Κατὰ τοὺς σλαβόφωνους 'Βορειομακεδόνες' τῶν Πρεσπῶν, ὁ Μ. Ἀλέξανδρος Βορειοελλαδίτης 'Νοτιομακεδόνας'.

Κατὰ τοὺς σλαβόφωνους 'Βορειομακεδόνες' τῶν Πρεσπῶν, ὁ Μ. Ἀλέξανδρος Βορειοελλαδίτης 'Νοτιομακεδόνας'.

Toῦ Βασίλειου Εὐσταθίου, Δρ. Φυσικοῦ, πτ. Θεολογίας (Τμ.Κοιν.Θ.ΕΚΠΑ)   

1. Ἡ 'Νότια Μακεδονία'.

Παρόλες τὶς νέες ἀποφάσεις καὶ τὶς πολιτικές ἐξελίξεις, ὅμως ἡ ἀλήθεια ἀκόμα καὶ τώρα παραμένει ἡ ἴδια καὶ ἀπαράλλακτη, ὅπως καὶ πάντα. Τὶ λοιπὸν ἀκριβῶς συνέβη μὲ τὸ ὄνομα τῆς Μακεδονίας μας μετὰ τὴν ὑπογραφὴ τῆς συμφωνίας τῶν Πρεσπῶν στὶς 17 Ἰουνίου 2018 καὶ τὴν ἐπικύρωση της στὸ ἑλληνικὸ κοινοβούλιο στὶς 25 Ἰανουαρίου 2019 (μετὰ τὸ ὄνομα βέβαια, αὐτὴ φέρνει καὶ ἄλλα χειρότερα, ὡστόσο τὰ πάντα ἀπὸ τὸ ὄνομα ἀρχίζουν); Σύμφωνα μὲ τοὺς θιασῶτες τῆς Συμφωνίας τῶν Πρεσπῶν, τὸ διπλανὸ κρατίδιο βρίσκεται στὴν Βόρεια Μακεδονία, ὁπότε καὶ ἀπὸ αὐτὴ οἱ σλαβόφωνοι κάτοικοί της μποροῦν νὰ ἀντλήσουν τὸ ὄνομα τοῦ κράτους τους, νὰ αὐτοχαρακτηριστοὺν καὶ νὰ αὐτοπροσδιοριστούν, ὅπως καὶ νὰ ὀνομάσουν τὴν γλώσσα τους (ἄρθ.1, §3, α), β), γ), βλ. σημ. 1 στὸ τέλος παρ.).  Ὡστόσο, ἄν τὸ διπλανὸ κρατίδιο μεταμορφώνεται σὲ Βόρεια Μακεδονία, τότε ἡ Μακεδονία ποὺ γνωρίζουμε, ἡ ὁποία ταυτίζεται σχεδὸν πλήρως μὲ τὴν ἱστορικὴ Μακεδονία, καὶ γεωγραφικῶς ἀνήκει στὸ χῶρο τῆς σημερινῆς ἑλληνικῆς ἐπικρατείας, καὶ συγκεκριμένα στὸ βόρειο τμήμα της, δηλαδή στὴ Βόρεια Ἑλλάδα (βλ. σημ. 2), θὰ πρέπει κατὰ τὴν κοινὴ λογικὴ πλέον νὰ ὁρίζεται ὡς 'Νότια Μακεδονία', καὶ ἔτσι νὰ διακρίνεται ἀπὸ τὴν ἄλλη παραπάνω τῆς Συμφωνίας τῶν Πρεσπῶν καὶ ἀπὸ τὸ κρατίδιο ποὺ φέρει τὸ ὄνομά της (τοῦ ὁποίου ὅπως εἶπαμε, ὁ γεωγραφικός χῶρος του θεωρεῖται ὅτι εἶναι αὐτή, δηλαδὴ ἡ Βόρεια Μακεδονία).

 (Σημειώσεις: - 1. Ἐδῶ γίνεται ἀναφορὰ σὲ ἀναγνώριση Μακεδονικῆς γλώσσας ἀπὸ τὰ Ἡνωμένα Ἔθνη, ΟΗΕ, στὴν Ἀθήνα, τὸ 1977, ἡ ὁποία ἀναφορὰ εἶναι ἀτυχῆς καὶ ἄστοχη, γιατὶ τότε δὲν γινόταν καμιὰ ἀναγνώριση γλωσσῶν, ἀλλὰ τυποποίηση γεωγραφικῶν ὀνομάτων στὶς διάφορες γλώσσες. - 2. Στὸ Προοίμιο, τὸ 'πρῶτο μέρος' τῆς Συμφωνίας ὁρίζεται σαφῶς ὡς ἡ «Ἑλληνικὴ Δημοκρατία», ἐνῶ τὸ 'δεύτερο μέρος' ὁρίζεται ὡς αὐτὸ «ποὺ ἔγινε δεκτὸ στὰ Ἡνωμένα Ἔθνη σύμφωνα μὲ τὴν ἀπόφαση στὴν Γ.Σ. τῶν Ἡνωμένων Ἐθνῶν 47/225 τῆς 8^ης Ἀπριλίου 1993», ὅπου καὶ στὴν ἑπόμενη σελίδα ἀναφέρονται καὶ οἱ πρωτεύουσές τους, Ἀθήνα καὶ Σκόπια, ἀντίστοιχα. Κατὰ συνέπεια, σὲ ὅτι γράφει παρακάτω τὸ παρὸν κείμενο, ἀντὶ γιὰ 'πρῶτο μέρος' καὶ 'δεύτερο μέρος' τῆς Συμφωνίας τῶν Πρεσπῶν, μπορεῖ νὰ ἀναφέρεται σὲ 'Ἑλλάδα' καὶ 'γειτονικὸ κρατίδιο'.)

2. Ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος 'Νοτιομακεδόνας'.

Ὡστόσο, ἀφοῦ α) ἀπὸ τὴν ἱστορία προκύπτει σαφέστατα καὶ τρανότατα ἡ ἑλληνικότητα τῆς Μακεδονίας ποὺ γνωρίζουμε (βλ. σημ. 1 στὸ τέλος παρ.), καὶ β) τὴν ὁποία Μακεδονία πλέον ἐμμέσως, ὅπως μόλις πρὶν λίγες γραμμὲς ἐπισημάναμε, ἐπαναπροσδιορίζουν μέσω τῆς Συμφωνίας τῶν Πρεσπῶν οἱ ἰθύνοντες ὡς 'Νότια Μακεδονία' (βλ. σημ. 2), ἄρα ἐπομένως, μὲ δεδομένο καὶ ὅτι γ) ἡ νεογεννηθείσα 'Βόρεια Μακεδονία' (βλ. σημ. 3) ἀνήκει σὲ πολίτες κυρίως σλαβικῆς καταγωγῆς (βλ. σημ. 4), προκύπτει, πάντα σύμφωνα μὲ τὶς Πρέσπες, ὅτι ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος δὲν θὰ πρέπει πλέον μετὰ τὰ νέα ἐκ Πρεσπῶν δεδομένα νὰ ἀποκαλεῖται ἁπλὰ Μακεδόνας, ὅπως ἀποκαλοῦταν τόσους αἰῶνες, ἀλλὰ, ἐπειδὴ στὸ τμήμα τῆς Μακεδονίας ποὺ τοποθετοῦν μέσα στὰ ἑλληνικὰ ἐδάφη, στὴν 'Νότια' δηλαδὴ κατ᾽ αὐτοὺς Μακεδονία (καὶ ὄχι στὴν κατ᾽ αὐτοὺς 'Βόρεια' ὅπως ἐπισημάναμε ἤδη), εἶναι ποὺ ἀναφέρεται ἡ ἑλληνικὴ ἱστορία τῆς Μακεδονίας καὶ τοῦ Μέγα Ἀλεξάνδρου ( α), β), ἄρθ. 7, §1 & §2), ἐπομένως ὡς Ἕλληνας ποὺ ἦταν ὁ ἐνδοξότερος πρόγονός μας, γέννημα καὶ καύχημα τῆς περιοχῆς ποὺ στὶς Πρέσπες πλέον βάπτισαν 'Νότια Μακεδονία', ἀπαιτεῖται νὰ 'ἀναβαπτισθεῖ' 'Νοτιομακεδόνας'. Πλέον στὴν μετά τῆς συμφωνίας τῶν Πρεσπῶν ἐποχή, κατὰ τοὺς ὀπαδούς της (βλ. σημ. 5), ἡ Μακεδονία δὲν εἶναι Ἑλλάδα, ἀλλὰ Ἑλλάδα εἶναι ἡ 'Νότια Μακεδονία', στὴν ὁποία πλέον μετονομάστηκε. (Σημειώσεις: - 1. Σὲ συμφωνία μὲ ὅλη τὴν παγκόσμια ἐπιστημονικὴ κοινότητα, βασισμένη στὰ ἀρχαιολογικὰ εὐρήματα, στοὺς ἀρχαίους ἱστορικούς, ἀλλὰ καὶ τὴν ἁγία Γραφή. - 2. Τὴν ὑποεννοοῦν χωρὶς ὅμως νὰ τὴν ὀνομάζουν εὐθέως – λέει μὲ ἄλλα λόγια στὸ ἄρθρο 7 §1 σὲ συνδυασμὸ μὲ τὴν §2, ὅτι ἡ Βόρεια Ἑλλάδα καὶ οἱ κάτοικοί της νοοῦν τὴν 'Μακεδονία' καὶ τοὺς 'Μακεδόνες' ὡς τὰ χαρακτηριστικά τους, τὸν ἑλληνικὸ πολιτισμό τους, τὴν ἱστορία τους, τὴν κληρονομιὰ αὐτῆς τῆς περιοχῆς ἀπὸ τὴν ἀρχαιότητα ὡς  τώρα. Τὴν ἴδια στιγμὴ ἀναφέρεται σὲ ἕνα διαφορετικὸ τρόπο κατὰ τὸν ὁποῖο νοοῦν οἱ κάτοικοι τῆς