π.Αρσένιος Βλιαγκόφτης, «Ὁ Πατροκοσμᾶς καί τά ἄθεα γράμματα. Τότε καί τώρα»

Ἱερός Ναός Ἁγίου Φωτίου Θεσσαλονίκης

Κυριακή 9 Ὀκτωβρίου 2016

(Συνδιοργάνωση Ἱ. Ν. Ἁγίου Φωτίου καί Συλλόγου «Ἑνωμένη Ρωμηοσύνη»)

Θέμα: «Ὁ Πατροκοσμᾶς καί τά ἄθεα γράμματα. Τότε καί τώρα»

Ὁμιλητής: Μοναχός Ἀρσένιος Βλιαγκόφτης, Δρ Θ., Πτ. Φ.

Ὁ ἁγίας μνήμης καί ἀμερικανικῆς καταγωγῆς π. Σεραφείμ Ρόουζ (†1982) λέγει κάπου ὅτι εἶναι πιό ἀργά ἀπ᾽ ὅσο φανταζόμαστε.

Αὐτό ἰσχύει ἰδιαίτερα γιά τά θέματα τῆς παιδείας στήν Ἑλλάδα σήμερα, ἡ ὁποία χρησιμοποιεῖται γιά νά γκρεμίσει ψυχές, θεσμούς καί ὅ,τι ἔχει μείνει ἀκόμη ὄρθιο σ᾽αὐτόν τόν τόπο. Καί τοῦτο σέ κραυγαλέα ἀντίθεση μέ τό ἰσχύον ἑλληνικό σύνταγμα, τό ὁποῖο στό ἄρθρο 16, παράγραφος 2 προβλέπει: «Ἡ Παιδεία ἀποτελεῖ βασική ἀποστολή τοῦ Κράτους καί ἔχει σκοπό τήν ἠθική, πνευματική, ἐπαγγελματική καί φυσική ἀγωγή τῶν Ἑλλήνων, τήν ἀνάπτυξη τῆς ἐθνικῆς καί θρησκευτικῆς συνείδησης καί τή διάπλασή τους σέ ἐλεύθερους καί ὑπεύθυνους πολίτες».

«Τά ἄθεα γράμματα», γιά τά ὁποῖα μέ πόνο μιλοῦν ὁ Πατροκοσμᾶς, ὁ Παπουλᾶκος καί ὅσοι ἀγαποῦσαν καί ἀγαποῦν αὐτόν τόν τόπο, δέν εἶναι τίποτε ἄλλο ἀπό τήν παιδεία χωρίς Χριστό καί ἐναντίον τοῦ Χριστοῦ καί ἐν τέλει δέν εἶναι τίποτε ἄλλο ἀπό τήν λεγομένη Νέα Ἐκπαίδευση, πού ἔχει σχεδιάσει καί ὑλοποιεῖ ἡ λεγομένη Νέα Ἐποχή καί ἡ συνακόλουθη Νέα Τάξη Πραγμάτων καί ἡ κατεδαφιστική Παγκοσμιοποίηση.

Ἡ προσπάθεια τῆς κατεδάφισης δέν εἶναι καινούργια. Ξεκίνησε μέ τήν δημιουργία τοῦ νεοελληνικοῦ κρατιδίου καί τή Βαυαροκρατία. Κοντεύουν διακόσια χρόνια τώρα.

Νά τί γράφει ὁ Παπουλᾶκος, ἄλλος Πατροκοσμᾶς καί αὐτός. «Τ᾽ ἄθεα γράμματα παραμέρισαν τούς ἅγιους καί ἀγωνιστές καί βάλανε στό κεφάλι τοῦ ἔθνους ξένους κι ἄπιστους γραμματισμένους, πού πᾶνε νά νοθέψουνε τή ζωή μας. Τ᾽ ἄθεα γράμματα κόψανε τό δρόμο τοῦ ἔθνους καί τ᾽ ἀμποδᾶνε νά χαρεῖ τή λευτεριά του. Εἶναι ντροπή μας, ἕνα γένος πού μέ τό αἷμα του πύργωσε τή λευτεριά του, πού πορπάτησε τή δύσκολη ἀνηφοριά, νά παραδεχτεῖ πώς δέ μπορεῖ νά πορπατήσει στόν ἴσιο δρόμο ἅμα εἰρήνεψε κι ὅτι δέν ξέρουμε μεῖς νά συγυρίσουμε τό σπίτι, πού μέ τό αἷμα μας λευτερώσαμε, ἀλλά ξέρουν νά τό συγυρίσουν ἐκεῖνοι πού δέν πολέμησαν, ἐκεῖνοι πού δέν πίστεψαν στόν ἀγώνα, ἐκεῖνοι πού πᾶνε νά μᾶς ἀποκόψουνε ἀπό τό Χριστό, καί πασχίζουνε νά μᾶς ρίξουνε στή σκλαβιά ἄλλων ἀφεντάδων, ποὖναι πιό δαιμονισμένοι ἀπό τούς Τούρκους. Γιατί καί κεῖνα πού σεβάστηκεν ὁ Τοῦρκος, τ᾽ ἄθεα γράμματα τά πετᾶνε καί πᾶνε νά τά ξερριζώσουνε. Ἀφανίζουνε μοναστήρια, πομπεύουνε τούς καλογέρους καί τίς καλόγριες, κλέβουνε τ᾽ ἅγια δισκοπότηρα καί τά πουλᾶνε γι᾽ ἀσήμι πού θά στολίσει τίς βρωμογυναῖκες. Ἁρπάζουνε τ᾽ ἅγια τῶν ἁγίων καί τά βάζουνε κάτω ἀπό τά πόδια τῆς ἐξουσίας τους, πού τά ὁρίζει κατά τά νιτερέσια της (=συμφέροντα). Τ᾽ ἄθεα γράμματα ὑφαίνουνε τό σάβανο τοῦ γένους. Αὐτά λοιπόν τά γράμματα θά μάθουμε στά παιδιά μας;» (ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο τοῦ Κωστῆ Μπαστιᾶ, Ὁ Παπουλάκος, Ἐκδοτική Ἀθηνῶν ¹⁰1997, σ. 145-146).

Ὅμως τά τότε «ἄθεα γράμματα», δηλαδή ἡ προσπάθεια γκρεμίσματος καί πετάγματος τῶν –κατά Κόντογλου– πολυτίμητων τζιβαϊρικῶν τῆς παραδόσεώς μας στά ἀζήτητα τῆς Ἱστορίας σέ σχέση μέ τό δαιμονικό κακό, πού γίνεται σήμερα, δέν συγκρίνεται!

Ἀρκεῖ νά ἀναφέρουμε τήν πολύ-πολύ πρόσφατη μετάλλαξη τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν σέ πανθρησκειακή σαλάτα, ὅπου ὁ Χριστός ἐξισώνεται μέ τόν Βούδδα, τόν Μωάμεθ κ.ο.κ. Πρός ἀπόδειξιν αὐτοῦ θά ἀναφέρουμε χαρακτηριστικά σημεῖα ἀπό τήν ἀποκαλυπτική ὁμιλία τῆς θεολόγου καθηγήτριας κ. Ἑλένης Βασάλου στήν Ἡμερίδα πού ὀργάνωσε στήν Ἀθήνα (23.09.2016) γιά τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν ἡ «Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν», τῆς ὁποίας προΐσταται ὁ π. Σαράντης Σαράντος. Ἡ κ. Βασάλου ἀποδεικνύει μέ ντοκουμέντα ὅτι οἱ «ἐγκέφαλοι» τῆς μετάλλαξης τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν («προοδευτικοί» θεολόγοι Γιαγκάζογλου, Βαλλιανᾶτος κ.ἄ.) ἐμπνεύστηκαν τίς ἀλλαγές ἀπό πρόγραμμα γιά τά Θρησκευτικά τῆς Νεο-Βουδδιστικῆς ὀργάνωσης Arigatou, ἡ ὁποία χρηματοδοτεῖται ἀπό τή δυναστεία τῶν Ροκφέλλερς. Ἡ κ. Ἑλένη Βασάλου ἀντιπαραβάλλει τό πρόγραμμα  τοῦ «Παγκοσμίου Δικτύου Θρησκειῶν γιά Παιδιά» (GNRC) τῆς Arigatou μέ τό «Νέο Πρόγραμμα», πού ἐξεπόνησε ἡ ὁμάδα τῶν ἀποδομητῶν θεολόγων (Γιαγκάζογλου Βαλλιανάτου καί τῶν ὁμοϊδεατῶν τους) καί ἐνομοθέτησε ἡ συγκυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου μέ ὑπουργό ἀ-Παιδείας τόν ἀπόφοιτο Λυκείου κ. Νίκο Φίλη! Ἡ κ. Βασάλου βρίσκει καταπληκτικές ὁμοιότητες μεταξύ Arigatou καί «Νέου Προγράμματος». Σέ πολλές περιπτώσεις ὄχι μόνο τό νόημα ἀλλά καί ἡ διατύπωση εἶνα πανομοιότυπη, μέχρι καί στήν τελεία καί στό κόμμα. Ἐνδεικτικά ἀναφέρουμε τό ἑξῆς:  Στό πρόγραμμα τοῦ Arigatou διαβάζουμε: «Ὁ Χριστός συνεξετάζεται μαζί μέ τούς δασκάλους τῶν θρησκειῶν καί ἀντίστοιχα, ὅλα τά θέματα τῶν θρησκειῶν» (Arigatou, σ. 113). Τό ἴδιο ἐπακριβῶς ἀναφέρεται στό «Νέο Πρόγραμμα» ὡς ἑξῆς: «Ὁ Χριστός συνεξετάζεται μαζί μέ τούς δασκάλους τῶν θρησκειῶν καί ἀντίστοιχα, ὅλα τά θέματα τῶν θρησκειῶν» (Νέο Πρόγραμμα Σπουδῶν γιά τά Θρησκευτικά, σσ. 68-69). Καλά, οὔτε ἀντιγραφή δέν μποροῦν νά κάνουν;

Τό Νέο Πρόγραμμα τῶν Γιαγκάζογλου – Φίλη μυεῖ κυριολεκτικά τούς μαθητές, ἤ-δη ἀπό τό Δημοτικό, στίς θρησκεῖες τῆς Ἄπω Ἀνατολῆς καί κυρίως στή δαιμονική συγ-κρητιστική πανθρησκεία! Τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν δέν γίνεται ἁπλῶς θρησκειο-λογικό ἀλλά κάτι πολύ χειρότερο: Οἱ μαθητές καλοῦνται νά διαλογισθοῦν (γιόγκα καί διαλογισμός), νά κατασκευάσουν μία «μαντάλα», πού χρησιμοποιεῖται στόν ἰν-δουϊστικό καί βουδδιστικό διαλογισμό, νά «κατασκευάσουν καί ἀναρτήσουν ἡμερολό-γιο μέ τίς ἑορτές τῶν ἀνατολικῶν θρησκειῶν» καί ἄλλα πέραν πάσης φαντασίας.

