Ο μακαριστός π. Αυγουστίνος
Ο
"των άκρων" μακαριστός -για μένα Άγιος- π. Αυγουστίνος θα εξακολουθεί
ίσαμε της συντελείας του κόσμου να πυρπολεί – με τον λόγο του εμπνευσμένο από
τον Παράκλητο και τον παλμό της πυρωμένης από Θεϊκό έρωτα καρδιάς του. Δικαίως,
γιατί το "Άκρον", το Κορυφαίον
είναι η Βίβλος που πυροδότησε την αγία του βιωτή.
Ο
λόγος; Η αποστεωμένη συμπεριφορά μερικών
ταγών της Εκκλησίας με τη συνοδεία μερίδας "πιστών" περσόνων που τελούν
έγκλειστοι και υποχείριοι αμοραλιστών με αδύναμο νουν κυβερνώντων, καλλιεργώντας
την ψευδαίσθηση ότι κάνουν υπακοή. Νομίζουν οι κυβερνώντες με τους οσφυοκάμπτες
συνοδοιπόρους τους ότι έτσι μπορούν να παίξουν ρόλο “επιβήτορα” της πνευματικής
μας ύπαρξης κι αφήνουν την βρομερή απόπνοια της τερηδονισμένης
όλο σήψη πνοής τους να μολύνει το ηθικό μας κριτήριο. Σπέρνουν φόβο, παγωνιά· χωρίς
Ζωηφόρο Σώμα και Αίμα Χριστού όμως κινδυνεύουμε να “μας πάρουν του κόσμου τα
ρέματα”, όπως λένε κάποιοι ηχο-στίχοι· χωρίς Θεία Κοινωνία ο παλμός της δικής
μας καρδιάς δεν συντονίζεται με τον Θεϊκό Παλμό και καταντά λιπόθυμος, απροσδιόριστος·
λιμοκτονεί καταλήγοντας σε κολποκοιλιακό αποκλεισμό που ισοδυναμεί με κοιλιακή
μαρμαρυγή και πνευματική καρδιακή παύλα. Επομένως, επιτακτική η ανάγκη να
βρεθεί λύση τροφοδοσίας Θείας Κοινωνίας για όλους που ανήκουν στο χριστεπώνυμο
πλήρωμα επειδή ο λόγος του Κυρίου δεν αφήνει περιθώρια: «εάν μη φάγητε την σάρκα του Υιού του
ανθρώπου και πίητε αυτού το αίμα, ουκ έχετε ζωήν εν ευατοίς»(Ιω, 6,53). Είναι υπαρξιακό το κριτικό αυτό πρόβλημα και
αν δεν ληφθούν μέτρα ανάλογα με τα αντίστοιχα της εξαπλώσεως τω ιών οδηγούμαστε
με μαθηματική ακρίβεια στον πνευματικό θάνατο γιατί ο πειράζων «ως λέων ωρυόμενος..
ζητεί τίνα καταπίη». Στη συνάφεια αυτή η γραφίδα μου τονίζει ότι προσωπικά
ανήκω στους αδύνατους · κατεργάζομαι
τη σωτηρία μου «μετά φόβου και τρόμου» ·
βρείτε οι υπεύθυνοι λύση άμεση και μην περιορίζεστε σε «ευσεβείς
συμβουλές» παράτασης του μαρτυρίου αποχής από Θεία Κοινωνία · τέτοιες επιπολής προσεγγίσεις δεν οφελούν
· παγώνουν τα αισθήματά μας · πέφτει
βράδυ παγωνιά, παύει να χτυπά η καρδιά· πεστε μας -ποιος θα μας σώσει από τα
συντρίμματά μας;
Ρώτησαν
τον πειράζοντα ποιό είναι το όνομά σου; κι εκείνος τους έδωσε την πιο ταιριαστή
απάντηση: με λένε παγωνιά!
Αν η
αναφερόμενη ομάδα κληρικών και “πιστών με σύνεση” θέλουν να βιώνουν την παγωνιά
πνευματικού θανάτου εντός του κύκλου των “καυδιανών δικράνων” που τους
επιβάλλουν μυαλά πολιτικά αδύναμα ας αναπαύονται σε φιέστες με ντύμα
εκκλησιαστικό που θα το ζήλευε ως σενάριο ο εισηγητής του θεάτρου παραλόγου Ευγένιος
Ιονέσκο.