γειτονικῆς χώρας τὴν 'Μακεδονία' καὶ τοὺς 'Μακεδόνες', βλ. σημ. 4, ἄρα δέχεται δύο διαφορετικὲς 'Μακεδονίες', ὅπου τὴν μία τὴν ὀνομάζει εὐθέως 'Βόρεια Μακεδονία'. Ἐπομένως ἡ ἄλλη δὲν μπορεῖ παρὰ μόνο νὰ εἶναι ἡ  'Νότια Μακεδονία'. – 3. Τὸ βόρειο τμήμα δημιουργήθηκε μετὰ τὶς Πρέσπες ἐκεῖ ποὺ στὴν πραγματικότητα αὐτὸ δὲν ὑπήρχε πρίν, ὅπως συνάγεται ἀπὸ τοὺς ἔγκυρους ἐπιστημονικοὺς ἱστορικοὺς χάρτες, ποὺ μιλοὺν γιὰ ὁτιδήποτε ἄλλο στὴν περιοχή, ἀπὸ ἀρχαία Παιονία ἕως Ἐπαρχία τοῦ Βαρδάρη – Μπανόβινα Βαρντάσκα ἀπὸ τὸ 1929 μέχρι τὸ 41-, ἐκτὸς ἀπὸ Μακεδονία, τὴν ὁποία τοποθετοῦν νοτιότερα, στὸ σημερινὸ ἑλληνικὸ χῶρο. – 4.  Ἡ Συμφωνία τῶν Πρεσπῶν ὁρίζει ξεκάθαρα ὅτι ἡ Βόρεια Μακεδονία στὴν ὁποία ἀναφέρεται δὲν ἔχει σχέση μὲ τὴν ἑλληνική ἱστορία – λέει μὲ ἄλλα λόγια στὸ ἄρθρο 7, §3 & §4, ὅτι ἡ γειτονικὴ χώρα καὶ οἱ κάτοικοί της νοοῦν τὴν 'Μακεδονία' καὶ τοὺς 'Μακεδόνες' ὡς τὴν ἐπικρατεία, τὴν γλώσσα, τὸν πληθυσμό, καὶ τὰ χαρακτηριστικά τους, μὲ τὴν δική τους ἱστορία, πολιτισμό καὶ κληρονομιά, ποὺ εἶναι διακριτῶς διαφορετικὰ ἀπὸ αὐτὰ τῆς Βόρειας Ἑλλάδας στὶς §1 & §2 τοῦ ἴδιου ἄρθρου. Παρακάτω συνεχίζει παραπέρα ἐξηγῶντας ὅτι ἡ ἐπίσημη γλώσσα καὶ τὰ ἄλλα χαρακτηριστικὰ τῆς 'Βόρειας Μακεδονίας' δὲν ἔχουν σχέση μὲ τὸν ἀρχαῖο ἑλληνικὸ πολιτισμό, τὴν ἱστορία, τὴν κουλτούρα καὶ τὴν κληρονομιὰ τῆς Βόρειας Ἑλλάδας. Καταλήγει τελικὰ νὰ γίνει καὶ συγκεκριμένη σὲ ἕνα χαρακτηρισμὸ τῆς 'Βόρειας Μακεδονίας': ἡ 'Μακεδονική' γλώσσα της εἶναι μιὰ νοτιοσλαβικὴ γλώσσα! Ἄν ἡ Συμφωνία τῶν Πρεσπῶν παραδέχεται ὅτι οἱ κάτοικοι τῆς 'Βόρειας Μακεδονίας' μιλοῦν μιὰ νοτιοσλαβικὴ γλώσσα, ἑπομένως ὡς αὐτονόητο ἀλληλένδετο παραδέχεται καὶ ὅτι στὴν πλειοψηφία τους ἔχουν σλαβικὴ καταγωγή, εἶναι δηλαδὴ ὡς πρὸς τὴν φυλὴ Σλάβοι, καὶ ἡ ἱστορία τους εἶναι σλαβική. – 5. Τῶν ὁποίων ὀπαδῶν, ἐκτὸς τῶν μελῶν τῶν κυβερνώντων κομμάτων τῶν δύο χωρῶν, μέσα στοὺς δύο λαοὺς ὁ ἀριθμός τους εἶναι πολὺ περιορισμένος, ὅπως τρανὰ ἔδειξε τὸ τῆς 64% ἀποχῆς δημοψήφισμα στὴν γείτονα χώρα, καὶ τὰ πολλὰ καὶ πολυπληθὴ συλλαλητήρια στὴν χώρα μας.)    

