Παναγιώτης Ήφαιστος για το Σκοπιανό: Αναζωπύρωσαν τους «Μακεδονικούς δαίμονες».

Απόσπασμα συνέντευξης του Παναγιώτη Ήφαιστου, καθηγητού του τμήματος διεθνών και ευρωπαϊκών σπουδών του Πανεπιστημίου Πειραιά, στον 98.4 radio. Η συνέντευξη έγινε στις 5 Οκτωβρίου, 2018.

Ερώτηση Γιώργου Σαχίνη: …Μετά και το δημοψήφισμα στη γειτονική χώρα, έχετε ως αναλυτής ξεκαθαρίσει ποιος βαράει την μπακέτα; Είναι τα γερμανικά συμφέροντα που θέλουν μια ενιαία οικονομική ζώνη στα Βαλκάνια για να περάσουν Τουρκία με σιδηρόδρομο, να φτάσουν μέχρι Πεκίνο; Είναι οι αμερικανοί που θέλουν να βάλουν τους γείτονες στο ΝΑΤΟ για να πακτώσουν και να ζορίσουν και την Σερβία, άρα και την Ρωσσία; Είναι και οι δυο μαζί; Είναι η ρώσσικη επιδίωξη να μην ανακοπεί προς τις θερμές θάλασσες; Έχετε μια ξεκάθαρη εικόνα πια;

Παν. Ήφαιστος: Βεβαίως. Νομίζω τα πράγματα ήταν ξεκάθαρα, αλλά έγιναν πιο ξεκάθαρα. Κατά πρώτον βλέπουμε ότι το δημοψήφισμα καταμαρτύρησε αυτό που πολλοί έλεγαν μέχρι τώρα … ότι εσωτερικά υπάρχει μια ανθρωπολογική διαμόρφωση. Είναι ένα σύστημα επίπλαστων ιστορικών ανεκδότων πάνω στο οποίο χτίστηκε μία επίπλαστη κρατική κατασκευή για καθαρά στρατηγικούς λόγους. Το γνωρίζουμε αυτό. Αρχίζει από τον 18ο αιώνα. Η πρώτη κομμουνιστική διεθνής. Μετά η Κομιντέρν στην 3η διεθνή το ’34. Μετά ο Τίτο για να αντιμετωπίσει τον βουλγαρικό αλυτρωτισμό. [Εδώ είναι ένα άλλο κεφάλαιο λοιπόν τώρα, οι περιφερειακοί αλυτρωτισμοί, πως εξελίσσονται ανάλογα με αυτό το σύστημα.] Στη συνέχεια βεβαίως έχουμε το πολύ ενδιαφέρον .. και δεν είμαι ειδικός να το αναλύσω, ενδιαφέρον της Αλβανίας. Αυτό το κάλεσμα της Αλβανίας να ψηφίσουν και της Βουλγαρίας να .. [σ.σ. ακατανόητο] απ’ ότι ξέρω, είναι ένα πολύ ύποπτο ζήτημα.

Και εδώ βεβαίως έρχομαι στις ξένες δυνάμεις. … Αυτό το ζήτημα [σ.σ. το Σκοπιανό] … ήταν σε κάποιου είδους κατάσταση ληθάργου αν θέλετε για κάποιον χρόνο. Γιατί; Διότι οι προηγούμενες κυβερνήσεις δεν τολμούσαν να ανοίξουν τον ασκό του Αιόλου για κάποιον λόγο. Ταυτόχρονα βεβαίως δεν έκαναν αυτά που έπρεπε να κάνουν σε στρατηγικό επίπεδο, με τους συμμάχους και περιφερειακά, για να βρεθεί μία διέξοδος βιώσιμη -που δεν είναι αυτό το κρατίδιο, να το πούμε να το ξεκαθαρίσουμε.

Επίπλαστες κατασκευές είναι πηγή προβλημάτων και αυτό το κρατίδιο δημιουργήθηκε ως εξαρχής θνησιγενές, για να είναι πιόνι πάνω σε στρατηγικά σχέδια των στρατηγικών πεδίων.

Ενώ λοιπόν εκεί που ύπνωται αυτό το ζήτημα, ερχόμαστε εμείς και το ανοίγουμε. Είναι λογικό λοιπόν ξαφνικά, εκεί που άνοιξε με δική μας μάλιστα πρωτοβουλία -ή κάποιοι μας είπαν κι εμείς το πήραμε τοις μετρητοίς αντί να τους πούμε, κάτσε να το δούμε καλύτερα το ζήτημα- [να] έχουμε πλέον «αυτόκλητους» από κάθε γωνιά της γης, εντός εισαγωγικών «αυτόκλητοι», από διάφορες δυνάμεις όπως η Γερμανία, η Γαλλία και οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών που δεν ξέρουμε ποιοι κινούν τα νήματά τους, να παρεμβαίνουν με έναν πραγματικά απίστευτο τρόπο σε ένα δημοψήφισμα, ωμό τρόπο, και να ονομάζουν «Μακεδονία» αυτό το πράγμα.

Δηλαδή αυτοί οι άνθρωποι είναι τόσο αμόρφωτοι; Ξέρουμε ότι πολλοί, αρκετοί είναι αμόρφωτοι αλλά όταν έρχονται πρώην πρόεδροι, πρώην υποψήφιοι πρόεδροι, υπουργοί εξωτερικών και άλλοι, και ονομάζουν «Μακεδονία» σκέτο αυτό που εμείς είπαμε ότι θα ονομάζεται «Βόρεια Μακεδονία», κάποιο λάκκο έχει η φάβα.

Μετά η Γερμανία. Η Γερμανία είναι μία δύναμη η οποία αναδύεται. Νομίζω σας το έχω ξαναπεί. Ολοκλήρωσα κείμενο για το γερμανικό ζήτημα και σύντομα δημοσιεύεται. Η Γερμανία είναι στο κέντρο της Ευρώπης, στο κέντρο της Ευρωπαϊκής Ενώσεως όπως εξελίσσονται τα πράγματα μετά το ’90 και είναι πολύ μεγάλο το ζήτημα, είναι ανοιχτός ο ρόλος της και η θέση της στο ευρωπαϊκό σύστημα ισχύος, και ασφαλώς είναι λογικότατο ως μια μεγάλη ευρωπαϊκή δύναμη να προσπαθεί να δημιουργήσει και αυτή ερείσματα.

Βεβαίως εδώ έχουμε την βιασύνη των ΗΠΑ για ένταξη στο ΝΑΤΟ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία επιτρέψτε μου να σας πω είναι κάτι που δείχνει ότι υποκινήθηκαν από εμάς να επιμένουν σε κάποια πράγματα, λόγω δικής μας βιασύνης να κάνουμε κάποια άλλα πράγματα, την στιγμή που ξέρουμε ότι οι ΗΠΑ για το ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση έχουν ρευστές θέσεις για το πως θα εξελιχθούν. Δεν λέω ότι θα τις καταργήσουν αύριο και τέτοια πράγματα, αλλά έχουν ρευστές θέσεις. Βλέπουν το ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση πλέον ολοφάνερα -εδώ και καιρό αλλά πλέον αυτός ο πρόεδρος ολοφάνερα- ως κομμάτι ενός ευρύτερου πολιτικού παιχνιδιού. Και βεβαίως το κρισιμότερο ζήτημα στην Ευρώπη είναι οι σχέσεις Γερμανίας – Ρωσσίας. Αυτό είναι το κρισιμότερο ζήτημα.

Επομένως, βλέπουμε ότι και οι μεν ΗΠΑ κάποιον τακτικό σκοπό ήθελαν να εξυπηρετήσουν, και βιαστικά μας είπανε να κάνουμε αυτό το πράγμα. H δε Γερμανία προσπαθεί και αυτή να βρει ερείσματα εν όψει μιας ρευστής κατάστασης με την Ρωσσία.

Τώρα η Ρωσσία. .. Θυμάστε, σας έχω ξαναπεί.. Μα τί κατάσκοποι τώρα; Καθημερινό ζήτημα. Άσε που να μην είμαστε μεροληπτικοί ποιοι είναι κατάσκοποι και ποιοι δεν είναι. Τους απελαύνεις αμέσως τους κατασκόπους. Καμία αντίρρηση. Αλλά δεν κλιμακώνεις με μία μεγάλη περιφερειακή δύναμη με αυτόν τον τρόπο, την ίδια μέρα μάλιστα που ο Πούτιν και ο Τραμπ αγκαλιαζόντουσαν. Επομένως το ζήτημα της Ρωσσίας είναι κρίσιμο. Να μην υποτιμούμε την Ρωσσική επιρροή στα Βαλκάνια. Το ότι η Ρωσσία πλέον, τις τελευταίες μέρες μάλιστα, δείχνει τόσο δυναμική παρουσία γύρω απ’ τη FYROM, εμείς το προκαλέσαμε ή καλύτερα δώσαμε δικαιώματα πλέον όλοι να παρεμβαίνουν. Και δεν είναι τυχαίο που προηγουμένως σας είπα ότι εμείς οι ίδιοι συντείναμε στο να ανοίξουν άσκοπα, άκαιρα οι «μακεδονικοί δαίμονες», ο ασκός των «μακεδονικών ανέμων».

Κοντολογίς κύριε Σαχίνη. Με δεδομένη την ρευστότητα του μετα-ψυχροπολεμικού περιβάλλοντος, η οποία γίνεται ολοένα και πιο έντονη λόγω αναρρίχησης των πολλών δυνάμεων πλέον που επιζητούν και αυτές στρατηγικό ρόλο. Τονίζω και υπογραμμίζω. Οι ΗΠΑ είναι η ισχυρότερη πλανητική δύναμη, και αυτές όμως επιζητούν ρόλο, θέση, και αυτό γίνεται με συγκεκριμένες κινήσεις, με αντιπαραθέσεις, με διενέξεις και πάει λέγοντας. Εν όψει λοιπόν αυτού του ρευστού περιβάλλοντος, εμείς, χωρίς καν να υπάρχει ο παραμικρός επιτρέψτε μου να πω λόγος, προσφέραμε σε τρίτους να παίξουν εις βάρος μας πάνω στην σκακιέρα των βαλκανικών στρατηγικών παιγνίων. Και εδώ βεβαίως δεν μιλώ για μια στάση ακινησίας, το αντίθετο.