Εμείς
οι “αιρετικοί” θέλουμε να ανήκουμε στην ομάδα των “τρελών”, που μας δίδαξε ο άγιος
γέροντας π. Αυγουστίνος. Θα προχωρούμε ταπεινά αλλά ακάθεκτοι εν Κυρίω,
αναζητώντας πάση θυσία τροφοδότηση με τη Θεία Κοινωνία, για να βιώσουμε ρίγος Αναστάσιμης
ζωής και όχι απόπνοια πνευματικού θανάτου.
Οι πιστοί δάσκαλοί μας
έλεγαν σε προσωπικό επίπεδο:-τραγουδάω, για να μην πεθάνω.
Κι εμείς ταπεινοί συνοδοιπόροι
σεκοντάρουμε, σε δωρικό Εκκλησιαστικό ορθόδοξο ρυθμό, το αμετρήτου ύψους
σκληρό λόγο του Κυρίου που έχει τη θεϊκή λυτρωτική επωδό : “Ούτος εστίν ο άρτος
ο εκ του ουρανού καταβαίνων, ίνα τις εξ αυτού φάγη και μη αποθάνη!” (Κατα
Ιωάννη 6,50!) που μερικες περσόνες με νου μεταξύ ουδενός και ελαχίστου δεν
άντεξαν να τον ακούσουν και “ουκέτι μετ’ αυτού περιπατοῦσιν”. Το τέλος του
δρόμου τους: το του Σαμαράκη “ζητείται ελπίς;;” παγωνιά, φθορά και σήψη.
Τη σύγχρονη συνομοταξία
πολιτικού συναγελασμού φθοροποιών περσόνων δίκην αγέλης στον χώρο μας που
θέλει να μας καταστήσει αλειτούργητους δεν την αντέχουμε· τέτοια
ξεμωραμένα πρόωρα και όψιμα σενάρια επιβολής πνευματικών κατευθυντήριων δεικτών υπεροχής μας δημιουργούν αφόρητη πλήξη και
απογοήτευση. Καιρός να φωνάξουμε κάτω “οι δήθεν λιλιπούτειες πνευματικές
παγωμένες Άλπεις σας”. Είναι μια “ ωραία απάντηση στους σπιθαμιαίους επιστήμονες”
όπως λέει ο Οδυσσέας Ελύτης.
Επιτέλους, «προς τίνα
απελευσόμεθα; Σύ ρήματα Ζωής Αιωνίου έχεις!» Go on! ακάθεκτοι εν Κυρίω να πορευόμεθα,
απαιτώντας, με τις ευχές του αγίου Αυγουστίνου και όλων των αγίων, συχνή συμμετοχή
στη Θεία Κοινωνία, για να βιώνουμε λυτρωτική Αναστημένη Ζωή.
Ελέχθη κάτι ταιριαστό: “Είμαι
άλλης γλώσσας, δυστυχώς, ώστε οι όχι ενήμεροι των ουρανίων να μ’ αγνοούν”.
Ούτε που μας νοιάζει! Αρκεί
να μην μας αγνοεί ο Κύριος, ενώ ένα τέτοιο «συνετό» στην ουσία δειλό κόσμο τον γράφουμε,
όπως λέει ο θυμόσοφος λαός, “στα παλιά μας παπούτσια”, γιατί απλούστατα στην
περίπτωσή μας ισχύει η επωδός του Αποστόλου Παύλου που ήταν, είναι και θα είναι
η επωδός του ηφαιστειώδους γέροντός μας Αυγουστίνου και πάντων των Αγίων: “Εμοί
κόσμος εσταύρωται καγώ τω κόσμω”.
ΥΓ
Παρεμπιπτόντας με τρομάζει ο λόγος της Αποκάλυψης του Ιωάννου
που τονίζει ότι οι δειλοί κατέχουν τα πρωτεία της αποπτωτικής κουστωδίας του
πειράζοντα (Απ. 21,8, “τοις δε δειλοῖς
και απίστοις και…)
15 σχόλια:
Ως βρυχηθμός λέοντος, πυρ πνέοντος, και ως "φωνή υδάτων πολλών", ήχησε στεντόρεια η πεπαρρησιασμένη και ομολογιακή γραφίδα, του πιστού τέκνου της Ορθοδόξου Εκκλησίας και εκλεκτού επιστήμονος, κ. Κουντουρά, πνευματικού τέκνου του μακαριστού π. Αυγουστίνου, με αφορμή τη δουλόφρονα στάση της πλειοψηφίας του επισκοπικού σώματος της καθ Ελλάδα Εκκλησίας, απέναντι στα κελεύσματα του Καίσαρα, αναφορικά με την απαγόρευση της τελέσεως του Μυστηρίου των Μυστηρίων.
Λίαν ορθώς, ο κ. Κουντουράς, κάνει λόγο για "υπαρξιακό, κριτικό πρόβλημα" και για "πνευματικό θάνατο", τον οποίο επάγεται η, με πρωτοβουλία της πολιτείας και με τη συναίνεση και αποδοχή της διοικούσης Εκκλησίας, στέρηση της Θείας Κοινωνίας, από τον πιστό λαό του Θεού.
Θεωρώ ότι όλα τα υγιώς φρονούντα μέλη της Εκκλησίας, συμμεριζόμαστε πλήρως τον έμπονο προβληματισμό του καθηγητή Κουντουρά και έχουμε την εύλογη και δίκαιη απαίτηση από τη διοίκηση της Εκκλησίας να εξεύρει τρόπο, που θα διασφαλίζει το αναφαίρετο και αδιαπραγμάτευτο δικαίωμά της συμμετοχής μας στο Μέγα Μυστήριο, ειδικά εν όψει του Θείου Πάσχα.
Λ. Ν.
Την αναφορά του στον Ελύτη, τί την ήθελε ο καλός μας ιατρός κ. Κουντουράς;;;
Μετά την εμπεριστατωμένη επιστολή “Ατελή επιστημονικά δεδομένα coronavirus με conflict εμπλοκή Θείας Κοινωνίας” η οποία τεκμηριωμένα και με σαφήνεια διευκρινίζει την διάσταση και την θέση της Θείας Κοινωνίας και εκφράζει την θεολογική άποψη της Ορθοδόξου πίστης μας, ο αξιότιμος καθηγητής κ. Κουντουράς έρχεται να εκφράσει με πνεύμα «πυρ πνέοντος» τον πόνο όχι μόνο της δικής του καρδιάς αλλά και όλων μας που πιστεύουμε στον Χριστό και την Εκκλησία του.
Χωρίς Θεία Κοινωνία κινδυνεύουμε. Χωρίς Θεία Κοινωνία δεν μπορούμε να ζήσουμε. Χωρίς Θεία Κοινωνία πεθαίνουμε. Χωρίς Θεία Κοινωνία χάνεται η ουσία της Ορθοδοξίας. Η σύγκρουση με το πνεύμα της Εκκλησίας του Χριστού και η σύγχυση η οποία υπάρχει πλέον στις κοινές αποφάσεις πολιτείας και Ιεραρχίας είναι σαφής. Την Εκκλησία του Χριστού δεν την κατατάσσουν δυστυχώς ούτε στις προδιαγραφές ενός super market...Αυτό μας θλίβει και μας πονά.
Γιατί τόσο μένος ειδικά για την Θεία Κοινωνία; Γιατί τόσος πόλεμος για την κ. Γιαμαρέλλου, αξιόλογης καθηγήτριας και παγκοσμίως αναγνωρισμένης επιστήμονος, η οποία «ομολόγησε τι πιστεύει» και τοποθετήθηκε με την θεολογική άποψη της Ορθοδόξου πίστης μας για την Θεία Κοινωνία; Γιατί τόσες χυδαίες και βλάσφημες «γελοιογραφίες» στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο για την Μυστήριο της Θείας Κοινωνίας; Γιατί τόση μεγάλη ενασχόληση και ενδιαφέρον από δημοσιογράφους κάθε κατηγορίας και πολιτικής τοποθέτησης; Mήπως εσχάτως αντιληφτήκατε τι δύναμη κρύβει το Μυστήριο και το φοβάστε;
Aξιότιμε κ. Καθηγητά
Συνεχίστε να γράφετε για να ξυπνήσουμε. Έτσι εξάλλου θα έκανε και ο πνευματικός Πατέρας Αυγουστίνος.
Συνεχίστε να διαγγέλλετε και να καταγγέλετε την «ουσία της Ζωής». Μήπως και βγούμε από την πνευματική καταστολή και ανανήψουμε μετά την διασωλήνωση που ακούσια μας υπέβαλλαν.
Mήπως και ηχήσουν οι καμπάνες της ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ μέσα μας και στις Εκκλησιές μας...
Γ.Δ
Η επισημη κεφαλή της Ελληνικής εκκλησιας χαρακτηρισε την υποταγη στην κυβερνητικη εντολη για Πασχα διχως Ανασταση, διχως θεια Κοινωνια το Μ.Σαββατο ως "οικονομία". Χωρις ιδιαιτερη δυσκολια απεδωσε σε οσους αντιδρουν δημοσια σε αυτην την υποτακτικη θεση, κινητρα προσωπικης προβολης! Και σε ο,τι αφορα το Αγιο Φως την ημερα της Αναστασεως το χαρακτηρισε ως εθιμο και τιποτα αλλο. Συγγνωμη, αν ειναι ετσι, δε με ενοχλει καθολου να με θεωρειτε αιρετικο. Κοιταξτε ομως να οικονομησετε τις ψυχες που αδημονουν να κοινωνησουν το Σωμα και το Αιμα του Κυριου ημων Ιησου Χριστου, και αφηστε τις συνεντευξεις.
Προτιμω το δρομο που χαραζει αδιαλειπτως ο "αιρετικος" κυριος Κουντουρας, με περισση παρρησια, σε αυτον τον μονοδρομο που οδηγει στην αναταση της ψυχης, χωρις ψευτοοικονομιες κσι αφορισμους, χωρις τρομολαγνεια και κυριως χωρις εκπτωσεις.
ΙΡ
«ΥΓ
Παρεμπιπτόντας με τρομάζει ο λόγος της Αποκάλυψης του Ιωάννου που τονίζει ότι οι δειλοί κατέχουν τα πρωτεία της αποπτωτικής κουστωδίας του πειράζοντα (Απ. 21,8, “τοις δε δειλοῖς και απίστοις και…)»
Ἀξιότιμε κ. Καθηγητά,
Μετά τοῦ προσήκοντος σεβασμοῦ πρός τό πρόσωπό σας, καί σχολιάζοντας καλοπροαίρετα τά ἀνωτέρω γραφόμενά σας, δέν μπορῶ νά μήν σᾶς ἐκφράσω τήν ἰδιαίτερη ἐντύπωση καί ἀπορία πού μού προξένησε τό Υ.Γ. σας.
Καί τό σημειώνω αὐτό, καθότι στό κείμενό σας διανθισμένο μέ τά πλέον καλολογικά στοιχεία (κοσμητικά ἐπίθετα, παρομοιώσεις, προσωποποιήσεις, μεταφορές, μετωνυμίες, ὀξύμωρα σχήματα κλπ) πρός ὑπευθύνους ἐξακοντιζόμενα, δέν προκύπτει ὅτι ἐκφράζεστε ὑπό τό κράτος τοῦ τρόμου, τοῦ φόβου τοῦ Θεοῦ.
Καί βεβαίως ἀλήθεια εἶναι πώς, τήν ἐν γένει βιοτή μας πρέπει νά πλημμυρίζει καί νά διακατέχει ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ σύμφωνα μέ τό ἁγιογραφικό «’Αρχή σοφίας φόβος Κυρίου» (Παρ. α΄7), ὅμως τί εἶναι ὁ «φόβος Κυρίου»;
Ἄς ἀφήσουμε τόν Ἅγιο Νικόλαο Βελιμίροβιτς νά μᾶς διαφωτίσει σχετικά:
«Ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ εἶναι τό ἅλας τῆς εὐσεβείας. Ἄν δέν ὑπάρχει τέτοιο ἁλάτι, ὅλη ἡ εὐσέβειά μας εἶναι ἄνοστη καί χαλαρή. ... Ἀλήθεια, ποῦ ὑπάρχει μετάνοια χωρίς τόν φόβο τοῦ Θεοῦ; Ποῦ ὑπάρχει ταπείνωση; Ποῦ συστολή; Ποῦ ἀγνεία; Ποῦ ὑπομονή; Ποῦ διακονία καί ὑπακοή; .....Ἀρχή σοφίας φόβος Κυρίου.
Ὦ! Κύριε Παντοδύναμε, ἐμφύτευσε τόν φόβο Σου στίς καρδιές μας».
Μέ ἀγάπη Χριστοῦ,
Θεόδωρος Σ.
Προς Θεόδωρο Σ. :από πότε γίνατε καρδιογνώστης;
Θεόδωρε Σ. παρεξηγείτε τον κ. Ι. Κουντουρά. Καλά σας ρώτησε ένας σχολιαστής, από πότε γίνατε καρδιογνώστης;;
Παρατηρητής
π Θεόδωρε και κάθε π. Θεόδωρε!,
και μόνο η έκφραση:" Στη συνάφεια αυτή η γραφίδα μου τονίζει ότι προσωπικά ανήκω στους αδύνατους · κατεργάζομαι τη σωτηρία μου «μετά φόβου και τρόμου» είναι δηλωτική, όπως και όλο το κείμενο, ότι ο κ. Ι.Κουντουράς δεν εκφράζεται απλώς αλλά διακατέχεται υπό το κράτος του τρόμου, του φόβου Θεού. Μάλλον θέλει προσοχή η προσέγγιση του κειμένου του γιατί το αδικείται αρκούντως!. Και το αγιογραφικό όπως και το κείμενο του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς (ιεροπρεπείς επιθετικές εκφράσεις) μάλλον δεν συνεισφέρουν γιατί απλούστατα επικροτούν τον ανεπανάληπτο συνάμα άκρως σοβαρό λόγο του Κυρίου στο Κατά Ιωάννη 6, 26-64. Επιτακτική η ανάγκη να μελετηθεί εις βάθος και αυτή η περικοπή οπότε η κατά τα άλλα όντως καλόβουλη γραφίδα σας π. Θεόδωρε θα είχε αποφύγει αυτή την επιπρόσθετη διδακτική της παρέμβαση η οποία ίσως περιττεύει επί του προκειμένου.
9:03 μμ
Ποιός είναι ο π. Θεόδωρος;
Θεόδωρος Σ. υπάρχει και όχι π. Θεόδωρος.
Ἀγαπητοί ἐν Χριστῶ ἀδελφοί,
ἄν σχολιάζοντας τό ἀνωτέρω κείμενο τοῦ κ. Καθηγητοῦ, ἔδωσα τήν ἐντύπωση τοῦ καρδιογνώστη, θέλω νά σᾶς ζητήσω ταπεινά συγγνώμη πού παραπλάνησα τή σκέψη σας ὁδηγώντας τη σέ ἕνα τέτοιο λογισμό.
Πάντως σέ θέσεις, τοποθετήσεις καί σχόλια ἐπί θεμάτων ὅπως τό ἀνωτέρω, μιά τέτοια ἐρώτηση ἤ τοποθέτηση τό λιγότερο πού φανερώνει, εἶναι ὑπεκφυγή.
Ἄλλωστε ἡ ἴδια ἐρώτηση θά μποροῦσε ἄνετα νά ὑποβληθεῖ καί στόν κ. Καθηγητή, ὅμως δέν συνιστᾶται γιά τόν ἴδιο ἀκριβῶς λόγο.
Τώρα, μέσα στόν κλίβανο αὐτῆς τῆς ὀδύνης καί τῆς πικρίας πού συνέχει καί κατακλύζει τίς καρδιές ὅλων μας γιά τό κλείσιμο τῶν Ἱερῶν Ναῶν καί τήν στέρησή μας ἀπό τοῦ ἐκκλησιασμοῦ καί τῆς συμμετοχῆς μας στά Ἱερότατα Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας (ἐξομολόγηση καί Θεία Μετάληψη) καί μάλιστα ἐν ὄψει τῶν Ἁγίων ἡμερῶν τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς καί Μεγάλης Ἐβδομάδος καί τελώντας ὑπό τό βάρος μιᾶς συναισθηματικῆς φόρτισης, ὅλοι προσπαθοῦμε μέ τήν πεπερασμένη λογική μας νά κατανοήσουμε τίς ἀπερινόητες καί ἀκατάληπτες βουλές τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ μας γιά νά δοῦμε ποιό εἶναι τό θέλημά Του, τί εἶναι θεάρεστο καί πώς πρέπει νά φερθοῦμε αὐτές τίς δύσκολες ἡμέρες καί ὥρες πού βιώνουμε τήν κρίση τῆς πανδημίας τοῦ μολυσματικοῦ αὐτοῦ ἰοῦ (κορωνοϊοῦ).