3. Περὶ τῆς 'Ἑνιαίας Ἀνεξάρτητης Μακεδονίας' μετὰ τὶς Πρέσπες.

Καὶ ἐδῶ εἶναι ποὺ ὅσοι σλαβόφωνοι ἀξιώνουν τὴν παράδοση στὰ χέρια τους τῆς κατὰ Πρέσπες 'Νότιας Μακεδονίας' (στὸ πλαίσιο τῆς δημιουργίας μιὰς 'Ἑνιαίας Ἀνεξάρτητης Μακεδονίας' κατὰ τὸ ὄραμα τῶν ἀρχῶν τοῦ προηγούμενου αἰώνα), διατείνοντας ὅτι σὲ αὐτοὺς ἀνήκει ἡ Μακεδονία, κατὰ τὶς ἀλυτρωτικές τους ὀρέξεις, κάνουν τὸ μέγα λάθος: Σὲ αὐτοὺς ἀνήκει ὁ χῶρος ποὺ στὶς Πρέσπες ὀνομάστηκε 'Βόρεια Μακεδονία', ἐνῶ ἀντίθετα ἡ κατὰ Πρέσπες 'Νότια Μακεδονία' παραμένει ὅπως ἦταν, δηλαδὴ συνεχίζει νὰ εἶναι Ἑλλάδα. Καὶ ἔτσι θὰ παραμένει γιὰ πάντα (σὲ συμφωνία μὲ ὅλο τὸ ἄρθρο 3). Βέβαια οἱ Μεγάλες Δυνάμεις τῆς Δύσης μὲ τὴν ἁρμοδιότητα ποὺ τοὺς δίνεται μέσω τοῦ ΓΓ τοῦ ΟΗΕ καὶ τοῦ Διεθνοῦς Δικαστηρίου στοὺς ὁποίους παραπέμπεται στὸ ἐξῆς ἡ ὅποια διαφωνία καὶ ἐρμηνεία τῆς ἀσαφοὺς συμφωνίας (ἄρθ. 19, §2 & §3), τῆς αὐτοριζόμενης ὡς 'ἀμετάκλητης' (ἄρθ. 19, §9), παραμερίζοντας πλέον τὸ ἑλληνικὸ κοινοβούλιο, μποροῦν στὴν πορεία νὰ τὴν ἐφαρμόσουν πολὺ διαφορετικὰ ἀπὸ ὅτι μᾶς ἔδωσαν μέσω τῶν ἀσαφειῶν καὶ τοῦ ἐλλείμματος ἐνημέρωσης νὰ καταλάβουμε ὅτι θὰ ἐφαρμοστεῖ - ὡς καὶ τὴν ὥρα ποὺ ἔφτασε ἡ συμφωνία στὴν ἑλληνικὴ βουλὴ δὲν γνώριζαν ποιὲς θὰ εἶναι οἱ τελικὲς ἀλλαγὲς στὸ σύνταγμα τῆς γειτονικῆς χῶρας, ποὺ ἦταν ὅτι πιὸ σημαντικὸ ἀπὸ ὅλη τὴν συμφωνία τῶν Πρεσπῶν ὅσον ἀφορὰ τὸ χρέος τῶν γειτόνων, μὲ πιὸ καίριο καὶ οὐσιαστικὸ σημεῖο τὴν ἀφαίρεση τῶν ἀλυτρωτικῶν συνταγματικῶν ἀναφορῶν (ἄρθ. 3 καὶ ἄρθ. 49), καὶ χωρὶς νὰ τὶς γνώριζαν, λὲς καὶ δὲν εἶχαν καμιὰ σημασία γι᾽ αὐτούς,  τελικὰ οἱ 153 ψήφισαν τὸ 'Ναι'. Ἐκτὸς αὐτοῦ, μπορεῖ πολὺ πιθανὸν καὶ ἀργότερα νὰ σκοπεύουν νὰ τροποποιήσουν τὴν συμφωνία σὲ πολὺ δυσμενέστερη γιὰ τὴν πατρίδα μας, καθῶς τὴν ὑπέγραψαν ὡς 'ἀορίστου χρόνου' (ἄρθ. 19, §9). Ὡστόσο ἡ Ἱστορία ἀποδεικνύει ὅτι πάντα ὁ χρόνος τῶν ἰσχυρῶν ἦταν πολὺ μετρημένος, πρὶν ὁριστικὰ καὶ ἀμετάκλητα γι᾽ αὐτοὺς γυρίσει ὁ τροχός (γι᾿ αὐτὸ καὶ ἄλλωστε οἱ σημερινοὶ ἰσχυροί, ὡσὰν νὰ τὸ γνωρίζουν, βιάζονται τόσο σὲ ὅλα, καὶ 'λύνουν' μείζονα ζητήματα στὸ πόδι, ὅμως τὸ ἀργότερα ποὺ χρειάζονται καὶ καρτεροῦν ἐντὸς τοῦ 'ἀορίστου χρόνου' δὲν θὰ τὸ ἔχουν).

4. Περὶ τῆς 'Μακεδονικῆς Μειονότητας' μετὰ τὶς Πρέσπες.

Καὶ ἄν θέλουν τὴν ἀναγνώριση στὴν Ἑλλάδα μειονότητας 'Μακεδόνων' ('Μακεδονικὴ Μειονότητα' τοῦ 'Οὐράνιου Τόξου'), τὸ λιγότερο ποὺ ὁφείλουν νὰ κάνουν εἶναι νὰ γίνουν πιὸ σαφεῖς καὶ συνεπεῖς στὴν παραπάνω συμφωνία, τὴν ὁποία ἐπικαλοῦνται γιὰ νὰ τὸ πετύχουν, γιατὶ ἡ συμφωνία τοποθετεῖ τοὺς κατ᾽ αὐτὴν σλαβόφωνους 'Μακεδόνες', συγκεκριμένα καὶ ἐπ᾽ ἀκριβῶς στὴν 'Βόρεια Μακεδονία', ἀπὸ τὴν ὁποία καὶ ἀντλεῖται ὁ αὐτοπροσδιορισμός τους, ἔστω καὶ ἄν δὲν ἀπέκλεισε αὐτὴ τελικὰ ὅτι μποροῦν νὰ κατοικοῦν καὶ ἀλλοῦ, καὶ ἄν δὲν πάνε ἐκεῖ στὴν χῶρα τους καὶ παραμένουν ἐδῶ, ὡστόσο ὅμως ὁπωσδήποτε θὰ πρέπει νὰ διευκρινίζουν τὸ αὐτό, δηλαδὴ ὅτι εἶναι σλαβόφωνοι τῆς 'Βόρειας Μακεδονίας', ὅταν αὐτοπροσδιορίζονται σύμφωνα μὲ τὶς Πρέσπες. Καὶ ἔτσι ἄν ζητοῦν μειονότητα, δὲν δικαιοῦνται οὔτε κατὰ Πρέσπες νὰ τὴν ὀνομάζουν μειονότητα 'Μακεδόνων', ἀλλά, ὁπωσδήποτε ὀνομάζοντάς την, ἄν ὄχι μειονότητα 'Βόρειων Μακεδόνων', ἔστω 'Μακεδόνων ἀπὸ τὴν Βόρειο Μακεδονία', χωρὶς νὰ ξεχνάνε ὅτι βρίσκονται ἀνάμεσα στὴν πλειονότητα τῶν (κατὰ Πρέσπες) 'Νότιων Μακεδόνων', ποὺ εἶναι Ἕλληνες, καὶ οἱ γνήσιοι, οἱ μόνοι ποὺ ὑπήρχαν πρὶν τὰ ἀνθελληνικὰ φτηνὰ ἐπινοήματα τῶν Πρεσπῶν, Μακεδόνες.    

5. Λιγότερο προβληματικὴ ἡ ὀνομασία 'Σλαβομακεδονία'.

Τὶ ὅμως θὰ λέγαμε γιὰ τὸ πῶς θὰ μποροῦσαν νὰ ὀνομαστοῦν οἱ γείτονες; Ἀπὸ ὅλες τὶς σύνθετες ὀνομασίες τῶν γειτόνων μὲ τὸ ὄνομα τῆς Μακεδονίας, ἡ λιγότερο προβληματικὴ θὰ ἤταν ἡ 'Σλαβομακεδονία', ποὺ θὰ εἶχε τὸ πλεονέκτημα, ὅτι περιέχει τὴν ἀληθινὴ καταγωγὴ τῆς πλειοψηφίας τῶν γειτόνων μας (καὶ δὲν θὰ ὑπήρχε ἔτσι ἡ σύγχυση αὐτή, ποὺ εὔκολα ὁδηγεῖ στὴν παραπλάνηση, τῆς σημερινῆς συνθήκης τῶν Πρεσπῶν, ποὺ στὴν ὀνομασία  'Βόρεια Μακεδονία' δὲν δείχνει τὴν καταγωγὴ τῶν γειτόνων μας, μὲ μόνη ἔμμεση ἀναφορὰ στὴν ἀληθινὴ καταγωγὴ στὸ ἄρθ. 7, §4, ὅπου ἀναφέρεται ὅτι ἡ γλώσσα εἶναι νοτιοσλαβική. Πολὺ πιὸ προβληματικὴ εἶναι τώρα ἡ μετὰ τὶς Πρέσπες κατάσταση, ὅταν μάλιστα οἱ λέξεις 'Μακεδονία' καὶ 'Μακεδόνες' προσφέρονται ἐλεύθερα γιὰ κοινὴ χρήση καὶ στὶς δύο χῶρες, καθεμιὰ προσδίδοντάς τους τὸ κατὰ τὴν ἀντίληψή της δικό της διαφορετικὸ περιεχόμενο καὶ νόημα, ἄρθρο 7, §1, ἀπὸ ὅταν θὰ ἦταν ἄν περιλαμβανόταν ὡς ὄφειλε ἡ καταγωγὴ στὸ ἴδιο τὸ ὄνομα). Αὐτὴ ἡ ὀνομασία ἐπίσης σὲ ἀντίθεση μὲ τὸ 'Βόρεια Μακεδονία' ἔχει καὶ τὰ δύο συνθετικὰ ἑνωμένα, πράγμα ποὺ θὰ διασφάλιζε πιὸ ἐπιτυχῶς ὅτι μὲ τὸ χρόνο δὲν θὰ ἀπομακρυνθεῖ τὸ πρῶτο συνθετικό, ὥστε νὰ μείνει μόνο του τὸ δεύτερο, ὅπως πιθανότατα θὰ συμβεῖ ἀπὸ ὅτι φαίνεται μὲ τὴν ὀνομασία τῆς συμφωνίας τῶν Πρεσπῶν. Βέβαια, καὶ μὲ τὴν ὀνομασία 'Σλαβομακεδονία' παραμένει ἡ παραπλανητικὴ χρήση ὡς δεύτερου συνθετικοῦ, τοῦ ὀνόματος τῆς Μακεδονίας, τὸ ὁποῖο θὰ ἦταν πρὸς συζήτηση γιὰ χρήση μόνο στὴν περίπτωση ποὺ ἡ γειτονικὴ χώρα βρισκόταν  στὸ γεωγραφικὸ χῶρο τῆς Μακεδονίας, ὡς γεωγραφικὸς προσδιορισμὸς δίπλα στὸ πρῶτο συνθετικὸ ποὺ θὰ ἔπρεπε νὰ προσδιορίζει τὴν καταγωγὴ (ὅπως συμβαίνει σὲ ἄλλες περιπτώσεις, γιὰ παράδειγμα, οἱ Τούρκοι τῆς Κύπρου ποὺ ὀνομάζονται Τουρκοκύπριοι). Ὅμως ἡ γειτονικὴ χώρα ποτὲ δὲν βρισκόταν στὸ γεωγραφικὸ χῶρο τῆς Μακεδονίας, κατὰ μαρτυρία ὅπως ἀναφέρουμε καὶ παραπάνω καὶ ὅλων τῶν ἔγκυρων ἐπιστημονικῶν ἱστορικῶν χαρτῶν, ἐνῶ ὡς μέρος τῆς Μακεδονίας τὴν ἔχουν αὐτὴν παρουσιάσει μόνο κάποιοι προπαγανδιστικοὶ χάρτες τοῦ 19^ου καὶ 20^ου αἰώνα, ποὺ προέκυψαν χωρὶς κανένα ἔρεισμα στὸ ἱστορικὸ παρελθὸν, σὲ περιόδους γεωστρατηγικῶν ἀνακατατάξεων καὶ ἀμοιβαίων διεκδικήσεων στὴν περιοχή. Παρόλα αὐτὰ τὸ 'Σλαβομακεδονία' δὲν παραπλανὰ καὶ ὡς πρὸς τὴν καταγωγή, ὅπως τὸ 'Βόρεια Μακεδονία', ποὺ δὲν φανερώνει οὔτε τὴν πραγματικὴ καταγωγή, οὔτε τὸν πραγματικὸ τόπο.

6. Μιὰ διαφορετικὴ καὶ ἔντιμη ὀνομασία.

Πάντως μιὰ ἔντιμη καὶ ἀξιοπρεπὴ ὀνομασία  τῶν γειτόνων θὰ μποροῦσε νὰ ἦταν 'Σλαβοπαίονες' (ἀπὸ τὸ βασίλειο τῆς ἀρχαίας Παιονίας στὴν περιοχὴ ποὺ βρίσκονται αὐτοὶ σήμερα) ἤ Σλάβοι τοῦ Βαρδάρη (σὲ ἱστορικὴ συνέπεια μὲ τὴν ἐπαρχιακὴ ὀνομασία ποὺ χρησιμοποιήθηκε τὴν περίοδο 1929-41). Καὶ ὁπωσδήποτε ὅλα αὐτὰ δὲν ἀπομένουν ἄνευ σημασίας μετὰ τὴν ἐπικύρωση τῆς συμφωνίας τῶν Πρεσπῶν στὸ ἑλληνικὸ κοινοβούλιο, καθῶς τὸ ψέμα μπορεῖ νὰ νομιμοποιήθηκε ἀπὸ τοὺς 153, ὅμως οὔτε ἔγινε ἔτσι ἀλήθεια, οὔτε ποτὲ μπορεῖ νὰ γίνει. Στὴν πραγματικότητα τὸ χειρότερο δὲν εἶναι γιὰ μας καὶ τὴν Πατρίδα μας, ἀλλὰ γιὰ τοὺς γείτονες ποὺ ἀποδέχθηκαν ψευδεπίγραφη γι᾿ αὐτοὺς ὀνομασία, τὴν ὁποία ὅσο διατηροῦν δὲν πρόκειται νὰ μπορέσουν νὰ ἀνακαλύψουν τὴν ταυτότητά τους, γεγονὸς ποὺ τελικὰ μπορεῖ νὰ τοὺς ὁδηγήσει στὴν διάλυση, ἄν δὲν προλάβουν νὰ ἔρθουν σὲ ἐπίγνωση καὶ νὰ ἀναζητήσουν τὴν πραγματικὴ τους ταυτότητα. Καὶ πρὸς τὴν κατεύθυνση τῆς ἀναζήτησης αὐτῆς τοὺς βοηθάμε, ὅταν ἄκοπα καὶ ἄφοβα τοὺς λέμε τὴν ἀλήθεια, ἀκόμα καὶ ἄν χρειαστεῖ μετὰ τὰ ὁγδόντα χρόνια ποὺ περίμεναν νὰ ξαναυπογράψουν στὶς Πρέσπες τὴν παράδοση τῆς Μακεδονίας, μετὰ τὴν πρώτη φορὰ ποὺ δὲν τὸ πέτυχαν αὐτό, νὰ περάσουν ἄλλα τόσα χρόνια μέχρι νὰ ἀκυρωθεῖ τελικὰ ὁριστικὰ καὶ ἀμετάκλητα ἡ προδοτικὴ ὑπογραφή. Καθῶς ὁ Θεὸς οὐ μυκτηρίζεται.   

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ: Ἡ ὀνομασία μας ὡς 'Ἀρχαία Μακεδονία'. Ἔχει γίνει γνωστὴ πρόσφατα καὶ μιὰ πρόταση γιὰ μετονομασία τῆς Μακεδονίας σὲ 'Ἀρχαία Μακεδονία' ὡς ἑνιαίας, δηλαδὴ χωρὶς διάκριση σὲ ἀνατολική, κεντρικὴ καὶ δυτική (ὡστόσο, ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρὰ, μιὰ τέτοια κατάργηση τῶν διακρίσεων τῆς Μακεδονίας ἴσως καὶ νὰ εἶναι καλύτερα νὰ ἀποφευχθεῖ, καὶ μάλιστα ἀντίθετα νὰ διαχωριστεῖ περαιτέρω ἡ κεντρικὴ Μακεδονία σὲ κεντρικὴ καὶ νότια, ὥστε ὡς νότια Μακεδονία νὰ μὴν θεωρηθεῖ ὅλη ἡ γνωστή μας Μακεδονία στὸ ἑλληνικὸ μας ἔδαφος, ὅπως ὑποεννοεῖται ὅτι εἶναι στὴν συμφωνία τῶν Πρεσπῶν, ἀλλὰ μόνο τὸ συγκεκριμένο διαμέρισμα της, καὶ ταυτόχρονα ἡ 'Βόρεια Μακεδονία' τῶν γειτόνων νὰ μὴν παρουσιάζεται ὡς μιὰ ἄλλη Μακεδονία σὰν αὐτὴν τῶν Ἑλλήνων, ἀλλὰ μόνο ὡς ἕνα τμήμα της, ὅπως τὰ ὑπόλοιπα τέσσερά της - ἄν μάλιστα διαχωριζόταν ἡ κεντρικὴ Μακεδονία σὲ βόρεια, κεντρικὴ καὶ νότια, τότε τὰ τμήματα θὰ ἦταν πέντε, ἔχοντας καὶ Βόρεια Μακεδονία στὸ ἑλληνικὸ ἔδαφος, ἐνῶ θὰ λαμβανόταν ἡ 'Βόρεια Μακεδονία', οὔτε κὰν ὡς ἕνα τμήμα τῆς Μακεδονίας, ἀλλὰ μόνο ὡς ἕνα μέρος τμήματος της). Ἡ ὀνομασία 'Ἀρχαία Μακεδονία' μάλιστα, ποὺ ὅπως πιστεύουμε καὶ ὅπως τρανὰ ἀποδεικνύεται, εἶναι ὄντως ἡ δική μας Μακεδονία, θὰ ἦταν συμβατὴ καὶ μὲ τὴν συμφωνία τῶν Πρεσπῶν (παράλληλα βέβαια μὲ τὸν ὑποεννοούμενο ὅρο 'Νότια Μακεδονία', ποὺ εἶναι προτιμότερο νὰ τὸν ἀποφύγουμε). Παρόλα αὐτὰ ὅμως μιὰ συμβιβαστικὴ σὰν αὐτὴ ὀνομασία γιὰ τὴν Μακεδονία μας, θὰ φανέρωνε κάποια ὑποχώρηση καὶ ἀποδοχὴ τῶν ἀνιστόρητων καὶ ἄδικων ὅρων τὶς Συνθήκης τῶν Πρεσπῶν, ἐνῶ τὴν ἴδια ὥρα ποὺ θὰ τὴν λαμβάναμε, εἶναι σχεδὸν βέβαιο ὅτι οἱ γείτονες θὰ διεκδικοῦσαν σκέτο τὸ ὄνομα τῆς Μακεδονίας (καὶ τότε σὲ βάθος χρόνου μπορεῖ καὶ πάλι νὰ καταλήξουν  στὴν διεκδίκηση ὅλης τῆς Μακεδονίας μὲ τὸ αἰτιολογικὸ ὅτι ἡ ἀρχαία Μακεδονία ἀνήκει στὴν σημερινὴ Μακεδονία, ποὺ τώρα αὐτοί ὀνομάζονται ἔτσι, καὶ ἄρα αὐτοί εἶναι ἡ Μακεδονία καὶ τὴν δικαιοῦνται).  Πέρα ὅμως ὅλου τοῦ παραπάνω σκεπτικοῦ, ἀκόμα καὶ νὰ θέλαμε καὶ νὰ ἐπιδιώκαμε τὴν ὁποιαδήποτε ἀλλαγὴ ὀνόματος πρὸς ἀντιμετώπιση τῆς νέας κατάστασης ποὺ διαμορφώθηκε μὲ τὴν Συμφωνία τῶν Πρεσπῶν,  καμιὰ ἀλλαγὴ δὲν θὰ μπορούσαμε νὰ πετύχουμε ὑπὲρ τῆς πατρίδος μας, τοῦ πολιτισμοῦ της καὶ τῆς ἱστορίας της, χωρὶς νὰ βρεθεῖ κατάλληλη κυβέρνηση νὰ συγκατατεθεῖ καὶ νὰ συνεργήσει πρὸς αὐτὴ τὴν κατεύθυνση, ὅπου τώρα ἡ κυβέρνηση μόνο κατάλληλη δὲν εἶναι, καὶ δὲν μποροῦμε νὰ γνωρίζουμε στὴν παροῦσα χρονικὴ συγκυρία, ἄν στὸ ἄμεσο μέλλον θὰ ὑπάρξει κάποια (καὶ ἂν ὑπάρξει, δέον δὲν εἶναι ἀντὶ νὰ μπλέκουμε σὲ ἕνα ἀβέβαιο λαβύρινθο ἀλλαγῆς ὀνομάτων, μάλλον νὰ διεκδικήσουμε ἀλλαγὴ ἐκ ριζῶν ὅλης τῆς συμφωνίας, μὲ ἀδιάσειστο  πάτημα τὴν μὴ νομιμοποίηση αὐτῆς ἀπὸ τὴν βούληση τοῦ λαοῦ, ποὺ ἀντέδρασε μὲ τὰ ἀλλεπάλληλα ὀγκώδη συλλαλητήρια). Θεὸς οἶδεν.

Πηγὲς. 

1. "Ἡ Συμφωνία τῶν Πρεσπῶν".

2. Τοῦ ἰδίου, "Γνήσια καὶ τεχνητὴ Μακεδονία".

3. "Το χρονικό ενός ανέντιμου, ταπεινωτικού και εγκληματικού συμβιβασμού. Οι λόγοι που ήταν μία παταγωδώς αποτυχημένη διαπραγμάτευση με τα Σκόπια".

4. Ἰ. Ν. Καλλιανιώτου, "Τό Μέγιστον Ἱστορικόν Ψεῦδος".

5. Αρχ. Χριστόδουλου Αγγελόγλου, Στη λεπτομέρεια κρύβεται ο διάβολος (άρθρ.19)».

6. "Ψεύδεται ο Νίμιτς: Τα επίσημα στοιχεία που ακυρώνουν τις «Πρέσπες»".

7.  Πέτρου Χασάπη, "Να καταργηθούν οι γεωγραφικοί διαχωρισμοί και να μετονομαστεί άμεσα η ενιαία Μακεδονία μας σε «Αρχαία Μακεδονία»".

8. "Βούλγαρος πρόεδρος Ρ. Ράντεφ: «Δεν υπάρχει “Βόρεια Μακεδονία” – Δεν υπάρχει “μακεδονική” γλώσσα»".

9. "Ο Χρ. Γιαλλουρίδης «ξεγυμνώνει» τον Τσίπρα: «Εκχώρησε γλώσσα & ιθαγένεια»".

10. Α. Σταλίδη, "Βόρεια Μακεδονία είναι το Κιλκίς".

11. Α. Σταλίδη, «Μακεδονία. Αντίβαρο στην ηττοπάθεια» (δωρεάν βιβλίο).

12. Ι. Μάζη, "Ακυρώνεται η Συμφωνία των Πρεσπών μετά την κύρωσή της; – Tι αναφέρουν οι Συνθήκες".

13. "ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ‘’ΔΙΠΛΩΜΑΤΚΟΥ ΚΥΚΛΟΥ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ ΠΡΕΣΒΕΩΝ’’ ΠΡΟΣ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ".

14. "Δώδεκα πανεπιστημιακοί: «Η Συμφωνία των Πρεσπών “ακρωτηριάζει” την Ελλάδα»".

15. "Δικηγόροι: «Η Συμφωνία των Πρεσπών είναι “νεκρή”»".

16. "Δικηγόροι: «Υπάρχει μεγάλο σκάνδαλο πίσω από την Συμφωνία», « Μηνυτήρια αναφορά κατά Κοτζιά-Καμμένου»".

17. "Ἡ ἀνακοίνωση τῆς Ἱερᾶς Κοινότητας Ἁγίου Ὄρους στὶς 17 Ἰανουαρίου 2019".

18. Α.Σταλίδη, "Το 1910 μας βάζει τα γυαλιά!".

19. "Ιστορικά ντοκουμέντα από εφημερίδες της εποχής 1878-1913 για την ελληνικότητα της Μακεδονίας", στὸ www.antibaro.gr.

20. "ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΕΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΑΡΧΙΕΡΕΩΝ" στὶς 19 Δεκεμβρίου 2018.

21. Σαράντος Καργάκος, "Οι εννιά λόγοι πίσω από την τεράστια αποχή στα Σκόπια (στο δημοψήφισμα)".

22. "Συλλαλητήριο για ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ: Αγιο Ορος, Ιεράρχες και πάνω από 1 εκατ. λαού- Κι η προβοκάτσια!".

23. Σάββα Καλεντερίδη, "Με την προδοσία των Πρεσπών η Ελλάδα έχει μπει σε επικίνδυνη ατραπό".

24. Α. Σταλίδη, "Ολόκληρη η Συνθήκη Βουκουρεστίου 1913 – πουθενά ο όρος «Μακεδονία»!".  

25. Γιάννης Μαρίνος, "Το «Σλαβομακεδονικό» και το ΚΚΕ".

26. Επιστολές του π. Δαμασκηνού από το Ιερόν Κελλίον του Φιλαδέλφου, Καρυών Αγίου Όρους για την επικύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών.