Οι Ιεράρχαι αποδέχονται τας μομφάς του κ. Κουκουνάρα;

Είναι θλιβερόν ότι οι υποστηρικταί των νέων θρησκευτικών με άρθρα τους βάλλουν κατά της Εκκλησίας, όμως ο Αρχιεπίσκοπος και οι Μητροπολίται,  που δεν τα γνωρίζουν η τα αποσιωπούν, συν­­εχίζουν να υποστηρίζουν το νέον πρόγραμμα. Όμως «scripta manent», δηλ. τα γραπτά μένουν, και δεν αποτελούν μόνον τεκμήριον ενοχής των συγγραφέων τους, αλλά και απόδειξιν συνενοχής, όταν μετά την δημοσίευσίν τους και την γνωστοποίησίν τους εις το ευρύ κοινόν οι Ιεράρχαι κωφεύουν.

Σήμερα φέρομεν εις το  φως άρθρον του κ. Μάριου Κουκουνάρα-Λιάγκη, Επικ. Καθηγητού της Θεολογικής Σχολής Αθηνών, ο οποί­ος υπήρξεν ο εισηγητής της νέας μεθόδου εις τα θρησκευτικά και η οποία ως ο ίδιος έχει γράψει «έχει ως βάση τη πραγματιστική παραδοχή ότι η αλήθεια έχει σχετική αξία, γιατί δεν είναι μία αντικειμενική, αμετάβλητη και απόλυτη»! Εν ολίγοις εκτός ότι τα παιδιά δεν θα διδάσκωνται ότι ο Ορθοδοξία είναι η αλήθεια, θα διδάσκωνται ότι όσα πιστεύουν είναι σχετικά! Μάλιστα εις εκδήλωσιν του συνδέσμου «ΚΑΙΡΟΣ» τον παρελθόντα Απρίλιον ο κ. Κουκουνάρας παρεδέχθη εις την εισήγησίν του ότι «ως προς το φόβο του σχετικισμού είναι ομολογουμένως ρεαλιστικός και έχει βάση όντως»!

Το άγνωστον εις πολλούς άρθρον έχει τίτλον «Ερμηνεύοντας τη σημερινή κρίση στην παιδεία και τη θρησκευτική εκπαίδευση με τα φώτα του δασκάλου Παναγιώτη Νέλλα η Ζώντας την «μέρα της Μαρμότας» (Περιοδικόν «Συν­αξη» τ. 140/ Οκτώβριος-Δεκέμβριος 2016). Εις το άρθρον αυτό ο κ. Κουκουνάρας προσπαθεί να επιχειρηματολογήση υπέρ της νέας μεθοδολογίας των θρησκευτικών ισχυριζόμενος ότι, αν κανείς ερμηνεύση σήμερα άρθρα του αειμνήστου Παναγιώτου Νέλλα θα καταλήξη ότι ο Νέλλας «βρίσκεται θεωρητικά και πρακτικά τόσο κοντά στον John Dewey», ο οποίος είναι κύριος θεμελιωτής της προαναφερθείσης μεθόδου! (Σημειωτέον ότι ο Dewey ήτο υπέρ της ολικής καταργήσεως της θρησκείας και ότι συνεργάσθη με τον Κεμάλ Ατατούρκ δια την παιδείαν της Τουρκίας).

Η στοιχειοθέτησις του άρθρου του εκτός από αυθαιρέτους συνδέσεις των εκπαιδευτικών καταστάσεων της δεκαετίας του ’80 εις τα σημερινά ζητήματα περιλαμβάνει αρκετή κριτική προς την Εκκλησίαν.

Κατ’ αρχάς ομιλών δια τον Νέλλαν λέγει ότι εκεί­νος δεν εθεώρει πάντοτε «αδικαιολόγητη» την «πολεμική εναντίον της Εκκλησίας». Εις αυτό το σημείον παραθέτει την κριτικήν του Αλέξη Δημαρά ότι «ήταν καίρια η ανάμιξη της Εκκλησίας, η οποία ενώ αποφεύγει να επεμβαίνει φανερά (η να απαιτεί συμμετοχή) στα όργανα που παίρνουν τις καίριες αποφάσεις στα εκπαιδευτικά θέματα… τα παρακολουθεί από κοντά και δεν διστάζει να εμφανίζεται μαχητικά στο προσκήνιο…». Παραθέτει την άποψιν χωρίς να δηλώνη καν την αντίθεσίν του εις αυτήν. Θα ηδύνατο πιθανόν κανείς να εικάση ότι ο κ. Κουκουνάρας ίσως δεν συμφωνεί με την άποψιν αυτήν, αν όμως δεν ακολουθούσαν και εις άλλα σημεία παρόμοιαι ιδικαί του απόψεις.