Αὐτό, φέρει ὡς ἀποτέλεσμα ἐνίοτε νά πέφτουμε σέ λάθος ἐκτιμήσεις καί νά ἐξάγουμε ἐπισφαλή καί ἀβέβαια συμπεράσματα γιά τούς ὑπευθύνους πού τό χειρίζονται καί νά τούς ἀδικοῦμε.
Ἀκόμη, παραθεωροῦμε τήν ἄποψη πολλῶν πνευματικῶν, ὅτι αὐτή ἡ πανδημία εἶναι ἕνα παιδαγωγικό μέτρο, μιά παραχώρηση δοκιμασίας ἀπό τόν Θεό πρός τόν πεπτοκώτα καί ἀποστάτη ἄνθρωπο, προκειμένου ἀνανήψει ἐκ τοῦ θανατηφόρου λήθαργου τῆς πολυποίκιλης καί πολυπρόπωπης ἁμαρτίας πού ἔχει περιπέσει καί ἐλθών εἰς ἑαυτόν μετανοήσει.
Θεωρῶ πώς ὅλοι μας, σ’αὐτή τή δύσκολη συγκυρία, χρήζομεν μετανοίας.
Μετανοίας ὅπως ἀκριβῶς ὁ ἄσωτος υἱός στήν παραβολή τοῦ Κυρίου μας πού «διεσκόρπισε τὴν οὐσίαν αὐτοῦ ζῶν ἀσώτως» (Λουκ. ιε΄13), καί προσέτρεξε στό πατρικό σπίτι ὄχι αἰτούμενος μέ ἀπαίτηση τά «ἀναφαίρετα συνταγματικά του δικαιώματα», παρά μετανοώντας εἰλικρινά καί ἱκετεύοντας λέγων ἐκεῖνα τά ὑπέροχα λόγια: «πάτερ, ἥμαρτον εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἐνώπιόν σου. οὐκέτι εἰμὶ ἄξιος κληθῆναι υἱός σου· ποίησόν με ὡς ἕνα τῶν μισθίων σου» (Λουκ. ιε΄ 18-19).
Μετάνοια καί Ταπείνωση. Τά δυό κλειδιά γιά τό ἄνοιγμα τῶν κλειστῶν Ἱερῶν Ναῶν, γιά τό ἄνοιγμα αὐτοῦ τοῦ Παραδείσου.
Σᾶς εῦχαριστῶ γιά τίς καλοπροαίρετες ἐπισημάνσεις σας.
Θεόδωρος Σ.
Υ.Γ.
Δέν ἔχω τήν ὑπέρτατη εὐλογία νά εἶμαι ἱερέας. Εἶμαι ἕνας ἀπλός πιστός.
Ὁ Κύριος εἶπε:«Ὅποιος θά τρώγει τή σάρκα μου καί θά πίνει τό αἷμα μου, θά ἔχει ζωή αἰώνια, καί ἐγώ θά τόν ἀναστήσω κατά τήν ἐσχάτη ἡμέρα».
Στό στίχο αὐτό ὁ Χριστός τονίζει τήν ἀναγκαιότητα καί τήν ὑψίστη σπουδαιότητα τοῦ μυστηρίου. Οἱ μετοχές ἐνεστῶτος πού χρησιμοποιεῖ ὁ Χριστός «Ὁ τρώγων…καί πίνων», σημαίνουν, ὅτι πρέπει νά κοινωνοῦμε συχνά, ὄχι μιά φορά. Ὅπως γιά νά ἔχουμε σωματική ζωή, τακτικά λαμβάνουμε ὑλική τροφή, ἔτσι καί γιά νά ἔχουμε πνευματική ζωή πρέπει τακτικά νά λαμβάνουμε τήν οὐράνια αὐτή τροφή.
Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος σημειώνει: «Τό γάρ ἱερώτατον τοῦ Χριστοῦ δῶρον καλῶς ἐσθιόμενον, (ὅταν στή Θεία Εὐχαριστία προσερχόμαστε μέ τήν κατάλληλη προετοιμασία)... …τούς ἀσθενεῖς ἐνισχύει, τάς νόσους ἰᾶται, τήν ὑγείαν διαφυλάττει, διά τούτων γινόμεθα πραότεροι πρός διόρθωσιν, πρός τούς πόνους μακροθυμότεροι....».
Ὁ ὅσιος Ἀθανάσιος ὁ Πάριος (1713-1822) στήν «Ἐπιτομήν τῶν θείων δογμάτων» του (δογματοκανονικό ἔργο) ἔγραφε: «…Πλάνη καί αἵρεσίς ἐστι τό κωλύον καί διώκειν τούς πιστούς τῆς θείας Τραπέζης ὅτε βούλοιντο…».
Νομίζω ὅτι αὐτή εἶναι καί ἡ οὐσία τοῦ ἄρθρου τοῦ κ. Κουντουρᾶ «επιτακτική η ανάγκη να βρεθεί λύση τροφοδοσίας Θείας Κοινωνίας».
Γιά ἄλλη μιά φορά ὁ κ. Κουντουᾶς, σάν ἱατρός, ἔπιασε τόν σφυγμό κάθε χριστιανικῆς καρδιᾶς. Ὀ Θεός νά τόν φωτίζει πάντα.
π.Λεωνίδας Στ. Ἀμοργιανός
Διά στόματος Αρχιεπισκόπου και δι ενός αμφιλεγομένου ως προς τη συνοδική του λειτουργία αρχιερατικού εκκλησιαστικού συστήματος, πληροφορηθήκαμε αυτολεξεί ότι πλέον στην νέα τάξη των εκκλησιαστικών πραγμάτων και σε καθεστώς επιδημιών, η Εκκλησία είναι τόπος "όπου το κακόν χείρον γένηται..." Εστίες μολύνσεων οι ΙΕΡΟΙ ΝΑΟΙ επισήμως σύμφωνα με τους Ιεράρχες μας λοιπόν!!!;;; Αν έχεις τέτοιους φίλους (πνευματικούς) τι να τους κάνεις τους εχθρούς (κοσμικούς)... Μήπως τελικά είναι αυτή η γρίπη των "χείρων"; Όσο για τον λοιπό υφιστάμενο κλήρο, στη συντριπτική του πλειοψηφία ετοιμάζεται να βιώσει τη Μεγάλη εβδομάδα για πρώτη φορά πιλοτικά με "κατεβασμένα ρολά", και Πιλατικά "νίπτοντας τας χείρας" με Dettol και με τα πνευματικοπαίδια τους σε "ιερό κανόνα" ακοινωνησίας και αποχής από την εξομολόγηση... "Είναι πιο εύκολο να ξεγελάσεις τους ανθρώπους από το να τους πείσεις ότι τους έχουν ξεγελάσει" (Mark Twain)
Φαίνεται ότι ο Θεόδωρος Σ δεν κατάλαβε τον υπαινιγμό μου για την «προσωνυμία» που του έδωσα ως «π» και έτσι εκτός από το αρχικό προχώρησε και στο τελευταίο «ευσέβειας» κείμενό μου [διανθισμένο με τα πλέον καλολογικά «ευσέβειας» στοιχεία τύπου απερινόητες και ακατάληπτες βουλές του Κυρίου, παραχώρηση δοκιμασίας από το Θεό προς τον πεπτωκότα και αποστάτη άνθρωπο....κλπ] που θυμίζει πληθωρική πνευματική αδολεσχία άσχετη με το άκρως σοβαρό θέμα της μη συμμετοχής στη Θεία Λειτουργία που έχει επίκεντρο τη Ζωηφόρο Θεία Κοινωνία.. Του δόθηκε ευκαιρία να κάνει κήρυγμα καλό, χιλιοειπωμένο αναφέροντας και αγίους εκτός Ελλαδικού χώρου ΜΕΝ αλλά άσχετο ΔΕ δίνοντας κηρυγματικές συμβουλές «σοβαρού γεροντικού χαρακτήρα». Μάλλον λυπάμαι για το πρόσωπο που όντως ως εικόνα του Θεού δεν επιθυμούσα να προσβάλλω αλλά φαίνεται ότι «έριξα άδεια και έπιασα γεμάτα» προσεκτικέ Θεόδωρε και κάθε προκλητικέ Θεόδωρε και όχι πάτερ Θεόδωρε γιατί ο τίτλος αυτός είναι πολύ σοβαρός και αξιοσέβαστος...θα ήμουνα αρκετά αφελής να τον προσφέρω σε μια κατά τα άλλα σεβαστή εικόνα του Θεού που εύχομαι να παραμείνεις και καθ’ ομοίωσιν ώστε να τύχεις όχι αλειτούργητος της Βασιλείας Του.
Λόγω typos της σωστής λέξης "του" αντί της λανθασμένης "μου" εισάγω το διορθωμένο κείμενο:
Φαίνεται ότι ο Θεόδωρος Σ δεν κατάλαβε τον υπαινιγμό μου για την «προσωνυμία» που του έδωσα ως «π» και έτσι εκτός από το αρχικό προχώρησε και στο τελευταίο «ευσέβειας» κείμενό του [διανθισμένο με τα πλέον καλολογικά «ευσέβειας» στοιχεία τύπου απερινόητες και ακατάληπτες βουλές του Κυρίου, παραχώρηση δοκιμασίας από το Θεό προς τον πεπτωκότα και αποστάτη άνθρωπο....κλπ] που θυμίζει πληθωρική πνευματική αδολεσχία άσχετη με το άκρως σοβαρό θέμα της μη συμμετοχής στη Θεία Λειτουργία που έχει επίκεντρο τη Ζωηφόρο Θεία Κοινωνία.. Του δόθηκε ευκαιρία να κάνει κήρυγμα καλό, χιλιοειπωμένο αναφέροντας και αγίους εκτός Ελλαδικού χώρου ΜΕΝ αλλά άσχετο ΔΕ δίνοντας κηρυγματικές συμβουλές «σοβαρού γεροντικού χαρακτήρα». Μάλλον λυπάμαι για το πρόσωπο που όντως ως εικόνα του Θεού δεν επιθυμούσα να προσβάλλω αλλά φαίνεται ότι «έριξα άδεια και έπιασα γεμάτα» προσεκτικέ Θεόδωρε και κάθε προκλητικέ Θεόδωρε και όχι πάτερ Θεόδωρε γιατί ο τίτλος αυτός είναι πολύ σοβαρός και αξιοσέβαστος...θα ήμουνα αρκετά αφελής να τον προσφέρω σε μια κατά τα άλλα σεβαστή εικόνα του Θεού που εύχομαι να παραμείνεις και καθ’ ομοίωσιν ώστε να τύχεις όχι αλειτούργητος της Βασιλείας Του.
Πρός Ἀνώνυμο: 6 Απριλίου 2020 - 11:48 π.μ.
Ἀγαπητέ ἐν Χριστῶ ἀδελφέ,
αὐτά πού μού γράφετε ὄχι μόνο δέν μέ προσβάλλουν ἀπεναντίας μέ κολακεύουν καθώς οὔτε ἐγώ δέν εἴχα προσέξει ἔως τώρα ὅτι ἔχω τέτοιες ἰκανότητες.
Ὅσο γιά τό «π» ἐγώ τό γνωρίζω ὅτι δέν εἶμαι πάτερ, ὁπότε μᾶλλον τούς ἀγαπητούς ἀναγνῶστες μπερδέψατε καί ὄχι ἐμένα, γι’αὐτό ἔσπευσα πρός διευκρίνιση.
Τώρα, ἐπί τῆς οὐσίας τοῦ θέματος καί γιά νά μήν βγῶ ἐκτός ... θέματος, τί ἐννοεῖτε λέγοντας:
α) (ιεροπρεπείς επιθετικές εκφράσεις) ἀπό τό προηγούμενο σχόλιό σας.
β) πληθωρική πνευματική αδολεσχία (ἀνοησία ἤ φλυαρία γιά ὅσους δέν γνωρίζουν)
γ) αγίους εκτός Ελλαδικού χώρου ΜΕΝ
δ) κηρυγματικές συμβουλές «σοβαρού γεροντικού χαρακτήρα»
Θέλετε νά πεῖτε κάτι ἐπεξηγηματικό ἐπ’αὐτῶν ἤ νά τά ἐρμηνεύσει ὀ καθείς (μεταξύ αὐτῶν βεβαίως καί ἐγώ) ἀναλόγως τῶν γνώσεων καί τῆς ἀντηληπτικῆς του ἰκανότητος;
Καί μιά ἐρώτηση:
Πιστεύτε πώς ἡ συμμετοχή στό Ἱερότατο Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας ἐμπίπτει στά ἀναφαίρετα δικαιώματα τῶν πιστῶν ἤ παρέχεται ὡς δωρεά πρός τόν μετανοῦντα πιστό ἴνα λάβει τήν κατά χάριν υἱοθεσία;
Μετά τῆς ἐν Χριστῶ ἀγάπης.
Θεόδωρος Σ.
Δημοσίευση σχολίου