους δρόμους αλλά και τις παραλίες, στις οποίες κάποιοι “ζομπάνθρωποι”, έχοντας κάψει προφανώς και τα τελευταία εγκεφαλικά τους κύτταρα, κάθονται μοναχικά και ρεμβάζουν μασκοφορεμένοι δίπλα στους γλάρους.   

Ας ελπίσουμε ότι δεν βρίσκεται κοντά η στιγμή που θα υλοποιηθεί το σενάριο της προαναφερθείσας ταινίας. Σύμφωνα με αυτό, οι πολίτες, όντας απολύτως εξαρτημένοι από την χρήση του κινητού τηλεφώνου, μολύνονται από έναν ιό που στέλνεται μέσω των συσκευών τους. Όσοι μιλούν στο τηλέφωνο την ώρα που εκτελείται ο διαβολικός παλμός, μετατρέπονται σε βίαια ζόμπι. Προϊόντος του χρόνου, ο επίμαχος παλμός καθίσταται τυραννική έξη για τα ζόμπι, τα οποία συγκεντρώνονται τις νύχτες γύρω από μεγάλες κεραίες κινητής τηλεφωνίας, προκειμένου να συντονισθούν στις συχνότητές τους. Εν συνεχεία, τα ζόμπι περιστρέφονται σαν υπνωτισμένα κοπάδια γύρω από τις κεραίες, ώσπου τελικώς ενσωματώνονται στο δίκτυο και ο εγκέφαλός τους γίνεται αναπόσπαστο τμήμα του. Πόσο χρήσιμη η δευτέρα ευχή των πιστών που ακούμε στην Θεία Λειτουργία του Ιωάννου του Χρυσοστόμου: «καθαρίσῃς ἡμῶν τὰς ψυχὰς καὶ τὰ σώματα ἀπὸ παντὸς μολυσμοῦ σαρκὸς καὶ πνεύματος».

Ας ελπίσουμε επίσης ότι βρίσκεται ακόμη πιο μακριά η στιγμή που θα κληθούμε να μεταμορφωθούμε σε ένοπλους μασκοφορεμένους κατά το πρότυπο του παιχνιδιού “masked forces: Zombies Survival”: Στο παιχνίδι αυτό ο παίκτης που έχει την εικόνα μασκοφορεμένου στρατιώτη μαζεύει πόντους κάθε φορά που σκοτώνει τα επιτιθέμενα εναντίον του ζόμπι!

Άραγε, οι Έλληνες (;) υποδικτάτορες που εξυπηρετούν τα σχέδια της παγκόσμιας δικτατορικής ελίτ, η οποία έχει ενορχηστρώσει έναν οιονεί Γ΄ Παγκόσμιο Πόλεμο εναντίoν των αθώων πολιτών γνωρίζουν ότι, σύμφωνα με τα αγιοπατερικά μας κείμενα, το παρατσούκλι του “αόρατου εχθρού” σηματοδοτεί τον διάβολο;  

Μιλώντας για νονούς, ονόματα και παρατσούκλια, αξίζει να θυμηθούμε τα λόγια που ακούμε στην Ακολουθία του Αγίου Βαπτίσματος: «Ὑπὲρ τοῦ ἀναδειχθῆναι τὸ ὕδωρ τοῦτο ἀποτρόπαιον πάσης ἐπιβουλῆς ὁρατῶν καὶ ἀοράτων ἐχθρῶν, τοῦ Κυρίου δεηθῶµεν».

Αλλά και στην Β΄ Στάση των Χαιρετισμών της Θεοτόκου διαβάζουμε: «Χαίρε αοράτων εχθρών αμυντήριον».

Μία ακόμη αναφορά υπάρχει στην παράκληση που διαβάζεται στην μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος Ζηνοβίου και της Ζηνοβίας της αδελφής αυτού: «ᾈσματικὴν χορείαν κροτήσωμεν σήμερον, ὦ φιλομάρτυρες, ἐπὶ τῇ μνήμῃ τῶν πανευσεβῶν Ἀθλητῶν, Ζηνοβίου καὶ Ζηνοβίας· οὗτοι γὰρ τῆς Τριάδος γεγόνασιν ὑπέρμαχοι, καὶ ἐν σταδίῳ ἀνδρείως, τὸν ἀόρατον ἐχθρόν, ἐν τῷ σεπτῷ αὐτῶν αἵματι ἀπέπνιξαν, καὶ τὸν τῆς νίκης στέφανον ἐνδόξως ἐκομίσαντο· διὸ πρὸς αὐτοὺς ἀναβοήσωμεν· Ζεῦγος ἅγιον Κυρίῳ, εὐλογημένη δυὰς καὶ πεφωτισμένη, τὸν Σωτῆρα πρέσβευε, ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν».

