Τι θα έλεγε, άραγε, ο ήρωας Αυξεντίου;

Κάθε φορά που βρισκόμαστε στα Φυλακισμένα Μνήματα, ας σκύβουμε γονατιστοί μπροστά στον τάφο του

Από τον Κωνσταντίνο Χολέβα

Στις 3 Μαρτίου 1957, σε μία σπηλιά κοντά στην ιστορική Μονή της Παναγίας του Μαχαιρά, έπεφτε νεκρός ο Γρηγόρης Αυξεντίου, ο υπαρχηγός της Εθνικής Οργανώσεως Κυπρίων Αγωνιστών (ΕΟΚΑ). Είχε πολεμήσει επί ώρες μόνος του εναντίον πολυάριθμων Αγγλων στρατιωτών. Τελικά, έβαλαν φωτιά στο κρησφύγετο και τον έκαψαν. Επεσε υπέρ πίστεως και πατρίδος. Αγωνίσθηκε για την αποτίναξη της βρετανικής αποικιοκρατίας και για την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα.

Λίγα χρόνια πριν είχε υπηρετήσει ως έφεδρος αξιωματικός στον Ελληνικό Στρατό. Τον μετέθεσαν στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα και έτσι συνδέθηκε με την ελληνική γη της Μακεδονίας. Οταν άρχισε ο Αγώνας του 1955-1959, ο Γρηγόρης επέλεξε ως ψευδώνυμο το όνομα του Ζήδρου, ενός αρματολού της δυτικής Μακεδονίας επί Τουρκοκρατίας. 

Τι θα μας έλεγε σήμερα ο Αυξεντίου, ο Σταυραετός του Μαχαιρά, αν τον είχαμε μπροστά μας; Θα μας έλεγε πόσο προσβεβλημένος αισθάνεται ως Ελληνας για την κύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών από τη Βουλή.

Θα μας δίδασκε ότι ο Ελληνισμός είναι ενιαίος και πως πρέπει να ενδιαφερόμαστε εμπράκτως για την Κύπρο, τη Βόρειο Ηπειρο, την ομογένεια στην Κωνσταντινούπολη, την Ιμβρο και την Τένεδο, για τους Ελληνες αποδήμους.

Θα μας εφιστούσε την προσοχή για τα παιχνίδια των Μεγάλων Δυνάμεων, οι οποίες και άλλες φορές χρησιμοποίησαν ως μέσο πίεσης την ανύπαρκτη «μακεδονική μειονότητα». Συγκεκριμένα, θα μας θύμιζε ότι και στις αρχές της δεκαετίας του 1950, όταν η Ελλάς έθετε το ζήτημα της αυτοδιαθέσεως της Κύπρου, η βρετανική κυβέρνηση απαντούσε: «Μη θέτετε ζήτημα Κύπρου, διότι και εμείς θα αρχίσουμε να μιλούμε για καταπιεσμένους σλαβόφωνους Μακεδόνες στη βόρειο Ελλάδα»! Αυτά μάθαμε και από τα αρχεία του βρετανικού υπουργείου Εξωτερικών, όταν άνοιξαν έπειτα από 30 χρόνια. Δεν αποκλείεται και σήμερα τα περίεργα δημοσιεύματα του BBC να συνδέονται με τα βρετανικά σχέδια «λύσης» του Κυπριακού.

Ο Γρηγόρης θα μας τόνιζε, επίσης, ότι είναι ενθαρρυντικό να βλέπεις τη νεολαία και τους μαθητές να αγωνίζονται για εθνικά θέματα, όπως το Κυπριακό και το Μακεδονικό. Αλλωστε, και ο αγώνας των Ελλήνων Κυπρίων το 1955 στηρίχθηκε στη μαθητιώσα νεολαία, η οποία διαδήλωνε κρατώντας την ελληνική σημαία. Αυτούς μιμούνται σήμερα οι μαθητές που τραγουδούν το «Μακεδονία ξακουστή»! 

Ο Αυξεντίου θα μας συμβούλευε να διατηρήσουμε την ελληνορθόδοξη ταυτότητά μας και να διαφυλάξουμε τους δεσμούς του έθνους με την Εκκλησία. Τα περισσότερα αγόρια και κορίτσια, τα οποία έλαβαν μέρος στον Κυπριακό Αγώνα, ήταν παιδιά του κατηχητικού και των ορθόδοξων σωματείων.

Κάθε φορά που επισκεπτόμαστε τα Φυλακισμένα Μνήματα στη Λευκωσία, ας σκύβουμε γονατιστοί μπροστά στον τάφο του ήρωα που αγωνίσθηκε για την Κύπρο και τη Μακεδονία!

*Πολιτικός επιστήμων

dimokratianews04.03.2019