Καί ἀκόμη, τό πιό ἐξωφρενικό εἶναι ὅτι αὐτή τή μύηση στήν πανθρησκεία τῆς «Νέας Ἐποχῆς» καλοῦνται νά ὑποστοῦν μόνο τά παιδιά τῶν Ὀρθοδόξων Ἑλλήνων, ἐνῶ οἱ μαθητές ἑβραϊκοῦ, μωαμεθανικοῦ καί παπικοῦ θρησκεύματος θά διδάσκονται τά δικά τους καί μάλιστα ἀπό δασκάλους καί καθηγητές, οἱ ὁποῖοι θά προσληφθοῦν ἀπό τό Ὑπουργεῖο ἀ-Παιδείας μετά ἀπό ὑπόδειξη ἀντιστοίχως τῶν ἐν Ἑλλάδι ἑβραίων, μωαμεθανῶν καί παπικῶν καί καθ᾽ ὑπέρβαση τοῦ ἀριθμοῦ τῶν κανονικῶς διοριζομένων δασκάλων καί καθηγητῶν! Αὐτό κι᾽ ἄν εἶναι σκάνδαλο! Τό ἀποκαλύπτει ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφείμ μέ ἐπιστολή του πρός τόν πρωθυπουργό Ἀλέξη Τσίπρα (20 Σεπτεμβρίου 2016), ἡ ὁποία ὅμως ἐπιστολή –ὅπως ἦταν ἀναμενόμενο– δέν ἔκανε νά ἱδρώσει τό «αὐτί» τοῦ κ. Τσίπρα, ἀλλ᾽ οὔτε ἀπό τήν Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας (4-7.10.2016) χρησιμοποιήθηκε, δυστυχῶς, ὅπως θά ἔπρεπε, μέ ἀποτέλεσμα ἁπλῶς νά συσταθεῖ μία Ἐπιτροπή τῆς Ἐκκλησίας, πού θά συζητήσει τό θέμα μέ τήν Πολιτεία. Τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν ἐν τῷ μεταξύ θά διδαχθεῖ μέ βάση τό ἀπαράδεκτο καί ἐπικίνδυνο «Νέο Πρόγραμμα», καί βλέπουμε. Δηλαδή θρίαμβος Φίλη – Γιαγκάζογλου.

Οἱ ἀποδομητές τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως καί οἱ ἐθνομηδενιστές ἀντιστρέφουν καί διαστρέφουν ἐκτός ἀπό τά Θρησκευτικά καί τήν Ἱστορία. Νά τί διαβάζουμε στό «Βιβλίο Γλώσσας» τῆς Ε´ Δημοτικοῦ, τεῦχος α´, σελ. 44.  Μᾶς τά ἀποκαλύπτει ὁ γνωστός δάσκαλος Δημήτρης Νατσιός στό ἀφυπνιστικότατο βιβλίο του «Τά ἄθεα γράμματα καί ἡ Παιδεία τοῦ Γένους». Εἶναι ἕνα ἀπό τά ἄπειρα δείγματα ἀντιστροφῆς – διαστροφῆς. Διαλέξαμε τό συγκεκριμένο λόγῳ τῆς ἐγγιζούσης ἐθνικῆς ἑορτῆς τῆς 28ης Ὀκτωβρίου 1940.

Τό κείμενο ἔχει τίτλο:

«Ἡ Ἰταλία μᾶς κήρυξε τόν πόλεμο!» (καί ὑπότιτλο «Κι ἐμεῖς πήγαμε στό ὑπόγειο»). Καί ἀφοῦ κρύφτηκαν στό ὑπόγειο, διαμείβονται οἱ ἑξῆς ἄθλιοι διάλογοι: «Μετά γύρισε (ὁ μπαμπᾶς) στή μαμά καί τῆς εἶπε πώς θά τρέξει στήν τράπεζα νά σηκώσει λεφτά. "Δέν ἔχουμε δραχμή", εἶπε κι ἔφυγε τρέχοντας στή σκάλα...». Ὅταν ὁ προκομμένος ὁ μπαμπᾶς γύρισε ἀπό τήν τράπεζα ἀπογοητευμένος, γιατί ἡ τράπεζα ἦταν κλειστή καί δέν μπόρεσε «νά σηκώσει λεφτά», πῆγαν σ᾽ ἕνα ὑπόγειο, «στῆς κυρίας Γιαννοπούλου, γιατί τό σπίτι της ἔχει ὑπόγειο καί τό λιακωτό της εἶναι τσιμεντένιο καί δέν μποροῦν νά τό τρυπήσουν οἱ μπόμπες». Καί ὁ μπαμπᾶς –πρότυπο ἥρωα– πῆρε στήν ἀγκαλιά του τόν ἀφηγητή, παιδί μικρό καί τοῦ εἶπε:

«–Ἄκη, ἀπό σήμερα θά γίνεις ἄνδρας». Καί ὁ Ἄκης, ἐμπνεόμενος ἀπό τήν «γενναιότητα» τοῦ πατέρα του, ἀπάντησε:

«Ἐγώ τότε φοβήθηκα πάρα πολύ, γιατί δέν ἤθελα νά γίνω σήμερα ἄντρας....». Βεβαίως, γιατί οἱ ἄντρες στρατεύονται καί πολεμοῦν! Ἐνῶ ὅσοι δέν θέλουν νά γίνουν ἄντρες, παίρνουν τό Ι5 (γιώτα πέντε) χαρτί ἀπόλυσης καί σπεύδουν στά ὑπόγεια καί ἄσε τά κορόϊδα νά κατασκοτώνονται γιά τήν τιμή τῆς πατρίδας! (Δημήτρης Νατσιός «Τά ἄθεα γράμματα καί ἡ Παιδεία τοῦ Γένους». ἔκδ. Ἱεροῦ Κοινοβίου Ὁσίου Νικοδήμου, Πεντάλοφος Παιονίας, 2015, σ. 203).

Θά ρωτήσει κάποιος –καί δικαιολογημένα– γιατί ὅλο αὐτό τό μίσος, ἡ διαστρέβλωση, τό ψέμα;

Οἱ ἀπάνθρωποι σχεδιαστές τῆς Νέας Τάξεως Πραγμάτων θέλουν νά φτιάξουν σχολεῖα χωρίς Χριστό, χωρίς ψυχή καί χωρίς πατρίδα καί ἀπό ἐκεῖ νά βγαίνουν οἱ μεταλλαγμένοι ὑπήκοοι τῆς παγκόσμιας ἀπολυταρχικῆς διακυβέρνησης, πού ὀνειρεύονται. Μισοῦν θανάσιμα τόν Χριστό καί τόν ἄνθρωπο. Καί ξέρουν πολύ καλά τί κάνουν, διότι κατά τόν μεγάλο Ντοστογιέφσκι «Χωρίς Χριστό ὅλα ἐπιτρέπονται»!

Τό σχέδιό τους προωθοῦν μέ τρόπο συστηματικό καί «ἐπιστημονικό».

Βασικοί τρόποι, πού χρησιμοποιοῦν γιά νά διαλύσουν Παιδεία, κοινωνία καί κυρίως νεολαία εἶναι καί οἱ παρακάτω:

1. Ἡ μετατροπή τῶν κοινωνιῶν σέ πολυπολιτισμικές, πολυφυλετικές καί πολυθρησκευτικές.

Ἐπειδή κανένας ἐλεύθερος ἄνθρωπος δέν θά ἤθελε νά ζήσει σέ μιά, «κοινωνία» (κοινωνία ἐντός εἰσαγωγικῶν) τύπου Big Brother (βλ. «1984» τοῦ Τζώρτζ Ὄργουελ), γι᾽ αὐτό ὁ στόχος εἶναι νά διαλυθοῦν οἱ κοινωνίες.

Πῶς θά γίνει αὐτό; Μέσῳ τῆς πολυπολιτισμικότητας, πολυφυλετικότη­τας καί πολυθρησκευτικότητας.

Αὐτές οἱ ἐπίμονες στοχεύσεις γιά τή μετάλλαξη τῶν κοινωνιῶν δημιουργοῦν γκετοποιήσεις καί διαλύουν τόν κοινωνικό ἱστό. Πάρτε τό παράδειγμα τῶν σημερινῶν εὐρωπαϊκῶν πρωτευουσῶν καί κυρίως τοῦ Παρισιοῦ καί τῶν γκετοποιημένων προαστίων του.

Τά τραγικά γεγονότα τῆς 13ης Νοεμβρίου 2015 στό Παρίσι θά πρέπει νά ἀνοίξουν τά μάτια ὅσων θέλουν νά βλέπουν.

Ἡ multi culti (πολυ-πολιτισμική) ἐκπαίδευση εἶναι στίς προτεραιότητες τοῦ «νέου σχολείου», τῆς «νέας ἐκπαίδευσης» ἤ τῶν «ἄθεων γραμμάτων», ὅπως τά ὀνομάζουν οἱ ἅγιοί μας.

Ἔτσι, λοιπόν, ὁ στόχος τῆς Νέας Τάξης εἶναι ἡ δημιουργία ἄ–ριζων ἀνθρώπων μέσα σέ μία διαλυμένη κοινωνία. Ἀπρόσωπων καί ἀνέστιων ἀνθρώπων σέ μιά ἀπρόσωπη κοινωνία, ὅπου θά κυριαρχεῖ ὁ φόβος (βλ. ἄνθηση τρομοκρατίας), μέ στόχο νά ἐκχωρήσουμε τήν προσωπική, πολιτική καί ἐθνική ἐλευθερία μας, γιά νά ἐξασφαλίσουμε τάχα ἀσφάλεια. Ὅποιος ὅμως θυσιάζει τήν ἐλευθερία γιά χάρη τῆς ἀσφάλειας, δέν ἀπολαμβάνει οὔτε τό ἕνα οὔτε τό ἄλλο οὔτε καί εἶναι ἄξιος γι᾽ αὐτά, λόγῳ τῆς δουλοφροσύνης του!

2. Ἡ προώθηση τῆς ὁμοφυλοφιλίας

Ἡ ὁμοφυλοφιλική «ἀτζέντα», ἔχει μιά ἀπό τίς πρῶτες θέσεις στίς προτεραιότητες τῆς ἀμερικανικῆς ἐξωτερικῆς πολιτικῆς, ὅπως ἐδήλωσε τό 2014 ὁ ἴδιος ὁ Ἀμερικανός Ἀντιπρόεδρος Τζό Μπάιντεν, ἑβραϊκῆς καταγωγῆς.

Τά παιδιά πρέπει νά υἱοθετήσουν τή διαστροφική ἄποψη ὅτι τό φύλο ἐπιλέγεται (ἐννοεῖται μετά τή γέννηση).

Θυμηθεῖτε τίς «παρελάσεις ὁμοφυλοφιλικῆς ὑπερηφάνειας» πού προωθοῦνται παγκοσμίως μέ σπόνσορες τίς κορυφαῖες πρεσβεῖες τῶν χωρῶν τοῦ δυτικοῦ κόσμου, μέ πρῶτες-πρῶτες τίς Η.Π.Α.

Στό πλαίσιο τῆς πολιτικῆς ὀρθότητας, αὐτοῦ τοῦ νέου φασισμοῦ, δέν θά πρέπει κανείς νά εἶναι «ὁμοφοβικός». «Ὁμοφοβία», σύμφωνα μέ τούς νεοταξίτες ἰνστρούχτορες εἶναι μιά νοσηρή, μιά ψυχοπαθολογική συμπεριφορά ἀρνητισμοῦ καί δυσανεξίας ἀπέναντι στή «διαφορετική» σεξουαλική ἐπιλογή.

Ὁπότε τά πράγματα ἀντιστρέφονται. Δέν εἶναι οἱ ὁμοφυλόφιλοι, πού θά πρέπει νά αἰσθάνονται ἄσχημα καί ἐνδεχομένως νά κρύβουν τήν παρέκκλισή τους, ἀλλά καλλιεργοῦνται αἰσθήματα ἐνοχῆς στούς φυσιολογικούς ἀνθρώπους, γιατί δῆθεν καταπιέζονται οἱ ὁμοφυλόφιλοι, καί ἐν τέλει καλλιεργοῦνται στούς φυσιολογικούς αἰσθήματα ἐνοχῆς, ἐπειδή δέν εἶναι καί αὐτοί ὁμοφυλόφιλοι!

Τό προβαλλόμενο πρότυπο ἀνθρώπου εἶναι ὁ ἀμφισεξουαλικός (ὁ ἀνδρόγυνος ἄνθρωπος). Θυμηθεῖτε τήν Κοντσίτα, πού τῆς δώσανε πρό τριετίας τό βραβεῖο τραγουδιοῦ στή Γιουροβίζιον.

3. ῾Η «καταπολέμηση τοῦ ρατσισμοῦ»

Ὁ κατάλογος τῶν κατασκευασμένων ἀπό τή Νέα Τάξη «φοβιῶν» εἶναι ἀρκετά πλούσιος. Ὅμως οἱ πιό ἐπικίνδυνες «φοβίες» ἀπέναντι στό «διαφορετικό» εἶναι –κατ᾽ αὐτούς– ἡ ὁμοφοβία, ἡ ἰσλαμοφοβία καί ἡ φοβία ἀπέναντι στό ἐθνικά διαφορετικό, ἡ ὁποία, αὐτή ἡ τελευταία, βαφτίζεται «ρατσισμός».

Θά πρέπει νά ξέρουμε ὅτι ἡ Νέα Τάξη ἔχει καί τή δική της γλῶσσα, τή «νέα γλῶσσα». Τά ἔχει πεῖ ὅλα αὐτά ὁ Τζώρτζ Ὄργουελ στό γνωστό του βιβλίο «1984», τό ὁποῖο ἔγινε καί ταινία· σᾶς συνιστῶ νά τή δεῖτε (ὑπάρχει σέ ἀντι-νεοταξικά blogs).

Στή νέα γλῶσσα λοιπόν ἀλλάζει ἡ τρέχουσα σημασία τῶν λέξεων. Ἔτσι «καταπολέμηση τοῦ ρατσισμοῦ» (ἕνας ἀπό τούς κύριους στόχους τῆς σύγχρονης προπαγάνδας καί τοῦ «νέου σχολείου» τῶν («ἄθεων γραμμάτων») εἶναι ἡ ἀπενεργοποίηση τῶν ὑγιῶν ἀντανακλαστικῶν προστασίας τοῦ πολιτισμοῦ καί τῆς πνευματικῆς, ἱστορικῆς, φυλετικῆς καί βιολογικῆς συνέχειας καί αὐτοσυντήρησής του, πού ἔχει ὁ Ἕλληνας καί γενικῶς ὁ δυτικός ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος εἶναι καί ὁ στόχος ὅλης αὐτῆς τῆς πολυ-πολιτισμικῆς κλπ. προπαγάνδας.

Εἶναι ἐκφραστικό ἕνα σκίτσο: Ἴσως τό ἔχετε δεῖ. Ἕνα μαυράκι λέγει σ᾽ ἕνα συνομήλικό του λευκό παιδάκι «Εἶμαι περήφανος πού εἶμαι μαῦρος». Ὁ ἄλλος ἀπαντᾶ: «Αὐτό εἶναι ὑπέροχο».

Καί ἀπό κάτω: Λέγει ὁ μικρός λευκός: «Καί ἐγώ εἶμαι περήφανος γιά τήν καταγωγή μου». Καί τό μαυράκι τόν «καρφώνει»: «Εἶσαι ρατσιστής»!

Ἡ Νέα Τάξη μέ τήν ἐπικόλληση ἐτικέτας –«ρετσινιᾶς», σάν κι αὐτή τοῦ «ρατσιστῆ», ἐπιδιώκει νά ἀπομονώσει ὅσους γίνονται ἐνοχλητικοί.

4. Βομβαρδίζουν τό ἔλλογο στοιχεῖο στόν ἄνθρωπο. Στόχος τους εἶναι ἡ κατάργηση νοῦ καί λογικῆς.

Στή μάχη γιά νά δημιουργηθεῖ ὁ «νέος ἄνθρωπος» τῆς «Νέας Ἐποχῆς» μέσῳ τῶν «ἄθεων γραμμάτων», δηλαδή τῆς «Νέας Ἐκπαίδευσης», ὁ ἄνθρωπος πού θά ἔχει ἀπενεργοποιημένη τή σκέψη καί τήν κρίση (αὐτό κάνουν καί οἱ νέες αἱρέσεις ἤ σέκτες), ἐκτός ἀπό τήν Πίστη στόν Χριστό, ἐκτός ἀπό τήν ἀγάπη γιά τήν πατρίδα, ἐκτός ἀπό τήν ἱστορική ἀλήθεια βομβαρδίζουν καί τή λογική (τό ἔλλογο στοιχεῖο στόν ἄνθρωπο).

Ἔτσι προωθοῦνται στήν ἐκπαίδευση ἡ «πλάγια σκέψη», ἡ «σκέψη χαμηλῶν πιθανοτήτων» (ἔχουν καί ἐπιστημονικοφανῆ ὀνόματα), ἡ συναισθηματική νοημοσύνη (πού εἶναι πολύ τῆς μόδας), ἡ ἐκπαίδευση στόν «Νοῦ τῆς Νύκτας» κ.ἄ. (βλ. Δάφνης Βαρβιτσιώτη, «Νέα Ἐποχή. Ἐξέλιξη ἤ Χειραγώγηση;», σσ. 297, 301, 252 κ.ἄ.)

Οἱ ἐπιχειρήσεις αὐτές «κατεδάφισης» τῆς λογικῆς καί τῶν προαναφερθέντων συνδυάζονται μέ τήν ἐπιχείρηση ἐναντίον τῆς γλώσσας, πού ἔχει ὡς ἀποτέλεσμα τήν γλωσσική ἀνεπάρκεια τῶν μαθητῶν, πού καί αὐτό δέν εἶναι «ἀτύχημα», ἀλλά ἔγκλημα ἐκ προμελέτης.

Γιά τό θλιβερό ἐπίπεδο τῆς γλώσσας τῶν νέων παιδιῶν σήμερα στήν Ἑλλάδα καί στή Δύση εὐθύνονται ἐκτός τῶν ἄλλων καί δύο συνειδητές ἐπιλογές τοῦ «νέου σχολείου», πού εἶναι: α) Ἡ προτεραιότητα στήν προφορική καί ὄχι στή γραπτή γλῶσσα καί β) Τό γεγονός ὅτι δέν γίνεται συστηματική διδασκαλία τῆς Γραμματικῆς καί τοῦ Συντακτικοῦ.

Ἄς σημειωθεῖ ὅτι ὅλα τά παραπάνω προωθοῦνται πιό εὔκολα καί ἀποτελεσματικά καθώς ἡ ταλαίπωρη χώρα μας κυβερνᾶται μέ «ντιρεκτίβες» πού ἔρχονται ἀπ᾽ ἔξω. Τό διευθυντήριο τῶν Βρυξελλῶν καί ἄλλα παρόμοια κέντρα σχεδιάζουν καί οἱ δικοί μας ὡς πρόθυμοι Ναί-Ναί-κοι ὑλοποιοῦν. Πολλές φορές μάλιστα γίνονται καί βασιλικώτεροι τοῦ βασιλέως.

Τά ἀποτελέσματα

Τά ἀποτελέσματα ὅλης αὐτῆς τῆς ἐργώδους προωθήσεως τῆς διάλυσης εἶναι αὐτό πού εἶχε πεῖ ὁ μέγας διδάχος μας Πατροκοσμᾶς, ὁ ἅγιος τῶν ἀδούλωτων σκλάβων τῆς Τουρκοκρατίας: «Θά βγοῦν πράγματα ἀπό τά σχολεῖα πού δέν τό βάνει ὁ νοῦς σας» καί «Τό κακό θά σᾶς ἔρθει ἀπό τούς διαβασμένους» καί παραμορφωμένους –θά συμπληρώσουμε ἐμεῖς– ἀπό τά «ἄθεα γράμματα».

Κατά τήν εὔστοχη ἐπισήμανση τοῦ δασκάλου Δημήτρη Νατσιοῦ «Οὐδέποτε ὑπῆρχαν στόν κόσμο καί στόν τόπο μας τόσοι ἐγγράμματοι καί τέτοια φτώχεια πνευματική».

Μέ τά «ἄθεα γράμματα» τῆς «Νέας Ἐκπαίδευσης» ἑτοιμάζονται νέοι γενίτσαροι τῆς «Νέας Ἐποχῆς»!

Μακάρι ὅλα αὐτά, πού ἐπισημάναμε, νά ἦσαν «φοβίες» καί «συνωμοσιολογίες», ὅπως θά σπεύσουν νά ἀποφανθοῦν ἀπαξιωτικά οἱ πλουσίως ἀμειβόμενοι διαμορφωτές γνώμης καί ἰνστρούχτορες τῆς «Νέας Ἐποχῆς». Ἡ πραγματικότητα ὅμως μιλᾶ ἀπό μόνη της καί μᾶς πληγώνει.

«Ὅσο προχωρεῖ ὁ καιρός καί τά γεγονότα», ἔλεγε τό 1936 ὁ Γιῶργος Σεφέρης, «ζῶ ὁλοένα μέ τό ἐντονότερο συναίσθημα πώς δέν εἴμαστε στήν Ἑλλάδα· πώς αὐτό τό κατασκεύασμα πού τόσο σπουδαῖοι καί ποικίλοι ἀπεικονίζουν καθημερινά, δέν εἶναι ὁ τόπος μας, ἀλλά ἕνας ἐφιάλτης μέ ἐλάχιστα φωτεινά διαλείμματα, γεμάτα μέ μιά πολύ βαριά νοσταλγία. Νά νοσταλγεῖς τόν τόπο σου, ζῶντας στόν τόπο σου, τίποτε δέν εἶναι πιό πικρό...». (Κατά παράθεση Δημήτρη Νατσιοῦ, ἔνθ᾽ ἀνωτ. σ. 78).

Ἀντιμετώπιση

«Καί τώρα τί κάνουμε;» θά ρωτήσετε δικαιολογημένα.

Καί ἀπαντοῦμε:

• Ἡ λύση εἶναι κάθε ἐνορία καί κάθε μοναστήρι νά γίνει ἕνα μετερίζι ἀντίστασης στήν ἐπέλαση τοῦ κακοῦ καί τῆς νεοταξικῆς βαρβαρότητας.

• Νά ξαναβροῦμε τόν καλό μας ἑαυτό μέ τά πολυτίμητα τζιβαϊρικά τῆς παραδόσεώς μας: πίστη, πατρίδα, οἰκογένεια, γλώσσα, φιλότιμο, σεβασμό, καθῆκον, ὑπομονή, ἀγωνιστικότητα καί τόσα ἄλλα.

• Νά λειτουργήσει ξανά τό Κρυφό Σχολειό.

• Οἱ δάσκαλοι καί καθηγητές, πού ἀγαποῦν τά παιδιά, νά βάλουν στήν ἄκρη τά «Βιβλία γλώσσας», πού κατήντησαν κατά τήν εὔστοχη παρατήρηση τοῦ Δημήτρη Νατσιοῦ περιοδικά ποικίλης ὕλης καί συνταγές μαγειρικῆς, καί νά δώσουν στά παιδιά Χριστό καί Ἑλλάδα, χρησιμοποιώντας ἄλλα διδακτικά βιβλία, πού ἔχουν ἀποσυρθεῖ ἀπό τούς ἀποδομητές Νεοταξίτες.

• Νά δοθεῖ τό βάρος τῆς ἀγωγῆς στήν Οἰκογένεια καί στήν Ἐκκλησία (ἀφοῦ τό σχολεῖο εἶναι τό κύριο μέσο τῆς πνευματικῆς γενοκτονίας τῶν παιδιῶν μας).

• Νά δουλέψει κυρίως τό Παράδειγμα.

• Περισσότερο νά μιλοῦμε στόν Θεό γιά τά παιδιά καί ὄχι στά παιδιά γιά τόν Θεό καί μάλιστα χωρίς παράδειγμα.

• Σέ ὅλη αὐτή τή διαδικασία πνευματικῆς ἀντίστασης σπουδαῖο ρόλο ἔχει νά παίξει ὁ δάσκαλος. Νά τί μᾶς λέγει ὁ θεοφώτιστος ἀγαπημένος ἅγιος τῆς ἐποχῆς μας ὁ Γέροντας Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης: «Εἶναι μεγάλη ὑπόθεση ὁ σωστός δάσκαλος, ἰδίως στίς μέρες μας! Τά παιδιά εἶναι ἄγραφες κασσέττες· ἤ θά γεμίσουν βρώμικα τραγούδια ἤ βυζαντινή μουσική. Τό ἔργο τοῦ δασκάλου εἶναι ἱερό. Ἕχει μεγάλη εὐθύνη καί, ἄν προσέξη, μπορεῖ νά πάρη μεγάλο μισθό ἀπό τόν Θεό. Νά φροντίζη νά διδάσκη στά παιδιά τόν φόβο τοῦ Θεοῦ. Πρέπει νά βροῦν τρόπο οἱ ἐκπαιδευτικοί νά περνᾶνε κάποια μηνύματα στά παιδιά γιά τόν Θεό καί γιά τήν Πατρίδα. Ἄς σπείρουν αὐτοί τόν σπόρο, καί ἄς μήν τόν δοῦν νά βλαστάνη. Τίποτε δέν πάει χαμένο· κάποια στιγμή θά πιάση τόπο. Καί πάντα μέ τό καλό, μέ ἐπιείκεια, μέ ἀγάπη νά φέρωνται στά παιδιά. Νά προσπαθοῦν νά ξυπνᾶνε τό φιλότιμό τους. Τό παιδί θέλει ἀγάπη, ζεστασιά. Πολλά παιδιά τήν στεροῦνται τελείως στό σπίτι. Ἂν οἱ δάσκαλοι ἀγαπήσουν τά παιδιά, θά τούς ἀγαπήσουν καί ἐκεῖνα, καί τότε θά κάνουν πιό εὔκολα τό ἔργο τους.