Γιώργος Σαχίνης: Με προλάβατε γιατί ήθελα να σας ρωτήσω. Δηλαδή να συνεχίσουμε με ό,τι υπάρχει στα βόρειά μας προσποιούμενοι ότι δεν ξέρουμε τι ακριβώς υπάρχει; Αυτό λέτε; Να αδιαφορήσουμε; Δεν θέλουμε καλές σχέσεις και να λυθούν τα ζητήματα στην βαλκανική για να μην μοχλεύονται;

Παν. Ήφαιστος: Το «καλές», «κακές», ας το βάλουμε εντός πολλών εισαγωγικών. Εδώ .. Θουκυδίδης, Πάλμερσον .. «η μεγαλύτερη γέφυρα μεταξύ ανθρώπων και κρατών είναι το συμφέρον». Εγώ θα ‘λεγα μεταξύ κρατών. Στους ανθρώπους υπάρχουν οικογένειες, υπάρχουν έθνη κτλ. Αλλά η μεγαλύτερη γέφυρα μεταξύ κρατών είναι σίγουρα το συμφέρον. Εδώ λοιπόν τί συμβαίνει; ..Βεβαίως είναι αρεστό για όλους να υποβαθμίζονται οι εθνικές διαμορφώσεις του πλανήτη και ειδικά εδώ στην περιοχή μας που είμαστε η μήτρα …. Εδώ λοιπόν δεν λέμε γι’ αυτό. Μιλάμε πρώτον, να έχουμε σιδερένια άρνηση οποιασδήποτε αναγνώρισης αστείων ιστορικών ανεκδότων. Από την στιγμή που ένα κράτος όπως η Ελλάδα, που διεκδικεί ότι είναι κληρονόμος της Ελληνικότητας -αυτό που λέει ο Κοντογιώργης- της μακραίωνης Ελληνικότητας, οικουμενικής και διαχρονικής, να δεχόμαστε αυτά τα ιστορικά ανέκδοτα και να καθόμαστε να συζητάμε μαζί τους και να δεχόμαστε όρους, εθνότητες, γλώσσες, υποσημειώσεις, και να έρχονται την επομένη -σε δυο μέρες- όλοι και να τους λένε «Μακεδόνες», αυτό δείχνει, αν θέλετε, ότι δεν έχουμε σιδερένια στάση σε θέματα αρχών που για όλα τα βιώσιμα τουλάχιστον κράτη είναι κόκκινες γραμμές.

Απ’ την άλλη, καλούν τους Έλληνες να δεχθούν εδώ τον σωβινιστικό εθνικισμό των δύσμοιρων πιονιών των στρατηγικών παιγνίων. Ας μου επιτρέψετε να πω, τίποτα δεν έχω και δεν πρέπει να έχουμε με αυτούς τους δύσμοιρους ανθρώπους, οι οποίοι εδώ και 100-150 χρόνια είναι πιόνια πάνω στη σκακιέρα. Τους δημιούργησαν ψευδαισθήσεις* [σ.σ. κάτι σαν «ρευστές ειδήσεις» λέει αλλά δεν ακούγεται καλά και δεν βγάζει νόημα] αντί να τους επιτρέψουν να συγκροτηθούν ως εθνική οντότητα μέσα σε ένα βιώσιμο κράτος και γύρω από σωστές λογικές και όχι ιστορικά ανέκδοτα.

Γιώργος Σαχίνης: Άρα λέτε.. ότι το σωστόν ερώτημα στην όποια συνομιλία με τους γείτονες θα έπρεπε να είναι, ποια είναι τα πραγματικά δεδομένα της περιοχής, με ποια περιοχή συνομιλούμε και με ποιους κατοίκους.

Παναγιώτης Ήφαιστος: Κοιτάξτε. Νομίζω ότι έχουμε εδώ τρίγωνα, τετράγωνα συνομιλητών.

Γιώργος Σαχίνης: Αφήστε τα τρίγωνα γιατί θα μπλέξτε με τα σήματα της Νέας Δημοκρατίας!!

