Μία από τις φράσεις που έχουν γίνει
κλισέ αυτές τις μέρες της συμφοράς είναι η «βιβλική καταστροφή». Είναι
πομπώδης, αλλά απηχεί την πραγματικότητα. Ο αριθμός των θανάτων και η έκταση
των ζημιών παραπέμπουν στην Παλαιά Διαθήκη με τις φοβερές περιγραφές των τόπων
που σβήστηκαν από τον χάρτη εξαιτίας πλημμυρών ή πυρκαγιών.
Τα πλάνα που αντικρίζουν
αποσβολωμένοι οι τηλεθεατές είναι εικόνες Αποκαλύψεως. Οι ζωές παρανάλωμα του
πυρός, τα δάση και οι περιουσίες καταναλώνονται από αδηφάγες φλόγες, όλα
στάχτη. Και πριν απ' αυτά τα αβάσταχτα, η καταστροφή στη Μάνδρα Αττικής και οι
θάνατοι που προκάλεσε η πλημμύρα.
Η Ελλάδα μετράει πληγές σαν
αυτές της παλαιοδιαθηκικής Εξόδου (7:1-12:51) που χτύπησαν την Αίγυπτο των
φαραώ. Ομως η πατρίδα μας δεν θα έπρεπε να τα έχει υποστεί όλα αυτά και θα
μπορούσε να τα αποφύγει αν δεν μας είχε χτυπήσει η μεγάλη μάστιγα της πολιτικής
ανεπάρκειας.
Στην Ελλάδα η κεντρική
ασθένεια, η υποκείμενη νόσος είναι η ανικανότητα της πολιτικής τάξης να κάνει
τα αυτονόητα. Οι άνθρωποι που υποτίθεται ότι είναι οι καλύτεροι, ευφυέστεροι
και εμπειρότεροι όλων (αφού διεκδικούν διά της ψήφου το πηδάλιο της κρατικής
εξουσίας) αποδεικνύουν καθημερινά ότι δεν είναι κατάλληλοι ούτε για τα
απλούστερα, τα στοιχειώδη.
Οι χώρες των οποίων οι
πολίτες δεν σκυλοπνίγονται στη στεριά από τις πλημμύρες και δεν απανθρακώνονται
στις πυρκαγιές δεν διοικούνται από ιδιοφυΐες, αλλά από επαρκείς ανθρώπους που
πληρούν τις ποιοτικές προδιαγραφές των αξιωμάτων τους.
Τα κράτη που μπορούν να
εγγυηθούν τη ζωή, την περιουσία, την τιμή και την αξιοπρέπεια των πολιτών τους
διαθέτουν πολιτικές τάξεις οι οποίες δεν είναι επιδεικτικά ανύπαρκτες σαν τη
δική μας.
Η ελληνική πληγή είναι η
χειριστοκρατία της Μεταπολίτευσης. Η ακαταλληλότητα των εκλεγμένων μπορεί να
μετατρέψει ακόμα και ένα ψιλόβροχο σε κατακλυσμό του Νώε. Έχουν αφήσει τόσο
αθωράκιστο το κράτος, ώστε οι Ελληνες κινδυνεύουν διαρκώς και ο αίθριος καιρός
είναι επικίνδυνος σαν θεομηνία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου