Ἡ Ἀνατολική Οὐκρανία εἶναι Ρωσσική

Ἡ Ἀνατολική Οὐκρανία εἶναι Ρωσσική

Παναγιώτης Νικ. Γκουρβέλος

Πέρασαν κιόλας 20 χρόνια. Πόσο γρήγορα περνάει ὁ καιρός! Ἦταν καί τότε Ἅγιες ἡμέρες, Μεγάλη Ἑβδομάδα καί Πάσχα- ναί! ἀνήμερα τῆς Λαμπρῆς- τοῦ 1999 καί τά ἀεροπλάνα τοῦ νεο- Ναζιστικοῦ Ἀμερικανικοῦ Τρομοκρατικοῦ Ὀργανισμοῦ, ἤ ἀλλοιῶς ΝΑΤΟ (Βορειοατλαντικῆς Συμμαχίας) συνέχιζαν νά σκορπίζουν τόν ὄλεθρο στήν μαρτυρική καί ὁμόδοξή μας Σερβία. Καί ποιό ἦταν ἀλήθεια τό ἔγκλημα τῶν Σέρβων γιά τό ὁποῖο τόσο σκληρά τιμωρήθηκαν ἀπό τή Δύση (Ἀμερική καί Εὐρώπη); Τό ὅτι ὑπερασπίστηκαν τό Σερβικό, τό Σερβικότατο Κοσσυφοπέδιο, τήν καρδιά δηλαδή τοῦ Σερβικοῦ ἔθνους! Ἐνῶ κατά τήν κρίση τῶν ἀδυσώπητων τιμωρῶν τῆς Δύσης, θά ἔπρεπε οἱ Σέρβοι νά δεχθοῦν ἀδιαμαρτύρητα τήν παράδοση τοῦ Κοσσόβου!

Καί νἄμαστε τώρα, 20 χρόνια μετά, τό ἴδιο πολεμικό σκηνικό ἐπαναλαμβάνεται ἐναντίον τῆς Ρωσσίας. Καί ποιό τό ἔγκλημα τῶν Ρώσσων, πού προκάλεσε τήν μῆνι τῶν ὑπερευαίσθητων Εὐρωπαίων καί Ἀμερικανῶν; Τό μόνο «κακό» πού κάνει ἡ Ρωσσία εἶναι τό νά ὑπερασπίζεται τά ἐθνικά δίκαια τῶν ὁμοεθνῶν της τῆς Ρωσσικῆς, τῆς Ρωσσικότατης Ἀνατολικῆς Οὐκρανίας. Γιά τήν ἱστορία, ἄς ἀναφέρουμε ὅτι ἡ Οὐκρανία καί εἰδικότερα τό Κίεβο εἶναι τά ἅγια τῶν ἁγίων τῆς Ρωσσίας: Τό Κίεβο ἦταν ἡ πρώτη πρωτεύουσα τῶν Ρώσσων, ἡ ἕδρα τοῦ Ρωσσικοῦ Πατριαρχείου, ἐνῶ στόν Δνείπερο ποταμό, πού διασχίζει τήν ὄμορφη πόλη, βαπτίστηκαν οἱ Ρῶσσοι χριστιανοί, τό σωτήριο ἔτος 988 μ.Χ., μέ πρῶτο τόν τσάρο Ἅγιο Βλαδίμηρο καί τή γιαγιά του Ἁγία Ὄλγα.

Ὅμως δυστυχῶς οἱ καιροί ἄλλαξαν: Ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες ξερριζωθήκαμε ἀπό τήν Βασιλεύουσα Πόλη, τήν Κωνσταντινούπολη, τή Μικρά Ἀσία (Ἰωνία) καί τόν Πόντο, οἱ Ὀρθόδοξοι Σέρβοι ἀπώλεσαν τό μεγαλύτερο μέρος τοῦ Κοσσυφοπεδίου καί οἱ Ρῶσσοι τή Δυτική Οὐκρανία. Ἄς μήν ἐπιτρέψουμε λοιπόν καί ἄλλην ὀδυνηρή ἀπώλεια!    

Στήν περίπτωση τῆς Ἀνατολικῆς Οὐκρανίας, ἡ Δυτική (Ἀμερικανική καί Εὐρωπαϊκή) ὑποκρισία καί θρασυδειλία ἐκδηλώνεται σ’ ὅλο της τό μεγαλεῖο:  «Ἡ Χρυσή Αὐγή, οἱ φασίστες τῆς Πατρίδας μας δηλαδή, εἶναι Ναζιστικό κόμμα», ὑποστηρίζουν πολύ σωστά. Τήν ἴδια ὅμως στιγμή οἱ Δυτικοί ἀναγορεύουν τήν ἀντίστοιχη Χρυσή Αὐγή τῆς Οὐκρανίας, δηλαδή τό κόμμα τῆς Ἐλευθερίας, μέχρι πρότινος Ἐθνικοσοσιαλιστικό κόμμα, καθώς καί τήν Ἀκροδεξιά παρακρατική ὀργάνωση τοῦ Δεξιοῦ Τομέα, πού ἀποτελοῦν θλιβερές ἀναβιώσεις- μακάβριες μετεμψυχώσεις!- τῆς μερίδας ἐκείνης τῶν Δυτικῶν Οὐκρανῶν πού κατά τόν Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο συντάχθηκαν μέ τούς Γερμανούς κατακτητές τῆς πατρίδας τους, σέ ὑγιῆ καί πλήρως δημοκρατική πολιτική ἔκφραση!    

Καί ἡ Ἀμερικανο- Εὐρωπαϊκή ὑποκρισία καί θρασυδειλία μεγεθύνεται καί γιγαντώνεται: Αὐθαίρετα καί φασιστικά περιθωριοποίησαν καί καθαίρεσαν τόν νόμιμα καί δημοκρατικά ἐκλεγμένο πρόεδρο τῆς Οὐκρανίας Βίκτωρ Γιαννουκόβιτς, μόνο καί μόνο ἐπειδή εἶναι Ρῶσσος. Ἀκόμη, ὑποστηρίζουν οἱ Δυτικοί ὅτι τό δημοψήφισμα καί ἡ ἀπόσχιση τῆς Κριμαίας ἀπό τήν Οὐκρανία καί ἡ ἐνσωμάτωσή της στήν Ρωσσία εἶναι παράνομη, ὅπως βέβαια παράνομη θά ἰσχυριστοῦν πώς θά εἶναι καί ἡ σίγουρη μελλοντική ἀπόσχιση κατόπιν δημοψηφίσματος τῆς Ἀνατολικῆς Οὐκρανίας καί ἡ ἕνωσή της μέ τήν μητέρα- πατρίδα, τή Ρωσσία. Ἀλήθεια, γιατί ἡ Δύση ἐθελοτυφλεῖ ἐπιμένοντας πεισματικά νά ἀρνεῖται πώς οἱ κάτοικοι τῆς Ἀνατολικῆς Οὐκρανίας εἶναι Ρῶσσοι καί ὅτι βιαίως καί πραξικοπηματικῶς ἀποσχίστηκαν ἀπό τόν Ρωσσικό ἐθνικό κορμό, ὁπότε διακαῶς ἐπιθυμοῦν τήν ἐπανένωσή τους μέ τήν Ρωσσία;

Τήν ἴδια βέβαια στιγμή οἱ ὑποκριτές Ἀμερικανοί καί Εὐρωπαῖοι ἔχουν τελεσίδικα ἐπικυρώσει τήν ἀπόσχιση τοῦ Κοσσυφοπεδίου ἀπό τήν Σερβία. Δύο μέτρα καί δύο σταθμά! Μήπως στό μέλλον, ὅταν οἱ Τοῦρκοι θά ἀπαιτήσουν τήν ἀνεξαρτοποίηση τῆς Ἑλληνικῆς Δυτικῆς Θράκης ἤ τῶν Ἑλληνικότατων νησιῶν τοῦ Ἀνατολικοῦ Αἰγαίου καί τήν προσάρτησή τους ἐν συνεχείᾳ στήν Τουρκία, μήπως καί τότε οἱ θρασύδειλοι Ἀμερικανο- Εὐρωπαῖοι θά ἀρνηθοῦν στήν πατρίδα μας τό δικαίωμα νά ὑπερασπιστεῖ τήν ἐθνική της κυριαρχία στίς περιοχές αὐτές; Διότι τό νόμιμο καί ἱερό αὐτό δικαίωμα, τῆς ὑπεράσπισης δηλαδή τῆς ἐθνικής τους ἀκεραιότητας, ἀρνήθηκαν καί συνεχίζουν νά τό ἀρνοῦνται τόσο στούς Σέρβους ὅσο καί στούς Ρώσσους.

Εἶναι ἑπομένως ἀναπαλλοτρίωτο δικαίωμα τῆς Ρωσσίας τό νά ζητεῖ τήν ἐπιστροφή τῆς Ρωσσικῆς Ἀνατολικῆς Οὐκρανίας σ’ αὐτήν. Ἐπιπλέον, στήν Ἀνατολική Οὐκρανία ζοῦν καί πολλοί Ἕλληνες. Ποιός ἀλήθεια θά προστατεύσει τήν ἀριθμητικά ἰσχυρή Ἑλληνική κοινότητα τῆς Νότιας Οὐκρανίας καί τῆς Κριμαίας; Πάντως σίγουρα δέν θά τήν προστατεύσει ἡ Οὐκρανική Ἀκροδεξιά, ἡ ὁποία δογματίζει ὑπέρ τῆς «καθαρῆς», ἀπαλλαγμένης δηλαδή ἀπό μειονότητες, Ρώσσους, Ἕλληνες καί ἄλλους Οὐκρανίας.

Τέλος, ὅπως ὡραῖα τό λέει ὁ Ἐθνο- ἱερομάρτυρας Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, ἐμεῖς οἱ χριστιανοί ἔχουμε δύο πατρίδες: τήν μιά ἐπίγεια καί πρόσκαιρη, ἐνῶ τήν ἄλλη ἄφθαρτη καί οὐράνια, τήν αἰώνια καί εὐλογημένη Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ἐν προκειμένῳ, κατά τήν ἐπίγεια καί φθαρτή πατρίδα του, ὁ θαυματουργός Ἅγιος Λουκᾶς ὁ ἰατρός, ἀρχιεπίσκοπος Συμφερουπόλεως καί Κριμαίας, ἦταν Οὐκρανός ἤ μήπως ἦταν Ρῶσσος;

Κλείνοντας θά ἤθελα νά ἐρωτήσω τό ἑξῆς: Οἱ Δυτικοί, Ἀμερικανοί καί Εὐρωπαῖοι εἶναι ὄντως ἑταῖροι μας, ἤ τελικά οἱ πραγματικοί ἑταῖροι καί σύμμαχοί μας εἶναι οἱ ὁμόδοξοι Σλάβοι ἀδελφοί μας, Ρῶσσοι καί Σέρβοι;   

Παναγιώτης Νικ. Γκουρβέλος

 Δευτέρα 15 Ἀπριλίου 2019