Μπένγιαμιν |
Πέμπτη φάλαγγα
Μετά την αποτυχία της επιβολής της δικτατορίας του
προλεταριάτου και για να μην αποδεχθούν οι υποστηρικτές του Μαρξισμού, ότι η
θεωρία τους είναι λανθασμένη, επιφανείς μαρξιστές θεωρητικοί όπως ο Αντόνιο
Γκράμσι στην Ιταλία και ο Γκέοργκ Λούκατς στην Ουγγαρία κατέληξαν στο εξής συμπέρασμα
:
«H δυτική κουλτούρα και η χριστιανική θρησκεία είχαν
τυφλώσει την εργατική τάξη στο να δουν την αλήθεια, δηλ. τα μαρξιστικά ταξικά
συμφέροντα, ώστε μια κομμουνιστική επανάσταση θα ήταν αδύνατη στη Δύση, μέχρι
και τα δύο αυτά να καταστραφούν».
Για την επίτευξη των παραπάνω στόχων δηλαδή της
καταστροφής της Δυτικής κουλτούρας και της χριστιανικής θρησκείας δημιουργήθηκε
ένα πολιτικό - ιδεολογικό ρεύμα γνωστό ως Σχολή της Φρανκφούρτης. Το
σχέδιο της Σχολής της Φρανκφούρτης ήταν τα μέλη της να εργαστούν σε διάφορους
τομείς, ούτως ώστε να διαβρώσουν τις δυτικές κοινωνίες με τελικό στόχο την
κατάρρευσή τους. Οι Τέοντορ Αντόρνο, Γκέοργκ Λούκατς, Μαξ Χορκχάιμερ, Βίλλι
Μύντσενμπεργκ, Έριχ Φρομ, Βίλχελμ Ράιχ, Χέρμπερτ Μαρκούζε, Βάλτερ Μπένγιαμιν,
Γιούργκεν Χάμπερμας, και άλλοι ανέπτυξαν τις δικές τους θεωρίες σε διάφορους
τομείς, αλλά με τον ίδιο πάντοτε στόχο, να καταστρέψουν τον δυτικό πολιτισμό
και τον χριστιανισμό από τα μέσα, ώστε να επιτευχθεί η δικτατορία του
προλεταριάτου.
Χαρακτηριστική και πλήρως κατατοπιστική για τους
σκοπούς της Σχολής της Φρανκφούρτης είναι η ρήση του επιφανούς στελέχους
της, Βίλλι Μύντσενμπεργκ που αναφέρει τα εξής:
«Θα κάνουμε την Δύση τόσο διεφθαρμένη που θα
βρωμάει... Μόνο τότε, αφού έχουν καταστραφεί όλες οι αξίες της και έχει γίνει η
ζωή της αδύνατη, μπορούμε να επιβάλουμε τη δικτατορία του προλεταριάτου».
Βέβαια, η ποθούμενη παγκόσμια δικτατορία του
προλεταριάτου δεν ήλθε ποτέ, αντίθετα κατέρρευσαν και οι χώρες του υπαρκτού
σοσιαλισμού. Οι στόχοι όμως και οι επιδράσεις της Σχολής της Φρανκφούρτης
έμειναν, οι θεσμοί οι οποίοι στήριξαν και στηρίζουν το Δυτικό πολιτισμό
δέχονται συνεχή κτυπήματα. Η χριστιανική πίστη, η έννοια της πατρίδας, η έννοια
του Έθνους, η οικογένεια, οι σχέσεις των φύλων υποφέρουν μέσα από την στοχευμένη
προπαγάνδα. Η Δύση αποχριστιανοποιείται, ο ηθικός εκμαυλισμός είναι παρόν σε
κάθε έκφανση της κοινωνικής ζωής.
Φροντίδα των μαρξιστών ήταν να προωθήσουν σε καίριες θέσεις στα πανεπιστήμια, στα σχολεία, στα Υπουργεία, στις κυβερνήσεις πρόσωπα που θα εξυπηρετούσαν τους σκοπούς των και με δόλιο τρόπο θα υπονόμευαν τις Δυτικές αξίες. Θα λειτουργούσαν δηλαδή ως πέμπτη φάλαγγα υπονομεύοντας τους θεσμούς και προκαλώντας δολιοφθορά εις βάρος των Δυτικών και χριστιανικών αξιών.
