Χαράλαμπος Άνδραλης, Τιμητικές οι ταμπέλες

Τιμητικές οι ταμπέλες

    Χαράλαμπος Άνδραλης

Με μεγάλο προβληματισμό, αλλά όχι έκπληξη, είδαμε τον πρωθυπουργό της Ελλάδας να μιλάει σε ξένους ηγέτες χρησιμοποιώντας υποτιμητικές εκφράσεις για το λαό που αντέδρασε στην αντιδημοκρατική επιβολή της συμφωνίας των Πρεσπών.

Ίδια κοσμητικά επίθετα ακούνε χρόνια τώρα, όσοι δεν «χωνεύουν» τις ΛΟΑΤΚΙ αλλαγές στο οικογενειακό δίκαιο, την περιθωριοποίηση της Εκκλησίας, τις δολοπλοκίες εναντίον του κλήρου, την μετατροπή των σχολείων σε κατηχητικά της παγκοσμιοποίησης και της πανθρησκείας.

Την έλλειψη επιχειρημάτων, ακολουθεί συνήθως η απαξίωση και οι ύβρεις. Ο κοινωνικός στιγματισμός των αντιφρονούντων, βοηθάει τους ισχυρούς στην επιβολή των θέσεών τους. Έτσι σχηματίζεται η «κυρίαρχη» άποψη. Και είναι κυρίαρχη η εθνομηδενιστική άποψη, όχι γιατί έχει λαϊκό έρεισμα, αλλά γιατί μπορεί να επιβληθεί στο λαό, παρότι μειοψηφική, με διάφορα μέσα.

Κυρίως με τα ΜΜΕ και τον έλεγχο των πολιτικών κομμάτων. Τελευταία και με τα «trolls», δηλαδή ανθρώπους των κομματικών στρατών που η εργασία τους είναι ο «πόλεμος» στα social media, με αληθινά ή ψευτικα «προφίλ». Δουλειά όλων αυτών είναι να δημιουργούν φόβο και ενοχές στους ανθρώπους αν διαφωνούν με την «κυρίαρχη» άποψη.

Το πιο ισχυρό εμπόδιο που μπορεί να εισχωρήσει σε αυτή την επιβολή, είναι η περιφρόνηση. Άλλωστε, ένα από τα πιο αποτελεσματικά όπλα κατά του διαβόλου είναι η περιφρόνησή του[1]. Ας περιφρονήσουμε κι εμείς τις αξιολογήσεις των ανθρώπων που αντιστρατεύονται τα αιώνια ιδανικά της Πίστης και της Πατρίδας. Έτσι, θα αχρηστέψουμε τα δικά τους όπλα, που είναι ο στιγματισμός, η απαξίωση και η αντιστροφή των όρων. Όλα αυτά παραμένουν γι’ αυτούς ισχυρά όπλα, όσο εμείς δεν απαλλασσόμαστε από την εγωπάθεια, τη ματαιοδοξία, τη δειλία, τη χλιαρότητα. Οι πρόγονοί μας έδωσαν το αίμα τους για τα ιδανικά τους. Εμείς διστάζουμε να θυσιάσουμε την τιμή και υπόληψή μας;

Μια καλή αρχή, ήταν η στιγμή που ο λαός δεν έλαβε σοβαρά τη χλεύη τους και βγήκε να διεκδικήσει όχι μόνο το όνομα της Μακεδονίας, αλλά και τη λαϊκή του κυριαρχία, η οποία εξόφθαλμα καταπατήθηκε για άλλη μια φορά από τους αριστερούς «δημοκράτες». Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το λαό στη δημοκρατία. Αν ο λαός περιφρονείται τότε δεν υπάρχει δημοκρατία. Υπάρχει πολιτειακή εκτροπή.           

Πολλοί θα πουν ότι και που βγήκατε στους δρόμους δεν καταφέρατε τίποτα. Κι έτσι θα ενισχυθεί το αίσθημα του ωχαδερφισμού και της κριτικής του καναπέ. Καταφέραμε πολλά. Καταφέραμε να δείξουμε ότι αυτή η διακρατική συμφωνία δεν είχε τη συναίνεση του λαού και η λαϊκή απόρριψη θα τη συνοδεύει μέχρι την ακύρωσή της. Καταφέραμε να δείξουμε ότι δεν είμαστε έρμαια των κροίσων που βλέπουν σαν παιχνίδι τους λαούς. Γι’ αυτούς το ζητούμενο δεν είναι μόνο η επιβολή των γεωπολιτικών σχεδίων τους, αλλά ο ψυχαναγκασμός μας να τα δεχτούμε με «ικανοποίηση». Κι αυτό δεν το πέτυχαν.

Εν τέλει, εμείς κάνουμε ανθρωπίνως ό,τι περνάει από το χέρι μας. Γι’ αυτά θα δώσουμε λόγο στα παιδιά μας, στους προγόνους μας και στο Θεό. Όχι για το αποτέλεσμα. Αυτό εξαρτάται από το Θεό.

Δυστυχώς, πολλά αντίστοιχα δεν κάναμε τις τελευταίες δεκαετίες για χάρη της παραμονής μας στην ευρωπαϊκή «οικογένεια». Είδαμε το τυρί της καλοπέρασης και δεν είδαμε τη φάκα της πνευματικής υποταγής και εθελοδουλίας. Πουλήσαμε τα ιδανικά της μητέρας πατρίδας μας αντί πινακίου φακής.

Αυτή η μικρή, η ελάχιστη αντίσταση, δείχνει ότι δεν έχουμε παραδοθεί ολοκληρωτικά. Αυτό το παράθυρο ελπίδας, άνοιξε περισσότερο με τις καταλήψεις στα σχολεία για τη Μακεδονία. Ταράχτηκαν οι καταληψίες των παλαιών δεκαετιών που έγιναν τώρα πρωθυπουργοί και υπουργοί, διότι τώρα οι μαθητές δεν εξεγείρονται για αριστερό χαβαλέ, αλλά για τη πατρίδα. Και άρχισαν πάλι να εκτοξεύουν συκοφαντίες και τετριμμένους χαρακτηρισμούς προς τα παιδιά.

Τιμητικές οι ταμπέλες. Ίσως αυτή η σπίλωση της αξιοπρέπειάς μας ξεπλύνει τα πολλά ανομήματά μας και την πολυετή αδράνειά μας.

---

[1] «Αν θέλεις να τον διώξεις (τον διάβολο), να τον απομακρύνεις από κοντά σου, πάψε να του δίνεις σημασία. Περιφρόνησέ τον. Μόνο η περιφρόνηση του αξίζει. Από τη στιγμή που θα αρχίσει να την εισπράττει, θα αρχίσει και θα υποχωρεί. Μέχρι που, τελικά, θα τραπεί σε φυγή. Η περιφρόνηση αποτελεί το δεύτερο όπλο, μετά τον Τίμιο Σταυρό, κατά του διαβόλου!» ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ ΣΥΜΒΟΥΛΩΝ –  ΑΓΙΟΥ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΤΟΥ