«Την προδοσίαν πολλοί ηγάπησαν…»

Τον τελευταίο καιρό βιώνουμε μια γενικευμένη  κατάθλιψη. Εισπράττουμε μια ολική απογοήτευση. Εισπνέουμε μια διάχυτη απελπισία. Αυτό το ζούμε βεβαίως όσοι έχουμε ακόμη τις αισθήσεις μας. Όσοι δεν έχουμε πέσει σε μια κωματώδη  ή σε μια φυτική κατάσταση ή δεν έχουμε εγκλωβιστεί σε κάποιο… κόμμα ώστε να μη  επικοινωνούμε με το περιβάλλον μας.

Αντίθετα, όσοι έχουν υποστεί την παραπάνω «εγκεφαλική» βλάβη, δεν καταλαβαίνουν ή δεν θέλουν να καταλάβουν, τι ακριβώς συμβαίνει. Οι άλλοι όμως, οι προηγούμενοι δηλαδή, οι οποίοι είμαστε μάλλον και οι περισσότεροι, εισπράττουμε καθημερινά πόνο από τα τεκταινόμενα στη δύσμοιρη Πατρίδα μας. Και κυρίως για τις προδοσίες. Προδοσίες Πίστεως και θέσεως. Εγκατάλειψη θέσεως, άρνηση καθήκοντος, βαρύτατη αμέλεια, λήθη και …ηλιθιότητα ασυγχώρητη. Κατέβηκαν Εφιάλτες και άνοιξαν τις Κερκόπορτες.

Πάντα έτσι γίνεται…

Κάποιος φθόνος εισχωρεί, κάποια ανυπακοή υπεισέρχεται, μια διχογνωμία έρπει ανάμεσά μας, μια δειλία και ένα συμφέρον κυριαρχούν και αποθεώνονται, όλα όμως ξεκινάνε από τα μέσα και βγαίνουν προς τα έξω. Το παιγνίδι χάνεται στην καρδιά και στη διάνοια. «Εν τω νοϊ ημών αχρειούμεθα και βελτιούμεθα…»

Η πρώτη προδοσία έγινε στον ουρανό…

Ο μέγας Αρχάγγελος του Φωτός, ο Εωσφόρος, πρόδωσε τη θέση του και ζήλεψε τη δόξα του Θεού. Θέλησε να διεκδικήσει και σφετεριστεί τα δικαιώματα που ανήκουν μόνο στο Θεό. Και έπεσε! Χάθηκε αμετανόητος στην κακία του στα τάρταρα της κολάσεως και περιμένει να βληθεί στη Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου μας αμετακίνητα στη λίμνη του πυρός την καιομένη…

Η δεύτερη στον Παράδεισο…

Πρόδωσε το Πρωτόπλαστο ζεύγος την αγάπη και την ευλογία του Δημιουργού. Σεβάστηκε τα «ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα» του αρχεκάκου όφεως και εγκατέλειψε την αρχέγονη δικαιοσύνη, «ημαύρωσε της ψυχής το ωραίον». Έχασε τον Παράδεισο. Η πιο δυστυχής ημέρα της ανθρώπινης ιστορίας. Πάει ο πρώτος παράδεισος! Ο «ανατολικά της Εδέμ δια τον Αδάμ πεφυτευμένος και δια την Εύαν κεκλεισμένος» είναι πλέον παρελθόν. Παρόν είναι τα αγκάθια και οι τσουκνίδες, τα θηρία και οι φονιάδες, οι τύψεις και οι ενοχές, οι πόνοι και οι ιδρώτες, οι αρρώστιες και ο θάνατος…

Η Τρίτη στην Αγία Γη…

Πρόδωσαν τον Χριστό. Τον Άγιο των Αγίων. Ένας άνθρωπος κι ένας λαός. Ζήτησαν αντί του αναμαρτήτου και Ευεργέτη τους Χριστού, βασιλιά και φίλο να κάνουν τον Καίσαρα και άφησαν ελεύθερο τον φονιά Βαραββά. Έκαναν μια δίκη παρωδία με ψευδομάρτυρες και αναθεμάτισαν τους εαυτούς τους και τα παιδιά τους σε βάθος αιώνων προκειμένου να δούνε καρφωμένο στο Σταυρό τον Χριστό.. Μετά, όπως ήταν φυσικό ήρθε η αυτοκτονία του Ιούδα και η αυτοκτονία ενός λαού τελικά. Ίσχυσαν οι πνευματικοί Νόμοι. Η Χριστοκτονία έφερε τη Γενοκτονία του περιούσιου λαού.

Η Τέταρτη στην Πόλη των Πόλεων…

Είχε γίνει το Μεγάλο Σχίσμα το 1054 μΧ. Ο πάπας μπήκε στη θέση του Χριστού ως η μόνη ορατή κεφαλή της Εκκλησίας,  και παρέσυρε τον δυτικό κόσμο μακριά από την Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία των Ορθοδόξων. Ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς έλεγε χαρακτηριστικά ότι «τρείς είναι οι μεγάλες πτώσεις στην ιστορία του κόσμου: του Αδάμ, του Ιούδα και του Πάπα». Κι ενώ έτσι είχαν τα πράγματα και οι Λατίνοι έγιναν και σχισματικοί και αιρετικοί, εμείς στις 12 Δεκεμβρίου του 1452 τους αφήσαμε να λειτουργήσουν πάνω στην Αγία Τράπεζα, στα Άγια των Αγίων της Αγίας Σοφίας, γεμάτοι αυταπάτες και ψευδαισθήσεις – μια ζωή – χάριν μιάς ελλιποβαρούς παπικής υποσχέσεως περί βοήθειας για να αντιμετωπίσουμε τους Σελτζούκους Τούρκους. Η Προδοσία αυτή της Πίστεως έφερε την Κερκόπορτα και την Άλωση. Ήταν θέμα χρόνου.

