ΓΑΛΛΙΑ: Οι άνδρες σε ρόλο …αγελάδας για άρμεγμα!

ΓΑΛΛΙΑ: Οι άνδρες σε ρόλο …αγελάδας για άρμεγμα!

-causeur.fr  Μετάφραση: Ευάγγελος Νιάνιος

[Ούτε η απόφαση της Γαλλικής Ιατρικής Ακαδημίας στάθηκε ικανή να σταματήσει τη γαλλική κυβέρνηση από τη βόμβα που βάζει στην οικογένεια και κατ’ επέκταση στα θεμέλια της κοινωνίας, με το νομοσχέδιο – Ιατρικώς Υποβοηθούμενη Αναπαραγωγή (ΙΥΑ) - με το οποίο οι γυναίκες μπορούν να φέρουν στον κόσμο παιδί αγοράζοντας σπέρμα – δηλ. παιδιά χωρίς πατέρα – ή και ωάριο από άλλη γυναίκα – παιδί με δυο μαμάδες! «Η σκόπιμη σύλληψη ενός παιδιού χωρίς πατέρα συνιστά σοβαρή ανθρωπολογική ρήξη, επισημαίνουν οι Γάλοι γιατροί, η οποία εγκυμονεί κινδύνους για την ψυχολογική ανάπτυξη και την εξέλιξη του παιδιού. Κάθε παιδί (δικαιούται) να έχει έναν πατέρα και μια μητέρα». Στην «προοδευτική» τους φούρια οι οπαδοί του Διαφωτισμού γκρεμίζουν ό,τι ιερό μας κληροδότησε το παρελθόν και καθαγίασε η Εκκλησία. Συνδυάστε αυτό  με την είδηση ότι η γαλλική κυβέρνηση θα υπογράψει με τους βιομηχάνους παιδικών παιχνιδιών μια «Χάρτα» (!) για την αλλαγή των προτύπων του φύλου. Μοντέρνα έκδοση της Σοβιετίας ή Θαυμαστός καινούριος κόσμος;

Η Elisabeth Lévy είχε μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση για την ΙΥΑ με την συνταγματολόγο, καθηγήτρια Δημοσίου Δικαίου Anne-Marie Le Pourhiet και τον κοινωνιολόγο-φιλόσοφο Jean-Pierre Le Goff. Σας τη μεταφέρουμε γιατί σύντομα αυτές οι «προοδευτικές» κατακτήσεις θα θεσπιστούν και στη χώρα μας... Ε.Δ.Ν.]

Elisabeth LEVY: Σύμφωνα με τις πρόσφατες δημοσκοπήσεις, το 73% των Γάλλων τάσσεται υπέρ της επέκτασης της "ΙΥΑ σε όλες τις γυναίκες", και ότι πρόσφατα οι μισές Γάλλοι ήταν υπέρ της ΙΥΑ, τι χρησιμεύει η αντίσταση σε νομοσχέδιο που σίγουρα θα περάσει και θα είναι μόνο ένα πρώτο βήμα;

Ο μικρός συνειδητοποιεί ότι χάνει τον πατέρα του  και ο κόσμος καταρρέει μέσα του. Το γεμάτο απόγνωση πρόσωπό του τα λέει όλα…

Anne -Marie LE POURHIET: Είμαι δύσπιστη στις δημοσκοπήσεις, δεν με εκπλήσσουν γιατί νομίζω ότι ένα μέρος των Γάλλων είναι "λοβοτομημένοι". Τα τρία τέταρτα των φοιτητών μου της νομικής δεν καταλαβαίνουν τι λέω. Όταν λέτε στους ανθρώπους "ΙΥΑ για όλες", δεν ξέρουν περί τινος πρόκειται. Όταν τους λένε ότι είναι καλό και ότι υπάρχουν κυρίες δυστυχισμένες επειδή δεν  έχουν παιδιά, επόμενο είναι να έχουν αυτή την άποψη... Δεν είμαι βέβαιη ότι οι δημοσκοπήσεις μας λένε ακριβώς τι σκέφτονται οι άνθρωποι, αλλά δεν με εκπλήσσει αυτή η παραίτηση.

Elisabeth LEVY: Οι δημοσκοπήσεις μπορεί να πέφτουν έξω, αλλά μας δείχνουν μια συγκεκριμένη τάση. Ο νόμος ΙΥΑ θα περάσει χωρίς πολλές δυσκολίες. Αντίθετα, ο νόμος για τις συντάξεις μπορεί να βρει δυσκολίες. Αναρωτιέμαι για αυτή την αντίθεση ανάμεσα στο πάθος που δείχνουν οι Γάλλοι για τη συνταξιοδότησή τους ή σε καθετί που αφορά στο εισόδημά τους και τη σχετική αδιαφορία που δείχνουν για ζητήματα πατρότητας.

Jean-Pierre LE GOFF: Υπάρχει ένα κάποιο καμουφλάρισμα του νόμου. Είναι πνιγμένος σε μια σειρά μεταρρυθμίσεων διαφορετικής φύσης: το ζήτημα της οικονομίας και των συντάξεων δεν είναι ίδιο με αυτό που θέτει σε κίνδυνο την ανθρώπινη υπόσταση. Υπάρχει ένας συγκεκριμένος ατομικισμός. Το κλασικό επιχείρημα είναι ότι δεν αφαιρεί δικαιώματα, αλλά δίνει σε άλλους. Κάποια στιγμή,  πρέπει να πάρουμε θέση με βάση στοιχειοθετημένες πεποιθήσεις. Νομίζω ότι σε αυτό το ζήτημα, το να μην έχουμε άποψη είναι μια μορφή δειλίας. Στην αντίθετη περίπτωση, πρόκειται για μια μορφή ακούσιας αποδοχής.

Elisabeth LEVY: Η ημι- αδιαφορία της κοινωνίας δεν σας εντυπωσιάζει;

Jean-Pierre LE GOFF: Υπάρχει μια ατομικιστική νοοτροπία: «Δεν με αφορά, μου δίνει δικαιώματα, δεν μου αφαιρεί» βασικά. Είναι τα εγωκεντρικά άτομα.

Anne-Marie LE POURHIET: Κάτι παρόμοιο υποστηρίχτηκε επίσης από το λόμπι των ΛΟΑΔ και τις φεμινίστριες: δεν σας στερούμε τίποτα. Η συλλογική αξία δεν λαμβάνεται πλέον υπόψη!

Το υπό συζήτηση νομοσχέδιο για Ιατρικώς Υποβοηθούμενη Αναπαραγωγή αφορά, σύμφωνα με τη γαλλική κυβέρνηση, σε μόλις 3.000 άτομα! Πόσο δημοκρατικό όμως είναι να υποκύπτει το κράτος σε διεκδικητικές ομάδες;

Elisabeth LEVY: Μπορούμε να δημιουργήσουμε μια συλλογική κοινωνία με κανόνες πατρότητας που αλλάζουν από άτομο σε άτομο; Ο καθένας με το δικό του κόλπο πατρότητας, γιατί όχι;

Anne-Marie LE POURHIET:  Αλλά πού είναι η ηθική στη βιοηθική από τότε που, με κάθε νέο νόμο, δεν υπάρχει πλέον μια ενιαία αρχή; Δεν έχουμε πλέον Δημοκρατία των πολιτών αλλά μια κοινωνία ανθρώπων με δικαιώματα. Έχουμε βάλει στο μυαλό των ανθρώπων ότι δεν χρωστάνε τίποτα σε κανέναν, αλλά ότι τους χρωστάμε τα πάντα.