Ἐμᾶς ὁ δάσκαλος μέ τήν βέργα μᾶς χτυποῦσε, ὅταν ἔβλεπε ἀταξία, ἀλλά ἀγαποῦσε τά παιδιά καί τά παιδιά τόν ἀγαποῦσαν. Δέν εἶχε δικά του παιδιά καί τά ἀγαποῦσε τά παιδιά πολύ. Γι᾽ αὐτό λέω ὅτι καλοί εἶναι οἱ γονεῖς πού γεννοῦν πολλά παιδιά καί γίνονται πολύτεκνοι, ἀλλά καλύτεροι εἶναι οἱ σωστοί ἐκπαιδευτικοί πού ἀναγεννοῦν τοῦ κόσμου τά παιδιά καί γίνονται ὑπέρ-ὑπέρ-πολύτεκνοι! Δίνουν ἀναγεννημένους ἀνθρώπους στήν κοινωνία, καί ἔτσι γίνεται καλύτερη». (Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου, Λόγοι Α´, Μέ πόνο καί ἀγάπη γιά τόν σύγχρονο ἄνθρωπο, σ. 307)

Καί γιά νά κλείσουμε μέ τόν ἰσαπόστολο καί ἱερομάρτυρα Πατροκοσμᾶ τόν Αἰτωλό, τόν ἀνεπανάληπτο Διδάσκαλο τοῦ Γένους μας μέ τοῦ ὁποίου τά ἀφυπνιστικά κηρύγματα ἱδρύθηκαν 1.100 σχολεῖα κατώτερα καί 210 ἀνώτερα, ὅπου διδασκόταν καί ἡ ἀρχαία ἑλληνική γλώσσα. Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς θά ἔκλεινε τά σημερινά σχολεῖα μέ τά ἄθεα γράμματα, γιά νά φτιάξει πραγματικά σχολεῖα μέ Χριστό καί Ἑλλάδα.

Νά τί λέγει σέ μιά ἀπό τίς Διδαχές του:

«Καλά, χριστιανοί μου, μοῦ ἐχαρίσετε τά παιδιά σας, ἀμή νά ἰδοῦμεν, ἔχετε καί σχολεῖον ὁπού νά διαβάζουν, νά μανθάνουν γράμματα τά παιδιά μας; –Δέν ἔχομε, ἅγιε τοῦ Θεοῦ.– Τέτοια παιδιά ἀγράμματα μοῦ ἐχαρίσετε; Τί τά θέλω; Χάρισμά σας. Παιδιά ὡσάν τά γουρουνόπουλα νά ἔχω δέν τό καταδέχομαι, διατί εἶμαι ὑπερήφανος. Χάρισμά σας. Ὡσάν θέλετε χαρίσετέ μου καί ἕνα σχολεῖον ἐδῶ εἰς τήν χώραν σας νά μανθάνουν τά παιδά μας γράμματα, νά ἠξεύρουν ποῦ περιπατοῦνε καί τότε νάν τά εὔχωμαι νά ζήσουν, νά προκόψουν.

Ἀμή δέν εἶναι καλά νά βάλετε ὅλοι σας νά κάμετε ἕνα ρεφενέ, νά βάλετε καί ἐπιτρόπους νάν τό κυβερνοῦν τό σχολεῖον, νά βάνουν διδάσκαλον νά μανθάνουν ὅλα τά παιδιά καί πλούσια καί πτωχά χωρίς νά πληρώνουν; Διατί ἀπό τό σχολεῖον μανθάνομεν τό κατά δύναμιν τί εἶναι Θεός, τί εἶναι ἁγία Τριάς, τί εἶναι ἄγγελοι, ἀρχάγγελοι, τί εἶναι δαίμονες, τί εἶναι Παράδεισος, τί εἶναι Κόλασις, τί εἶναι ἁγία Κοινωνία, τί εἶναι Βάπτισμα, τί εἶναι τό ἅγιον Εὐχέλαιον, ὁ τίμιος Γάμος, τί εἶναι ψυχή, τί εἶναι κορμί, τά πάντα ἀπό τό σχολεῖον τά μανθάνομεν, διατί χωρίς τό σχολεῖον περιπατοῦμεν εἰς τό σκότος. Καλύτερα νά ἔχης εἰς τήν χώραν σου σχολεῖον ἑλληνικόν παρά νά ἔχης βρύσες καί ποταμούς, διατὶ ἡ βρύσις ποτίζει τό σῶμα, τό δέ σχολεῖον ποτίζει τήν ψυχήν, τό σχολεῖον ἀνοίγει τές ἐκκλησίες, τό σχολεῖον ἀνοίγει τά μοναστήρια. Ἀνίσως καί δέν ἤτανε σχολεῖα, ποῦ ἤθελα ἐγώ νά μάθω νά σᾶς διδάσκω;» [Βλ. Ἰωάννου Μενούνου, Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ Διδαχές (καί Βιογραφία), Διδαχή Α1, ἐκδ. «Τῆνος», Ἀθήνα, χ.χ., σ. 142].

Ἄς εὐχηθοῦμε μέ τίς πρεσβεῖες του καί πάντων τῶν Ἁγίων καί τῆς Κυρίας Θεοτόκου νά βροῦμε καί πάλι τόν δρόμο μας.

Πρέπει νά εἴμαστε ἀγωνιστικοί καί αἰσιόδοξοι. Ἡ νίκη, «μέ μαθηματική ἀκρίβεια», θά εἶναι τοῦ Χριστοῦ. Καί ὅπως προφήτεψε ὁ Πατροκοσμᾶς, ἀναφερόμενος καί στίς σημερινές μεγάλες δυσκολίες καί στήν ἐξοντωτική φορομπηχτική πολιτική, ὅπου «θά φορολογήσουν ἀκόμη καί τά κοτέτσια», στό τέλος λέγει ὅτι «δέν θά προλάβουν»!

Σᾶς εὐχαριστῶ