Τέλος, ιδιαιτέρως κατατοπιστικό για την ταύτιση του “αόρατου εχθρού” με τον διάβολο και τα δαιμόνια είναι ένα “βιβλίον ψυχωφελέστατον καλούμενον ΑΟΡΑΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ συντεθέν μεν πριν, παρά τινος σοφού ανδρός, καλλωπισθέν δε, και διορθωθέν μετά πολλής επιμελείας παρά του οσιωτάτου εν μοναχοίς κυρίου Νικοδήμου”. Ήδη στο προοίμιο αυτού του βιβλίου είναι καταγεγραμμένη η ακόλουθη προτροπή: «Αρματωθήτε με τα άρματα οπού σας διδάσκει, διά να θανατώσητε με αυτά τους νοητούς και αοράτους εχθρούς σας· οίτινες είναι, τα ψυχοφθόρα πάθη, και οι των παθών τούτων δημιουργοί, και ενεργοί δαίμονες» (πρβλ. και σελ. 48: «ει δε και συλλογισθής την λύσσαν, και το παντοτεινόν μίσος, οπού σου έχουν οι εχθροί δαίμονες, και το μεγάλον πλήθος των παρατάξεων, και στρατευμάτων τους»· για τις πλέον κινδυνώδεις προσβολές που δεχόμαστε από τους εχθρούς δαίμονες την ώρα του θανάτου βλ. σελ. 234).

Μετά ταύτα, τίθεται το ακόλουθο ερώτημα: Είναι τυχαίο ότι οι νονοί του νέου κορωνοϊού επέλεξαν ένα παρατσούκλι που αφ’ ενός λειτουργεί ως κωδικός-φόβητρο και αφ’ ετέρου στην χριστιανική-ορθόδοξη διάλεκτο σημαίνει τον διάβολο; Μήπως εν τέλει η πανδημία του κορωνοϊού είναι προτύπωση των Εσχάτων, η οποία υλοποιείται από φορείς της αντίχριστης εξουσίας; Μήπως γι’ αυτό ο “φονικός ιός” μοιάζει να “λατρεύεται” σαν ένας βασιλέας, ο οποίος έχει την δύναμη να μεταβάλει μέσα σε χρόνο ρεκόρ το DNA της κοινωνίας μας;

 Αν ισχύει αυτό, τότε στον εμφανιζόμενο ως δυνάμει πανταχού παρόντα “αόρατο εχθρό” δεν έχουμε παρά να αντιτάξουμε την παντοδυναμία του δικού μας Βασιλέα, η ιδιότητα του οποίου είναι γνωστή σε όλους μας από το “Πάτερ Ημών”: «πανταχοῦ παρών καί τά πάντα πληρῶν»! Έναντι αυτού κανένας διαβολικός “αόρατος εχθρός” δεν έχει τύχη, αρκεί να διατηρούμε ακλόνητη την πίστη μας «εἰς ἕνα Θεόν, Πατέρα, Παντοκράτορα, ποιητὴν οὐρανοῦ καὶ γῆς, ὁρατῶν τε πάντων καὶ ἀοράτων».

ΥΓ: Είμαστε ευγνώμονες στον κ. Μητσοτάκη, ο οποίος, σε πρόσφατη συνέντευξη που παραχώρησε στον δημοσιογράφο της εφημερίδας “ΤΑ ΝΕΑ” κ. Κ. Πρετεντέρη (φύλλο της 12.10.2020, σελ. 12-13), αναφέρθηκε στον κορωνοϊό χρησιμοποιώντας και πάλι ανενδοίαστα το ύποπτο παρατσούκλι, δηλ. τον “αόρατο εχθρό” (σελ. 13). Αν κάποια στιγμή αποφασίσει να αποφύγει τους διαβολικούς συνειρμούς, μπορεί να επιλέξει το παρατσούκλι “λιλιπούτειος γίγαντας” (επ’ αυτού βλ. F. Ryan, Virusphere, London, 2019, σελ. 163 επ.)

enromiosini.gr