Η Πέμπτη στο «κλεινόν άστυ».

Στα τελευταία 10 Μνημονιακά χρόνια έγινε τόσο κακό, όσο δεν έγινε όλα τα 200 χρόνια που πέρασαν από την Επανάσταση του 1821. Αυτό είναι φοβερό. Μέσα σε 10 χρόνια (2010 -2020) προδώσαμε τη θρησκεία μας, το Σύνταγμά μας, την περιουσία μας, την ελευθερία μας, την κοινωνική συνοχή μας, την οικογένειά μας, την ιστορία μας, την Παιδεία μας. Χάσαμε την αξιοπρέπεια, την κυριαρχία μας, την ανεξαρτησία μας και την ελευθερία μας. Κάτω από τη «δαμόκλεια σπάθη» και τη διαρκή απειλή της οικονομικής καταστροφής θολώσαμε και δώσαμε οικειοθελώς τα πάντα. Παραδοθήκαμε μέσα σε 17 ώρες πιεστικών διαπραγματεύσεων, ενώ οι πρόγονοί μας άντεξαν 400 και 500 χρόνια διώξεων και πιέσεων και κεφαλικών φόρων. Στο Μεσολόγγι, έτρωγαν σκυλιά, γάτες, δέρματα και τουκνίδες… αλλά δεν παραδόθηκαν, δεν πρόδωσαν, δεν προσκύνησαν. Έκαναν ηρωϊκή έξοδο. Εμείς κάναμε άθεο το Κράτος μας, προδώσαμε την Ορθοδοξία μας και αρνηθήκαμε τον Πνευματικό μας Πατέρα απόστολο Παύλο μετακινώντας τα όρια «α έθεντο οι Πατέρες ημών»…

Η έκτη τελείται για 200 χρόνια στην Ελλάδα όλη…

Είναι ακριβώς αυτό που έχει χιλιοειπωθεί τα τελευταία χρόνια, μήπως και προλαβαίναμε να το φτιάχναμε, για το Τάμα του Έθνους, όπως πρόλαβαν και το έκαναν σε χρόνο μηδέν όλοι οι άλλοι τουρκοκρατούμενοι παλαιά ορθόδοξοι λαοί, το οποίο Τάμα υποσχέθηκαν οι προπάτορές μας, εδώ και διακόσια χρόνια, αλλά δυστυχώς δεν αξιωθήκαμε να το επιτελέσουμε. Αντ΄ αυτού φτειάχνουμε τζαμί. Αν αντί για το τέμενος φτιάχναμε έστω και μικρό το Τάμα του Έθνους, θα το δεχόταν ο Καλός Χριστός μας… Αλλά, βλέπετε έχουμε άλλες προτεραιότητες… Γνωστό δε είναι σε όλους ότι η αθέτηση του τάματος σε ξαναγυρίζει πίσω στη χρονική στιγμή που εκφωνήθηκε και ξαναζείς τα ίδια, όσα με το τάμα πέταξες από πάνω σου. Και «ο νοών νοείτω». Όλα λοιπόν αυτά τα χρόνια του ελευθέρου βίου μας χτίσαμε ένα σωρό τσιμεντουπόλεις και ακαλαίσθητα κλουβιά, για να κατοικούμε και πανεπιστημιακές σχολές που μπάζουν από παντού και βίλες, μικροί και μεγάλοι, και την υπόσχεση των πατέρων μας την προδώσαμε ηθελημένα. Τώρα εισπράττουμε τα επίχειρα της αχαριστίας μας και ασυνέπειάς μας.

Και η έβδομη μέσα στην ψυχή μας…

Προδίδουμε κάθε μέρα την ψυχή μας. Την παίρνουμε από τον Χριστό και την πάμε όπου θέλουμε. Χάνουμε το όραμα της Βασιλείας του Θεού. Δεν θέλουμε να σωθούμε. Προδίδουμε την Εκκλησία μας, την Ορθοδοξία μας, το Ευαγγέλιο, το Βάπτισμά μας τον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό, το άγιο Γρηγόριο τον Ε΄, την Αγία Φιλοθέη, τον Π. Μελά και  προσχωρούμε στα πάθη μας και τα λάθη μας. Προδώσαμε την αγάπη μας προς τον Χριστό και από κεί ξεκινάνε όλα τα κακά. Προδώσαμε την ορθόδοξη και ελληνική ψυχή μας. Έτσι στρώνεται το κράτος του Αντιχρίστου. Πρώτα θρονιάζεις το αντίχριστο πνεύμα στην καρδιά σου, μετά βάζεις το βέβηλο χάραγμα στο σώμα σου και τέλος το «βδέλυγμα της ερημώσεως ενθρονίζεται εν τόπω αγίω».

Χριστιανική Εστία Λαμίας