Φροντίδα των μαρξιστών ήταν να προωθήσουν σε καίριες θέσεις στα πανεπιστήμια, στα σχολεία, στα Υπουργεία, στις κυβερνήσεις πρόσωπα που θα εξυπηρετούσαν τους σκοπούς των και με δόλιο τρόπο θα υπονόμευαν τις Δυτικές αξίες. Θα λειτουργούσαν δηλαδή ως πέμπτη φάλαγγα υπονομεύοντας τους θεσμούς και προκαλώντας δολιοφθορά εις βάρος των Δυτικών και χριστιανικών αξιών.
Βάλτερ Μπέντιξ Σένφλις
Μπένγιαμιν
Ο Βάλτερ Μπέντιξ Σένφλις Μπένγιαμιν (15/7/1892 -
26/9/1940) ήταν Γερμανός μαρξιστής φιλόσοφος. Συνδέθηκε με τη Σχολή της
Φρανκφούρτης και επηρεάστηκε επίσης από τα γραπτά του νεότερού του, Μπέρτολτ
Μπρεχτ, ο οποίος ανέπτυξε την κριτική αισθητική και τον διαλεκτικό υλισμό, και
του Γκέρσομ Σόλεμ, ο οποίος θεμελίωσε τη σύγχρονη, ακαδημαϊκή μελέτη της
Καββάλα και του ιουδαϊκού μυστικισμού. Οι ανταγωνιστικές επιδράσεις του
μαρξισμού του Μπρέχτ και, κατά δεύτερο λόγο, η κριτική θεωρία του Αντόρνο και ο
Ιουδαϊκός μυστικισμός του φίλου του Γκέρσομ Σόλεμ είχαν κεντρική σημασία στο
έργο του Μπένγιαμιν.
Συνεργάστηκε με τον Μαξ Χορκχάιμερ και λάμβανε
χρηματοδότηση από το Ινστιτούτο για την Κοινωνική Έρευνα (Σχολή Φρανκφούρτης).
O Μπένγιαμιν αλληλογραφούσε εκτεταμένα με τον Τέοντορ Αντόρνο και τον Μπέρτολτ
Μπρεχτ. Τις τελευταίες δεκαετίες, το ενδιαφέρον για το έργο του αυξήθηκε
εντυπωσιακά, κάνοντάς τον έναν από τους πιο σημαντικούς μαρξιστές στοχαστές του
εικοστού αιώνα σχετικά με τη λογοτεχνία και τη σύγχρονη αισθητική εμπειρία.
Πολλοί αριστεροί, και όχι μόνο, στην Ελλάδα έχουν επηρεασθεί από το έργο του.
Angelus Novus
Η ακουαρέλα Angelus Novus, που ο Πάουλ Κλέε
ζωγράφισε το 1920 και την οποία ο Μπένγιαμιν απέκτησε τον επόμενο χρόνο, ήταν ο
μεγάλος θησαυρός του. Φύλαγε τον πίνακα στο γραφείο του, σαν εικόνισμα.
Ο Σόλεμ ανατρέχει στις περιστάσεις κάτω από τις οποίες
αγοράστηκε η ακουαρέλα. Για το σκοπό αυτό, στηρίζεται σε ένα μυστηριώδες
αυτοβιογραφικό σημείωμα γραμμένο δεκατέσσερα χρόνια αργότερα, στις 12 και στις
13 Αυγούστου 1933 στην Ίμπιζα, σε μια στιγμή απόλυτης ένδειας, όπου ο άπατρις
πλέον συγγραφέας επανεξετάζει τη ζωή του. Η σημείωση αυτή φέρει τον αινιγματικό
τίτλο - Agiselaus Santander - που στην πραγματικότητα αποτελεί αναγραμματισμό
για τον στασιαστή Άγγελο, "Der Angelus Satanas". Σε αυτές τις
γραμμές, ο Μπένγιαμιν εκμυστηρεύεται πώς ο Εωσφόρος επηρέασε σκληρά τη μοίρα
του, "αυτός με τα σουβλερά νύχια και φτερά, κοφτερά σαν
μαχαίρια."
Το απόσπασμα που
ακολουθεί είναι η ένατη θέση του Μπένγιαμιν από το δοκίμιο"Θέσεις πάνω
στην Φιλοσοφία της Ιστορίας":
"Ένας πίνακας του Πάουλ Κλέε υπό τον τίτλο
‘Angelus Novus’ απεικονίζει έναν άγγελο που κοιτά σαν να πρόκειται να κινηθεί
μακρυά από κάτι που αγναντεύει σταθερά. Τα μάτια του είναι ακίνητα,
προσηλωμένα, το στόμα του είναι ανοιχτό, τα φτερά του είναι διάπλατα. Έτσι
αναπαριστά κάποιος τον άγγελο της ιστορίας. Το πρόσωπό του είναι στραμμένο προς
το παρελθόν. Όπου παρατηρούμε μια αλληλουχία γεγονότων, αυτός βλέπει μια
μεμονωμένη καταστροφή που συνεχίζει να σωρεύει συντρίμμια και να τα ρίχνει
μπροστά στα πόδια του. Ο άγγελος θα ήθελε να μείνει, να ξυπνήσει τους νεκρούς
και να κάνει ολότητα ό,τι έχει θρυμματιστεί. Αλλά η καταιγίδα, μέσα από τον
Παράδεισο, μαίνεται. Πέφτει στα φτερά του με τόση βιαιότητα που ο άγγελος δεν
μπορεί πια να τα κλείσει. Η καταιγίδα αναπόφευκτα τον ωθεί στο μέλλον, προς το
οποίο είναι γυρισμένη η πλάτη του, ενώ ο σωρός των συντριμμιών έμπροσθεν του
μεγαλώνει προς τον Ουρανό. Η καταιγίδα είναι αυτό που ονομάζουμε πρόοδος."
Σχόλια στο παραπάνω
απόσπασμα
Η φιγούρα του "Αγγέλου" προκαλεί
απώθηση και άσχημα συναισθήματα. Έχει μυτερά φτερά και νύχια. Η έκφραση
του περιέχει "σκοτεινά χαρακτηριστικά" με ένα εμφανές αλλά
"καταπιεσμένο χαμόγελο". Τα μάτια του είναι προσηλωμένα και κοιτούν
περιεργαζόμενα ένα τεράστιας σημασίας γεγονός. Μοιάζει με κάποιον που προκάλεσε
μία τεράστια καταστροφή και εξετάζει με ευχαρίστηση τα αποτελέσματά της και το
μέγεθός της. Προφανώς δεν είναι άγγελος φωτός αλλά άγγελος σκότους. Γνώμη μας
είναι ότι πρόκειται για τον ίδιο τον Σατάν, τον επονομαζόμενο και Εωσφόρο.
Τόπος είναι τα όρια του Παραδείσου του Θεού. Ο "άγγελος" απολαμβάνει
την καταστροφή που προκάλεσε στο έργο του Θεού, στο ζεύγος των Πρωτοπλάστων,
διότι "ἐκεῖνος ἀνθρωποκτόνος ἦν ἀπ' ἀρχῆς"(Ιωάν. 8:44). Δεν έχει
καμία επιθυμία να ασχοληθεί με αυτούς που ο ίδιος οδήγησε στον θάνατο[1]. Ούτε
μπορεί αλλά πολύ περισσότερο δεν θέλει να κάνει ολότητα το σωρό των
συντριμμιών, που προήλθαν από την "Πτώση των Πρωτοπλάστων" και την
εκδίωξή τους από τον Παράδεισο[2]. Από εδώ και στο εξής έχει λόγο στην
ανθρώπινη ιστορία διότι οι άνθρωποι είναι πλέον "ἐζωγρημένοι ὑπ' αὐτοῦ εἰς
τὸ ἐκείνου θέλημα". (Β΄ Τιμ. 2:26)
Ουσιαστικά το ζωγραφικό αυτό έργο, γνήσια
αντιχριστιανικό, αποθεώνει τον Σατανά και ονοματίζει τα αποτελέσματα της
"Πτώσης του Ανθρώπου", πρόοδο. Δεν μας εκπλήσσει που χαίρει μεγάλης
εκτιμήσεως στον χώρο της Αριστεράς.
Προκύπτει λοιπόν, αβίαστα το συμπέρασμα μελετώντας και
τον Μπένγιαμιν ότι: σε πολιτικό, ιδεολογικό, φιλοσοφικό, συμβολικό
επίπεδο, ο χαρακτήρας της "Σχολής της Φρανκφούρτης" είναι κυρίαρχα
εωσφορικός και κατά συνέπεια αντιμάχεται με σφοδρότητα τον Θεό και το πρόσωπον
του Ιησού Χριστού.
Γιατί μας ενδιαφέρουν τα
παραπάνω
Οι υπ' αριθμ. 1749 και 1750/2019 Αποφάσεις του
Συμβουλίου της Επικρατείας (Μείζονος Ολομέλειας) ήταν αναμενόμενες. Ήδη είχαν
προηγηθεί οι υπ' αριθμ. 660 καί 926/2018 αποφάσεις του Σ.τ.Ε. (Ολομέλειας) πού
είχαν κρίνει τα Προγράμματα Σπουδών του Νίκου Φίλη ως αντισυνταγματικά και
ακολούθησαν και οι νέες αποφάσεις του Σ.τ.Ε. πού έκριναν εξίσου
αντισυνταγματικά τα ίδια σχεδόν Προγράμματα Σπουδών, πού είχαν ελαφρές αλλαγές,
του Κώστα Γαβρόγλου.
Οι κύριοι Γαβρόγλου και Φίλης ως Υπουργοί της
ριζοσπαστικής αριστεράς έχουν μεγάλη σχέση με τους μαρξιστές της Σχολής της
Φρανκφούρτης. Ουσιαστικά ο Σύριζα υπηρετεί την ιδεολογία της καταστροφής της
Δυτικής παράδοσης και του χριστιανισμού. Ο κος Τσίπρας χαρακτηρίζεται πλέον
ως αντιχριστιανός.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ απέδειξε τον εωσφορικό της χαρακτήρα διώκοντας την Εκκλησία
και το πρόσωπο του Ιησού Χριστού και καταστρέφοντας την Πίστη των Ελλήνων
διαχέοντας ταυτόχρονα στον ευαίσθητο χώρο της Παιδείας την επιθετική αθεΐα και
τον συγκρητισμό. Όπως επισημαίνει πολύ εύστοχα η Ιερά Κοινότης Αγίου
Όρους, μέσω των προγραμμάτων Φίλη-Γαβρόγλου, "οι μαθηταί θα
διδάσκονται ένα πανθρησκειακό μάθημα, το οποίο εντέχνως θα ενσταλάζει εις
τας ψυχάς των την ιδέαν ότι όλες οι θρησκείες είναι λίγο-πολύ το ίδιο και εν
τέλει θα τους οδηγεί εις τον αγνωστικισμόν και την αθεϊαν".
Προφανώς όμως τα αντισυνταγματικά προγράμματα των
Συριζαίων δεν τα έγραψαν προσωπικά ο Φίλης και ο Γαβρόγλου αλλά εντεταλμένοι
θεολόγοι. Αυτοί οι θεολόγοι σίγουρα θα έχουν προσόντα και περγαμηνές
πολλές. Όμως χρειάζεται κάτι που είναι έξω και πέρα από τίτλους. Χρειάζεται να
έχουν Πίστη στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Μόνο τότε θα μπορούν, με την βοήθεια
του Θεού, να συγγράψουν προγράμματα που θα τιμούν τον Θεό και θα υπηρετούν τους
μαθητές και την πατρίδα.
Από το περιεχόμενο και μόνο των προγραμμάτων συνάγεται
αβίαστα το συμπέρασμα ότι άθεοι μαρξιστές θεολόγοι που εμφορούνται από το εωσφορικό
πνεύμα της Σχολής της Φρανκφούρτης κρύβονται πίσω από τα προγράμματα των
Φίλη-Γαβρόγλου. Λειτουργούν όπως αναφέρει και ο Απόστολος Παύλος ως
" λύκοι βαρεῖς εἰς ὑμᾶς μὴ φειδόμενοι τοῦ ποιμνίου" (Πράξ. 20:29) με
στόχο τα νεαρά μέλη της εκκλησίας. Είναι εύκολο να τους αναγνωρίσουμε.
Στα γραπτά τους, στις ιστοσελίδες τους, στις δημόσιες παρεμβάσεις τους
αναφέρονται συχνά πυκνά στον Αντόρνο, Λούκατς, Μπένγιαμιν, Έριχ Φρομ,
Βίλχελμ Ράιχ, Χέρμπερτ Μαρκούζε και γενικά σε όλα τα πρωτοπαλίκαρα της
μαρξιστικής εωσφορικής Σχολής της Φρανκφούρτης. Λειτουργούν ως
πεμπτοφαλαγγίτες εις βάρος της Πίστεως των Ελλήνων.
Επίλογος
Κάθε ένας σε μία δημοκρατική χώρα μπορεί να πιστεύει
ότι θέλει. Να είναι ή να μην είναι μαρξιστής, αριστερός, δεξιός,
κομμουνιστής ή άθεος. Δεν έχει όμως το δικαίωμα να δηλητηριάζει τις ψυχές των
νεαρών ελλήνων εκχύοντας πνευματικό δηλητήριο σε ένα μάθημα με χαρακτήρα
κυρίαρχα πλαστουργικό. Ούτε να μεταφέρει δολίως την μαρξιστική του ιδεολογία,
την αθεΐα του και τον αντιχριστιανισμό του μέσα στο σώμα της Παιδείας εις βάρος
της Πίστης και της Παράδοσης των Ελλήνων.
Προτρέπουμε την κα Κεραμέως Υπουργό Παιδείας και
Θρησκευμάτων, να μεριμνήσει για την δημιουργία νέων προγραμμάτων, που να
αναπτύσσουν την ορθόδοξη χριστιανική συνείδηση, από νέες επιτροπές
αποτελούμενες από πιστούς, έντιμους, άμεμπτους και έχοντες την καλή μαρτυρία
θεολόγους που θα σέβονται την παράδοση των Αιώνων και την Πίστη των Ελλήνων.
***************
[1] καὶ ἐνετείλατο Κύριος ὁ Θεὸς τῷ Ἀδὰμ λέγων· ἀπὸ
παντὸς ξύλου τοῦ ἐν τῷ παραδείσῳ βρώσει φαγῇ, ἀπὸ δὲ τοῦ ξύλου τοῦ γινώσκειν
καλὸν καὶ πονηρόν, οὐ φάγεσθε ἀπ᾿ αὐτοῦ· ᾗ δ᾿ ἂν ἡμέρᾳ φάγητε ἀπ᾿ αὐτοῦ, θανάτῳ
ἀποθανεῖσθε. (Γέν. 2:16,17)
[2] καὶ ἐξαπέστειλεν αὐτὸν Κύριος ὁ Θεὸς ἐκ τοῦ
παραδείσου τῆς τρυφῆς ἐργάζεσθαι τὴν γῆν, ἐξ ἧς ἐλήφθη. καὶ ἐξέβαλε τὸν Ἀδὰμ
καὶ κατῴκισεν αὐτὸν ἀπέναντι τοῦ παραδείσου τῆς τρυφῆς καὶ ἔταξε τὰ Χερουβὶμ καὶ
τὴν φλογίνην ῥομφαίαν τὴν στρεφομένην φυλάσσειν τὴν ὁδὸν τοῦ ξύλου τῆς ζωῆς.(Γέν.
3:23,24)
dakedepeiraia
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου