Τό Βουκουρέστι (1913) πνίγει τίς Πρέσπες
Ὀκτώβριος! Ὁ μήνας
πού σηματοδοτεῖ τίς νίκες καί τίς ἐπιτυχίες τῶν προγόνων μας καί ὁδηγεῖ τά
βήματά μας στά δικά τους χνάρια! Ἰδιαίτερα ἑορτάζει ἡ αἱματοβαμμένη καί ἐσχάτως
πάλι ἀδικημένη Μακεδονία μας. Δανειζόμενοι τά λόγια τοῦ καπετάν Κόρακα θά
μπορούσαμε νά ποῦμε ὅτι «ἡ Μακεδονία πολέμησε σάν λιοντάρι καί κέρδισε τήν ἐλευθερία
της μέ τό αἷμα της. Αὐτό δέν πρέπει νά τό ξεχάσει κανείς ποτέ». Εὔστοχα ἐπισφραγίζει
ὁ Ἐλ. Βενιζέλος: «Εἰς τήν Μακεδονίαν μία δράξ ἀνδρῶν ἐνέπνευσαν τόν τρόμον εἰς
τάς ἀπειραρίθμους στρατιάς τῶν τυράννων καί συνέτριψαν τά δεσμά τῆς δουλείας
τῶν κομιτατζήδων... Ὁ Μακεδονικός Ἀγών ἐπιβάλλουν λόγοι ἐθνικοί νά γίνη τό Εὐαγγέλιον
τῆς Ἑλληνικῆς Φυλῆς».
Μέ τούς
Βαλκανικούς πολέμους δικαιώθηκαν οἱ ἀγῶνες τῶν Ἑλλήνων καί ἐγκαταστάθηκε ἡ
ἐλευθερία στή μέχρι τότε σκλαβωμένη Μακεδονία μας. Ὁ ἱστορικός Γ. Βεντήρης ὑπογράμμιζε
τό 1912: «Ἡ γενεά, ἥτις ἀπέρχεται, δέν ἐφείσθη ἐν τῷ συνόλῳ της οὔτε ἀγώνων οὔτε
θυσιῶν οὔτε στερήσεων, διά νά παραδώση εἰς τούς υἱούς αὐτῆς γῆν ἐλευθέραν,
κάτω ἀπό τόν ἥλιον τῆς Ἑλληνικῆς μεσημβρίας».
Ἔτσι, στίς
28 Ἰουλίου τοῦ 1913 στό Βουκουρέστι -ἐξ οὗ καί ἡ ὀνομασία- συνομολογήθηκε ἡ
γνωστή συνθήκη μεταξύ Ἑλλάδας, Ρουμανίας, Σερβίας καί Μαυροβουνίου ἀπό τή
μιά καί τῆς Βουλγαρίας ἀπό τήν ἄλλη, μέ τήν ὁποία ἔληξε ὁ Β΄ Βαλκανικός Πόλεμος
ἀκριβῶς μετά τήν ἥττα τῆς τελευταίας. Ἡ συνθήκη αὐτή εἶναι ἕνας βαρυσήμαντος
σταθμός στήν ἐθνική μας ἱστορία. Ἡ ἐλευθερία ἐπανερχόταν στή γῆ τῆς Μακεδονίας,
στή γῆ τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου, στόν τόπο ἀπ᾽ ὅπου εἶχε ξεκινήσει ἄλλοτε τό ἑλληνικό
φῶς, γιά νά φτάσει στίς ἐσχατιές τῆς τότε Οἰκουμένης. Οἱ Μακεδόνες μέ τόν
Μακεδονικό Ἀγώνα μποροῦσαν νά χαίρονται τήν ἐλευθερία τους. Ἀξίζει αἰώνια εὐγνωμοσύνη
σέ ὅλους ἐκείνους πού μέ τούς ἀγῶνες καί τίς θυσίες τους ἔθρεψαν τό δέντρο τῆς
ἐλευθερίας!
Ὅμως, ἀπό τούς θριάμβους
καί τά ἔνδοξα σελαγίσματα ἐκείνης τῆς περιόδου φθάσαμε στά δύστηνα χρόνια πού
ζοῦμε, κατά τά ὁποῖα τό ὄνομα «Μακεδονία» ἐκχωρεῖται σέ ἐπίβουλους καί
μάλιστα ἀπό ἡμετέρους. Καί γλῶσσα καί ἐθνότητα μακεδονική τούς ἀναγνωρίζεται
μέ τήν ἐπονείδιστη λεγόμενη συμφωνία τῶν Πρεσπῶν. Εἰδικοί καί ἔγκριτοι ἐπιστήμονες
ἔχουν διατυπώσει τίς ἀπόψεις τους γιά τό ἀνυπόστατο τῆς συμφωνίας, καθώς καί
γιά τούς λόγους ἀκύρωσής της. Ἐπιπλέον ἰσχυρίζονται ὅτι δέν ἔχει ἰσχύ ἡ
παραλίμνια συμφωνία, γιατί παραβιάζει σημαντικά σημεῖα τῆς Συνθήκης Εἰρήνης
τοῦ Βουκουρεστίου καί τῶν συμφωνητικῶν της. Γιά νά ὑπογραφεῖ, θά ἔπρεπε πρῶτα
νά ἔχει κηρυχθεῖ ἄκυρη ἡ Σύμβαση τοῦ Βουκουρεστίου, κάτι πού δέν ἔγινε.
Παραβιάστηκε ἡ ἐν
λόγῳ συνθήκη, διότι ἡ Ἑλλάδα καί ἡ Σερβία μέχρι στιγμῆς δέν ἔχουν καταγγείλει οὔτε
ἔχουν ἀποκηρύξει τό Πρωτόκολλο τῶν Ἀθηνῶν (5 Μαΐου 1913), τήν Ἑλληνο-Σερβική
Συνθήκη Φιλίας (1 Ἰουνίου 1913), τό Ὁριοθετικό Πρακτικό (21 Ἰουλίου 1913),
πού προέβλεπαν ρητά κοινά σύνορα. Αὐτά καταπατήθηκαν μέ τή δημιουργία τοῦ
κράτους τῶν Σκοπίων. Τά ἄλλα συμβαλλόμενα μέρη στή Συνθήκη τοῦ Βουκουρεστίου
περιθωριοποιήθηκαν ἤ καί παρακάμφθηκαν ἀπό τήν Ἑλλάδα στή Συμφωνία τῶν
Πρεσπῶν. Κανένα κράτος μεταξύ Ἑλλάδος καί Σερβίας δέν μπορεῖ νά θεωρήσει τά
σύνορά του ὡς ἔγκυρα, ἄν δέν τά προσυπογράψει - ἀναγνωρίσει ἐπίσημη διμερής Ἑλληνο-Σερβική
Ἐπιτροπή.
Μέ βάση ὅλα ὅσα
προβλέπονται στή Συνθήκη τοῦ Βουκουρεστίου «ἡ ὕπαρξη τῆς χώρας μέ τό ὄνομα
“Μακεδονία”, εἶναι παντελῶς αὐθαίρετη καί παράνομη», τονίζουν ἐπιστήμονες.
Πρίν ὑπογραφεῖ ἡ Συνθήκη τοῦ Βουκουρεστίου τό 1913, στήν Ὀθωμανική Αὐτοκρατορία
στά Βαλκάνια ὑπῆρχαν τά Βιλαέτια τοῦ Κοσσόβου, τοῦ Μοναστηρίου καί τῆς
Θεσσαλονίκης, χωρίς νά ὑπάρχει ὁ ὅρος Ὀθωμανικό Βιλαέτι Μακεδονίας ἤ γεωγραφική
Μακεδονία. Ἡ ὕπαρξη τῆς χώρας μέ τήν πλαστή ὀνομασία «Βόρεια Μακεδονία» εἶναι
παντελῶς αὐθαίρετη καί παράνομη, παραβιάζει τήν ἱστορική ἀλήθεια καί ἀποτελεῖ
διαρκῆ ἐδαφική ἀπειλή γιά τήν Ἑλλάδα.
Ἡ ἀνύπαρκτη,
τεχνητή δῆθεν ἐθνότητα «Μακεδόνων», δέν καταγραφόταν πουθενά στίς μέχρι τότε
ἐπίσημες ἀπογραφές τῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας στά Βιλαέτια Θεσσαλονίκης,
Μοναστηρίου καί Κοσσόβου. Μέ τή Συμφωνία τῶν Πρεσπῶν παραδόθηκαν στούς
Σκοπιανούς ὅσα αὐτοί ὀνειρεύονταν ἐπί δεκαετίες: τό ὄνομα «Μακεδονία» στό
κρατικό τους μόρφωμα, ἡ «μακεδονική» ἐθνότητα (nationality) καί ἡ «μα- κεδονική»
γλῶσσα. Ἡ διατήρηση ἑνός ψευδώνυμου κράτους, πού δημιουργήθηκε μόνο καί μόνο
γιά νά ἁρπάξει τό ἔδαφος τῆς Ἑλλάδος, εἶναι ἔτσι καί ἀλλιῶς προβληματική καί
παντελῶς ἀμφίβολη, λόγῳ τῆς παρατηρούμενης ἐκεῖ ἀποσταθεροποιητικῆς τάσης.
Ἀλλά τί νά πεῖ
κανείς γιά τήν κατάφωρη περιφρόνηση τῆς βούλησης τῆς συντριπτικῆς
πλειονότητας τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ -στόν τόπο πού γεννήθηκε ἡ δημοκρατία-, ὁ ὁποῖος
ἀπαιτοῦσε δημοψήφισμα ἀντίστοιχο μέ ἐκεῖνο τῶν Σκοπίων! Ἀπαίτηση ἐπιτακτική
εἶναι ἡ διεξαγωγή δεσμευτικοῦ δημοψηφίσματος, γιά νά ἀποφανθεῖ ὁ ἴδιος ὁ λαός
μας γιά τήν πατρίδα μας. Ἡ παροῦσα κυβέρνηση ὀφείλει νά ἀποκαταστήσει τήν
τραυματισμένη δημοκρατική μας συνείδηση, διενεργώντας δημοψήφισμα, τή στιγμή
μάλιστα πού οἱ παραβιάσεις αὐτῆς τῆς «συμφωνίας» ἀπό τήν πλευρά τῶν Σκοπίων ἀγγίζουν
τίς 50.
Ἐπιπλέον, ἡ
περιφρόνηση τῆς Συνθήκης τοῦ Βουκουρεστίου ὁπλίζει τήν Τουρκία μέ ἕνα ἀκόμη ἐπιχείρημα,
μέ ἀποτέλεσμα νά ἐπικαλεῖται ἐπικαιροποίηση τῆς Συνθήκης Εἰρήνης τῆς Λωζάνης.
Γιά ὅλους αὐτούς τούς λόγους ἡ ἐπαχθέστατη δουλοπρεπής συμφωνία τῶν Πρεσπῶν
δέν μπορεῖ νά ἔχει συνέχεια.
Ἡ Μακεδονία
-πρέπει νά τό καταλάβουν ὅλοι- εἶναι Ἑλλάδα καί δέν ἀποτελεῖ ἰδιοκτησία
κανενός πολιτικοῦ ὁποιασδήποτε ἀποχρώσεως. Ἀνήκει στόν Θεό πού τήν ἐμπιστεύθηκε
στούς Ἕλληνες Μακεδόνες, γιά νά εἶναι σέ ὅλους τούς αἰῶνες Ἑλλάδα. Γι᾽ αὐτήν
θυσιάσθηκαν ὁ βασιλιάς Φίλιππος ὁ Β’, πατέρας τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου, ὁ
Μέγας Ἀλέξανδρος, χιλιάδες ἀνά τούς αἰῶνες, κατά τήν περίοδο τῆς Ρωμανίας
καί ἕως τίς ἡμέρες μας. Ἀξίζει νά μνημονεύσουμε τόν Παῦλο Μελᾶ, τόν Τέλο Ἄγρα,
τόν Καπετάν Κώτα, τά 8.000 παλληκάρια Ἑλλήνων στήν πιό φονική μάχη γιά τή
Μακεδονία, αὐτή τοῦ Κιλκίς-Λαχανᾶ (19-21 Ἰουνίου 1913) ἐναντίον τῶν Βουλγάρων
καί τόσα ἄλλα ἄλκιμα παλληκάρια. Ἡ Μακεδονία ἀνήκει σέ αὐτούς πού ἔχυσαν τό
αἷμα τους, γιά νά εἶναι παντοτινά ἑλληνική!
Ἔγραφε τό 1904 ὁ
πανεπιστημιακός Καζάζης στή μηνιαία ἐπιθεώρηση «Ἑλληνισμός»: «Ἡ Ἑλλάς, ἡ ἐλευθέρα
πατρίς, ἐπιλήσμων τῶν καθηκόντων αὐτῆς ἐξακολουθεῖ πολιτευομένη μέ τήν αὐτήν
ἀδιαφορίαν. Θά ἠχήση ὁ κώδων τῆς καταστροφῆς. Τότε μόνον θά ἀνανήψωμεν
καί θά ἐξεγερθῶμεν. Ἀλλά συγχρόνως θά ἀκούσωμεν καί τήν φοβεράν καί ἀδυσώπητον
κραυγήν τῆς ἱστορικῆς Νεμέσεως: Εἶναι ἀργά πλέον». Λίγο ἀργότερα ἐπισημαίνει
τήν ἀνάγκη ἑνός ἐθνικοῦ συναγερμοῦ: «Γρηγορεῖτε οἱ τεταγμένοι τήν περιφρούρησιν
τῶν ἐθνικῶν ἐπάλξεων. Γρηγορεῖτε. Τῆς Μακεδονίας ἀπώλεια θά ἐπισημάνη πενθίμως
τόν ἐπιθανάτιον (ρόγχον) τῆς ἑλληνικῆς φυλῆς».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου