Χωρούν και οι αμαρτωλοί στη φάτνη σου, Χριστέ μου;...[1] ή «Ένας
φανταστικός διάλογος!»
«-Γιατί να μην επιτρέπεται να κοινωνήσεις φέτος τα Χριστούγεννα, Γιάννη μου; Τι
δηλαδή, επειδή έχεις σχέσεις με την Ελένη ενώ δεν είστε παντρεμένοι; Καλά, πού
νομίζεις ότι ζούμε, στο 1821; Η κοινωνία και η εποχή μας Γιάννη μου, έχουν
αλλάξει, έχουν προοδεύσει. Ζούμε σε νέα εποχή! Ο Χριστός της νέας εποχής, είναι
ότι νά ‘ναι, τα επιτρέπει όλα!
-Ναί πάτερ μου. Χαίρομαι πολύ που με επιτρέπεις να κοινωνήσω. Πέρυσι δεν
κοινώνησα. Ούτε το Πάσχα. Ούτε τον δεκαπενταύγουστο. Ο προηγούμενος πνευματικός
μου δεν με άφηνε να κοινωνήσω. Ήταν πολύ σκληρός, αυστηρός, παράξενος,
αλλόκοτος! Έλεγε ότι ο Χριστός δεν μπορεί να μπει σε καρδιά αμετανόητη, δεν
μπορεί να ενωθεί με την αμαρτία και ότι το Ευαγγέλιο και όλοι οι άγιοι
απαγορεύουν τις προγαμιαίες σχέσεις.
-Μην ανησυχείς Γιάννη μου. Άσε τι λέει το Ευαγγέλιο. Μόνο κάτι εικασίες κάνει,
εξάλλου και τον απόστολο Παύλο, πολλοί τον αμφισβητούν. Άσε που αν ψάξουμε
καλύτερα, θα δούμε ότι με αυτά που λέει για την πορνεία, εννοεί μόνο την, επί
πληρωμή, πορνεία. Όταν υπάρχει αγάπη, τελειώνουν όλα. Ο Θεός είναι αγάπη, ο
Χριστός είναι αγάπη και όπως σου είπα όταν υπάρχει αγάπη, όλα επιτρέπονται,
όλα συγχωρούνται.
-Πάτερ μου, τι να πω, μένω άναυδος. Είσαι ο καλύτερος πνευματικός που γνώρισα! Πες
μου όμως, αυτά που γράφει το Ευαγγέλιο, που λένε οι απόστολοι και και οι άγιοι,
δεν ισχύουν;
-Φυσικά και δεν ισχύουν Γιάννη μου. Είναι ξεπερασμένα. Καλό το Ευαγγέλιο, αλλά
για την εποχή του. Τώρα όπως είπαμε, άλλαξαν οι εποχές. Εδώ που τα λέμε είναι
λίγο σκληρό και αυστηρό το Ευαγγέλιο, εξωπραγματικό θα έλεγα. Να, για
παράδειγμα, σήμερα όλοι έχουν προγαμιαίες σχέσεις. Τι νομίζεις ότι όλοι θα πάνε
στην κόλαση; Κανείς δεν παντρεύεται και πολλοί προτιμούν τον πολιτικό γάμο ή το
σύμφωνο συμβίωσης. Πρόοδος Γιάννη μου, πρόοδος! Εμείς οι σύγχρονοι ιερείς,
καταλαβαίνουμε καλύτερα τον σύγχρονο άνθρωπο. Οι παλιοί άγιοι ήταν λίγο
αφιλάνθρωποι. Ακόμα και τον άγιο Παΐσιο, για τον οποίο μιλούν όλοι, δεν μπορώ
να τον καταλάβω. Αν και έζησε στην εποχή μας, ήταν κολλημένος στο πνεύμα του
Ευαγγελίου.
-Πάτερ μου, δεν έχω λόγια! Πετάω από την χαρά μου. Σε αγαπώ, σε λατρεύω!
-Η χαρά είναι δική μου Γιάννη μου. Μην ξεχνάς άλλωστε ότι είσαι πάρα πολύ καλός
άνθρωπος. Βοηθάς τους φτωχούς, αγαπάς πολύ την Παναγία και κάθε μέρα κάνεις την
Παράκλησή της, δεν κουτσουμπολεύεις, δεν κατακρίνεις. Μόνο στα ερωτικά σου
έχεις μια άλλη θέση: δεν θέλεις να παντρευτείς. Είπαμε, δεν είσαι ο μόνος, ούτε
ο πρώτος είσαι ούτε ο τελευταίος. Ούτως ή άλλως, ο Θεός δεν μπαίνει στις κρεββατοκάμαρες,
δεν ασχολείται μ’ αυτά. Πού ζούμε, στον μεσαίωνα;
-Ο λόγος σου βάλσαμο, πάτερ μου. Είσαι ο καλός μου σαμαρείτης. Αναπαύεις τη
συνείδησή μου. Ο παράξενος ο πνευματικός μου, ενώ επέμενα ότι θέλω να μεταλάβω
τον Χριστό, μου έλεγε πως πρέπει να ξεκόψω απ’ όλα, να γίνω ένας άλλος άνθρωπος
και να μην είμαι ο εαυτός μου. Ήθελε να γίνω άγιος, εγκρατής, όσιος με έναν
τρόπο που δεν αντέχω, ούτε μου βγαίνει. Και χρησιμοποιούσε τον Χριστό, που
είναι ο θεραπευτής, ο Γιατρός, το έλεος και η αγάπη για να με τιμωρήσει. Μου
έλεγε μάλιστα συχνά, ότι ο Χριστός μας μας λέει να απαρνηθούμε τον παλιό μας
εαυτό, να σηκώσουμε τον σταυρό μας και να Τον ακολουθήσουμε. Βάρβαρα πράγματα.
Έτσι κι εγώ ξέκοψα απ’ αυτόν και μετά έτυχε να δω στο facebook τις δικές σου αναρτήσεις
και τις χιλιάδες κόσμου που σε ακολουθούν και σε λατρεύουν σαν Θεό.
Τελικά, όπως αποδείχτηκε πάτερ, από τα λεγόμενά σου, δεν έχω κάποιο κώλυμα,
είμαι πολύ καλός και δεν χρειάζεται να αλλάξω κάτι στη ζωή μου. Και φυσικά θα
συνεχίσω να έχω ερωτικές σχέσεις με την Ελενίτσα, αφού υπάρχη αγάπη. Γιατί να
παντρευτούμε, αφού ο γάμος σκοτώνει τον έρωτα;
-Χα, χα, καλά τα λες Γιάννη μου. Μείνε όπως είσαι, μην αλλάζεις τίποτα και μην
ακούς κανέναν.
Έλα
να κοινωνήσεις.
Έλα
να κοινωνήσουμε.
Όλοι
χωράνε στην φάτνη του Χριστού!»
Με
πολλή αγάπη!
………………………………………………………
……………………………………………………
Απαραίτητη διευκρίνιση για το κείμενο: «Χωρούν και οι αμαρτωλοί
στη φάτνη σου, Χριστέ μου;...[1] ή «Ένας φανταστικός διάλογος!»
Επειδή
το κείμενο: «Χωρούν και οι αμαρτωλοί στη φάτνη σου, Χριστέ μου;...[1] ή
«Ένας φανταστικός διάλογος!», οδήγησε σε κάποια λανθασμένα συμπεράσματα,
αντίθετα από αυτά που θα ήθελα να εννοηθούν, προφανώς από δικό μου σφάλμα,
παρακαλώ για την δημοσίευση αυτού του διευκρινιστικού κειμένου.
Αντίθετες
εντυπώσεις προκλήθηκαν, και από την ανάρτηση του κειμένου, από ιστολόγια, χωρίς
την απαραίτητη παραπομπή[1], (ή
την πηγή προέλευσης του κειμένου) άνευ της οποίας δεν μπορεί να κατανοηθεί το
κείμενο, όπως επίσης και από την μετάλλαξη του τίτλου του, για λόγους φυσικά,
που τα ιστολόγια γνωρίζουν (βλέπε π.χ. : «Πορφυρίτης: Η αγκαλιά του Πατέρα
ανοικτή ακόμα και για τους αμαρτωλούς ή μία ψεύτικη ελπίδα;»[2]).
Θα
ήθελα να τονίσω, ότι πρόθεσή μου ήταν, η ανάδειξη του νέου «ποιμαντικού» τρόπου
αντιμετώπισης της αμαρτίας από κάποιους χαρισματούχους ποιμένες, που όμως, δεν
αποπνέει αγιογραφικό και αγιοπατερικό άρωμα, ακολουθώντας τον διάλογο του
αρχικού κειμένου! Αυτό και τίποτα περισότερο ή λιγότερο. Θα προσπαθήσω στο
μέλλον να είμαι προσεκτικότερος!
Με
την, εν Χριστώ, αγάπη προς όλους,
Πορφυρίτης
15 σχόλια:
Ό,τι γράφω είναι έκφραση αγωνίας για τις ψυχές, που τις "αιχμαλωτίζεις" και τις κουβαλάς στον θάνατο, παπά και όχι η αφεντιά σου, διότι δεν σε ξέρω και φυσικά δεν έχω τίποτε μαζί σου. Για τις ψυχές, για τις οποίες έδωσε το αίμα του ο Χριστός και μαρτύρησαν οι άγιοι. Φόρεσες το ράσο, για να χειραγωγείς τις ψυχές στον αιώνιο θάνατο; Θα πληρώσεις, παπά! Θα πληρώσεις πολύ ακριβά, μ` αυτά που διδάσκεις. Ίσως, μέσα στην παραζάλη σου, να ξέχασες ακόμη και ποια θα είναι η πληρωμή σου, που διδάσκεις κατά της αληθείας του Ευαγγελίου. Πολλοί δεν θέλουν να την ακούνε σήμερα. Το έχεις καταλάβει άλλωστε κι εσύ ως δάσκαλος της "αγάπης". Σου την θυμίζω κι ας σε πονάει: Υπάρχει αιώνια κόλαση! Ναι, κόλαση! Σύνελθε και άφησε τις ψυχές να πορευτούν στο δρόμο των αγίων. Άν θέλεις να ζήσεις έτσι, ζήσε μόνος σου και μην τις παίρνεις στο λαιμό σου, διότι εγκληματείς! Εγκληματείς φριχτά!
Υ.Γ. Όσοιεκ των ακροατών-μαθητών του παπά αυτού διαβάσετε το σχόλιο, σας παρακαλώ να προβληματιστείτε, να ενημερωθείτε και να πάρετε αποφάσεις! Δεν είναι αστεία τα πράγματα!
Σ.Η.
Ὁ π. Ἀνδρέας Κονάνος ἀναμφισβήτητα ἔχει πολλά χαρίσματα καί δυνατότητες. Ἐπειδή ὅμως ἐξ ὅσων γνωρίζω εἶναι ἱερομόναχος, ἀναρωτιέμαι ἐάν ἔχει Ἐπίσκοπον, ὁ ὁποῖος νά τόν ἐπιβλέπει καί ὅταν χρειάζεται νά τόν παρατηρεῖ; Διότι τά προβλήματα δημιουργοῦνται ὅταν ἐλευθεριάζουμε χωρίς ἔλεγχο κάποιου ἀνωτέρου μας, ὁ ὁποῖος νά μᾶς προσγειώνει, διότι πολλοί γεγόναμε διδάσκαλοι.....Δ.Κ.Ἀ
προς Σ.Η. Καλη χρονια και ευλογημενη. Μαλλον δεν καταλαβες το πνευμα του ΄Πορφυριτη΄. Τα ιδια θελει να πει με εσενα ,απλα τα λεει με καυστικο υφος.
Προσευχή αδελφοί μου να χαρίζει μετάνοια σε όλους
Ιερωμενους και λαϊκούς.
Αδελφέ, 4.06 μ.μ κατάλαβα πολύ καλά, αλλά νομίζω πως δεν είναι περιττή η επίτασις του νοήματος του κειμένου με ένα σχόλιο, στους δύσκολους καιρούς που περνάμε.
Σ.Η.
Θα ήθελα να κάνω μερικές παρατηρήσεις στο αρχικό κείμενο του π. Ανδρέα.
1) Το κείμενο εκείνο μιλά για «σχέσεις» του Γιάννη και της Ελένης. Τι ακριβώς εννοεί ο π. Ανδρέας, μιλώντας για «σχέσεις»;
Δυστυχώς, η μόνη διευκρίνιση που δίνει ο συγγραφέας, για τις «σχέσεις», είναι η επόμενη πρόταση του: «αγκαλιάζονται με αγάπη, μα είναι ανύπαντροι ακόμα.». Τι ακριβώς σημαίνει η φράση: «αγκαλιάζονται με αγάπη»;
2) Πάρα πολλοί άνθρωποι που σχολιάζουν στο facebook στο κείμενο εκείνο, ερμήνευσαν ότι ο συγγραφέας εννοεί τις πλήρεις και σαρκικές προγαμιαίες σχέσεις. Εάν ο συγγραφέας ΔΕΝ εννοεί ΑΥΤΕΣ τις σχέσεις, γιατί ΔΕΝ το δηλώνει δημόσια ρητώς και σαφώς; ( Τα σχόλια που δίνονται στο κείμενο στο facebook, είναι πάρα πολλά και δεν τα διάβασα όλα. Εάν ο π. Ανδρέας διευκρινίζει επαρκώς το θέμα, δημόσια μέσα στα σχόλια, αυτό δεν το διάβασα ).
3) Ο τίτλος εκείνου του κειμένου, είναι: ΧΩΡΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΑΜΑΡΤΩΛΟΙ ΣΤΗ ΦΑΤΝΗ ΣΟΥ, ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ;…
Άρα, σύμφωνα με τον π. Ανδρέα, ο Γιάννης του κειμένου είναι ΑΜΑΡΤΩΛΟΣ.
Γιατί όμως χαρακτηρίζεται σαν ΑΜΑΡΤΩΛΟΣ, ΕΑΝ οι σχέσεις του είναι ένα ΑΠΛΟ αγκάλιασμα με την Ελένη;
4) Η φράση του Γιάννη: «Τόσο μπορώ, τόσο κάνω», είναι εντελώς απαράδεκτη για ένα άνθρωπο που θέλει να είναι Χριστιανός, και αναφέρομαι πάντα στις σχέσεις του με την Ελένη.