Παναγιώτης Ήφαιστος: Μιλάμε πρώτα τα περιφερειακά κράτη. Ξέρουμε όλοι μας ότι τα περιφερειακά κράτη έχουν εξαρτήσεις, επιρροές από άλλες μεγάλες δυνάμεις, άλλοι από Ρώσσους, Αμερικάνους και πάει λέγοντας. Εδώ λοιπόν, ένα ισχυρό κράτος όπως η Ελλάδα στα Βαλκάνια -παρά τα πολύ μεγάλα προβλήματά μας παραμένουμε ένα ισχυρό Βαλκανικό κράτος- θα έπρεπε να έχουμε από καιρό -δεν λέω τώρα, αλλά έπρεπε τώρα πολύ πιο έντονα, αν δεν κάναμε αυτά που κάνουμε- να καλλιεργήσουμε στους γειτόνους μας τι είναι το κρατικό τους συμφέρον. Το οποίο είναι η σταθερότητα μέσα από αποδυνάμωση και εκμηδένιση των αλυτρωτισμών.

Δεύτερο στοιχείο είναι -άλλος πόλος τώρα- με τις μεγάλες δυνάμεις και πιο συγκεκριμένα με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Όχι να δεχόμαστε διάφορα πράγματα που μας καθιστούν πιόνια και μας θεωρούν οι ίδιοι αναξιόπιστο κράτος, αλλά να τους βάλουμε κόκκινες γραμμές. Επαναλαμβάνω και τονίζω. Έτσι μόνο οι Αμερικανοί καταλαβαίνουν ποιο κράτος είναι αξιόπιστο, όταν τους βάζεις κόκκινες γραμμές.

Στη συνέχεια να τους δώσεις -αλλά για αυτό πρέπει να γνωρίζεις τί γίνεται στον μετα-ψυχοπολεμικό κόσμο, ποιο είναι το παίγνιο της στρατηγικής σύγκρουσης των μεγάλων δυνάμεων- να τους δώσεις αξιόπιστες θέσεις και προτάσεις για το τι γίνεται στα Βαλκάνια και ασφαλώς να καλλιεργήσεις και προς αυτούς την άποψη ότι, προσέξτε θα είμαστε σύμμαχοι, δεν ανήκουμε σε σας είμαστε ισότιμο μέλος των συμμαχιών σας. Σας αγαπάμε ως συμμάχους … αλλά όμως εμείς θέλουμε σταθερότητα εδώ…

Τρίτος πόλος είναι οι άλλες μεγάλες δυνάμεις όπως η Ρωσσία η Κίνα και λοιπά. Να σταθώ στη Ρωσσία. Να ξέρουμε ότι η Ρωσσία είναι μια μεγάλη δύναμη, όπως και η Γερμανία και οι Ηνωμένες Πολιτείες. Δεν τους κατηγορώ, έτσι λειτουργούν οι μεγάλες δυνάμεις, περιγραφικά το λέω. Και άμα είναι έτσι, γνωρίζουν τη γλώσσα της ισχύος και της αξιοπιστίας. Επομένως, και με τους Ρώσσους θα μπορούσαμε να είχαμε μια συνεννόηση, αντί να κλιμακώνουμε για ένα ασήμαντο γεγονός όπως οι κατάσκοποι και βεβαίως θα μπορούσαμε κατά κάποιον τρόπο να ήμασταν και γέφυρα με τους Αμερικανούς.

Δεν λέω ότι όλα αυτά είναι εύκολα. Για όνομα του Θεού, δεν είναι εύκολα πράγματα αυτά. Αλλά είναι ένα πράγμα να είσαι πεσμένος κάτω, κατάκοιτος οικονομικά, να σε ονομάζουν «ετερόκλητο όχλο» οι ηγέτες σου και «ακραίο» όταν λες τα αυτονόητα, ότι δεν δεχόμαστε τα ιστορικά ανέκδοτα. Να σε λένε «παρελθοντολόγο» όσοι πλέον υιοθετούν ξανά εθνομηδενιστικές αντιλήψεις. Και στη συνέχεια βεβαίως, να προχωρούμε προς το άνοιγμα αυτού του παιχνιδιού πλέον, και τα περιφερειακά κράτη και οι περιφερειακές δυνάμεις αρχίζουν να παίζουν την σκακιέρα των στρατηγικών παιγνίων και να τοποθετούν τους αναλώσιμους πάνω σε κλίνες Προκρούστη για κατακρεούργηση και διασκορπισμό. Και βεβαίως υπάρχουν προσεχτικοί, λιγότερο προσεχτικοί, τελείως απρόσεχτοι.

Επομένως, αυτό που έχουμε μπροστά μας είναι ότι ανοίγει μία δίνη αστάθμητη με την ενθάρρυνση του αλυτρωτισμού, ο οποίος αλυτρωτισμός, όχι μόνο δεν έπρεπε να αναγνωριστεί [αλλά] να υποβαθμιστεί, ή να μην κάνουμε τίποτε τελευταία λύση, ας τους αναγνωρίσουν όλοι οι άλλοι, ποτέ εμείς ως «Μακεδόνες». Αλλά έπρεπε να προχωρήσουμε σε στρατηγική, να βρεθεί μια διευθέτηση για αυτούς τους δύσμοιρους ανθρώπους, που τους έβαλαν μέσα σε μία επίπλαστη κατασκευή, χτισμένη πάνω σε ιστορικά ανέκδοτα επαναλαμβάνω και τονίζω. Διότι τί; Να κάτσω να συζητώ τώρα ποιός ήταν ο Αλέξανδρος και ποιοί ήταν οι Μακεδόνες;

Γιώργος Σαχίνης: Πείτε μου κύριε Ήφαιστε όμως, γιατί θα σας πει η άλλη πλευρά, ωραία, μπορεί να μένει έτσι μία ιστορία; Πώς μπορεί να προχωρήσει εδώ, μετά τα όσα συνέβησαν και από το δημοψήφισμα. Έχει δυσχεράνει και για το εσωτερικό του Ζάεφ η εξέλιξη. Από την άλλη σκέφτεται κανείς ότι στα Βαλκάνια για να παίξεις έναν πρωταγωνιστικό ρόλο, όχι με ρόλους imperium αλλά συνεργασίας, θα πρέπει να τείνεις και χείρα φιλίας. Πως τελικά θα έπρεπε να προχωρήσουμε;

Παναγιώτης Ήφαιστος: Εγώ θα έλεγα χείρα συγκλίσεως συμφερόντων.

Γιώργος Σαχίνης: Μάλιστα. Σωστά.

Παναγιώτης Ήφαιστος: …. αλλά προς τα βιώσιμα κράτη. Εδώ να ξαναπούμε αυτό που είπαμε πιο μπροστά. Ότι το ίδιο το δημοψήφισμα καταμαρτύρησε περίτρανα ότι είναι εσωτερικά τόσο διαφοροποιημένοι που δεν αποτελούν ενιαία οντότητα. Αυτό δημιουργεί -υπήρχε και πριν αλλά το καταμαρτυρεί τώρα το δημοψήφισμα- μια πολύ επικίνδυνη κατάσταση για όλους. Και βεβαίως τα αίτια πολέμου δεν τα θέλουνε τα κράτη, οι άνθρωποι, προκύπτουν μέσα από γνωστές παθολογίες. Εδώ λοιπόν αυτό που κάνουμε είναι να ανοίγουμε μία παθογένεια, αντί να οδηγήσουμε τα πράγματα προς κάποια λύση της. Δεν θέλω να μπω τώρα σε συγκεκριμένες προτάσεις διότι δεν είναι η δουλειά μου. …να ονομάζεται Βαρντάσκα ή αυτό που είπε ο Μάζης, Κεντροβαλκανική Δημοκρατία και λοιπά. Αυτά όμως είναι προς την σωστή κατεύθυνση με δεδομένο ότι η ονομασία τους ως «Μακεδόνες» και η αναγνώριση αυτού του πράγματος, δεν συμφέρει κανένα περιφερειακό κράτος. Διότι αυτό είναι πηγή αλυτρωτισμών, διενέξεων και αστάθειας.

Τώρα, οι μεγάλες δυνάμεις επαναλαμβάνω είναι άλλης τάξης ζήτημα. Εκεί σίγουρα θέλουν τέτοια προβλήματα για να έχουν τα κράτη ως πιόνια για να παίζουν παιχνίδια.

Εδώ αυτό, επιτρέψτε μου να σας πω, μας φέρνει σε ένα άλλο πολύ μεγάλο ζήτημα. Έχω περάσει 30 χρόνια μέσα στην Ελλάδα, το ζω μες στο πετσί μου. Είναι το έλλειμμα στρατηγικής κουλτούρας στην Ελλάδα. Αυτά που άκουσα πρόσφατα περί.. αξιών, ηγετικών ρόλων και λοιπά, δείχνουν μια άγνοια πώς λειτουργούν οι μεγάλες δυνάμεις στην ιστορία, τους τελευταίους αιώνες τουλάχιστον, και πώς εξελίσσεται το πολυ-πολικό διεθνές σύστημα. Εδώ λοιπόν υπάρχει μία τυπολογία την οποία δεν μπορεί να παρακάμψει κανένα κράτος περιφερειακό. .. ό,τι κίνηση κάνει δηλαδή, ό,τι σκεφτεί, ό,τι σχεδιάσει, ό,τι προσπαθήσει να καταλάβει.

Και παρένθεση εδώ. Δεν καταλαβαίνεις αν νομίζεις εσύ ότι είσαι παντογνώστης, με μια περικεφαλαία μάλιστα πάνω που γράφει «Παντογνώστης» και λες, εγώ αποφασίζω διότι εγώ ξέρω για σας καλύτερα. Τα κράτη αποφασίζουν με την συγκρότηση επιτελικών θεσμών, παρακολούθησης, στάθμισης, εκτίμησης των πραγμάτων, χάρτες σχεδίων, αναπροσαρμογής των σχεδίων ανά πάσα στιγμή σύμφωνα με τις εξελίξεις. Όλα αυτά όμως σε ένα περιφερειακό κράτος, που είναι πολύ εφικτά γιατί οι άνθρωποι και οι θεσμοί είναι εντός εισαγωγικών «πάμφθηνοι» σε σχέση με άλλα έξοδα που κάνουμε -να μην πω σκάνδαλο τώρα-, θα πρέπει να έχουν στα πόδια τους μια γνώση: είναι η γνώση του πως λειτουργούν οι μεγάλες δυνάμεις.

Δεν ξέρουν φίλους και εχθρούς οι μεγάλες δυνάμεις. Οι μεγάλες δυνάμεις είναι εκεί δρομολογημένες για λόγους δομικούς, πλανητικούς να αναμετρώνται στις περιφέρειες. Είναι στην φύση των στρατηγικών των ηγεμονικών δυνάμεων να προσπαθούν να επιβιώσουν μέσα από την παρεμπόδιση άλλων μεγάλων δυνάμεων να γίνουν περιφερειακές υπερδυνάμεις. Αυτό πρέπει να σας πω το καθιερώσαμε και ως μάθημα, δεν ξέρω αν συνεχίζεται να γίνεται στην Ελλάδα: «Διπλωματική και Στρατηγική των Μεγάλων Δυνάμεων».

Η διπλωματική στρατηγική των μεγάλων δυνάμεων λοιπόν είναι εκ της φύσεώς της ηθικά ουδέτερη. Δεν λέει αγαπώ τους Έλληνες ή τους μισώ, ή τους Σκοπιανούς ή τους Βουλγάρους και λοιπά. Βλέπει πως επιτυγχάνει μια συγκεκριμένη ρύθμιση των ανακατανομών ισχύος. Πώς επιτυγχάνει ισορροπία όταν δημιουργείται ανισορροπία. Εκεί λοιπόν, κύριο κριτήριο στις εκτιμήσεις των κρατών αυτών, όπως είπαμε και πιο μπροστά, είναι ποιο κράτος είναι αξιόπιστο, ισχυρό, να είναι συνομιλητής τους σωστός, ισορροπημένος. Κάνουν λοιπόν εκτιμήσεις για την θέση αυτού του κράτους, οποιοδήποτε κι αν είναι της περιφέρειας, σύμφωνα με εκτιμήσεις για την κατανομή ισχύος και πως εξελίσσεται η κατανομή ισχύος.

Η κατανομή ισχύος έχει σχέση με τους υπολογισμούς κόστους οφέλους εναλλακτικών σχεδίων. Αυτό είναι που λέγαμε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες και άλλα μεγάλα κράτη, ειδικά οι ΗΠΑ, έχουν τα λεγόμενα contingency plans. Ανά πάσα στιγμή δηλαδή, είτε αυτά είναι τα Σκόπια, είτε το Κυπριακό, είτε η Τουρκία η ίδια, ο Πρόεδρος έχει μπροστά του, οποιοσδήποτε κι αν είναι ο Πρόεδρος, πολλά εναλλακτικά σενάρια αποφάσεων, ανάλογα με το πως εξελίσσονται τα πράγματα στις σχέσεις των αντιπάλων. …

Ποιές είναι οι πρακτικές τους. Είναι μία προσπάθεια να ελέγξουν όσο περισσότερο μπορούν πλούτο. Γνωρίζουμε την στρατηγική τους .. πετρέλαια, αγωγούς και κάποια βεβαίως τα οποία να είναι υπό τον έλεγχό τους. Στη συνέχεια … πετυχαίνουν … μία ρύθμιση των ανακατανομών ισχύος ή μεταφέρουν βάρη. Τώρα για παράδειγμα. Τί να πω; Να πω ότι μεταφέρουν βάρος στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες της περιφέρειας για να παίξουν ένα τακτικό παίγνιο όσον αφορά τη Ρωσσία; Με τη Ρωσσία όμως αύριο μπορεί να είναι σύμμαχοι σε άλλη περιοχή. Και στη συνέχεια είναι η εξισορρόπηση με ρευστές τυπικές ή άτυπες συμμαχίες με άλλα κράτη. Τα κάνουν όλα αυτά κύριε Σαχίνη. Εκβιάζουν, προκαλούν πολέμους και κατατριβή τρίτων, προκαλούν προβλήματα για να είναι πάνω στο τραπέζι διαρκώς σε συναλλαγές και να έχουν το πάνω χέρι στην διαχείριση. …

Γιώργος Σαχίνης:.. Κύριε Ήφαιστε θέλω να μου πείτε, σ’ αυτό το μεγάλο κάδρο, το μεγάλο παίγνιο για κάποιους των ισχυρών,αποκλείεται ένα από τα εναλλακτικά τους σενάρια να είναι η μετατροπή των Βαλκανίων από χώρες σε χώρο ειδικής οικονομικής και στρατιωτικής ζώνης, μεταφέροντας αν θέλετε ως κέντρο βάρους-πόλη την Θεσσαλονίκη, όπου όμως θα είναι μία εσωτερική αγορά της Γερμανίας και μια στρατιωτική διαμόρφωση των Ηνωμένων Πολιτειών; Το αποκλείετε;

Παναγιώτης Ήφαιστος: Δεν θα κατέληγα σε τόσο απόλυτα συμπεράσματα … ο ρόλος της Γερμανίας είναι ανοιχτός ακόμη, ακόμα και της Ρωσσίας είναι ανοικτός ο ρόλος στην περιοχή όσον αφορά τους Αμερικανούς. Θα έλεγα όμως ότι σίγουρα μια μεγάλη δύναμη, -και αυτό είναι στην φύση των πραγμάτων, τονίζεται και υπογραμμίζεται- θέλει χώρους και όχι χώρες τα λιγότερο ισχυρά κράτη της περιφέρειας. Διότι το έχουμε ξαναπεί, μπορούμε να το πούμε και χίλιες φορές διότι αυτό είναι η ουσία: οι μεγάλες δυνάμεις δεν μπορούν να κάνουν πόλεμο μεταξύ τους, θα είναι πυρηνικός πόλεμος και τέρμα ο πλανήτης. Αυτό που κάνουν εδώ και αιώνες και συνεχίζουν ολοένα και περισσότερο να το κάνουν και θα γίνεται ολοένα και περισσότερο λόγω πυρηνικού κινδύνου, είναι να παλεύουν πάνω στο γρασίδι των περιφερειακών κρατών. Το γρασίδι της πάλης τους είναι οι περιφέρειες. Για να το επιτυγχάνουν λοιπόν αυτό και να εξυπηρετούν τα συμφέροντά τους, ασφαλώς ισχύει αυτό που είπατε, θέλουν χώρους και όχι χώρες.

ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ ΟΤΙ Ο ΧΕΙΜΑΡΟΣ ΤΩΝ ΑΣΥΝΑΡΤΗΤΩΝ ΕΘΝΟΜΗΔΕΝΙΣΤΙΚΩΝ ΑΝΤΙΛΗΨΕΩΝ ΗΤΑΝ ΤΥΧΑΙΟΣ

Η Ο ΣΤΡΑΤΟΣ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΠΗΓΕ ΚΑΙ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ.

Εδώ υπάρχουν εκατοντάδες ονόματα στις λίστες. Όταν συναντώ κάποιους, τους ξέρουμε όλους και μας ξέρουν, τους λέμε, ρε πήγαινε να βγάλεις το όνομά σου, ζήτα συγνώμη να πούμε. Που έβαλες υπογραφή κάτω από το φασιστικό, ανελεύθερο, καταστροφικό, γενοκτονικό σχέδιο Ανάν. Που θα έφερνε γενικευμένη αστάθεια σε όλη την περιοχή για να εξυπηρετηθούν κάποιοι εφήμεροι.. Το είπε ένας Αμερικανός αξιωματούχος. Θέλαμε να μας δώσουν διευκολύνσεις απ’ το Ιράκ και την Τουρκία και δώσαμε -το σχέδιο Ανάν- την Κύπρο στο πιάτο στους Τούρκους. Ε λοιπόν συνέφερε η Κύπρος να είναι χώρος, και οι Ελλαδίτες εδώ, και να υπογράφουν σχέδια Ανάν. Αντί να τους πούμε, πάρτε το πίσω και ελάτε εδώ σύμφωνα με τις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας και την Διεθνή και Ευρωπαϊκή νομιμότητα, που είναι πλέον μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης η Κύπρος.

Εδώ λοιπόν μπροστά μας κύριε Σαχίνη, αν θέλετε να ολοκληρώσουμε, ανοίγουν, δεν κλείνουν ζητήματα. Αυτή είναι η μετα-ψυχροπολεμική εποχή. Και φοβάμαι να πω ότι εκεί που περπατούσαμε σε ναρκοπέδιο, εμείς οι ίδιοι προκαλέσαμε πλέον εκρήξεις μεγάλες, και δρομολογήσαμε νέες εκρήξεις χωρίς να υπάρχει ο παραμικρός λόγος.

Και βεβαίως, είναι τελείως απαράδεκτο, το λέω σαν πολίτης αυτό, να βλέπουμε ανθρώπους να λειτουργούν ολιγαρχικά και δεσποτικά, να λειτουργούν σα να είμαστε στην εποχή του Στάλιν .. και να μην σέβονται τον πολίτη. Να παρελθοντολογούν μ’ αυτό το τραγούδι .. που έλεγε «δεν φταίω εγώ, φταίει ο λιγνός, φταίει ο χοντρός» αντί να χαράξουνε στρατηγική, σεβόμενοι τον πολίτη και σε διαβούλευση δημοκρατική με την Ελληνική κοινωνία, η οποία είναι μια από τις ανθρωπολογικά διαθέσιμες με μεγάλη υπόσταση, λόγω πολιτισμού και Ελληνικών πολιτικών παραδόσεων.

Γιώργος Σαχίνης: Και ίσως πολλές φορές αυτή η κοινωνία, απρόβλεπτα για τους περισσότερους, είναι αυτή που χαλάει τη σούπα στο τέλος.

Παναγιώτης Ήφαιστος: Κοιτάξτε, εγώ θα συμφωνήσω -βλέπετε αναφέρομαι σε συναδέλφους τους οποίους εκτιμώ για την επιστημοσύνη τους- με τον Κοντογιώργη, ότι το σύστημα είναι το θέμα. Δηλαδή τι σύστημα εξουσίας στήθηκε μετά την δολοφονία του Καποδίστρια. Μια ξενοκρατία. Κάθε κατακτητής, είτε είναι αυτός χρηματοοικονομικός, είτε Γερμανός, είτε Ιταλός, είτε οτιδήποτε άλλο, λογικό κάποιοι να είναι δειλοί, να κρύβουν μέσα τους τον Εφιάλτη και σπεύδουν να υπηρετήσουν. Και ασφαλώς, πόσες δυνατότητες δίνονται σ’ αυτήν την κοινωνία να ξεπετάξει αν θέλετε το σύστημα το ξενοκρατικό, το δεσποτικό, το εθελόδουλο αν θέλετε σύστημα της εγχώριας εξουσίας και να κάνει αυτό που είμαστε εμείς. Το ζητήσανε οι επαναστάτες οι «αγράμματοι», εντός εισαγωγικών, μετά την Ελληνική Επανάσταση. Να κάνουμε ένα καθεστώς δρομολογημένο προς την δημοκρατία και την ελευθερία. Ολοένα και περισσότερο. Ο πολίτης να είναι εντολέας της εντολοδόχου εξουσίας, της ανακλητής εξουσίας... Όταν όμως μας καταπλακώνουν με κερδοσκόπους, τοκογλύφους, και τώρα μας βάζουνε και σε περιπέτειες περιφερειακές που τις βλέπουμε καθημερινά να εντείνονται λόγω αυτών των λαθών, ασφαλώς ο πολίτης πώς θα αντιδράσει; Πήγε στο Σύνταγμα όπως είδατε ένα εκατομμύριο, τον κοροϊδεύανε, τον εμπαίζανε χωρίς τον παραμικρό δισταγμό.

Γιώργος Σαχίνης: …Κύριε Ήφαιστε. Διαβλέπετε, και θέλω να μου το πείτε όσο πιο απλά γίνεται και με σαφήνεια αυτό, διαβλέπετε -μετά το δημοψήφισμα και η αλήθεια είναι την εντατικοποίηση και των κινήσεων πιο βροντερά της Ρωσσίας- διαβλέπετε εσείς ότι έχουν ανοίξει οι ασκοί του Αιόλου της εντατικοποίησης αυτών των ηγεμονικών ανταγωνισμών στα Βαλκάνια, Αμερικανών, Ρώσσων, Γερμανών, Γάλλων και τα λοιπά;

Παναγιώτης Ήφαιστος: Φοβάμαι να το πω. Ανεπίστροφα. Δεύτερον. Τα θύματα θα είναι πρώτα ήδη οι Σκοπιανοί. Θα γίνουν ένα δύσμοιρο, κακόμοιρο πιόνι εκεί πέρα στα παίγνια αυτά, που αναζωπυρώνουν συγκρούσεις του 19ου και 20ου αιώνα και ανοίγουνε σχέδια για τρίτα κράτη. Τρίτον, τα τρίτα μεγάλα θύματα θα είναι τα περιφερειακά κράτη. Θα είναι ηΕλλάδα, θα είναι η Βουλγαρία, θα είναι και η Αλβανία που ξανοίχτηκε αμέσως να παρέμβει με αυτόν τον τρόπο και ενδεχομένως και η Σερβία. …

Γιώργος Σαχίνης: Μια χαρά τα λέτε για την κυβέρνηση της Αλβανίας γιατί έχει περάσει κάτω από τα ραντάρ, αλλά στην ουσία ο κύριος Ράμα χαρακτήρισε «προδότη» όποιον δεν πάει να ψηφίσει στο δημοψήφισμα.

Παναγιώτης Ήφαιστος: Ναι. Μυρίστηκε αλυτρωτικό μεζέ, αν μπορώ να το πω έτσι. Και βεβαίως να μην περιμένουμε από κράτη όπως η Αλβανία, η οποία μόλις εξήλθε από μία πολύ δύσκολη εποχή, να δρουν και να σκέφτονται πάντα ορθολογιστικά. Προσπαθούν να ανοιχτούν.

Γιώργος Σαχίνης: Λέει εδώ ένας ακροατής, με αυτόν θα κλείσουμε. Καλά όλα αυτά που λέει ο κύριος Ήφαιστος και τον ευχαριστούμε αλλά εγώ έχω μία απορία. Δεν κλείνεις μέτωπα όταν ο μεγάλος αντίπαλος, με η χωρίς εισαγωγικά, είναι εξ ανατολών;

Παναγιώτης Ήφαιστος: Μα ακριβώς. Το επιχείρημα είναι ότι ανοίξαμε μέτωπα δεν κλείσαμε και καθημερινά αυτό καταμαρτυρείται.

Απομαγνητοφώνηση Φαίη για το ΑΒΕΡΩΦ.

(https://www.youtube.com/watch?v=bReV7ikgrao)