Elisabeth LEVY: Οι φιλελεύθερες κοινωνίες απέχουν από τον ορισμό μιας ουσιώδους κοινής ηθικής. Οι θρησκευτικοί πόλεμοι μας δίδαξαν ότι κάτι τέτοιο ήταν περίπλοκο. Ζαν-Πιέρ λε Γκοφ, λέτε ότι η κυβέρνηση δεν έχει καμία νομιμότητα να παρεμβαίνει σε αυτούς τους τομείς ... Τι γίνεται με το Νόμο Βέιλ;

Jean-Pierre LE GOFF: Κατά τη γνώμη μου, η ομιλία της Σιμόν Βέιλ βρίσκεται σε λογική δυσφορίας. Ευνοεί το ζήτημα της αντισύλληψης. Πιστεύω ότι αυτό που συμβαίνει είναι διαφορετικής φύσης· είμαστε μπροστά στο φάντασμα της παντοδυναμίας του ατόμου.  Η ΙΥΑ αμφισβητεί τη διαφορά των φύλων και τους διαφοροποιημένους ρόλους στην αναπαραγωγή. Σήμερα, είναι ένα ποιοτικό άλμα στα μαλακά που περνά σε μια βάση γενικευμένου σχετικισμού. Ο ρόλος των πολιτικών ανταποκρίνεται σε αυτό το προβληματικό κοινωνικό αίτημα.

Anne-Marie LE POURHIET: Υπάρχει μια διάκριση ανάμεσα σε δύο τύπους δικαιωμάτων που βασίζονται σε δύο αντιλήψεις του κράτους. "Δικαιώματα-ελευθερίες", αφενός, αυτό που έχω το δικαίωμα να κάνω, το κράτος σέβεται αυτές τις ελευθερίες και δεν παρεμβαίνει και, αφετέρου, «τα δικαιώματα απαιτήσεις», που συνίστανται στην αίτηση κρατικής παρέμβασης για την παροχή υπηρεσιών. Αλλά εδώ πρόκειται να ζητηθεί από το κράτος, τις νοσοκομειακές του υπηρεσίες και τις ελεγχόμενες από το κράτος τράπεζες σπέρματος αναγνώριση και βοήθεια για την υπέρβαση των φυσικών, βιολογικών και ανατομικών κανόνων.

Elisabeth LEVY: Οι φυσικοί κανόνες έχουν ήδη εκτοπιστεί από καιρό, ειδικά από την ημέρα που κάναμε τα πρώτα παιδιά δοκιμαστικού σωλήνα σε ετεροφυλόφιλα ζευγάρια ...

Anne-Marie LE POURHIET: Στη Le Monde, μας λένε ότι το νεογέννητο αναγνωρίζει τη φωνή της μητέρας του όπου και αν βρίσκεται αυτή, αλλά ποια είναι η μητέρα του; Είναι αυτή που εγκυμονούσε. Το παιδί θα κάνει αυτομάτως αυτή την ιεράρχηση μεταξύ των δύο μητέρων.

Elisabeth LEVY: Σε αυτό συμφωνούμε.

Anne-Marie LE POURHIET: Ας μιλήσουμε περισσότερο για τη φιλοσοφία. Εχουμε τη φιλοσοφία του Διαφωτισμού, στην οποία ο Χόμπς μας είπε ότι οι άνθρωποι ζούσαν σε μια κατάσταση της φύσης· πέρασαν στο Κοινωνικό Συμβόλαιο για να βγουν από αυτή την κατάσταση της φύσης, όπου ο άνθρωπος ήταν λύκος για τον άνθρωπο. Εκτιμώ ότι αυτό το Κοινωνικό Συμβόλαιο ποδοπατείται και ότι ο Άνθρωπος γίνεται λύκος για τον Άνθρωπο. Αυτό που κατοχυρώνεται σε αυτό το κείμενο είναι η ελεύθερη διάθεση των άλλων από μερικούς: Έχω το δικαίωμα ζωής ή θανάτου πάνω σε άλλους. Έχω το δικαίωμα για παιδί, έχω το δικαίωμα να ζητήσω να μου δοθεί το σπέρμα ενός άνδρα που άλλωστε, δεν θέλω, ούτε στο κρεβάτι μου, ούτε στο σπίτι μου, ούτε στο εκπαίδευση των παιδιών μου. Οι άνδρες αντιμετωπίζονται σαν αγελάδες για άρμεγμα. Απομακρυνόμαστε εντελώς από τη φιλοσοφία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που αποτελεί τη βάση του Συντάγματός μας και του πολιτισμού μας. Πρόκειται για πολιτική φιλοσοφία.

Elisabeth LEVY: Το περιεχόμενο της κοινής ηθικής έχει αλλάξει· το επιχείρημα ότι σήμερα η φιλοσοφία μας δεν είναι καλό επιχείρημα, διότι δεν υποδηλώνει τον αμετάβλητο χαρακτήρα. Ως εκ τούτου, πού να τοποθετήσουμε τον κέρσορα της εξέλιξης της κοινωνίας; Πώς είναι αντίθετη προς το γενικό συμφέρον η ΙΥΑ;

Anne-Marie LE POURHIET: Σας δίνω ένα παράδειγμα. Πριν από μερικά χρόνια, το Ανώτατο Δικαστήριο αποζημίωσε ένα παιδί επειδή ήταν αποτέλεσμα βιασμού, εκτιμώντας ότι οι «συνθήκες δημιουργίας του το έβλαψαν». Γιατί δεν θα έχει το παιδί το δικαίωμα να ζητήσει αποζημίωση επειδή γεννήθηκε μέσω ΙΥΑ;

Η πατρότητα δεν είναι αρμοδιότητα της κυβέρνησης

Για τον Jean-Pierre Le Goff στη Le Figaro, [17 Σεπτ.] η πατρότητα δεν είναι στη  "διάκριση της κυβέρνησης"

Εκτός από τις αναπόφευκτες ανταλλαγές τυποποιημένων επιχειρημάτων ανάμεσα σε υποστηρικτές και αντιπάλους της ΙΥΑ, ο Ζαν-Πιέρ Λε Γκοφ επικρίνει όχι μόνο την ελάχιστη δημοσιοποίηση του θέματος («Ο κίνδυνος είναι ότι αυτός ο νόμος εμφανίζεται ως μία ακόμα μεταρρύθμιση (...) Οι λεγόμενοι κοινωνικοί νόμοι μπορούν βρεθούν ενσωματωμένοι και ενταγμένοι σε μια ρητορική της αλλαγής "), αλλά καταλογίζει στο κράτος ότι υπερβαίνει τα προνόμιά του, θέτοντας σε εφαρμογή μια μεταρρύθμιση με την οποία "διακυβεύεται άμεσα μια αντίληψη της ανθρώπινης υπόστασης, της αναπαραγωγής και της πατρότητας ». Προσθέτει: "Αφήνουμε το θεραπευτικό πλαίσιο για να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις μιας μειονότητας και πειραματιζόμαστε με την πατρότητα."

Από την άλλη, ο φιλόσοφος τονίζει ότι αυτή η πρόταση βασίζεται ουσιαστικά στο ιερό όραμα μιας ολοένα και πιο ισότιμης κοινωνίας. Αλλά αναπόφευκτα δεν μπορούμε να μην αμφισβητήσουμε τη λογική συνέχεια αυτής της μεταρρύθμισης, δηλαδή της ΙΥΑ. Δεν είναι προφανές να επιτραπεί στους άνδρες να έχουν στο μέλλον από την ίδια μεταχείριση με τις γυναίκες; Ο φιλόσοφος αναρωτιέται: «Πώς θα μπορούν οι ομοφυλόφιλοι να αποκτούν παιδιά χωρίς προσφυγή στην ΙΥΑ; Σ’ αυτή τη νέα αόριστη πάλη για "ισότητα", η διεκδίκηση της ΙΥΑ φαίνεται συνεπής. "

Για τον φιλόσοφο, οι παράπλευρες ζημίες της ΙΥΑ είναι πολυάριθμες: "διαγραφή της μορφής του πατέρα, εξαφάνιση της πατρότητας (...) κίνδυνοι ευγονισμού και εμπορευματοποίησης", χωρίς να ξεχνάμε μια ορισμένη απόκλιση προς τον ατομικισμό, όπου η καθεμιά τελικά θα είναι ελεύθερη να έχει ένα μόνο παιδί, αποφεύγοντας έτσι οποιαδήποτε μορφή συσχετισμού με άνδρα, καθώς θα είναι προαιρετική η συμμετοχή του στη σύλληψη ενός παιδιού.