5) Στην φάτνη του Χριστού, χωρούν οι ΜΕΤΑΝΟΗΜΕΝΟΙ αμαρτωλοί και όχι όλοι ανεξαιρέτως οι αμαρτωλοί, δηλαδή χωρούν οι αμαρτωλοί που προσπαθούν να ΑΛΛΑΞΟΥΝ την ζωή τους προς την κατεύθυνση όπου ευαρεστείται ο Χριστός.
Ελπίζω ότι ο π. Ανδρέας, τον οποίο γνώρισα και προσωπικά σε λίγες ομιλίες του πριν από πολλά χρόνια (εκείνες οι ομιλίες του ήταν καλές), θα δώσει τις αναγκαίες και ξεκάθαρες δημόσιες διευκρινήσεις, για να λυθεί κάθε δημόσια παρεξήγηση.
προς τον ανώνυμο 7:48μ.μ. οι σχέσεις που αναφέρονται στο κείμενο, είναι ξεκάθαρα ερωτικές, νομίζω ότι δεν υπάρχουν περιθώρια παρερμηνείας. "έχεις σχέσεις με την Ελένη ενώ δεν είστε παντρεμένοι": η λέξη παντρεμένοι δίνει το βάρος στο νόημα της πρότασης, αλλιώς γιατί να αναφερθεί και επιπλέον, "Εσύ, όμως, πάτερ μου, εστιάζεις μόνο σε ένα σημείο της ζωής μου, μόνο εκεί, σταθερά εκεί, στο κομμάτι μου αυτό, το ερωτικό.": η πρόταση αυτή ξεκαθαρίζει πλήρως ότι το πρόβλημα είναι οι ερωτικές σχέσεις.
Μέ ἀγάπη Χριστοῦ πρός τόν «Γιάννη και την Ελένη» τοῦ «φανταστικοῦ διαλόγου», ἀλλά καί κάθε καλοπροαίρετο χριστιανό, ἡ παρακάτω περικοπή ἀπό τήν Α΄ πρός Κορινθίους (καί δι’ἡμᾶς διαχρονικῶς) ἐπιστολή τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, κεφάλαιο ια΄ στίχοι 26-32:
«26 ὁσάκις γὰρ ἂν ἐσθίητε τὸν ἄρτον τοῦτον καὶ τὸ ποτήριον τοῦτο πίνητε, τὸν θάνατον τοῦ Κυρίου καταγγέλλετε, ἄχρις οὗ ἂν ἔλθῃ.
27 ὥστε ὃς ἂν ἐσθίῃ τὸν ἄρτον τοῦτον ἢ πίνῃ τὸ ποτήριον τοῦ Κυρίου ἀναξίως, ἔνοχος ἔσται τοῦ σώματος καὶ αἵματος τοῦ Κυρίου.
28 δοκιμαζέτω δὲ ἄνθρωπος ἑαυτόν, καὶ οὕτως ἐκ τοῦ ἄρτου ἐσθιέτω καὶ ἐκ τοῦ ποτηρίου πινέτω·
29 ὁ γὰρ ἐσθίων καὶ πίνων ἀναξίως κρῖμα ἑαυτῷ ἐσθίει καὶ πίνει, μὴ διακρίνων τὸ σῶμα τοῦ Κυρίου.
30 διὰ τοῦτο ἐν ὑμῖν πολλοὶ ἀσθενεῖς καὶ ἄῤῥωστοι καὶ κοιμῶνται ἱκανοί.
31 εἰ γὰρ ἑαυτοὺς διεκρίνομεν, οὐκ ἂν ἐκρινόμεθα·
32 κρινόμενοι δὲ ὑπὸ τοῦ Κυρίου παιδευόμεθα, ἵνα μὴ σὺν τῷ κόσμῳ κατακριθῶμεν.»
ΣΥΝΤΟΜΟΣ ΕΡΜΗΝΕΙΑ (Α΄ Κορινθ. ια΄)
«26 Κάθε φοράν ω Κορίνθιοι, που τρώγετε τον αγιασμένον αυτόν άρτον και πίνετε το ευλογημένον τούτο ποτήριον της Θείας Ευχαριστίας, ομολογείτε και διαλαλείτε συνεχώς και αδιαλείπτως μέχρις ότου έλθη κατά την δευτέραν παρουσίαν τον σταυρικόν θάνατον, που δια την σωτηρίαν των ανθρώπων υπέστη ο Κύριος.
27 Ωστε όποιος τρώγει τον άρτον αυτόν και πίνει το ποτήριον του Κυρίου αναξίως, θα είναι ένοχος δια ασέβειαν και βεβήλωσιν εναντίον του σώματος και του αίματος του Κυρίου.
28 Ας εξετάζη δε κάθε άνθρωπος τον εαυτόν του με πολλήν προσοχήν, και έτσι προετοιμασμένος ας τρώγη από τον καθαγιασμένον άρτον και ας πίνει από το καθαγιασμένον ποτήριον.
29 Διότι εκείνος ο οποίος τρώγει και πίνει αναξίως τα καθαγιασμένα αυτά δώρα, τρώγει και πίνει κατάκριμα και καταδίκην δια τον εαυτόν του, επειδή δεν κάνει καμμίαν διάκρισιν του σώματος και του αίματος του Κυρίου από τας κοινάς τροφάς του σώματος.
30 Ακριβώς δε, διότι αναξίως κοινωνείτε τό σώμα καί τό αίμα του Κυρίου, υπάρχουν μεταξύ σας πολλοί ασθενείς και πολύ βαρειά άρρωστοι και αρκετοί πεθαίνουν.
31 Διότι εάν ανακρίναμεν και εξετάζαμεν τον εαυτόν μας με προσοχήν και μετανοούσαμε ειλικρινώς δια τα αμαρτήματά μας και έτσι προετοιμασμένοι προσερχόμασταν στο μέγα μυστήριον, δεν θα κατεδικαζόμεθα και δεν θα ετιμωρούμεθα με αυτάς τας τιμωρίας από τον Θεόν.
32 Τιμωρούμενοι δε τώρα υπό του Κυρίου κατά την δικαίαν αυτού κρίσιν, παιδαγωγούμεθα δια να μετανοήσωμεν και διορθωθώμεν, ούτως ώστε να μη κατακριθώμεν και καταδικασθώμεν εις απώλειαν μαζί με τον κόσμον που ζει μακράν του Θεού»
Ὡς πρός τό ἐρώτημα δέ: «Χωρούν και οι αμαρτωλοί στη φάτνη σου, Χριστέ μου;» τήν ἀπάντηση τήν δίνει ὁ ἴδιος ὁ Κύριος:
«οὐκ ἐλήλυθα καλέσαι δικαίους, ἀλλὰ ἁμαρτωλοὺς εἰς μετάνοιαν.» ( Λουκ. ε΄ 31-32)
Καλή μετάνοια σέ ὅλους μας καί εὐχές γιά ἕνα εὐλογημένο παρά Κυρίου καί δημιουργικό Νέον Ἔτος.
Θεόδωρος Σ.
Μπράβο Θοδωρε!
Αλλοίμονό του
Ρητορική ερώτηση: τι πράττει, εν προκειμένω, η προισταμένη του αρχή;
Λ.Ν.
(αὐτό νά δημοσιευθεῖ)
1. Ὁ Ἰησοῦς Χριστός μᾶς ΑΝΑΓΕΝΝΑ διά τοῦ Μυστηρίου τοῦ Ἁγίου Βαπτίσματος καί διά τοῦ διά βίου βαπτίσματος τῆς μετανοίας. Ἄρα, στήν Φάτνη Του χωρᾶνε οἱ ἀναγεννημένοι ἄνθρωποι καί ὄχι οἱ ἁπλῶς γεννημένοι (καί ἐπιμένοντες στήν ἁμαρτία).
2. Ὁ Ἰησοῦς Χριστός ΔΕΝ κοινωνοῦσε μέ τίς πόρνες καί τούς ἀμαρτωλούς, ἀλλά ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΟΥΣΕ μαζί τους προκειμένου νά τούς κερδίσει διά τῆς ἀγάπης, τῆς διδασκαλίας καί τοῦ ζωντανοῦ παραδείγματός Του στήν μετάνοιά τους καί στήν μετοχή τους στήν ἀναγεννημένη ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι ζωή.
3. Τί εἶπε ὁ Ἰησοῦς Χριστός στήν μοιχαλίδα πού ἐπόρνευε καί θά τήν λιθοβολοῦσαν;
"ἀνακύψας δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῇ· γύναι, ποῦ εἰσιν; οὐδείς σε κατέκρινεν; ἡ δὲ εἶπεν· οὐδείς, Κύριε. εἶπε δὲ ὁ Ἰησοῦς· οὐδὲ ἐγώ σε κατακρίνω· πορεύου καὶ ἀπὸ τοῦ νῦν μηκέτι ἁμάρτανε." (Ἰω. κεφ. 8, στίχ. 10-11).
Ἐπανλαμβάνω τήν ἐντολή Του: πορεύου ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥ ΝΥΝ ΜΗΚΕΤΙ ΑΜΑΡΤΑΝΕ!!!
Ἑπομένως, στήν Φάτνη τοῦ Ἰησοῦ ΔΕΝ χωροῦν αὐτοί που ἐπιμένουν νά πορνεύουν, ἄν δέν σταματήσουν νά ἁμαρτάνουν καί μάλιστα συνειδητά!!!
Πόσο μᾶλλον νά εἰσέλθουν στήν Βασιλεία Του...
Καλοῦνται ὅλοι στήν Φάτνη, ἀλλά γιά νά μποῦνε μέσα χρειάζονται ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ!
Θυμίζω ἀπό συναφή παραβολή τοῦ Εὐαγγελίου:
Ὅλοι κλήθηκαν στόν δεῖπνο, ἀλλά ἀπεβλήθη αὐτός πού εἰσῆλθε εὐθαρσῶς χωρίς τό κατάλληλο ἔνδυμα.
«Ἑταῖρε, πῶς εἰσῆλθες ὧδε μή ἔχων ἔνδυμα γάμου;» (Ματθ. κβ΄12)
Δέν θά μιλήσω γιά τούς Ἱερούς Κανόνες, τήν Ἁγία Γραφή καί τά ἐντάλματα τῶν Ἁγίων Πατέρων περί Θείας Κονωνίας καί σαρκικῶν κωλυμάτων.
Ὅσοι θέλουν νά τά παραβλέψουν αὐτά, πέφτουν στόν νεονικολαϊτισμό καί κατασκευάζουν μία "Ὀρθοδοξία" στά μέτρα τῶν ἁμαρτιῶν καί τῶν παθῶν τους.
Από την μία ο πλέον αποτυχημένος ιερέας (σκληρός, αδιάφορος,αδιάκριτος)και από την αλλη πλευρά το θύμα των τύπων τής εκκλησιας, που είναι σε όλα τέλειος και έχει ενα μικρό ατοπηματακι, άδικο μύνημα προς τον ευσεβή λαό σε πλήρη σύγχυση,δεν τονίζετε η μετάνοια που είναι η προϋπόθεση για την θεία κοινωνία αλλά η σκληροκαρδια του ενός δικαιώνει τον αλλο στα μάτια μας,κρίμα είναι πολυ αγαπητό πρόσωπο και σε εμένα αλλά και σε χιλιάδες κόσμου, εύχομαι ο Θεος να τον φωτίσει
H ρασοφόρος αυτή περσόνα με σύγχυση νου και σκοτισμένο ηθικό κριτήριο και παραβλέποντας Θεϊκές υγιείς αξίες που σεβάστηκε η ιστορία, εξωθεί μάταια αστήριχτες ψυχές να βιώνουν τις υπογαστρικές ηδονικές εμπειρίες και αυτές φευ! στο όνομα μιας εκπτωτικής εκφυλισμένης αγάπης, χρήζει επειγόντως νοσηλείας σε εξειδικευμένο κέντρο για την εντόπιση και αντιμετώπιση της «εστίας της νευροεκφυλιστικής παθολογίας της» πριν εξελιχθεί σε ανίατο στάδιο. Όταν οι άγγελοι πέφτουν, πέφτουν πολύ χαμηλά παρασύροντας συνάμα αστήριχτες ψυχές για τις οποίες ο Ναζωραίος έδωσε το αίμα Του για να νιώσουν αύρα λυτρωτικής πνοής που λευτερώνει.
Είναι σημαντικό να τονίσω ότι ο αναφερόμενος ρασοφόρος και οι συνακόλουθοί του προσωπικά μου είναι συμπαθείς χωρίς να υφίσταται ίχνος εμπαθούς συμπεριφοράς. Όλοι είμαστε πλάσματα Θεού «κατ᾿ εἰκόνα καὶ καθ᾿ὁμοίωσιν». Όλοι γνωρίζουμε τη δύναμη του «πάθους».
Όντως, μεγάλη η δύναμη του πάθους! Την αισθανόμαστε όλοι. Δεν υπάρχει άνθρωπος απαθής. Τη βίωσε και τη βιώνει συχνά ο άσωτος εαυτός του καθενός, δεχόμενος τις αλλεπάλληλες επιθέσεις και σε περίπτωση πραγμάτωσης της δύναμης του πάθους κάθε μορφής... συντρίβει και εκφυλίζει κάθε έννοια ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Καταρρακώνει κάθε ίχνος ελευθερίας. Καταντά τους εαυτούς μας δουλικά του σαδιστή που φέρει την επωνυμία «ψεκτό πάθος»! Είναι ένας «ἀλλόκοτος καὶ δύσερως ἔρως» (άγιος Γρηγόριος Παλαμάς) που μας αλλοτριώνει και μας παραμορφώνει γιατί ως δουλικά του μας απομακρύνει, μεταξύ άλλων, από τον Κύριο.
Θεωρώ ότι γεννηθήκαμε για να πέφτουμε αλλά και να σηκωνόμαστε ζητώντας λύτρωση για επαναφορά στην αναφερόμενη φυσιολογική ομάδα controls όπως την έπλασε ο Δημιουργός και Λυτρωτής του κόσμου. Εντούτοις, όταν υφίσταται παρατεινόμενη παθολογική συμπεριφορά με «νευροεκφυλιστικές αποπτωτικές συνέπειες» ) τότε επιβάλλεται η εφαρμογή μεθόδων επαναφοράς στη φυσιολογία της ανθρώπινης πορείας. Δύσκολο επιχείρημα, κανείς δεν το αμφισβητεί, αλλά σωτηριώδες, λυτρωτικό ιδιαίτερα σε αυτούς που πεισματικά αντιστέκονται να πάρουν τον αναστάσιμο δρόμο της επιστροφής που ελευθερώνει. Η πραγματική ελευθερία της καρδιάς επιτυγχάνεται όταν κανείς αντιδρά με σκοπό την μεταμόρφωση των παθών και δεν υποχωρεί στις παθολογικές απαιτήσεις τους. Ο έρως έρωτι νικάτα. Κάποιοι ηχο-στίχοι το τονίζουν: έτσι η σάρκινη ορμή να μετατραπεί μπορεί σε έρωτα αγνό γεμάτο ζέση, που νικάει τη φθορά, έρως έρωτα νικά..
Υποσημειούμαι
Ι. Κουντουράς
«ὅστις γὰρ ὅλον τὸν νόμον τηρήσῃ, πταίσῃ δὲ ἐν ἑνί, γέγονε πάντων ἔνοχος.» ( Ἰακ.β΄10).
Ἀδελφοί ἐν Χριστῶ Ἰησοῦ τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν, ἄς μού ἐπιτραπεῖ νά κάνω τόν παραλληλισμό τοῦ πλουσίου ἄρχοντα πού ἐρώτησε τόν Ἰησοῦ περί τῆς σωτηρίας του στό κατά Λουκᾶν Ἱερό Εὐαγγέλιο κεφάλαιο ιη΄, μέ τόν «Γιάννη» τῆς γνωστῆς ἱστορίας καί τόν πνευματικό του ὡς ἐξῆς:
Τό ἐρώτημα τοῦ ἄρχοντα (Γιάννης): «τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω;»
Ἡ ἀπάντηση τοῦ Ἰησοῦ (πνευματικός): «τὰς ἐντολὰς οἶδας· μὴ μοιχεύσῃς, μὴ φονεύσῃς, μὴ κλέψῃς, μὴ ψευδομαρτυρήσῃς, τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα σου.»
Τά διαπιστευτήρια τοῦ ἄρχοντα (Γιάννης): «ταῦτα πάντα ἐφυλαξάμην ἐκ νεότητός μου.»
Ἡ ἀπάντηση τοῦ Ἰησοῦ (πνευματικός): «ἔτι ἕν σοι λείπει· πάντα ὅσα ἔχεις πώλησον καὶ διάδος πτωχοῖς, καὶ ἕξεις θησαυρὸν ἐν οὐρανῷ, καὶ δεῦρο ἀκολούθει μοι ».
Καί ἡ τραγικότητα τοῦ ἄρχοντα (Γιάννης): «ὁ δὲ ἀκούσας ταῦτα περίλυπος ἐγένετο· ἦν γὰρ πλούσιος σφόδρα.»
Καί ἐρωτῶ:
Ἄν στόν πλούσιο ἄρχοντα μέ τά φοβερά ὡς πρός τήν ἠθική τους ἀξία καί ὑπόσταση διαπιστευτήρια τῆς ἐφαρμογῆς τῶν ἐντολῶν ἐκ νεότητός του, ὁ Χριστός ἀπηύθηνε τό «ἔτι ἕν σοι λείπει», τί θά ἔλεγε σέ κάποιον ἀπό ἐμᾶς σήμερα πού δέν θά τηροῦσε ἔστω καί μιά ἀπό τίς ἐντολές αὐτές;
Ἤ μήπως μποροῦμε νά χαρακτηρίσουμε ὡς «ἐνοχική τρομοκρατία» τήν ἀπάντηση τοῦ Ἰησοῦ «ἔτι ἕν σοι λείπει»;
Ἤ ἀκόμη νά Τοῦ χρεώσουμε τήν τακτική «των εύκολων επιτιμίων» ἐπειδή τόν προέτρεψε «πάντα ὅσα ἔχεις πώλησον» διαφορετικά θά μείνεις «στήν απέξω»;
Θοῦ Κύριε!
Μήπως χωρίς νά τό θέλουμε ἀπό τήν πολλή μας «ἀγάπη» κάνοντας «ἐκπτώσεις» σέ θέματα πού ἄπτονται τῆς σωτηρίας μας, γινόμαστε «βασιλικότεροι τοῦ βασιλέως»;
Ἄν ἀτενίσουμε νοερά τόν φρικτό Γολγοθᾶ θά ἰδοῦμε ἐκατέρωθεν τοῦ Σταυροῦ τοῦ Κυρίου μας, κρεμασμένους τούς δύο ληστές ἐκ τῶν ὁποίων ὁ ἕνας γίνεται ὁ πρῶτος οἰκήσας τόν Παράδεισο «ἀμὴν λέγω σοι, σήμερον μετ᾿ ἐμοῦ ἔσῃ ἐν τῷ παραδείσῳ.» (Λουκ. κγ΄43) ἐνῶ ὁ ἄλλος μένει «στήν ἀπέξω».
Συγχωρέστε με, ἐρωτῶ καί πάλι:
Τόν ἄλλο ληστή γιατί δέν τόν ἔσωσε ὁ Κύριος;
Ποῦ εἶναι ἡ ἀγάπη Του γι’αὐτόν;
Μήπως κι αὐτός δέν τόν παρακαλοῦσε λέγοντάς Του: «εἰ σὺ εἶ ὁ Χριστός, σῶσον σεαυτὸν καὶ ἡμᾶς» (Λουκ. κγ΄39);
Ἤ μήπως καί τόν ἔβριζε;
Ἀλλά ἀκόμα κι ἄν τό ἔκανε αὐτό, ὁ Χριστός ἀπό ἀγάπη δέν ἔπρεπε νά τόν βάλει κι αὐτόν στόν Παράδεισο ὅπως καί τόν ἄλλο;
Γιατί ἐπέδειξε διαφορετική ἀντιμετώπιση σέ δύο πλάσματά του στίς πιό δραματικές στιγμές τῆς ζωῆς των.
Τί ἦταν αὐτό πού «ἐμπόδισε» τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ νά ἐνεργήσει στόν ἕνα ἐνῶ ἐνήργησε στόν ἄλλο;
Ἀδελφοί, παρόλο πού «ὁ Θεὸς ἀγάπη ἐστί» καί παρόλη τήν παντοδυναμία Του «δέν μπορεῖ» νά κάνει τίποτε ὅταν «ἐμποδίζεται» ἀπό τήν ἀμετανοησία μας.
«Ὁ Θεὸς ἀγάπη ἐστί» ἀλλά ἡ ἀγάπη Του ρέει πλουσία μόνο στόν μετανοοῦντα.
Ἄν δέν ὑπάρχει ἀπό μέρους μας ἡ μετάνοια «μάτην κοπιῶμεν».
Ἄλλωστε καί ἡ πρώτη λέξη τοῦ γλυκυτάτου μας Ἰησοῦ ὅταν ἄρχισε τή δημόσια δρᾶσι Του ἦταν: « μετανοεῖτε· ἤγγικε γὰρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν.» (Ματθ. δ΄17 )
Ἀκόμη δέ καί στήν περίπτωση πού πράττουμε καλά ἔργα ὁ Κύριος μᾶς προτρέπει : « ὅταν ποιήσητε πάντα τὰ διαταχθέντα ὑμῖν, λέγετε ὅτι δοῦλοι ἀχρεῖοί ἐσμεν, ὅτι ὃ ὠφείλομεν ποιῆσαι πεποιήκαμεν.» ( Λουκ. ιζ΄10) καί ὄχι νά ζητᾶμε δικαίωση γιά αὐτά.
Τό «παράπονο» τοῦ Γιάννη μέ τά καλά του ἔργα πού ζητοῦσε δικαίωση καί ὁ «κακός» πνευματικός του πού τόν ἄφηνε «στην απέξω», μού θύμισε καί κάτι ἀκόμα.
Τήν γνωστή παραβολή τοῦ Φαρισαίου καί τοῦ Τελώνη.
Ὁ Φαρισαίος κόμπαζε γιά τά καλά του ἔργα καί περίμενε δικαίωση.
Ὁ Τελώνης ὅμως ἀκόμη καί χωρίς ἔργα δικαιώθηκε ἀπό μόνη τήν μετάνοιά του καί τήν συνοδοιπόρο αὐτῆς ὑψοποιό ταπείνωση πού ἐπέδειξε.
Ὦ τῶν θαυμασίων σου Κύριε!
Ἀδελφοί συγχωρέστε με.
Καλοπροαίρετα, γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ ἔκανα μερικές σκέψεις.
Εὐχομαι καλή μετάνοια σέ ὅλους μας.
Θεόδωρος Σ.
Ο Χριστός της νέας εποχής, είναι ότι νά ‘ναι, τα επιτρέπει όλα!
Άσε τι λέει το ευαγγέλιο!
Ο συγγραφέας του άρθρου κατά τη γνώμη μου ή θέλει να δεί τις αντιδράσεις σε ένα τέτοιο κείμενο ή είναι τελείως εκτός ευαγγελίου.
Αινιγμάτικό το άρθρο αινιγματική και η φωτογραφία(άραγε φανερώνει τον συγγραφέα ; ή τη χαρά που τους δίνει αυτή η θεώρηση που απενοχοποιεί;)
Δημοσίευση σχολίου