Ομιλών περί της Εκκλησίας εν συνεχεία λέγει: «ο θεσμικός συντηρητισμός της την οδηγεί στην πρόκληση δυσκολιών σε οποιαδήποτε επιχειρούμενη αλλαγή/μεταμόρφωση του μαθήματος των θρησκευτικών». Εμμέσως πλην σαφώς επομένως αποδίδει την κατηγορίαν εις 80 Ιεράρχας ότι είναι συντηρητικοί, ενώ ο ίδιος και όσοι είναι υπέρ της αλλαγής είναι προοδευτικοί! Μάλιστα δεν πρόκειται περί προσωπικού συντηρητισμού εκάστου Μητροπολίτου (διότι ευκόλως κάποιοι θα ισχυρισθούν δια τον εαυτόν τους ότι δεν τους χαρακτηρίζει ο συντηρητισμός), αλλά ότι ιδία η Εκκλησία ως σύστημα, ως οργανισμός ενέχει τον συντηρητισμόν! Καθηγητής Θεολογίας και επαναλαμβάνει τα επιχειρήματα των αθέων πολεμίων της Εκκλησίας!

Το παραπάνω σημείον συμπληρώνεται από την εξής παραπομπή «Νιώθει κανείς ότι και σήμερα… συμβαίνει ακριβώς αυτό, όταν παρακολουθεί τις δηλώσεις του Αρχιεπισκόπου της Εκκλησίας της Ελλάδος κ. Ιερωνύμου για τα νέα ΠΣ των θρησκευτικών που το ΥΠΠΕΘ εφαρμόζει στο Δημοτικό, Γυμνάσιο και Λύκειο: «Επειδή διάβασα το πρόγραμμα σπουδών, αυτά τα πράγματα είναι απαράδεκτα και επικίνδυνα. Είναι πράγματα που δεν θα αποδώσουν καρπούς, αλλά μεγάλη ζημιά στην Παιδεία γενικότερα, στην κοινωνία και ρήξη στις σχέσεις Εκκλησίας-Πολιτείας»! Βάλλει κατά του Προκαθημένου της Εκκλησίας, διότι ο Μακαριώτατος εξέφρασε την αντίθεσίν του. Όταν συμφωνή με τον «ΚΑΙΡΟ» είναι καλός και όταν διαφωνή είναι κακός;

Η επίθεσις προς τον Αρχιεπίσκοπον κ. Ιερώνυμον συνεχίζεται σκοπίμως με αναφοράν εις τον Αρχιεπίσκοπον Χριστόδουλον. Λαμβάνει αφορμήν από τα απαντητικά άρθρα του Π. Νέλλα εις τα δύο άρθρα δια τα θρησκευτικά του τότε Μητροπολίτου Δημητριάδος Χριστοδούλου, τα οποία εδημοσιεύθησαν εις τον «Ο.Τ.» 15ης και 22ας Φεβρουαρίου 1985.

Πρώτον,  ο κ. Κουκουνάρας συμφωνεί με την θέσιν Νέλλα, ο οποίος «αντικρούει τις βλέψεις μερίδας της Εκκλησίας για έλεγχο του μαθήματος, όπως εκφράζονται από τον Μητροπολίτη»! Ενώ εις όλην την Ευρώπην η κάθε θρησκεία ελέγχει τα θρησκευτικά ο κ. Κουκουνάρας διαφωνεί! Ποίον επιθυμεί να τα ελέγχουν, οι πολιτικοί;

Έπειτα υπενθυμίζει με «μαεστρίαν» εις τον νυν Αρχιεπίσκοπον ότι  το 1985 έγιναν αλλαγαί εις το μάθημα, «στις οποίες συμμετέχει σε ένα βαθμό και η Εκκλησία, αφού στην επιτροπή σύνταξης των ΑΠΣ του μαθήματος των Θρησκευτικών φαίνεται να ανήκει ο τότε Μητροπολίτης Θηβών και Λεβαδείας Ιερώνυμος»! Η υπόμνησις αυτή θέλει να αντιπαραβάλη τον κυρόν Χριστόδουλον με τον κ. Ιερώνυμον, προκειμένου εμμέσως να επιπλήξη τον κ. Ιερώνυμον υπονοών ότι: πρόσεξε αν υπαναχωρήσης θα ευοδώσης τα σχέδια του πρώην αντιπάλου σου και θα γίνης και εσύ Χριστόδουλος! Αυτό δεν είναι δική μας εικασία, καθώς το υπαινίσσεται ο ίδιος εις υποσημείωσιν: «Η αντίθεση που διαπιστώνεται μεταξύ των δύο ιεραρχών Χριστοδούλου και Ιερωνύμου φωτίζει και τις τάσεις στην Εκκλησία της Ελλάδος τα τελευταία 40 χρόνια, οι οποίες όσον αφορά το μάθημα των Θρησκευτικών φαίνεται το 2015-16 να συγκλίνουν με επικράτηση της τάσης του Μακαριστού και αλλαγή του νυν Αρχιεπισκόπου. Μόνο έτσι εξηγείται η δημόσια δήλωση του Αρχιεπισκόπου (ενν. τους χαρακτηρισμούς των νέων Θρησκευτικών ως απαράδεκτα, επικίνδυνα και επιζήμια) και η προηγηθείσα αντίδραση της Ιεράς Συνόδου στα νέα ΠΣ του μαθήματος…»! Βλέπετε όταν θέλουν να κτυπήσουν κάποιον μεταχειρίζονται κάθε μέσον νόμιμον η άνομον, ώστε να επιτύχουν τον σκοπόν τους…

Μετά την επίθεσιν προς την Εκκλησίαν εν γένει, τον Αρχιεπίσκοπον και την Ιεράν Σύνοδον ακολουθεί η επίθεσις προς την ΠΕΘ, την οποίαν θα συνδέση κατόπιν και με την Ιεραρχίαν.

Εκμεταλλεύεται την επικαιρότητα καθώς έχει προηγηθή (γράφει άλλωστε το άρθρον τον Σεπτέμβριον 2016) η «Σύνοδος της Κρήτης» και μεταξύ άλλων έχει αντιδράσει ο π. Θ. Ζήσης. Έτσι στοχοποιεί τον π. Θ. Ζήση, όχι διότι τον ενδιαφέρει ο ίδιος, αλλά δια να πατήση επάνω εις στερεότυπα, αυτά του «υπερσυντηρητισμού», ως τα χαρακτηρίζει, προκειμένου να ακυρώση κάθε εποικοδομητική κριτική της ΠΕΘ, θέτων όλους εις το «ίδιον τσουβάλι». Είναι ο γνωστός μηχανισμός της προπαγάνδας: σχετίζεις δύο άσχετα γεγονότα υπό μίαν θεωρίαν συνωμοσίας. Επαναφέρει λοιπόν εις το προσκήνιον την παλαιάν διαμάχην σχετικώς με την διοίκησιν της Ενώσεως Θεολόγων Βορείου Ελλάδος του τότε λαϊκού Θ. Ζήση και της ομάδος του με τον Ιωάννην Καραβιδόπουλον και την ομάδα του, «η οποία συκοφαντήθηκε από την πρώτη ομάδα», όπως λέει και προσ­θέτει «αξίζει να σημειωθεί στο παρόν, για να δικαιολογηθεί και η συσχέτιση με τη «Μέρα της Μαρμότας» και να ερμηνευθεί το κυνήγι εν έτει 2016 του ΚΑΙΡΟΥ από την ΠΕΘ, ότι πριν τις παραπάνω εκλογές του 1983 η ΠΕΘ είχε αποστείλει «άκρως απόρρητη» πολυσέλιδη επιστολή προς την ΕΘΕΒΕ…». Ποίος συκοφαντεί άραγε, όταν ομιλή δια «κυνήγι» (!) του ΚΑΙΡΟΥ από την ΠΕΘ; Προφανώς σχετίζει το 1983 με το 2016 μόνον και μόνον δια να υποβάλη την ιδέαν ότι αυτοί οι «υπερσυντηρητικοί» έχουν συμμαχήσει με άνομον τρόπον εναντίον κάθε καλής προσπαθείας! Δεν είναι αυτό θεωρία συνωμοσίας; Δεν πρόκειται δια άναδρον τακτικήν; Αυτό το ήθος εμπιστεύεται η Ιεραρχία;

Εις το τέλος του άρθρου δίδεται η χαριστική βολή: εφ’ όσον διεβλήθη η Εκκλησία και η ΠΕΘ είναι κατάλληλος ευκαιρία να συσχετισθούν αυτά τα δύο μεγέθη! «Αναφέρομαι στην εφαρμογή των νέων ΠΣ για το μάθημα των Θρησκευτικών στο Δημοτικό, Γυμνάσιο και Λύκειο. Τα νέα ΠΣ εκπονήθηκαν από πολυπληθείς ομάδες θεολόγων και δασκάλων-εμπειρογνωμόνων και τα υιοθέτησε το ΥΠΠΕΘ με έντονες αντιδράσεις όχι μόνο από την ΠΕΘ, αλλά και από την Εκκλησία δια στόματος Αρχιεπισκόπου κ. Ιερωνύμου», ως γράφει. Πρόκειται δια ευθύ συσχετισμόν των «εγκληματιών» Εκκλησίας-ΠΕΘ, έμμεση βολή ότι ο Αρχιεπίσκοπος συνετάχθη με τους «υπερσυντηρητικούς» και τέλος επιβολή της απόψεως ότι οι εμπειρογνώμονες είναι υπεράνω της Εκκλησίας! Μήπως αυτήν την άποψιν δεν υπεστήριξεν εις την συνεδρίασιν της Ιεραρχίας της 27ης Ιουνίου ο Σεβ. Ύδρας; Τυχαίον;

Μετά από αυτάς τας ύβρεις οι Ιεράρχαι εμμένουν εις την υποστήριξιν αυτών των νέων συγκρητιστικών θρησκευτικών, τα οποία κατεσκεύασαν άνθρωποι, οι οποίοι όχι μόνον υποστηρίζουν ότι όλα είναι σχετικά, αλλά ότι και η Διοίκησις της Εκκλησίας είναι άσχετη με τα παιδαγωγικά και κατωτέρα εν συγκρίσει με τους «εμπειρογνώμονας», μεταξύ των οποίων και ο κ. Κουκουνάρας(!);

Ορθόδοξος Τύπος